تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814732397
چيني ها و انقلاب چتري هنگ کنگ
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۴ مهر ۱۳۹۳ (۰:۲۹ق.ظ)
ايران: چيني ها و انقلاب چتري هنگ کنگ
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه ايران چنين نوشت:
تظاهرات اخير هنگ‌کنگ - «منطقه ويژه اداري چين»- که به «انقلاب چترها» معروف گرديده (اغلب اعتراضيون چتر حمل مي‌نمايند) به زعم برخي از چين شناسان(سي نولوگها) در صورت مهار نشدن آن مي‌تواند به يک «تين‌ان‌من» ديگري مبدل گردد که تأثيرات منفي براي دولت «شي جين پينگ» فراهم آورد که کمترين آن‌ها کندي در روند رشد و توسعه اقتصادي مي‌باشد که «پکن» مشروعيت خود را متکي بر آن مي‌داند. شبح «تين ان من» سرکوبي که 25 سال چين را با بزرگترين بحران پس از تأسيس «جمهوري خلق چين» در سال1949 مواجه ساخت بار ديگر زنده شده است. نگارنده در تجزيه و تحليل‌هاي متعدد در ارزيابي «جنبش تين ان من» به صراحت عنوان نموده که آن بحران ناشي از کند شدن روند توسعه اقتصادي بوده و آن‌را «انقلاب انتظارات فزايند» توصيف کرده است.
نوسازي چين تحت لواي «سياست در‌هاي باز» که با درايت و رهبري «دنگ شيا پينگ»از سال 1979 به اجرا گذاشته شد و گسلي بزرگ نسبت به سياست‌هاي پيشين تلقي مي‌شد، آنچنان چين را دگرگون ساخت که مردم اين کشور فصل جديدي را در زندگي مشقت بار گذشته خود تجربه کردند و افق نويني را براي آينده ترسيم نمودند. اصلاحات «دنگ» را برخي‌ها عظيم‌ترين تحول و دگرگوني در زندگي بشر در دوران معاصر دانسته‌اند که به‌واسطه آن بالغ بر 300 ميليون چيني از فقر مطلق رهايي يافتند. کند شدن چرخ‌هاي اقتصادي در چين که از اواسط دهه80 ميلادي پديدار گرديد باعث يأس و نگراني در مردم شد که احساس مي‌کردند مجدداً رفاه و معيشت آن‌ها با سير قهقرايي به گذشته طاقت فرسا برمي گردد، ريشه جنبشي شد که در ژوئن سال 1989 در ميدان بزرگ «پکن» يعني ميدان «تين‌ان‌من» به اوج خود رسيد. بحران با دخالت ارتش و کشته شدن انبوهي از تظاهر کنندگان به پايان رسيد و رهبران چين را مجاب کرد که فقط با سرعت بخشيدن به روند توسعه مي‌توان از «تين ان من» ديگري پرهيز کرد. چين با گام‌هاي بلند در دوره زمامداري 10 ساله «خو جين تا» و تحت زعامت فعلي «شي جين پينگ» تا حدود زيادي «امپراتوري ميانه» (نامي که چيني‌ها کشورشان را مورد خطاب قرار مي‌دهند) در مسير توسعه اقتصادي پايدار قرار داده است. ولي سؤالي که در اينجا مطرح مي‌باشد اين است که آيا چين به جاري شدن اصلاحات سياسي نزديک شده است؟
محققان علم سياست بر اين اعتقاد هستند که کشورها تا يک زماني مي‌توانند صرفاً به توسعه اقتصادي بدون مبادرت به اصلاحات سياسي بپردازند و زماني فرا خواهد رسيد که در صورت قفل کردن تحولات سياسي، روند توسعه اقتصادي با کندي و چالش روبه‌رو خواهد گرديد. تحولات اخير در هنگ‌کنگ که بخشي از سرزمين بزرگ چين است نشان مي‌دهد که «پکن» آمادگي پذيرش اعطاي آزادي‌هاي مدني را ندارد. مردم هنگ‌کنگ از اين حق برخوردار هستند که اعضاي«شوراي مقننه» شهر خود را انتخاب نمايند، ولي کانديدا‌ها براي پست مقام اول اجرايي هنگ‌کنگ که قرار است براي نخستين بار در سال 2017 برگزار شود، بايد به تأييد «پکن» رسيده و مردم از ميان کانديداهاي معرفي شده يکي را انتخاب نمايند. چنين تصميمي در ماه گذشته به‌وسيله «کنگره ملي خلق چين» (پارلمان اين کشور) اتخاذ شد، خشم رأي دهندگان در «منطقه ويژه اداري هنگ‌کنگ» را برانگيخت وتظاهرات گسترده فعلي را جاري ساخت. در اينجا بايد نگراني‌هايي از قبيل هجوم گسترده ثروتمندان چين و رانت خواري و فساد ناشي از آن را که ضرباتي به جامعه تجاري هنگ‌کنگ وارد کرده به علل نارضايتي‌ها اضافه نمود.
در ترتيبات قانوني که پس از امضاي موافقتنامه الحاق (بازگشت هنگ‌کنگ به مادر کشور) ميان بريتانيا و چين در سال 1997 شکل گرفته، «منطقه ويژه اداري هنگ کنگ» از داشتن مرز مشخص، پاسپورت، نظام سرمايه گذاري، محاکم قضايي به سبک بريتانيا و دولت خود مختار برخوردار گرديد که به مدت 50 سال از آن تاريخ در هنگ‌کنگ لازم الاجرا مي‌باشد. به زعم افکار عمومي در آن تاريخ اين باور وجود داشت که آزادي‌هاي مدني در چين به عنوان چراغ راهنماي باز شدن تدريجي فضاي سياسي در کل چين عمل نمايد زيرا که چين در تداوم رونق اقتصادي به ناچار بايد آن راه را برگزيند... معهذا اين چنين نبود و «پکن» حتي حاضر نبود در خصوص هنگ‌کنگ به تعهدات خود پايبند باشد و شيوه‌اي را به‌تدريج اتخاذ کرد که در آن خود مختاري هنگ‌کنگ محدود‌تر شود... نحوه برخورد «پکن» با تظاهر کنندگان که خواهان دخالت نکردن چين در انتخاب نمايندگان سياسي و حتي اقتصادي در هنگ‌کنگ هفت ميليوني هستند سرنوشت آتي دموکراسي در «امپراتوري ميانه» يک ميليارد و 300 ميليوني را رقم خواهد زد،
همچنين در اداره «ماکائو» ديگر«منطقه ويژه اداري کشور» و «تايوان» (به عنوان آخرين سرزمين مادري چين که هنوز به دامان کشور برنگشته) تأثير خواهد گذارد.
در تحولات اخير هنگ‌کنگ مطلب ديگري که ذکر آن ضروري است اينکه بر خلاف باور رايج، شکوفايي اقتصادي و رفاه ناشي از آن به تنهايي ارضا کننده اميال و آرزو‌هاي مردم نيست و آن‌ها همزمان با اين رشد اقتصادي خواهان آزادي‌هاي مدني و مشارکت در نحوه اداره جامعه خويش هستند. اينکه رونق اقتصادي و رفاه ناشي از آن مهيا باشد کافي نيست و در حقيقت دموکراسي و رفاه اقتصادي دو بال شکوفايي يک کشور هستند و يکي بدون ديگري مخاطره انگيز است و رونق اقتصادي در صورت فقدان تضمين‌ها و ترتيبات سياسي هميشه در خطر خواهد بود.
نگاهي به هنگ‌کنگ پس از سال 1997بر اين باور غلط که همه چيز در شکوفايي اقتصادي خلاصه مي‌شود خط بطلان کشيد.
در سال واگذاري هنگ‌کنگ به چين، اقتصاد اين منطقه 18 درصد اقتصاد «چين قارهاي» بود و اين رقم امروز در سال 2014 به 3 درصد رسيده است و چين 30 برابر هنگ‌کنگ توليد کالا و خدمات دارد. از لحاظ درآمد سرانه مردم اين منطقه ويژه اداري از مردم چين قارهاي ثروتمند‌تر هستند- 38 هزار در مقابل 6800 دلار- ولي چين به سرعت مشغول کم کردن اين فاصله مي‌باشد.
چين هم‌اکنون قدرت دوم اقتصادي جهان است که پيش‌بيني مي‌شود در سال 2024 مقام اول را از اين لحاظ دارا گردد، موضع قوي‌تري را در هنگ‌کنگ نسبت به سال 1989 اتخاذ نمايد؟
در حالي که تظاهر کنندگان هنگ کنگي به اعتراضات خود ادامه دهند که شواهد نشان مي‌دهدکه «پکن» ممکن است که از نيروي قهريه استفاده نمايد(مثل 25 سال پيش) ولي اين اقدام براي چين مخاطراتي در تسري موج مخالفت‌طلبي به ديگر مناطق اين کشور و بويژه تايوان که اخيراً شاهد اعتراضاتي در خصوص حضور گسترده اقتصاد چين در اين جزيره بود، دربر خواهد داشت و بلاشک فرايند الحاق تايوان به چين را دچار معضل اساسي خواهد کرد.
علاوه بر آن چنين اقدامي «پکن» را با اعتراضات عمداً کشورهاي غربي بويژه امريکا مواجه خواهد کرد و تأثيري مثل «اوکراين» بر روسيه را که مي‌تواند موجي از تحريم‌ها عليه چين را به‌دنبال داشته باشد که در اين صورت روند نوسازي اقتصادي کشور موقتاً مختل خواهد شد که کمترين هزينه آن کندي در شتاب اقتصادي چين خواهد بود و شبح «تين‌ان‌من» ديگري را زنده مي‌کند. همانطوري‌که در بالا تأکيد گرديد «پکن» مشروعيت خود را گره خورده در ادامه پويايي اقتصادي مي‌داند که هر خللي گرچه کوتاه مدت مي‌تواند چالش ساز باشد.
و بالاخره اينکه اگر در اين کارزار اقتصاد هنگ‌کنگ صدمه پذيرد، آثار منفي آن گريبانگير خود چين نيز مي‌گردد.
پس اگر اقدام قهريه مملو از مخاطرات باشد، جايگرين «پکن» چه خواهد بود؟ نخستين انتخاب اين است که صبر و حوصله و باز کردن باب مذاکرات را با معترضان بگشايد و به دنبال خريد وقت و عکس‌العمل جامعه تجاري هنگ‌کنگ که نمي‌تواند به تعطيل کشاندن طولاني مدت مراکز اقتصادي هنگ‌کنگ را نظاره نمايد، باشد و اين انتخاب مي‌تواند حمايت مردم را که متحمل ضرر و زيان شده‌اند به‌دنبال داشته باشد و در نهايت منجر به فروکش کردن موج اعتراضات خواهد شد... از زماني‌که اعتراضات از 10 روز پيش آغاز شده، تجار محلي بين 20 تا 30 درصد نسبت به معاملات قبل از بحران ضرر و زيان متحمل شده‌اند.
انتخاب دوم که با شناخت نگارنده از عملکرد «جمهوري خلق چين» در برخورد با تظاهرات کوچکتر در«چين قارهاي»، محتمل‌تر به‌نظر مي‌رسد، اين است که امتيازاتي را همراه با متنبه‌کردن سردمداران اعتراضيون به جريان بيندازد. ازجمله کارهايي که «پکن» در اغلب اوقات در مواقع بحران‌هاي مشابه انجام داده است، برکناري مقاماتي بوده که در رأس امور بوده و مسبب تشديد اوضاع گرديده‌اند. در اين راستا احتمال به استعفا کشانيدن «له اونگ چون اينگ» رهبر فعلي هنگ‌کنگ که در حقيقت منصوب «پکن» است، بسيار قوي است. انداختن گناه و تقصير بر گردن «له اون» راه گريزي است براي «پکن». مسأله انتخابات رهبر هنگ‌کنگ در سال 2017 که سرآغاز تظاهرات بوده بوسيله کميته برگزيده از طرف «پکن» که يک يا دو کانديدا را معرفي نمايد و جمع ديگري در انتخابات دور اول به آن‌ها بپيوندند (نمايندگاني از جانب مردم هنگ‌کنگ) مي‌تواند به فروکش کردن چالش فعلي کمک کند. لازم به تأکيد است که «پکن» کماکان قدرت مانور خود را با تعديلاتي حفظ خواهد نمود، معهذا معضل هنگ‌کنگ بر آينده عملکرد چين نه تنها در مناطق ويژه اداري و تايوان، بلکه بر کل چين سايه خواهد افکند... در سال 1989 چين براحتي کنترل رسانه‌هاي گروهي را در اختيار گرفت؛ هم در چين و هم در خارج از کشور و با وجودي که «جنبش تين‌ان‌من» به ديگر شهرهاي چين سرايت کرده بود، تظاهرات عمدتاً به ميدان عظيم «تين ان من» محدود مي‌شدند. حال هم چين و هم جهان تغييرات بزرگي را شاهد بوده‌اند و از همه مهمتر اينکه «هنگ کنگ» «پکن» نيست و سال 1989 سال 2014 نيست که ماشين تحرير، راديو و تلويزيون و... در اختيار مردم باشد. امروزه جهان ديجيتال شده و انقلاب اطلاعات همه جا را فرا گرفته است و بالاخره اينکه چين سال 1989 که قدرت و پويايي امروزي را نداشت، مخالفان امروزي را نداشت. قدرت اقتصادي و... چين در حال حاضر يک خطر تلقي مي‌شود، چين به يک رقيب بزرگ امريکا مبدل شده که اين کشور را وامي دارد در مقابل آن موضع گيرد. چين ديگر چين سال 1989 نيست که امريکا و غرب در مقابل هر گونه استفاده از قوه قهريه مثل آن چيزي که در آن سال وقوع پيدا کرد «عکس‌العمل تشريفاتي» (بسنده کردن به چند اعلاميه و بستن پرونده آن به سرعت) را پيشه کند و به فوريت روابط با چين پس از مدت کوتاه تعديل، اصلاح نمايد. چين در تنيدگي گسترده امروزي با جهان و تعاملات همه‌جانبه با آن در معضل بزرگي قرار خواهد گرفت که شبيه 25 سال پيش نخواهد بود.
نويسنده: دکتر بهزاد شاهنده
استاد دانشگاه و متخصص خاور دور
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها