واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
دولت وحدت ملی و نقشه راه مذاکره با طالبان
نقشه راه توافق تشکیل دولت وحدت ملی در افغانستان میتواند چارچوبی برای مصالحه سیاسی دولت جدید افغانستان با مخالفان دولت به خصوص طالبان باشد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، توافق درباره تشکیل دولت وحدت ملی در افغانستان بار دیگر موجب احیای بحث توافق سیاسی برای مشروعیت بخشی به دولت افغان، در بین افغانها و جامعه جهانی میشود. البته گرچه رئیسجمهور از طریق حکم اجرایی خود این پست جدید را تشکیل داده اما ایجاد یک تغییر دائمی و الزامآور در سیستم دولت، نیازمند انجام اصلاحاتی در قانون اساسی از طریق «لویه جرگه» است. نقشه راه این توافق میتواند چارچوبی برای هر نوع مصالحه سیاسی با مخالفان دولت، به خصوص طالبان، باشد. حال که رئیسجمهور غنی زمام امور را در دست گرفته است، وی و عبدالله باید موضوعات مختلف مربوط به صلح را بازنگری کنند. آنان باید نحوه دسترسی به طالبان با مشارکت میزبانان پاکستانیشان را بررسی کنند. در حالی که پاکستان دیگر به دنبال روی کار آمدن یک دولت تحت کنترل طالبان در افغانستان نیست اما این کشور خواهان استفاده از «نفوذ» خود بر روی طالبان برای فشار آوردن به افغانستان است. به نقل از «فارن پالسی» دولت جدید افغانستان باید درباره نحوه مذاکره با طالبان نیز تصمیمگیری کند، حتی اگر این گروه همچنان به جنگ خود ادامه دهد. شاید غنی دفتر سیاسی طالبان در قطر را به عنوان نماینده این جنبش به رسمیت بشناسد؛ موضوعی که کرزی با آن مخالفت کرد. وی همچنین باید درباره نحوه تعامل با رهبران طالبان مستقر در پاکستان و فرماندهان مستقر در افغانستان تصمیمگیری کند و شاید بتواند این کار را به کمک سازمان ملل و یا از طریق رفع ممنوعیتهای وضع شده در زمان کرزی درباره برگزاری جلسات 2 جانبه بین نمایندگان طالبان و گروههای غیر رسمی افغان انجام دهد. سایر همسایگان افغانستان نیز باید در این موضوع مشارکت کنند، چین برای همه از جمله پاکستان روشن کرده که گرچه از راهکار ورود طالبان به سیستم سیاسی حمایت میکند اما مخالف روی کارآمدن دولت طالبان در افغانستان است. چین به عنوان رئیس کشورهای «قلب آسیا» در سال 2014 (یک نهاد منطقهای برای حمایت از ثبات افغانستان) مذاکراتی را برای برقراری صلح در یک قالب منطقهای آغاز کرده است. برای دولت وحدت ملی دشوار خواهد بود که بدون همکاری آمریکا و ایران (که تاکنون موثرترین کشورها در صحنه سیاسی افغانستان بودهاند) بتواند یک توافق سیاسی را دنبال کند. اگر ایران و آمریکا به توافق هستهای دست پیدا کنند، در آن صورت میتوانند بار دیگر همکاریهای خود در افغانستان در سالهای 2001 و 2002 را احیا کنند. البته اگر طالبان به دنبال تحقق آرمانهای فراملی بوده یا به چیزی کمتر از احیای دوباره «امارت اسلامی» در افغانستان رضایت ندهد در آن صورت هیچ یک از این سیاستها کارآیی نخواهد داشت. البته طالبان علناً اهداف خود را محدود به افغانستان کرده و هیچ شواهدی دال بر حمایت آنان از برنامههای بینالمللی القاعده، داعش یا سایر گروههای افراطی وجود ندارد. طالبان هرگز عنوان نکرده که هدفش احیای امارت اسلامی است، هر چند که این موضوع را رد نیز نکرده است. همچنین طالبان «دموکراسی» را به عنوان یک وضعیت تحمیل شده از سوی غرب تقبیح کرده ولی هیچ نوع بیانیهای که نشان دهنده مخالفت خاص آنان با قانون اساسی باشد صادر نکرده است. بدین ترتیب، اجرای روند اصلاح قانون اساسی توسط دولت وحدت ملی میتواند راه برون رفتی برای این مشکل باشد. لزوم تصویب این اصلاحات از سوی لویه جرگه میتواند زمینه را برای حضور تمام قد طالبان و سایرین به عنوان افراد ذینفع فراهم کند. حضور طالبان در انتخابات پارلمانی و شوراهای منطقهای که قرار است سال 2015 برگزار شود، میتواند زمینه را برای کسب کرسیهای لویه جرگه توسط این گروه فراهم سازد و آنان میتوانند به عنوان یک سازمان و یا (به احتمال زیاد) به عنوان یک فرد حقیقی وارد صحنه شوند. مشارکت دادن شورشیان به عنوان یکی از گروههای فعال در جامعه، از جمله زنان و اعضای همه گروههای قومی، در روند سیاسی یک شکل مناسبتر برای مصالحه است تا توافقی که تنها بین طالبان و دولت است. وارد کردن طالبان به چنین پروسهای، که در آن با کل طیف سیاسی امروز افغانستان مواجه خواهند بود، حفظ دستاوردهای افغانستان را بهتر تضمین خواهد کرد. البته اگر طالبان در این روند مشارکت کند ممکن است با نیروهای محافظهکار قدرتمند در درون ائتلاف قانون اساسی متحد شود و سعی کند برخی حقوق افغانها که به سختی به دست آمده، به خصوص حقوق زنان، را نفی کند. از جانب دیگر دستاوردها تنها زمانی حفظ خواهند شد که افغانها بتوانند در قالب نهادهای خود از آنها دفاع کنند. انتهای پیام
93/08/17 - 15:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]