محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798742175
سيره اهل بيت(ع) در زنده نگهداشتن عاشورا (بخش دوم)
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
سيره اهل بيت(ع) در زنده نگهداشتن عاشورا (بخش دوم)
بيان مصايب و مراثى سرور شهيدان امام حسين (ع) به اندازه اى مهم و ضرورى است كه پيشوايان معصوم(ع) همواره بدان سفارش كرده و خواستار زنده نگه داشتن نام و ياد آن امام(ع) به اين شيوه شده اند.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرويس ديني جام نيوز، در بخش اول اين نوشتار به سيره عملي اهل بيت سلام الله عليهم اجمعين در چگونگي زنده نگهداشتن بزرگترين مصيبت تاريخ يعني عاشورا، اشاراتي شد. در اين بخش نيز به سيره و روش ديگر اهل بيت سلام الله عليهم اجمعين در زنده نگهداشتن عاشورا پردازيم؛ بيان گريه نظام هستى
مسأله گريه نظام هستى به ويژه گريه آسمان بر شهادت حضرت اباعبداللّه(ع) در روايات منقول از ائمه هدى(ع) منعكس شده است.راز اين گريه اظهار عظمت مصيبت است به نحوى كه در جزء جزء عالم هستى داراى تأثير بوده است. پس از بازگشت اهل بيت عصمت و طهارت از كربلا و ورود به مدينه امام سجاد(ع) ضمن خطبه اى چنين فرمودند: «اى مردم! پس از اين مصيبت عظمى كدام يك از مردانتان تواند شاد بود يا كدامين چشم مى تواند اشكش را حبس كند؟ همانا آسمانهاى هفت گانه بر قتل او گريستند و درياها با امواجشان و آسمانها با اركانشان و زمين با پهنه وسيعش و درختان با شاخه هايشان و ماهيان اعماق دريا و ملائكه و اهل آسمان بر شهادت او گريستند».(1) امام صادق(ع) در روايتى به صحابى بزرگوارش زراره فرمودند: «اى زراره! آسمان چهل روز بر حسين(ع) گريست و زمين چهل روز با سياهى و خورشيد چهل روز با سرخى و كسوف و درياها متلاطم شدند و ملائكه چهل روز بر حسين(ع) گريستند».(2)
هم چنين امام رضا(ع) در روايتى به گريه آسمانهاى هفت گانه و زمين اشاره نموده اند.(3) از رواياتى كه گذشت مى توان چنين استنباط كرد كه اصل مسأله گريه هستى بر شهادت امام حسين(ع) امرى است قطعى كه خود سند متقنى است براى زنده نگه داشتن اين قيام. ترغيب شاعران به سرودن شعر و مرثيه
برپايى مجالس نوحه خوانى و خواندن شعر و مرثيه از عباداتى است كه داراى ثواب و پاداش فراوانى در نزد پروردگار است. امام صادق(ع) مى فرمايد: «الحمد لله الّذى جعل فى النّاس من يفد الينا و يمدحنا و يرثى لنا؛(4) حمد و ستايش خداوندى را كه در ميان مردم كسانى را قرار داد كه به سوى ما مى آيند و ما را مدح مى كنند و براى ما مرثيه مى خوانند». اين نشان دهنده جايگاه «مرثيه» و «مدح» در فرهنگ شيعه و در راستاى احياى فرهنگ اهل بيت(ع) است. بيان مصايب و مراثى سرور شهيدان امام حسين (ع) به اندازه اى مهم و ضرورى است كه پيشوايان معصوم(ع) همواره بدان سفارش كرده و خواستار زنده نگه داشتن نام و ياد آن امام(ع) به اين شيوه شده اند. آنان خود نيز بدين امر پاى بند بوده و در بزرگداشت اين واقعه جانسوز قلبى سوزان و زبانى نوحه گر داشته اند. استاد شهيد آيت اللّه مرتضى مطهرى (ره) در اين زمينه مى نويسد: «ائمه دين خواستند قيام امام حسين(ع) به صورت يك مكتب و به صورت يك مشعل فروزان هميشه باقى بماند. اين يك چراغى است از حق، از حقيقت دوستى و از حقيقت خواهى. اين يك ندايى است از حق طلبى، از حرّيت و آزادى، اين مكتب آزادى و اين مكتب مبارزه با ظلم را خواستند براى هميشه باقى بماند. در زمان خود ائمه اطهار(ع) كه اين دستور صادر شد، سبب شد كه جريان زنده و فعّال و انقلابى به وجود آيد. نام امام حسين(ع) شعار انقلاب عليه ظلم گشت، يك عدّه شاعر انقلابى به وجود آ مدند مانند: كميت اسدى، دعبل خزايى، سيّد حميرى و...كميت اسدى مى دانيد كيست؟ همان كسى كه با اشعارش از يك سپاه بيشتر براى بنى اميّه ضرر داشت».