محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832343565
قدرت،همه چیز را تغییر می دهد
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم: عناصری همچون عادت و لذت،انتظار و حسرت،تنفر و عشق مشخص هستند.این گونه حس ها را اگر بخواهیم در دنیای فیلم دنبال کنیم،بسیار زیاد هستند و می توانیم در آثار زیادی خود را غرق این احساسات خوب یا بد ببینیم.اما در دنیای بازی اتفاقات این گونه رقم نمی خورد.زیرا غالبا هم سازنده و هم بازیکن به فکر چند ساعت سرگرمی هستند؛سازنده ها پول می خواهند و بازیکن ها می خواهند صرفا یا برنده شوند و یا چند نفر را بکشند.شاید این تنها توضیح منطقی برای این امر باشد که چرا بازی هنر نیست و فعلا هم نمی شود.سازندگانی هم که می خواهند بر خلاف موج شنا کنند،آن قدر انگشت شمار هستند که تا ابد حریف این اقیانوس خروشان نخواهند شد.اما از معدود بازی های سرگرم کننده و بسیار مهیج که بعضا داستانی تاثیرگذار ارائه می دهد و بازیکن را در خود غرق می کند، Call Of Duty بوده است؛یکی از بزرگ ترین فرنچایزهای صنعت بازی.تفاوت اساسی Call Of Duty با هم قطارانش ایجاد همان حس هاییست که در ابتدا ذکر کردم.بدون شک همه شما انتظار را برای Black Ops 2به یاد دارید،حسرت را در هنگام بازی کردن Ghost حس کردید،تنفر از زاخایف را برای کشتن Gaz در Modern Warfare1 به یاد دارید،عشق به MacTovish را هنگام مرگ در Modern Warfare 3 در دلتان داشتید.پس این سری و این فرنچایز به هیچ عنوان ساده نیست و نمی توان ساده از آن گذشت.سال گذشته Ghost تا حد کشتن نوستالژی جلو رفت.اما این بار سازندگان سری محبوب Modern Warfare با همکاری یکی از بزرگ ترین بازیگران حال هالیوود دست به دست هم داده اند تا Call Of Duty به گذشته درخشان خود بازگردد.
اگر بخواهم باز گذری به گذشته بزنیم باید بگوییم هربارCall Of Duty دارای داستان و کاراکتر های قدرتمند بوده،بازی موفق و لذت بخش از آب درآمده.زیرا کاراکترها در این سری همیشه حرف اول و آخر را زده اند.داستان بازی با یک اتفاق ناگوار در پی یکی از جنگ های ارتش آمریکا در کره شمالی آغاز می شود و میشل(که در طول بازی کنترل او را در دست دارید) دست خود را از دست می دهد.اما پس از مدتی دوری از جنگ او با جاناتان آیرونز(با صداپیشگی Kevin Spacey) آشنا می شود که موسس یک شرکت خصوصی فوق پیشرفته در زمینه نرم افزار و سخت افزار جنگی است و در محصولاتش از بالاترین و عجیب ترین تکنولوژی ها استفاده می کند.نام شرکت او Atlas است.آیرونز به میشل پیشنهاد می دهد که برای نداشتن یک دست نیازی نیست از جنگ در ماموریت ها دور بماند.به همین دلیل میشل به شرکت او می پیوندد و بعد از این که دستی جدید برای او می سازند،او را وارد ماموریتی می کنند.تا مدت ها اوضاع خوب بود تا این که در پی یکی از ماموریت های Atlas که برای ترور یک تروریست جهانی صورت گرفته بود،میشل متوجه موضوعی می شود که تمام باور های او و تمام اهداف زندگی او را تغییر می دهد.
بیایید برای یک بار هم که شده،با داستان یک بازی مانند یک کودک رفتار نکنیم که بگوییم هرچه شد،مهم نیست.اتفاقا در بین بازی های امروزی داستان نقشی بسیار اساسی ایفا می کند.داستان را از چند جناح مورد نقد قرار می دهیم.در وهله اول ایده اولیه داستان که یک انسان که برای مرگ پسر خود در جنگ می خواهد از دولت انتقام بگیرد،به قدری نخ نما است که دیگر تار و پودی برایش نمانده!حداقل 5 فیلم سینمایی در ذهن دارم که دارای این ایده بودند(آخرین آن ها The Whitehouse Down بود که سال پیش اکران شد).تقلید اساسا امری جذاب نیست.حال نویسندگان این ایده کهنه را پرداخت کردند و سعی کردند آن را کمی تغییر دهند.حداقل کمی اتفاقات متفاوت به آن اضافه می کردند که کمی جذاب شود.این یک حقیقت اجتناب ناپذیر است که اگر همین داستان با Modern Warfare1 مقایسه شود،یک پسرفت اساسی به حساب می آید.مشخصا سازندگان به این امر واقف بودند.به همین دلیل بازیگری چیره دست را آوردند تا خلا های داستانیشان به چشم نیاید.کاری که دیوید کیج هم سال گذشته در Beyond:Two Souls تا حدودی خواست انجام دهد.
