محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831304919
چرا هیچ کس برای خنثی کردن این بمب ساعتی اقدامی نمی کند؟!
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: چرا هیچ کس برای خنثی کردن این بمب ساعتی اقدامی نمی کند؟! تهران - ایرنا - سایت تابناک نوشت : تامل کنید که علت پاسکاری شدن کودکان کار میان نهادهای مختلف چیست و چرا هم امثال سازمان بهزیستی خریدار این مشکل نیستند، هم نهادهای حمایتی ردیفی برای پرداختن به کودکان کار ندارند و هم امثال شهرداری ها گوشه گوشه شهر را رصد کرده و سعی در زیباسازی آن دارند اما چنین مشکل بزرگی را دیده، ندید می گیرند؟!
توقف پشت چراغ های قرمز در چهارراه های شلوغ و پر سر و صدا یا گشت زدن در محله های فقیر نشین جنوب شهر تهران و دیگر شهرهای بزرگ می تواند بهترین راه باشد برای مشاهده و لمس مساله ای که هرچقدر ممکن است برای شهروندان دغدغه آفرین باشد، ظاهرا برای مسئولان این گونه نیست.
به گزارش «تابناک»، به کار گرفتن کودکان برای مشاغل گوناگون یا آنچه با نام پدیده «کودکان کار» می شناسیم، از جمله معضلاتی است که هرچه درباره آن گفته شده یا به رشته تحریر در آمده، مورد توجه مسئولان قرار نگرفته و واکنشی بر نیانگیخته تا به بیماری مزمنی تبدیل شود که هر روزه برای خیلی هایمان قابل مشاهده و عواقب بی توجهی به آن قابل حدس است اما درمانش روز به روز به تعویق می افتد.
این در حالی است که وقتی قرار باشد فواید تحصیل، توجه به سلامت جامعه و حتی مولفه های مختلف تربیتی جامعه را برشماریم، از بسیاری از این امور به عنوان عوامل پیشگیری از بروز مشکلات در جامعه یاد می کنیم اما معلوم نیست با این تعاریف چگونه هیچ توجهی به پدیده رو به رشد کودکان کار و عواقب شومی که می تواند به همراه داشته باشد، نداریم و به این بمب ساعتی تا این اندازه بی توجهی می کنیم.
اوضاع به حدی وخیم شده که به کار گیری کودکان در کارگاه های مختلف برای ساعات طولانی در ازای حقوق اندک، یعنی بخش نادیدنی نقض قانون کار درباره کودکان، مدت هاست در قالب استفاده از کودکان برای مشاغلی چون دست فروشی، گدایی و امثال آنها در خیابان ها و معابر عمومی فریاد زده می شود تا همه بدانند هیچ کارفرمایی نگرانی از قانون شکنی آشکار در این باره ندارد اما این اتفاق هم نتوانسته واکنشی به همراه بیاورد.
بدین ترتیب طبیعی است که بشنویم آمار و ارقام شرایط بدی از این پدیده در کشورمان، به ویژه در پایتخت نشان می دهد. به گزارش سازمان جهانی کار (ILO) بیش از 20000 کودک تنها در شهر تهران مشغول به کار هستند؛ افراد 5 تا 14 ساله ای که بر اساس شاخص های مورد تاکید این سازمان، در زمره کودکان کار قرار می گیرند. البته این آمار با توجه به شمار کارگاه های فراوانی که به صورت ناشناخته در گوشه و کنار پایتخت مشغول به کارند، با توجه به تعداد زیاد کودکانی که به دستفروشی و گدایی مشغولند و معلوم نیست چه گروه یا نهادی شمارشان را احصا کرده اند و مواردی از این دست، قطعا با واقعیت فاصله زیادی دارد و به مراتب ناچیزتر است.
این در حالی است که وقتی به ریشه پدید آمدن کودکان کار در جامعه می پردازیم، به معضلاتی همچون فاصله طبقاتی، فقر، عدم توزیع عادلانه ثروت، بیکاری والدین، فقدان یا کمبود درآمد، ازدیاد جمعیت خانواده، مهاجرت، جنگ، اعتیاد و ده ها مولفه دیگر بر می خوریم که حل و فصلشان تنها از عهده دولت مردان بر می آید؛ یا به عبارت دیگر با مشکلاتی در پس زمینه پدیده کار کودکان مواجهیم که ناشی از مشکلاتی است که دولت مردان می بایست رفع و رجوعشان می کرده اند اما به هر دلیل موفق به انجام آن نشده اند.
با این تفاسیر می توان نتیجه گرفت که در وجود کودکان کار و افزایش شمار این شاغلان غیر قانونی، رد پای قصور دولت مردان بسیار پر رنگ است. اینجاست که می توان دریافت چرا هیچ واکنش درخوری از جانب ایشان برای زدودن چهره جامعه از کار کودکان مشاهده نمی شود؛ برای شناسایی ایشان، مقابله با بکار گیری ایشان و در در نهایت بازگرداندن دانش آموزان بالقوه و آینده سازان به مسیر عادی زندگی!
بدین ترتیب سازمان های مردم نهاد و خصوصی به عرصه وارد شده اند تا کم کاری دولت مردان را در این زمینه جبران کنند و بر اساس اعلامیه سازمان جهانی کار، تاکنون به موفقیت های خوبی هم در جهان دست یافته اند در حالی که نمود فعالیت انواع ایرانی این نهادها، اگر بگوییم جز مشتی عدد و رقم چیزی نیست، به نظر از محدوده انصاف خارج نشده ایم.
همه چیز خلاصه شده به اینکه گاه بر سر سن قانونی کار، بر تعریف «کودک» یا «کار» مجادله شکل می گیرد و گاه اشکالاتی که در قانون به چشم می خورد و مراقبت از کودکان بی سرپرست و از آن سخت تر، حمایت از کودکان بدسرپست را دشوار می کند، موضوع مباحثات می شود تا در نهایت هیچ کسی از خود نپرسد که آیا در لا به لای تمامی قوانین و تعاریف موجود، نمی توان دسته ای از کودکان کار را یافت که در «کودک» بودن یا به کارگیری غیر قانونی اش به «کار» اتفاق نظر وجود داشته باشد؟ براستی برای این عده چه کرده ایم؟
کافی است برای پاسخ دادن به این سوال کمی تامل کنیم تا دریابیم علت پاسکاری شدن کودکان کار میان نهادهای مختلف چیست و چرا هم امثال سازمان بهزیستی خریدار این مشکل نیستند، هم نهادهای حمایتی ردیفی برای پرداختن به کودکان کار ندارند و هم امثال شهرداری ها گوشه گوشه شهر را رصد کرده و سعی در زیباسازی آن دارند اما چنین مشکل بزرگی را دیده، ندید می گیرند؟!
گویی می بایست آنقدر صبر کنیم تا دید مسئولان به اندازه دید مردم عادی باز گردد و بتوانند پشت چراغ های قرمز، حاشیه معابر، داخل کارگاه های مختلف، پیرامون شهرها و... را مانند مردم ببینند تا شاید این دیدن موجبات تصمیم گیری درباره پدیده زشت کودکان کار را فراهم آورد؛ به شرطی که تا آن روز خیلی دیر نشده باشد و بمب ساعتی کوک کرده، هنوز مهلت بررسی و خنثی شدن در اختیارمان بگذارد!
منبع/ تابناک
اول ** 1521
24/08/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها