واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۱ مهر ۱۳۹۳ - ۰۹:۴۸

آسیبدیدگی در ورزش، مهمان ناخواندهای است که برای هر ورزشکاری در مقاطع مختلف به وجود میآید، مسئلهای که بنا به شدت و منطقهای که بدان وارد میشود ورزشکاران را با مسایل و مشکلات زیادی روبرو میکند. تمامی ورزشکاران در دوران زندگی خود دچار آسیبدیدگی میشوند، که البته با توجه به تمرینات و مسابقاتی که در ورزش حرفهای وجود دارد این مساله برای ورزشکاران حرفهای جدیتر و شدیدتر از دیگران است. برای بررسی این موضوع خبرنگار ورزشی ایسنا- منطقه اصفهان با دکتر پدرام متخصص آسیبدیدگی ورزشی به گفتوگو پرداخت که در ادامه می خوانید: مربیان و ورزشکاران باید به علم روز تمرین آگاه باشند پدرام در مورد شدت و نوع آسیبدیدگی که در ورزشکاران به وجود میآید، گفت: بدن انسان دارای ساختاری است که در شرایط مختلف فشار خاصی را تحمل میکند، زمانی فرد دچار آسیب میشود که شدت این فشارها بیشتر از حد لازم بر بدن و در شرایط نامناسب باشد. البته مناطقی از بدن از جمله تاندونهای زانو، مچ، آرنج، کمر و گردن در شرایط آمادگی ورزشکاران حتی فشاری تا ده برابر شرایط عادی را میتوانند تحمل کنند، اما زمانی که ورزشکار از شرایط آمادگی دور باشد زمینه برای آسیبدیدگی مهیا است. وی افزود: با توجه به این شرایط ورزشکاران و مربیان لازم است که به علم تمرین و آمادگی بدنی به خوبی واقف باشند تا بر اساس آن بتوانند برنامههای خود را به خوبی اجرا کنند. آنچه در این میان مهم است این مسئله است که ورزشکاران باید بدانند چنانچه براساس مبانی علم تغذیه و همچنین اصول طب ورزش برنامه آمادهسازی خود را دنبال کنند تا حد قابل توجهی درصد احتمال آسیبدیدگی آنها کاهش مییابد. مربیان از تمرین زدگی ورزشکاران جلوگیری کنند این متخصص آسیبدیدگی ورزشی خاطرنشانکرد: نکته مهم دیگری که در نوع تمرینات مهم است و به ویژه مربیان باید بدان توجه داشته باشند، مساله تمرینزدگی است، زمانی که بدن ورزشکاری بنا به تمرینات سنگین و فشرده به اصطلاح خالی میشود، ورزشکار باید از ادامه تمرین سنگین پرهیز کند چرا که در این صورت خطر بروز آسیب دیدگیهای شدید برای او بیشتر شده و احتمال مصدومیتهای طولانی مدت افزایش مییابد. پدرام با هشدار به مربیان گفت: متاسفانه با احترام به تمامی مربیان باید اعتراف کرد، عدم اطلاع و آگاهی لازم بیشتر مربیان برای برنامهریزی و نوع تمریناتی که در طول مسیر برای ورزشکار طراحی میکنند میتواند از بروز این مشکل برای ورزشکاران جلوگیری کند. بنابراین لازم است مربیان با افزایش دانش خود و انتقال آن به ورزشکاران خود از بروز آسیب دیدگی و تمرین زدگی پیشگیری کنند. وی تصریحکرد: نوع و میزان آسیب در رشتههای مختلف ورزشی بسیار متفاوت است. در تقسیم بندی که شده رشتههای ورزشی به کمترخطر و پر خطر تقسیم شدند که در این تقسیم بندی میزان، نوع و شدت برخورد در نظر گرفته شده است. طبیعی است میزان آسیبدیدگی در ورزشهای برخوردی و پرخطر به مراتب بیش از ورزشهایی است که کمتر برخوردی بین ورزشکاران در آن رخ میدهد و گاه جنبه تمرکزی دارد. ورزشکاران فوتسال و فوتبال بیشتر در معرض خطر هستند پدرام، آماتور و حرفه ای بودن ورزشکاران و تجهیزات را نیز در بروز آسیب دیدگی مهم دانست و افزود: در بین ورزشکاران آماتور با توجه به عدم بالا بودن تکنیک و مهارت و همچنین در سنین پایین به علت عدم آگاهی و هیجانی که بازیکنان دارند آسیبدیدگی رو به افزایش میرود. این متخصص آسیبدیدگی ورزشی با اشاره به آمار ورزشکاران آسیب دیده در رشتههای مختلف ورزشی در ایران خاطرنشان کرد: با توجه به جامعه این گروه از ورزشکاران و تعداد مسابقاتی که آنان دارند در رشتههای فوتبال و فوتسال، در صدر قرار دارند و آسیب دیدگی در این رشتهها بیشتر است. وی تاکید کرد: باز هم باید به این نکته توجه و اشاره کرد که آموزش پیشگیری و مسیر بهبودی برای ورزشکاران از مهم ترین نکاتی است که مربیان و ورزشکاران باید به آن توجه کنند و به افزایش اطلاعات و دانش خود بپردازند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]