این ایده تا حدی کمک می کند.زیرا شخصی به مانند اسپیسی که برنده چند جایزه اسکار شده است،آن قدر روح هنری دارد تا داستان را به تعادل بکشاند.پس نویسندگان داستان وقت را بیشتر روی قدرتمند بودن کارکتر آیرونز گذاشتند تا بازی کاملا روی او متمرکز شود تا کلیشه اصلی نمایان نشود.این تمرکز بیش از حد چند ضربه اساسی به داستان زده است.مهم ترین آن مترسک بودن میشل است.یعنی کاراکتر اول این داستان به حدی فرو مایه و بیخود است که ترجیح می دهید Prophet (کاراکتر سری Crysis که در مترسک بودن با میشل رقابت می کند!)را کنترل کنید.البته سری Call Of Duty ید بیضایی در کاراکتر های اول ناچیز دارد.البته اگر Mason و MacTovish را فاکتور بگیریم.اما میشل فاجعه ای جدید به وجود آورده است.این کاراکتر جز یک قیافه دل نشین هیچ چیز برای ارائه ندارد.تلاش سازندگان برای ایجاد سمبل هایی جدید مانند پرایس هم به جایی نرسیده است.آن ها بسیار سعی کردند کارکتر Guidean به مانند پرایس عمل کند.اما آن بیچاره هم به لطف قلم بی هنر نویسنده یک متحرک مضحک بیش نیست.اما خود آیرونز،این یکی متفاوت است و آن هم صرفا به لطف اسپیسی.کاراکتری کاریزماتیک و جذاب و بعضا پیچیده که بعضی اوقات تنها پخش صدای او در حین ماموریت بازی را زیبا می کند.کاراکتر آیرونز تنها علتیست که داستان را بعضا جذاب جلوه می دهد و کمی به آن روح می بخشد.قبل از این که به پایان داستان بپردازم،در ذهن خود انتهای Modern Warfare 1,2 و یا World At War را تجسم کنید.چقدر زیبا بودند؟اینجا خبری از آن پایان ها نیست.البته در حد تسونامی Ghosts ریشه مغزتان را به یغما نمی برد.اما بسیار بی روح و قابل پبش بینیست و آن چنان جذابیت خاصی در خود ندارد.
اوضاع در بخش های دیگر بسیار بهتر و دلنشین تر است.البته همه چیز عالی هم نیست.در زمینه گیم پلی Advanced Warfare تغییرات زیادی نسبت به نسخه قبل داشته است.اما چه فایده که همه را قبلا تجربه کرده ایم.جت پک که سال هاست در بازی های مختلف آن را دیده ایم و یا نامریی شدن که تنها عملکرد خوب Nanosuit در Crysis بوده و همه بارها آن را دیده اند.پس سه تغییر دیگر می ماند:یک نارنجک هوشمند که انصافا وسیله ای جالب است و دیگری نیزه کوچک که حکم کشتن و بالا رفتن از ساختمان را در کنار دست چپش بازی می کند و البته قدرت بسیار زیاد مشت های دست چپ که باز هم در Crysis از آن سیراب شده بودیم.اما این ها الزاما نکته منفی نیست.زیرا بازی سال 2060 را روایت می کند و همه می دانند این ابزار همگی در آن زمان خواهند بود و طراحی نظامی تقریبا در کنار این گونه وسایل تعریف می شود و از طرفی دیگر نمی توان انتظار داشت سازندگان ژول ورن باشند.علاوه بر همه این ها،چنین المان هایی در سری Call Of Duty جدید است.پس مسئله مهم همگون بودن این المان ها در گیم پلی است که انصافا خوب از آب درآمده.هرچند کمی بازی را آسان کرده.اما بسیار لذت بخش است.مخصوصا مرحله یکی قبل از پایان که در بغداد جدید اتفاق می افتد،اوج لذت بردن از گیم پلی است.در تاریخ Call Of Duty هیچ عنوانی به اندازه این نسخه در روند بازی آزادی عمل وجود ندارد.طراحی مراحل بسیار متنوع و خوب است و کمتر پیش می آید از مرحله ای حوصلتان سر برود.البته ابدا هیچ مرحله ای به اندازه اوکراین Modern Warfare 1 جذابیت ندارد.اما نسبتا خوب است و در کل گیم پلی خسته کننده عمل نمی کند.از دیگر نکات اضافه شده سیستم آپگرید جدید بازی است که کمی مانند مد آنلاین بازی شده و مانند بعضی از Perkها عمل می کند.در کل سیستم جالب توجهی است.اما باز هم بسیار بازی را آسان می کند و شاید در بالاترین درجه هم آن چنان شما را به چالش نکشد.