(5) مشهور است كه چون اهل بيت عصمت و طهارت (ع) از شام به مدينه بازگشتند، در حوالى مدينه براى مدتى كوتاه اقامت نمودند. اهالى مدينه با شور و شوق خاصى به استقبال آنان رفتند. در ميان استقبال كنندگان فردى بود به نام «بشير بن جذلم» كه چون امام سجاد(ع) او را ديد، فرمود: اى بشير! پدرت شاعر بود. آيا تو هم از شاعرى بهره دارى، وى جواب داد: آرى! خود نيز شاعر هستم. حضرت(ع) فرمودند: ابياتى بسراى و خبر ورود اهل بيت(ع) و مصيبت جانگداز كربلا را اعلام كن. بشير مى گويد بر مركب خود سوار و با عجله وارد مدينه شدم و صدا به گريه بلند كردم و اين اشعار را خواندم: يا اهل يثرب لامقام لكم بها قتل الحسين و ادمعى مدرار الجسم منه بكربلا مضرّج و الرأس منه على القناة يدار يعنى: اى اهل يثرب (مدينه) ديگر در شهر نمانيد چون حسين(ع) كشته شد. پس اشك فراوان از گونه ها جارى كنيد. بدنش در كربلا آغشته به خون شده و سر مطهرش را بر سر نيزه كردند.
بعد از اين مرثيه، شهر مدينه شكل ماتم به خود گرفت. همه اهل شهر از منازل بيرون آمدند و به گريه و زارى پرداختند و اين ماتم سرايى تا چندين روز ادامه داشت. در عصر امامت ائمه(ع) شعرايى چون كميت اسدى، سيّد حميرى، دعبل خزايى و... به سفارش آن بزرگواران براى فداكاران كربلا به مرثيه گويى پرداختند. اشعار حماسى و عميق اين ياران اهل بيت(ع) بنى اميّه و بنى عباس را در هراس افكنده بود.(6) شاعر و مدّاح اهل بيت(ع) «دعبل خزايى» اين گونه نقل كرده است: ايام محرم بود كه به زيارت امام هشتم على بن موسى الرضا(ع) رفتم. ديدم آن حضرت با حالت حزن و اندوه نشسته و اصحاب هم دور او جمع شده اند. چون مرا ديد، فرمود: اى دعبل! دوست دارم شعرى بخوانى، زيرا اين روزها غم و اندوهى است كه بر خاندان ما رفته است و كسى كه بر مصيبت جدّم امام حسين(ع) بگريد، خداوند گناهان او را مى آمرزد. سپس آن حضرت از جاى خويش برخاست و پردهاى را نصب كرد و اهل خانه را در پشت آن پرده قرار داد تا در مصايب جدّشان عزادارى كنند. در اين حال رو به سوى من كرد و فرمود: براى جدّم حسين(ع) مرثيه اى بخوان. دعبل مى گويد: اشعارى خواندم به طورى كه صداى گريه امام رضا(ع) و اهل بيت او بلند شد.(7) زيد شجام مى گويد: «با جمعى از كوفيان نزد امام جعفر صادق(ع) بوديم كه جعفر بن عفان وارد شد. امام صادق(ع) او را نزديك خود جاى داد. سپس فرمود: شنيده ام تو درباره عزادارى امام حسين(ع) خوب شعر مى گويى، گفت: بلى! فرمود: بگو! پس جعفر شعرى درباره امام حسين(ع) سرود به طورى كه امام صادق(ع) و تمام اطرافيان گريستند. سپس امام (ع) فرمود: اى جعفر! به خدا قسم ديدم ملائكه اشعار تو را درباره حسين(ع) مى شنوند و آنها هم گريه مى كنند. اى جعفر! خداوند همين الآن بهشت را بر تو واجب كرد و گناهانت را بخشيد».(8) سفارش به زيارت سالار شهيدان
از شيوه هايى كه امامان (ع) براى احياى نهضت عاشورا به كار گرفتند، توجه فراوان به زيارت امام حسين(ع) بود. سفارشهاى فراوانى كه از خاندان عترت و طهارت در باب بزرگداشت مقام آن حضرت و زيارت آن امام مظلوم در اوقات مختلف به ما رسيده است، عمق و ميزان مقام الهى سالار عشق را به وضوح بيان مى كند. امام سجاد(ع) در سخنان گهر بار خويش، سفارش زيادى به زيارت امام حسين(ع) داشت. ايشان بعد از بازگشت به مدينه در بيرون شهر خيمه اى برپا كرد و چندين سال در آن اقامت گزيد تا ملاقاتى با دشمنان عترت نداشته باشد. حضرت پيوسته در طول اين مدت به قصد زيارت پدر و جدّ خويش به عراق مى آمد، ولى كسى متوجّه نمى شد.(9) امام صادق(ع) فرموده اند: «لو يعلم النّاس ما فى زيارة قبر الحسين(ع) من الفضل لماتوا شوقاً؛(10) اگر مردم فضيلت زيارت قبر امام حسين(ع) را مى دانستند از شوق جان مى باختند».
