محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855455067
ترکیه؛ انتخاب میان بد و بدتر
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ترکیه؛ انتخاب میان بد و بدتر تهران - ایرنا - در تصور مقام های ترک، نیروهای مدافع کوبانی در صورت موفقیت در دفع تهاجم داعش، خواهند توانست موقعیتی تأثیر گذار در نه تنها سوریه، بلکه ترکیه و عراق داشته باشند؛ به ویژه که کردهای سوریه، مدلی از اداره منطقه تحت کنترل خود را در شمال این کشور به اجرا گذاشته اند که هرگز مورد قبول آنکارا با داشتن شمار بالایی از اتباع کرد خود نبوده و نخواهد بود.
سرانجام دولت ترکیه انجام حملات هوایی از خاک این کشور علیه نیروهای داعش را در سوریه پذیرفت. این درحالی است که آنکارا تا پیش از این ضمن مخالفت با مشارکت در ائتلاف جهانی علیه داعش، از هرگونه اقدام برای نجات منطقه کردنشین کوبانی در جوار مرزخود با سوریه امتناع می کرد.
قبول پذیرش آنکارا که در پی مذاکرات «چاک هیگل» وزیر دفاع امریکا با همتای ترک خود اعلام شد، اگرچه پیشرفت تازه برای جریان ائتلاف به شمار می رود ولی هنوز تا ایجاد تحول در مواضع آنکارا فاصله بسیار است.
انعطاف رهبران ترکیه می تواند مربوط به چند عامل باشد؛ نخست توافق پنهانی که میان واشنگتن و آنکارا درباره ساختار آینده یی که طرفین برای نه تنها دفع خطر داعش، بلکه سوریه و حتی عراق کرده اند. این توافق می تواند از تغییر توامان موازنه قدرت میان جریان های رقیب در سوریه و عراق، موقعیت کردها در دو کشور تا آینده نظام های سیاسی عراق و سوریه را در برگیرد.
عامل دوم، مربوط به انتخاب آنکارا میان وضعیت بد و بدتر است. رهبران ترکیه از تابستان گذشته که داعش حملات خود را در شمال سوریه و غرب و شمال غربی عراق گسترش داد، همواره به عنوان یکی از حامیان این گروه تروریستی مورد اتهام افکار عمومی منطقه و جهان بوده است. در واقع امروز آنکارا نمی تواند منکر این حقیقت شود که شمار بالایی از نیروهای داعش از مرز ترکیه به داخل سوریه انتقال یافته اند. مهم تر اینکه آنکارا متهم است بخشی از آموزش و تجهیز ارتش داعش را انجام داده است. همین امر سبب شد تا «جرج بایدن» معاون رییس جمهوری امریکا،حامیان منطقه یی داعش را از این بابت شماتت کند. اما تنها محکومیت اخلاقی آنکارا و برخی دیگر از دولت های منطقه ـ از جمله عربستان سعودی و قطرـ عامل انعطاف پذیری دولت ترکیه نیست، بلکه برخلاف آنچه آنکارا تصور می کرد، افزایش تهدید داعش و پیشروی نیروهای آن در منطقه کوبانی؛ یعنی آخرین حلقه مرز مشترک ِترکیه و سوریه، از یک سو دولتمردان ترک را در جایگاه ناظر منفعل قتل عام کردها قرار داده و از سوی دیگر، اراده آنکارا را برای سرکوب کردها با ابزار داعش برجسته کرده است. در تصور مقام های ترک، نیروهای مدافع کوبانی در صورت موفقیت در دفع تهاجم داعش، خواهند توانست موقعیتی تأثیر گذار در نه تنها سوریه، بلکه ترکیه و عراق داشته باشند؛ به ویژه که کردهای سوریه، مدلی از اداره منطقه تحت کنترل خود را در شمال این کشور به اجرا گذاشته اند که هرگز مورد قبول آنکارا با داشتن شمار بالایی از اتباع کرد خود نبوده و نخواهد بود.
سیاست بنشین و ببین ترک ها در مرز خود با کوبانی، موجی از خشم کردهای این کشور را در پی داشته است. این وضع همه تلاش حزب حاکم ترکیه را برای ایجاد تعامل مثبت میان دولت و مناطق کردنشین این کشور در سال های اخیر، دستخوش تهدید از همپاشی قرار داده است. گسترش مخالفت ها با سیاست های حزب اعتدال و توسعه در قبال وقایع کوبانی، حتی این فرصت را برای رقیبان سکولار حزب حاکم ترکیه ایجاد کرد تا بر شدت انتقاد های منازعه آمیز خود بیفزایند. از این رو آنکارا با نگاه به نتایج سیاست های خود و کم کردن مشکلاتش با کردها، مجبور به انتخاب میان بد و بدتر شده است.
وضع جاری اگرچه نوعی پیشرفت در مبارزه ائتلاف علیه داعش به حساب می آید ولی هنوز تا وقوع تحول در این باره فاصله بسیار است. باید دید آیا آنکارا جز واگذاری پایگاه اینجرلیک به نیروهای ائتلاف برای حملات هوایی، اقدام دیگری را علیه داعش پذیرفته است؟ قبول آموزش بخشی از نیروهای جنگجو در سوریه از سوی آنکارا ممکن است به ظاهر، نمایی از همکاری فعال تر آنکارا با ائتلافی ها باشد، ولی اگر شرط سنتی ترک ها در هرگونه دخالت فعال در فضای عمومی سوریه، تغییر ساختار حاکمیت سیاسی این کشور است، باید منتظر اغتشاشات تازه در صحنه تحولات منطقه باشیم.
خوش چهره / خبر آنلاین
اول ** 1521
23/07/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها