تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819733308
تمديد توافق ژنو به نفع ايران نيست
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۴ آبان ۱۳۹۳ (۱۱:۴۸ق.ظ)
وطن امروز: تمديد توافق ژنو به نفع ايران نيست
به گزارش خبرگزاري موج، «تمديد توافق ژنو به نفع ايران نيست»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز است که در آن مي خوانيد؛
دقيقا يک ماه ديگر تا فرارسيدن زماني که ايران و 1+5 بايد بتوانند قبل از آن يک توافق جامع هسته اي را نهايي کنند، باقي مانده است. با وجود اينکه هر دو طرف مي گويند زمان باقيمانده براي رسيدن به يک توافق نهايي کافي است اما زمزمه هاي تمديد مذاکرات از همين حالا بلند شده است. تعداد قابل توجهي از کارشناسان نزديک به مذاکرات - که رابرت آينهورن در راس آنها قرار دارد- با اطمينان گفته اند دو طرف در هفته هاي آينده قادر به دستيابي به يک توافق نهايي نخواهند بود و در نتيجه بهتر است از همين حالا به فکر راهي براي تداوم مذاکرات پس از ضرب الاجل 3 آذر باشند. يکي از مهم ترين سوالاتي که اکنون بايد به آن پاسخ داد اين است که آيا تمديد مذاکرات هسته اي در قالب يک توافق موقت جديد به نفع ايران است؟
دقت در متن مذاکرات هيچ ارزيابي قاطعي در اين باره که تا روز 3 آذر توافقي حاصل خواهد شد يا نه، به دست نمي دهد. در واقع مي توان گفت حتي مذاکره کنندگان نيز نمي دانند تا آن روز دقيقا چه اتفاقي خواهد افتاد. بويژه درباره ظرفيت غني سازي که ايران مي تواند در طول گام نهايي حفظ کند و درباره چگونگي و جدول زماني لغو تحريم ها، ميان دو طرف شکاف هاي عمده اي وجود دارد.
به طور بسيار خلاصه، ايران با برچيدن هيچ بخشي از برنامه غني سازي فعلي خود موافق نيست، چرا که در اين صورت اولا اين فناوري راهبردي را که تاکنون يکي از عوامل اصلي بازدارنده در مقابل تهديدات دشمن بوده از دست خواهد داد و ثانيا پذيرفتن محروميت طولاني مدت از زيرساخت صنعتي غني سازي از حيث راهبردي به اين معنا خواهد بود که استراتژي فشار در تغيير محاسبات ايران کارآمد است و اين مي تواند آمريکا را متقاعد کند که پروژه فشار را نه فقط ادامه داده بلکه به حوزه هاي ديگر هم سرايت دهد. به اين ترتيب، ايران نه فقط غني سازي بلکه بسياري چيزهاي ديگر را هم از دست خواهد داد. بر اين اساس، موضع ايران اين است که صرفا درباره جدول زماني گذار از وضعيت فعلي به 190 هزار سو مذاکره مي کند نه درباره محدوديت وضعيت برنامه فعلي غني سازي.
درباره تحريم ها وضع به مراتب بدتر است. در نوشته اي ديگر، جداگانه به اين موضوع خواهيم پرداخت اما در اينجا به اشارت اين مقدار مي توان گفت که آمريکايي ها نه تنها قصد ندارند پس از توافق نهايي به قطعنامه هاي شوراي امنيت دست بزنند، بلکه درباره تحريم هاي يکجانبه هم قصد دارند فقط به تعليق مصوبات کنگره از سوي رئيس جمهور بسنده کنند و براي سال ها -آنطور که خودشان گفته اند- مصوبات کنگره را برقرار نگه دارند. متقابلا ايران خواهان آن است که همه تحريم هاي داخل و خارج شوراي امنيت يکجا تعليق و سپس در زمان کوتاهي لغو شود. طرفداران تمديد مذاکرات مي گويند درست است که درباره اين دو موضوع شکاف عميقي ميان دو طرف وجود دارد اما مسائل ديگري مانند سرنوشت فردو، تحقيق و توسعه، رآکتور اراک و ميزان شفافيت و بازرسي ها وجود دارد که مذاکرات درباره آنها تقريبا به نتيجه رسيده و مي توان از آنها براي تدوين يک توافق موقت جديد استفاده کرد و زمان بيشتري براي مذاکره درباره مسائل دشوارتر خريد.
چنين روايتي از مطلوبيت تمديد مذاکرات برخي نکات بسيار اساسي را ناديده مي گيرد.
1- قبل از هر چيز، تمديد توافق ژنو در قالب يک توافق موقت جديد، با استراتژي آمريکا مبني بر برچيدن تدريجي زيرساخت صنعت هسته اي ايران بدون هرگونه دستکاري جدي در رژيم تحريم ها کاملا منطبق است. آمريکايي ها مي دانند برچيدن يکباره برنامه هسته اي ايران ممکن نيست بنابراين راهبردي را در پيش گرفته اند که در طولاني مدت تاسيسات حساس هسته اي ايران را تعطيل کرده و ذخيره مواد هسته اي ايران را تهي کنند. تمديد توافق ژنو کاملا با اين استراتژي منطبق است و هرگز به ايجاد يک تغيير اساسي در رژيم تحريم ها منجر نخواهد شد.
2- اگر فرض کنيم همچنان هدف نهايي مذاکره کنندگان ايران دستيابي به يک توافق نهايي است، پذيرش يک توافق موقت جديد که در آن بخش هاي بيشتري از برنامه هسته اي ايران دچار آسيب شود، قدرت چانه زني ايران در مذاکرات دشوارتر بعدي را به نحو اساسي کاهش خواهد داد. اگر آمريکايي ها، حس کنند بدون اينکه چيز زيادي روي ميز گذاشته باشند در حال رسيدن به اهداف خود هستند، چه انگيزه اي براي امتيازدهي خواهند داشت؟ يک توافق موقت جديد، دست ايران را در هرگونه مذاکره آتي خالي مي کند و در حالي که منازعه راهبردي ايران و آمريکا ادامه خواهد داشت، موضع ايران را تضعيف خواهد کرد.
3- نکته بعدي اين است که اگر واقعا قرار است آمريکا موضع خود را تعديل کرده و يک توافق خوب با ايران را بپذيرد، زماني بهتر از حالا وجود ندارد. اگر اکنون توافقي حاصل نشود، چه عاملي در آينده وجود دارد که باور کنيم وجود آن عامل رسيدن به يک توافق را تسهيل خواهد کرد؟ دولت آمريکا اکنون بايد چند تصميم اساسي بگيرد. چيز زيادي براي مذاکره باقي نمانده و خلاقيت براي يافتن راه حل هاي فني جديد هم نخواهد توانست بار عدم اتخاذ چنين تصميم هايي را سبک کند. حدود 10 روز ديگر، به احتمال زياد، جمهوريخواهان مجلس سنا را هم به دست خواهند گرفت و آن وقت، دولت اوباما فقط تا ژانويه وقت خواهد داشت که تصميمات تمام کننده درباره مذاکرات هسته اي ايران را بگيرد. اگر بناست تا ژانويه يک متن قابل امضا وجود داشته باشد، زماني جز چند هفته باقيمانده براي توافق روي اصول وجود نخواهد داشت.
4- آقاي روحاني و وزير امور خارجه اش بارها گفته اند حتي اگر توافقي رخ ندهد، ديوار تحريم ها ترک برداشته و هرگز وضعيت سابق قابل تکرار نخواهد بود. اگر دولت به واقع به سخني که مي گويد باور دارد، نبايد از شکست مذاکرات هراس داشته باشد. آمريکايي ها چاره اي جز تداوم مذاکرات و رسيدن به يک توافق با ايران نخواهند داشت. چه جمهوريخواهان سر کار بيايند و چه دموکرات ها، در سرجمع قدرت تقابلي آمريکا با ايران - بويژه با وضعيت فعلي منطقه- افزايشي ايجاد نخواهد شد. اگر دولت به واقع خواهان رسيدن به يک توافق خوب است بايد آمريکا را متقاعد کند که در وضعيت استيصال و اضطرار نيست و اين با سخنراني و موضع گيري ممکن نخواهد بود. مخالفت قاطع با تمديد مذاکرات و اصرار بر اينکه تکليف بحث بايد همين حالا روشن شود، آمريکا را از اين سوءتفاهم که ايران در هر حال خواهان توافق است و هيچ توافقي را بدتر از توافق نکردن نمي داند خارج خواهد کرد. تنها آن وقت است که ممکن است مشت آمريکا واقعا باز شود.
5- عدم تمديد توافق ژنو به هيچ وجه به معناي قطع يا ترک مذاکرات نيست. روشن است که در حالي که ايران به لحاظ فني به وضعيت ماقبل ژنو بازگشته هم مذاکرات مي تواند ادامه پيدا کند. اساسا قابل باور نيست که آمريکايي ها تحت هيچ شرايطي ميز مذاکره را ترک کنند. براي تبديل مذاکرات فعلي به يک مذاکرات معنادار، يک شوک لازم است و مخالفت با تمديد مي تواند اين شوک را ايجاد کند.
نويسنده:
مهدي محمدي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 252]
-
گوناگون
پربازدیدترینها