واضح آرشیو وب فارسی:فارس: حشمتالله قنبری:
امام حسین(ع) دنبال مذاکره با یزیدیان نبود / هدف امام انذار بود
پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه امام حسین(ع) دنبال مذاکره با یزیدیان نبود، گفت: گفتوگوی امام(ره) با عمر بن سعد نه مذاکره، که انذار بود و آن کسی که انذار میکند در موضع قدرت و اقتدار قرار دارد.
به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، حشمتالله قنبری عصر امروز در جمع بازنشستگان سپاه استان همدان با رد این گفته که برخی اعلام میکنند منطق سیدالشهدا(ع) در عاشورا مذاکره بوده است، اظهار کرد: در سایه این منطق به حرفها و موضوعاتی دامن زده میشود که مشخص نیست با مصالح و سرنوشت کشور چه مقدار انطباق دارد. وی با بیان اینکه بخشی از مسائل به دلیل غفلت و بیدقتی پیش کشیده میشود، افزود: سیدالشهدا(ع) در یک زمانه ظهور کردند و عهدهدار امامت جامعه شدند که جامعه اسلامی دوران مختلفی را پشت سر میگذاشت. این پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه پیامبر اکرم(ص) از یک مردم متعصب آمیخته با جاهلیت، یک مرکز تمدنی ایجاد کرد، تصریح کرد: بلافاصله با درگذشت پیامبر اکرم(ص) دوران غروب مجددی آغاز شد که همه ارزشهای جاهلیت در یک نماد جدید بازسازی و به خورد مردم داده شد. وی با اشاره به اینکه در آن زمان دین تنها به یک طعم و مزه تبدیل شد، ادامه داد: فکر ابوجهل در صنوف نماز رواج یافت و ابولهبها با پیشانیهای پینه بسته در صفوف مسلمین نشسته بودند. صلح امام حسن(ع) سند نامشروعیتی استکبار بود/ندادن حتی یک امتیاز به دشمن قنبری با تأکید بر اینکه فضا به حدی مسموم و تبهکارانه شد که مردم برای دنیای خود به سمت امام علی(ع) روی آوردند، خاطرنشان کرد: این اتفاقات کار حضرت علی(ع) را برای بازگشت جامعه به سمت خدا بسیار سخت میکرد. وی با بیان اینکه امام حسن مجتبی(ع) نیز تنها و غریب ماند، گفت: در جریان گفت و شنود امام حسن(ع)، وقتی حضرت از اردوگاه سپاه بیرون آمد حتی یک نفر نیز همراه او نبود. این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه مذاکرات امام حسن(ع) شگفتانگیز بود و آثار شگفتانگیزی نیز در بر داشت، اظهار کرد: آنچه امام حسن(ع) امضا کرد پیمان صلح نبود، زیرا این نوشته سند نامشروعیت استکبار بود و در آن امام حسن(ع) حتی یک امتیاز نیز به مستکبران نداد. قنبری با اشاره به اینکه امام حسن(ع) نشان داد که تمامیت حق در خانه اهل بیت(ع) است، تصریح کرد: در زمان امام حسن(ع) مردم اهل مجاهدت و حماسه نبودند و سرانجام امام مجتبی(ع) در غربت، مظلومیت و تنهایی به شهادت رسیدند. وی با بیان اینکه با شهادت امام حسن مجتبی(ع) دوران نورانی امام حسین(ع) نیز آغاز شد، ادامه داد: در دوران یزید منطقی برای مذاکره وجود نداشت و عوامل وی تنها اجازه داشتند بیعت بگیرند و نه اینکه مذاکره کنند. این پژوهشگر تاریخ اسلام با تأکید بر اینکه بیعت با عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر بهانه بود، خاطرنشان کرد: به شهادت رساندن امام حسین(ع) هدف نهایی بود و اگر امام در مدینه میماند و یا به یمن میرفتند نیز باز به دنبال به شهادت رساندن ایشان بودند. خاصیت استکبار= غلبه بر تمامیت موجودیت و یا نابودی آن وی با اشاره به اینکه خاصیت استکبار این است که یا تمامیت موجودیت را میخواهد و یا تمامیت آن را نابود میکند، گفت: مذاکرات 1+5 در چارچوب بدنه نظام پیش میرود و افراد مذاکرهکننده کسانی هستند که مصالح نظام را در نظر دارند و افرادی متدین هستند که از ارزشهای نظام دفاع میکنند. قنبری با بیان اینکه با توافق در مذاکرات همه مشکلات حل نخواهد شد، اظهار کرد: مستکبران خواهان بیعزتی مردم هستند و دیدیم وقتی فرصت برای آنها مهیا شد، کربلا را درست کردند. وی از رشادت رزمندگان در هشت سال جنگ تحمیلی سخن راند و با اشاره به اینکه استکبار جهانی در ایجاد یک کربلای دیگر در دوران جدید اشتباه کرد، افزود: در سال 61 هجری کمتر از 100 نفر در کربلا حاضر شدند، اما در روزگار ما افراد در مکتب سیدالشهدا تربیت شدند و در هر جبههای که قرار گرفتند با بدنهای خود دفاع کردند. این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه جوانهای ما رنگ و بوی علیاکبر(ع) را داشتند و پیرمردها سخاوت حبیب ابن مظاهر را پیدا کردند، تصریح کرد: در این شرایط هرچند استکبار به دنبال ایجاد یک کربلای دیگر بود، اما شرایط کشور این وضعیت را رقم نزد. وی با بیان اینکه در زمان ما مردم ولایتمدار بودند و برای خدا از همه چیز گذشتند و خداوند نیز به آنها عزت داد، خاطرنشان کرد: طرز تفکر و منطق استکبار مذاکره نیست. در اردوگاه حسینی شکستی وجود ندارد قنبری با اشاره به اینکه امام حسین(ع) تکلیف را در بیعت با یزید روشن کرده بود، افزود: امام حسین(ع) فرمودند که کسی چون من با فردی چون یزید هرگز بیعت نخواهد کرد و نشان داد که منطقش قرآن است. وی با تأکید بر اینکه حضرت سیدالشهدا(ع)، عمربن سعد را برای این دعوت نکرد که با وی گفتوگو کند یا اینکه با وی به تفاهم برسد یا یک قاعده برد- برد را مدیریت کند، تصریح کرد: حضرت سیدالشهدا(ع)، عمربن سعد را دعوت کرد تا با او گفتوگو کند و تمام پیشینه وی را در پیش روی او قرار دهد و بعد با تمام قلب رحمانی خود، او را به طرف سعادت دعوت کند. این پژوهشگر تاریخ اسلام با بیان اینکه ابتکار عمل این گفتوگو در دستان امام حسین(ع) بود، ادامه داد: این گفتوگو مذاکره نبود، بلکه انذار بود و آن کسی که انذار میکند در موضع قدرت و اقتدار قرار گرفته است. رهبری دینی به دنبال جذب حداکثری است وی با اشاره به اینکه در اردوگاه حسینی شکستی وجود ندارد حتی اگر سرها بر روی نیزه برود، خاطرنشان کرد: برخی از آمدن حضرت زینب(س) در کربلا به عنوان ناموس پیامبر انتقاد میکنند، چون زینب(س) یک دانشمند بزرگ و مفسر قرآن بود و اگر با امام حسین(ع) نمیرفت دستگاه تبلیغاتی دشمن شروع به کار میکرد. قنبری در ادامه حربن یزید ریاحی را نیز به عنوان نمونه توبه دانست و گفت: حر نادم بود و امام حسین(ع) به عنوان نماد رحمت الهی دست نوازش بر سر او کشید، زیرا رهبری دینی به دنبال جذب حداکثری است. انتهای پیام/89033/ب۴۰
93/08/08 - 20:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]