سری Call Of Duty همواره بخش آنلاین جذابی داشته اند و در Advanced Warfare نیز اوضاع در بخش Multiplayer بسیار خوب است.به غیر از این که دوجین Perk بسیار زیبا اضافه شده،این بار شاهد کلاس بندی های بسیار بهتری هستیم و در کنار این کلاس بندی ها Map های بازی هم به کلاس های مختلف کمک شایانی می کند.مثلا اگر اسنایپر باشید یا یک درگیر شونده،کاملا این قابلیت را دارید که به سبک خود در نقشه جولان دهید.این بار اسلحه ها بسیار بهتر و نقشه ها بسیار زیباتر کار شده اند.به همین دلیل لذت بخش آنلاین بسیار بیشتر است.اما در بین همه نکته های گیم پلی بخش آنلاین،بهترین بخش آن همان لباسی است که در طول داستان همراهتان بود و قابلیت های متعددی داشت.تصور کنید با جت پک و نامریی شدن و قابلیت بالا رفتن از موانع بلند چقد کار متفاوت در جنگی 8 به 8 می توان انجام داد.هزاران استراتژی در بخش انلاین انتظارتان را می کشد.می توانید قدرت غیب شدنتان را ارتقا دهید و تمام بازی یک قاتل مخفی باشید یا می توانید شلوغ کاری کنید و دائما از سمتی به سمت دیگر بپرید و از مشت های قدرتی کاراکتر خود بهره ببرید.شک نکنید بهترین مولتی پلیر Call Of Duty در Advenced Warfare قرار گرفته است.
از لحاظ فنی،Advanced Warfare دو بخش مجزا دارد.یک بخش آن نسل هفتم و دیگری کنسول های نسل هشتمیست.در نسل هفتم اوضاع آن قدر خوب نیست و در نسخه X360 بعضا انیمیشن ها خنده دار،Textureها بی کیفیت و افق ها تار است.اما صورت ها نسبت به قدرت نسل هفتم بسیار خوب از آب در آمده است.از آن جا که اساسا بازی برای کنسول های نسل بعد طراحی شده است،اوضاع در نسل هشتم و رایانه های شخصی بسیار بهتر است.گرافیک مرحله برف این بازی کاملا نماد قدرت نمایی این بازی در نسل هشتم است.انیمیشن ها بسیار زیبا و طراحی صورت ها بسیار دقیق انجام شده است و کمتر می توان تک تک عناصر احساسی یک صورت را تشخیص نداد.دیگر حسن بزرگ بازی در بخش گرافیک Design بی نظیر مراحل است و آن قدر در طراحی جزییات دقت کرده اند که باورتان نخواهد شد.از مانیتور تانک گرفته تا ریز به ریز اسلحه ها با بالاترین دقت طراحی شده است و همین امر در بخش مولتی پلیر هم رعایت شده و آن چنان بازی از لحاظ گرافیکی در این بخش افت نمی کند.تفاوت بین دو نسخه Xbox One و PS4 هم چندان زیاد نیست و هر دو با فریم روان و رزولوشن بالا به خوبی اجرا می شوند.حرف نهایی این که کسی که کنسول های نسل هشتمی و یا رایانه شخصی(البته سیستمی بسیار قدرتمند) داشته باشد،لذت بیشتری خواهد برد تا افرادی که با نسل قبل اوضاع را سپری می کنند.این گرافیک بالا در کنار صداگذاری قدرتمند می توانستند یک تجربه خارق العاده از جنگ را ارائه دهند.اما صداگذاری ها آن استاندارد لازم را ندارد.صدای اسلحه ها اکثرا کپی شده mw3 است و همان افکت ها برای سلاح ها انتخاب شده است که برای چنین پروژه ای کمی عجیب است و تنها نکته مثبت آن صداپیشگی بی نقص کاراکترها و موسیقی بسیار خوب و شنیدنی بازیست.
درپایان باید گفت یک بازگشت بسیار خوب بعد از اتفاقی به نام Ghosts برای Call Of Duty رخ داد.Advanced Warfare در جناح های مختلف قابل دفاع است.اما در بخش داستان کمی ضعیف عمل کرده است.در بخش های دیگر همان Call Of Duty با کیفیت خودمان است.امید بر این است که فرنچایز هایی که آن حس های خاص را در ما ایجاد می کنند و باعث می شوند تنها سرگرمی به حساب نیایند،همیشه در روزهای خوب به سر ببرند.
نویسنده:نوژن محمدی
1 ساعت پيش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها