تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870176403
نقش فرمانده ایرانی در کوبانی؛ کنترل جنگ پ‌ک‌ک با بارزانی؟
واضح آرشیو وب فارسی:کورد نیوز: تاریخ انتشار : 16:26:09 , 1393/08/12
عرفان قانعي فرد
نقش فرمانده ایرانی در کوبانی؛ کنترل جنگ پ‌ک‌ک با بارزانی؟
40 روز پس از ماجرای مقاومت مشهور کردهای سوریه در کوبانی(عین العرب) مقابل حرکت تروریستی داعش؛ در رسانه‌ها اخبار مربوط به « اعزام 150 نیروی پیشمرگ اقلیم کردستان عراق به کوبانی»، در صدر اخبار منطقه‌ای انتشار می‌یابد. اما پرسش‌هایی اساسی را در ذهن هر ناظری پدید می‌آورد.
مافياي رسانه‌اي حزب کارگران کردستان
PKK) با ساختن موج تبليغاتي گسترده و بزرگ‌نمايي اخبار مترتب بر آن و افراط و تفريط در تحليل‌ها، به‌گونه‌اي غيرواقع‌گرايانه عمل کرد که کوباني به‌عنوان سمبل کرد و کردستان مطرح شد و در مقابل هم حزب دموکرات کردستان عراق (KDP) سعي کرد که مبادا در رقابت رسانه‌اي نتواند حزب کارگران کردستان (PKK) را مهار کند و بدان خاطر چندان موضوع را مهم جلوه نداد. شهر خالي از سکنه کوباني، هرچند امروز هم برخلاف اکثر شگردهاي نظامي داعش، هنوز سقوط نکرده و همچنان در وضعيت قرمز باقي مانده است. شهري که بعد از آغاز بحران سوريه در ماجراي مشهور و موسوم به بهار عربي، اداره و مديريت آن برعهده حزب کارگران کردستان(PKK) و ساير حزب‌هاي اقماري و نزديک ايدئولوژيک به آن، مانند حزب اتحاد دموکراتيک (PYD) و يگان‌هاي مدافع خلق (YPG) است و به‌طور خودگرداني محلي است و الان صرفا يک گذرگاه مرزي، فعلا شاهرگ حياتي بقاي اين شهر و کردها است که هنوز در اختيار داعش قرار نگرفته است.
مافياي رسانه‌هاي حزب دموکرات کردستان عراق
KDP) و حزب کارگران کردستان(PKK) عملا جنگ رسانه‌اي عليه هم را آغاز کردند. حزب دموکرات کردستان عراق (KDP ) سعي کرد، ترکيه را دوست و حامي‌کردها نشان دهد و حتي دو سازمان کرد مسلح ايراني - دموکرات کردستان ايران (KDPI) و کومله (مهتدي) ؛که از سال‌هاي جنگ ايران و عراق (1359 تا 1367) در کردستان عراق هستند - هم همنوا با ساز بارزاني نواختند و ايران را دشمن کرد و کردستان ناميدند. حتي حزب دموکرات کردستان ايران و بارزاني، دوستي با ترکيه را به قتل عام کردها ترجيح دادند و طرفه اينکه علي عوني، عضو شوراي رهبري حزب بارزاني، ايران را اشغالگر کرد و کردستان ناميد ! [برخلاف کل تاريخ معاصر که در 500 سال قبل و جنگ چالدران به چه صورتي بخش‌هايي از کردستان جدا شد و کردها هر کجا باشند، ريشه و اصالت ايراني دارند]. اعضاي دفتر سياسي حزب دموکرات کردستان ايران هم وقتي بارزاني در اتوبوسي همراه رجب طيب اردوغان، شهر به شهر کردستان ترکيه مي‌گشت و خود را سفير صلح مي‌ناميد و براي نخست‌وزير ترکيه و سياست‌هاي حزب راستگرا و ميانه عدالت و توسعه (AK PART? / AKP) تبليغ مي‌کرد، اعلام داشتند که اردوغان و حزب عدالت و توسعه، خواهان صلح با کردها هستند و حمايت از ايشان، وظيفه همه کرده است. اما حزب کارگران کردستان(PKK) هم تلاش کرد تا بگويد که ترکيه ضد کردهاست و حمله به کوباني با دسيسه ترکيه بوده و همت دولت داوداوغلو و اردوغان هم، تشويق داعش به تسخير کوباني و تضعيف موقعيت سياسي کردهاي ترکيه و سوريه است.
هرچند شگرد حزب کارگران کردستان
PKK)، در کنار فعاليت گسترده مافياي رسانه‌اي، تخريب و ايجاد هيجان کاذب در افکارعمومي جامعه است، در اولين قدم کردهاي ترکيه را به اردوکشي خياباني و اعتراضات گسترده هوادارانش در شهرها فراخواند و 35 نفر کشته و 1200 بناي دولتي تخريب و 1100 دستگاه خودرو در شهرهاي ترکيه به آتش کشيده شد و بعدترکيه را به پايان گفت‌وگوهاي صلح في‌مابين تهديد کرد که در صورت سقوط کوباني، عملي مي‌شود. هرچند نخست‌وزير ترکيه - احمد داوداوغلو - منکر اين ارتباط دوگانه بود و نقدي تند عليه حزب کارگران کردستان(PKK) منتشر کرد و فراخوان صالح مسلم به ترکيه هم چندان موفقيت‌آميز نبود. آمريکا نگاهي متفاوت با آنکارا نسبت به حزب اتحاد دموکراتيک (PYD) داشت با وجودي که اسم حزب کارگران کردستان(PKK) در فهرست ترور قرار دارد و ترکيه هم از تغيير نگاه آمريکا نسبت به حزب کارگران کردستان (PKK) نگران است. اما به‌هرحال مافياي رسانه‌اي و روابط امنيتي حزب کارگران کردستان(PKK) موجب شد تا ترکيه به گشودن دريچه‌اي براي نجات کوباني رضايت دهد. گرچه با تانک در نوار مرزي به کمين نشست تا نظاره‌گر عمليات داعش و کردها عليه همديگر باشد.
با هماهنگي مسعود بارزاني - مسئول حزب دموکرات کردستان عراق (KDP ) - در شهر دهوک، احزاب کرد سوري وابسته به حزب کارگران کردستان(PKK) و نيز حزب خود را به جلسه‌اي فراخواند تا شايد در 9 روز گفت‌وگو، اختلافات داخلي في‌مابين را پايان دهد و در قدرت مناطق کردنشين سوريه سهمي هم براي نيروهاي وابسته به بارزاني در نظر گرفته شود، گرچه اعترافي هم به کانتون‌هاي تحت مديريت حزب اتحاد دموکراتيک (PYD) نکرد. هرچند وزير خارجه ترکيه هم عنوان کرد که خواهان تقسيم قدرت در کوباني است.
سپس اردوغان - رئيس جمهور ترکيه - هم عنوان کرد که اعزام پيشمرگ به کوباني، پيشنهاد او بوده نه پادرمياني بارزاني، کرد سوريه هم پيشمرگ نمي‌خواهد. همچنين افشا کرد که بعد از تماس تلفني با آمريکا به اين موضوع رضايت داده است که با هماهنگي، 150 نفر پيشمرگه کرد را روانه کوباني کند زيرا وي مخالفت خود را عليه تسليح نيروهاي وابسته به حزب کارگران کردستان (
PKK) اعلام کرده و علنا سوال خود را بيان کرد که سقوط کوباني چه اهميتي براي آمريکا مي‌تواند داشته باشد؟. اما‌اينکه صد و پنجاه نفر از نيروهاي پيشمرگ کرد و يک هزار و سيصد نفر از نيروهاي ارتش آزاد سوريه از ترکيه به کوباني مي‌روند، چه حکايتي پشت‌پرده اين پروژه سياسي - امنيتي است؟ با تغيير آرايش نظامي - سياسي - امنيتي در شرايط ميداني جنگ آن منطقه، چه هدف و سودي را مي‌توان براي نيروهاي درگير متصور بود و طي روزهاي آتي، با ورود نيروهاي پيشمرگ به کوباني، حزب کارگران کردستان(PKK) چه واکنش و عکس‌العملي را نشان خواهد داد؟ چه پيامدهايي در اين باره مي‌توان برشمرد؟
يک هفته قبل از رفتن اين 150 نفر، بيش از 20 تن سلاح و تجهيزات نظامي و مواد منفجره و نيازهاي پزشکي و درماني از طريق هواپيماي آمريکايي از اربيل روانه کوباني شد، اما حزب اتحاديه ميهني کردستان عراق ( PUK) اعلام کرد که اين سلاح‌ها و تجهيزات نظامي آنها بوده که به کوباني فرستاده شده که موجب بروز برخي واکنش‌هاي تند و عصبي از سوي رياست تمديد‌شده اقليم کردستان عراق عليه ايشان شد و در چند بيانيه اعلام کردند که همکاري‌ها و ارسال سلاح‌ها و تجهيزات نظامي، به‌نام اقليم کردستان عراق بوده نه يک حزب مشخص! گرچه شيخ جعفر مصطفي، عضو دفتر سياسي اتحاديه ميهني و وزير سابق پيشمرگ - که به هواداري بارزاني مشهور است - بيان کرد که در جريان ارسال سلاح و تجهيزات نظامي اتحاديه ميهني کردستان عراق به کوباني نيستم و تشکر نابهنگام وي از حضور قاسم سليماني در جبهه‌هاي جنگ در مصاحبه‌اش، شايد به ذهن اين را متبادر کند که اين کمک‌ها از طرف ايران بوده و به اسم حزب اتحاديه ميهني کردستان عراق (PUK) تمام مي‌شود. به‌هرحال بارزاني حتي در نزديکي با ايران هم تمايل ندارد که گروه و حزبي ديگر از کردها به اندازه ايشان به ايران نزديک باشد اما به‌هرحال همه منتقدان و رقيبان خود را مامور و وابسته به ايران مي‌شناساند و خود را در رسانه‌هاي کردي، براي فريب افکار عمومي، همچنان ضد‌ايران نشان مي‌دهد!
اقدام انسان‌دوستانه حزب اتحاديه ميهني کردستان عراق ( PUK) مرا ياد حرف جلال طالباني مي‌اندازد که گفت روزي کردهاي سوريه از من خواستند که به ايشان کمک تسليحاتي - نظامي بکنيم اما من گفتم که زمانه جنگ و سلاح و دوران چگوارا بازي تمام شده است. اما حزب اتحاديه ميهني کردستان عراق (PUK) اعلام کرد که اين حزب سلاح خريداري‌شده خود را براي کوباني فرستاده و ناگهان رسانه‌هاي وابسته به بارزاني آن را بازرگاني و عوامفريبي سياسي ناميدند اما امروز آنها پيشمرگ اقليم را مي‌فرستند و پرچم حزب دموکرات کردستان عراق (KDP) را به دست استقبال‌کنندگان داده و جز کانال تلويزيوني روداوو - وابسته به نچيروان بارزاني - اجازه حضور به کانال تلويزيوني ديگر داده نمي‌شود تا خبر را پخش کند و شگفت اينکه در گزارش خبري BBC فارسي هم عنوان و تريبون و ميکروفون تلويزيون روداوو (RUDAW) توسط خبرنگار وابسته به بارزاني در BBC نمايش داده مي‌شود. در اينکه همواره حزب دموکرات کردستان عراق (KDP) خواهان فتح رسانه‌هاست، شکي نيست و همواره در پي تبليغ رسانه‌اي حزب خود و ساختن تاريخ ساخته و پرداخته و تخيلي براي خود است تا خود را صاحب کرد و کردستان و به نوعي تنها پهلوان بدون رقيب عرصه رسانه‌اي معرفي کند که بدون وي در کردستان نمي‌توان کاري کرد. حتي مدتي قبل هم عادل مراد، رئيس شوراي مرکزي اتحاديه ميهني کردستان، که بيان داشته بود حزب دموکرات کردستان عراق (KDP) اکثر دستگاه‌هاي ديپلماسي دولت اقليم کردستان را به انحصار خود درآورده؛ دوباره در مرکز رسانه‌اي شوراي مرکزي اتحاديه ميهني کردستان (PUKCC) افشا کرد که حزب دموکرات کردستان عراق (KDP) حتي هيلکوپترهاي دولت مرکزي عراق را براي فعاليت حزبي خود در اختيار گرفته و کمک‌ها و همکاري‌هاي جهاني را به آوارگان شنگال به اسم خود به‌طور انحصاري توزيع مي‌کند که طبق معمول با تکذيب گروه بارزاني روبه‌رو شد.
آيا اين 150 نفر آموزش‌هاي نظامي - امنيتي خاصي براي ميدان‌هاي جنگي ديده‌اند؟ نوع سلاح آنها چه تفاوتي با سلاح‌هاي حزب کارگران کردستان (
PKK) و حزب اتحاد دموکراتيک (PYD) و يگان‌هاي مدافع خلق (YPG) دارد؟ سلاح ضد تانک و خودروهاي زرهي است که نيروهاي وابسته به حزب اتحاديه ميهني کردستان عراق (PUK) تامين کرده يا همچنان مافياي رسانه‌اي حزب دموکرات کردستان عراق (KDP ) مي‌خواهد آن را مصادره به مطلوب کند؟ اگر چنين تکاوري و باوري به دفاع از خاک و مبارزه دارند، چرا در داخل کردستان عراق چنين سلحشوري و ماموريتي به آنان داده نمي‌شود؟ وزير دفاع عراق هم اظهار داشت که چرا در آزاد‌سازي زمار، چنين همکاري با نيروهاي حکومت مرکزي عراق ندارند؟
طي تاريخ معاصر کردستان، بسياري از موارد مابين حزب دموکرات کردستان عراق ( KDP) و حزب کارگران کردستان(PKK) ديده شده که گاه مسبوق به سابقه بوده است و خانواده بارزاني منافع روابط خود با ترکيه را فداي کردها نکرده‌اند. مثلا مصطفي بارزاني که وقتي در ?? اوت ???? سعيد‌الجي به‌عنوان حزب دموکرات کردستان ترکيه سوگند ياد کرد، مي‌خواهد که دکتر شوان را متقاعد سازد و از بارزاني داوري و قضاوت مي‌خواهد، اما به دست شوان به قتل مي‌رسد و بعد تاريک‌ترين واقعه جنبش کردهاي ترکيه رخ داد و اول ژوئن 1971 توسط دکتر شوان - يا سعيد قرمزي تپراک - ترور شد و بعد بارزاني و دار‌و‌دسته‌اش – مانند اسعد خوشاوي – روز ?? نوامبر ???? وي را ترور مي‌کنند و دوران ترورها و تسويه حساب‌هاي خونين شروع شد؛ مصطفي‌بارزاني در استقبال از الجي پرسيد که آيا حکومت ترکيه مي‌داند که ايشان در کردستان عراق هستند؟ الجي هم در پاسخ مي‌گويد که حکومت ترکيه مخالف قيام مسلحانه کردهاي عراق است و نمي‌داند [ قيام مسلحانه کردهاي عراق که توسط ساواک ايران مابين سال‌هاي 1961 تا 1975 شکل گرفت] و مصطفي بارزاني هم در پاسخ گفته بود: «ما دل ترکيه را نمي‌رنجانيم. سال 1962 در بادينان بوديم و ترکيه دوست ما بود و ضد‌کرد هم نيست اما ما در داخل ترکيه چند نفر خودفروخته را در حکاري و استانبول و دياربکر ترور کرديم و ترک‌ها به ما کمک کردند. الان هم نمي‌خواهيم که با حضور شما، ترکيه از ما برنجد!» البته دکتر شوان هم در اوايل دهه 1960 قصدش قيام مسلحانه عليه ترکيه بود اما بارزاني نمي‌خواست کسي در کردستان‌هاي اطراف، قيامي مدنظر داشته باشد. حتي در بهار 1968 هم براي دستخوشي و جلب نظر ساواک شاهنشاهي، جنازه‌هاي مبارزان کرد مانند سليمان معيني و شريف‌زاده را تحويل داد. همواره طي تاريخ معاصر، بارزاني‌ها ده‌ها طرح عمده و کلي در نابودي و سرکوب هر حرکتي کردي داشته‌اند.
هرچند در جنگ برادرکشي سال‌هاي 1995-1996، پيشمرگه‌هاي حزب دموکرات کردستان عراق ( KDP ) در ترکيه، آموزش نظامي ديدند و آيا امروز اين پيشمرگه‌هاي بارزاني، چه ضرورتي براي حضورشان در کردستان سوريه است؟ جداي از پيوند و روابط تنگاتنگ سياسي - امنيتي - اقتصادي مابين ترکيه و بارزاني؛ (که هميشه حزب کارگران کردستان(PKK)از قراردادهاي نفتي بارزاني و ترکيه نگران بوده و هست)، قدرت‌طلبي بارزاني چه زيان‌هايي را براي کردهاي سوريه و ترکيه به‌دنبال خواهد داشت؟ آينده سياسي کردها به کدام سو مي‌رود؟ آيا در کردستان سوريه، تسلط کردهاي وابسته به حزب کارگران کردستان(PKK)پايان مي‌يابد و قلمرو حزب دموکرات کردستان عراق (KDP ) افزايش مي‌يابد؟ در بازي آمريکا - ترکيه، آيا بارزاني در پوشش ادعاي حمايت از مردم کوباني، چه قصد و نيتي را در سوريه دنبال خواهد کرد؟
هنوز هم افکارعمومي از ياد نبرده است که قبل از حمله داعش، دور نوار مرزي با کردستان سوريه را خندق کند و بعدها در آمدن داعش به موصل و تخليه شنگال از هر اقدامي رويگردان نبود. کسي که روزگاراني ادعا کرد که کنگره ملي کرد خواهد داشت و رهبري آن را برعهده خواهد گرفت. اما امروز در عملکرد اين 150 نفر اعزامي، سوالات بي‌پاسخ زيادي مطرح است. هرچند در اين زمينه همکاري با داعش، بارزاني نگاه مثبت گروه‌هاي اسلامي کردستان عراق را هم به همراه داشت، افرادي متعصب و سنتي که جوانان زيادي از کردهاي حلبچه و پيرامون را در پيوستن به داعش، تشويق کردند. به‌هرحال نقشه پشت پرده حضور اين 150 نفر با همکاري و نظارت امنيتي ترکيه، تا چند روز ديگر افشا مي‌شود. مسعود بارزاني و حزب دموکرات کردستان عراق (
KDP ) همواره از کمپين مشارکتي حزب کارگران کردستان(PKK) و اتحاديه ميهني کردستان عراق (PUK) وحشت دارد و برايش سال‌هاي اواسط دهه 1990 را به ياد مي‌آورد که مي‌خواستند با کمک حزب سوسياليست کردستان عراق (KSDP) وي را به کلي نابود کنند و هنوز هم از قهرمان بارزاني رسانه‌اي اين دو حزب، وحشت دارد. اصولا هر وقت در تنگنا قرار بگيرد سعي مي‌کند با بهم زدن صورت مساله، براي خود داستاني ديگر ساخته و پرداخته کند. به‌هرحال کنترل رسانه‌اي بحران را به کنترل واقعي صحنه سياسي ترجيح مي‌دهد تا اينکه از خود سيماي يک رهبر ملي محبوب قلوب بسازد. اما رفتن اين افراد آيا زمينه آغاز جنگ واقعي مابين حزب دموکرات کردستان عراق (KDP) و حزب کارگران کردستان(PKK) مي‌شود؟ به‌هرحال بارزاني و حزبش، جز خود در کردستان، باور و اعتمادي نداشته و ندارد. و امروزه هم آيا همچنان براي کرد و کردستان، تسلط انحصاري حزب دموکرات کردستان عراق (KDP ) بر کردستان عراق، قابل قبول است؟ حزبي که همچنان سياست‌هاي اقتصادي - امنيتي - سياسي آن براي عموم افکار عمومي کردستان، غيرشفاف است.
آيا همانطور که افرا بنگلو ( Ofra Bengio)، محقق اسرائيلي تاريخ خاورميانه در مرکز موشه دايان (dayan) اظهار داشت که حمله کشنده و مرگبار داعش به کردستان، اسباب دولت مستقل کردي را فراهم کرده و کردها بارديگر بازيگر مهم منطقه‌اي شده‌اند، واقعيت دارد؟ و اينکه کردها مناطق نفتي مهم کرکوک و موصل را تصرف کرد، که قبلا در اختيار داعش بوده، زمينه تسلط بيشتر کردهاست؟ آيا دسترسي به منافع نفتي و همکاري کردها در نفت با داعش و دسترسي به مرز ترکيه و يا دسترسي به شنگال – راه‌استراتژيک مابين موصل و ترکيه - نقشه‌اي از پيش طراحي شده نبوده؟ امروز هم حضور 150 نفر وابسته به بارزاني با سلاح وارداتي و با موافقت ترکيه، پيشگام طرح سرنگوني نظام سوريه و پيش‌زمينه حمله به دمشق است؟ به‌هرحال امروزه روز، حزب کارگران کردستان(PKK) در عملي انجام شده قرار گرفته است و چه بسا رضايت ترکيه هم براي ساکت کردن صداي مخالفان بوده است.
آيا بارزاني دوباره قرباني سياست‌هاي ناپخته، توهم و احساساتي و تنگ‌‌نظرانه مي‌شود؟ آيا دوباره ايران و سپاه قدس وي را از نابودي نجات مي‌دهد؟ و اکنون که 9 ماه به پايان دوران شاهنشاهي وي مانده و ايران عامل اساسي در تمديد دوران دو ساله وي پس از 16 سال رياست تحميلي اقليم کردستان عراق بود؛ آيا کرسي را رها مي‌کند؟ وي با چه عقلانيت و دانش و حکمت و درايتي مي‌خواهد رياست مادام‌العمر کردها را داشته باشد و رئيس خودخوانده کردهاي عراق باشد؟ کسي که يک سياست موفق را در کردستان نداشته است و با ادامه حضورش آينده تاريکي در انتظار کردها خواهد بود. و در برابر سخن غيرمنطقي استقلال‌خواهي کردستان، فقر و تنگدستي و عدم توسعه و پيشرفت را براي کردستان عراق، به ارمغان آورده است. وقتي که داعش به کردستان حمله‌ور شد، فورا بدون هيچ پشتوانه‌اي اعلام کرد که «ماده 140 قانون اساسي عراق براي تعيين سرنوشت مناطق مورد مناقشه ميان اربيل و بغدا به اجراء درآمد.» و مخالفان آن را تائيد تلويحي داعش ناميدند. زيرا مسعود بارزاني کسي است که کم‌کم از ايران جدا شده و به ترکيه نزديک و نزديک‌تر شده و چندان تمايلي هم در وابستگي به بغداد ندارد جز آنکه نفت را بدون سوال و کنترل عراق بفروشد اما همچنان حقوق کردها را از بغداد دريافت کند. همچنان به عربستان و قطر و امارات هم نزديک مي‌شود تا دوستاني در منطقه خليج‌فارس داشته باشد.
آمريکا هم چندان باور و اعتمادي به بارزاني نداشته و ندارد. هرچند برايش همکاري نظامي ارسال کرد و به يکي از آرزوهاي ديرينه مسعود بارزاني، جامه‌عمل پوشانيد. به‌هرحال اگر نقش مثبت و سازنده ايران و آمريکا در ماجرا دخالت نمي‌داشت، او جز ادعاي‌هاي پيوسته رسانه‌اي چه رهاوردي را براي کرد و کردستان داشت؟ او الان صرفا به آن فيلم‌ها و رسانه‌هاي حامي دلخوش است.
امروز هم قاسم سليماني، فرمانده مشهور نظامي ايراني در عراق، حضور دارد و داعش نتوانست که با کمک ترکيه - قطر - عربستان بر عراق و سوريه مسلط شود و حريف استراتژي وي شوند اما او آيا مي‌تواند اين دغدغه‌هاي سياست نفوذي در کردستان را با عامل بودن بارزاني، کنترل کند؟ به‌راستي اگر وي و سياست سپاه پاسداران و جمهوري اسلامي وجود نمي‌داشت، امروز نه اقليم کردستان عراقي وجود داشت و اصولا نه حزب بارزاني و نه شخص مسعود بارزاني رنگ آسمان کردستان عراق را مي‌ديد... اما امروزه کمک اين ژنرال موفق و صاحب‌نام ايراني در مديريت بحران پيش رو چه خواهد بود؟
تا روزگاري که مام جلال در عرصه سياست فعال بود، هميشه از حضور حاج‌قاسم در عراق خشنود بود، تا دم در به استقبالش مي‌رفت و دستش را به گردن او مي‌انداخت که هيچ سنخيتي با پروتکل سياسي نداشت؛ اما آيا کردها ممنون و قدر دان تلاش وي خواهند بود يا فريب عوامفريبي رسانه‌اي مسعود بارزاني را خواهند خورد؟
16:26:09 , 1393/08/12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کورد نیوز]
[مشاهده در: www.kurdnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 114]
-
گوناگون
پربازدیدترینها