سدير صيرفى مى گويد: امام صادق(ع) به من فرمود: اى سدير! آيا هر روز حسين(ع) را زيارت مى كنى، عرض كردم فدايت شوم نه، فرمود: چقدر جفاكار هستى! سپس فرمود: آيا هر جمعه او را زيارت مى كنى؟ عرض كردم نه، فرمود: آيا هر ماه او را زيارت مى كنى؟ عرض كردم نه. فرمود: آيا هر سال او را زيارت مى كنى؟ عرض كردم گاهى. حضرت فرمود: شما به حسين(ع) چقدر جفا مى كنيد! آيا نمى دانى كه خداوند عزّ و جلّ دو ميليون فرشته دارد كه پريشان حال بر حسين گريه مى كنند و او را زيارت مى كنند و خسته نمى شوند؟ چه مانعى دارد كه قبر حسين(ع) را در هر جمعه پنج بار و يا در هر روز يك بار زيارت كرده باشى؟ عرض كردم: فدايت شوم. ميان ما و قبر حسين(ع) بسيار فاصله است. حضرت فرمود: زيارت را از راه دور انجام بده و آن بدين گونه است: برو بالاى پشت بام و به راست و چپ توجه كن. آن وقت سر به طرف آسمان بلند كن سپس به طرف قبله توجه كن و بگو: «السلام عليك يا اباعبداللّه الحسين. السلام عليك و رحمة اللّه و بركاته» اگر چنين كنى براى تو يك زيارت مى نويسند معادل يك حج و يك عمره.(11) امام رضا (ع) فرمودند: «من زار قبر ابى عبداللّه بشطّ الفرات كان كمن زار اللّه فوق عرشه؛(24) هر كس قبر امام حسين(ع) را در كنار رود فرات زيارت كند، مانند كسى است كه خداوند را در بالاى عرش زيارت كرده است». آرى از سياست هاى ثابت و تغييرناپذير امامان معصوم(ع) بعد از شهادت سالار شهيدان احياء اين نهضت بود. تأكيد آنان بر عزادارى، گريه، فضايل، زيارت و... از عاشورا مشعلى جاويدان ساخت و كربلا را به صورت بزرگترين دژ مقاومت امت اسلامى در برابر كفر و نفاق و بيداد د ر آورد. امروزه با استفاده از سيره ائمه هدى(ع) عاشوراى حسينى سمبل ظلم ستيزى و عدالت خواهى و راه رهايى مظلومان جهان از سلطه مستكبران شناخته مى شود. اگرچه در طول تاريخ از سوى كوردلان تلاشهايى براى فراموش شدن نام حسين(ع) و خاموشى اين مشعل هدايت صورت گرفته ا ست، امّا همه اين تلاشهاى مذبوحانه نشان وحشت آنان از جوشش خون پاك حسينى در رگهاى نسل جوان است و على رغم همه اين كوشش ها هر روز گرايش دلهاى صالحان و مؤمنان به سوى عاشورا و محرم افزونتر و گسترده تر مى گردد و محبت حسينى دلهاى مظلومان جهان را شيداى فرزند فاطمه (س) مى كند. باشد كه خداوند توفيق زنده نگهداشتن ياد، اهداف و آرمانهاي سيدالشهدا و ساير اهل بيت سلام الله عليهم اجمعين را نصيب ما بگرداند. آمين يا رب العالمين پي نوشت ها و مآخذ: 1. عوالم العلوم و المعارف، عبداللّه بحرانى، ج امام حسين(ع)، ص459.
2. بحارالانوار، ج 45، ص 207 - 206.
3. همان، ج 44، ص 286.
4. وسايل الشيعه، حرّ عاملى، ج 10، ص 469.
5. ده گفتار، شهيد مطهرى، ص 252 - 251.
6. مجله پاسدار اسلام، شماره 163، تير 1374، ص 32.
7. بحارالانوار، ج 45، ص 275.
8. وسايل الشيعه، ج 4، ص 594.
9. الامام زين العابدين، علّامه مقدم، ص 42.
10. ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 319.
11. وسايل الشيعه، ج 10، ص 386.
12. مأخذ قبل، ص 183.
۰۵/۰۸/۱۳۹۳ - ۰۸:۲۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها