تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837409738
خاطره جمعي از آموزش و پرورش
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۷ مهر ۱۳۹۳ (۱۰:۲۲ق.ظ)
جام جم: خاطره جمعي از آموزش و پرورش
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه جام جم چنين نوشت:
ابتداي خيابان ناصرخسرو؛ اين تنها نشاني است که از مدرسه دارالفنون دارم. تا حالا شده نشاني جايي را از کسي بپرسيد و طرف پنج متري شما را نشان دهد و بگويد: «به اين بزرگي! نمي‌بيني؟!» مدرسه دارالفنون دقيقا جلوي چشمم بود و نمي‌ديدم؛ انگار عمدي در کار باشد. اما سردر ورودي مدرسه بسته است. نااميد مي‌شوم که شايد تعطيل باشد. جلوتر مي‌روم.
کم کم به انتهاي ديوارهاي مدرسه مي رسم. انگار معجزه اي رخ داده باشد؛ در کوچکي نمايان مي شود. خوشحال از اين که اين همه راه را بيهوده طي نکرده ام وارد ساختماني مي شوم که ظاهرا به مدرسه راه دارد؛ ساختمان اداري مدرسه.
اطراف را ورانداز مي کنم تا شايد کسي پيدا شود. مسئول حراست که مرا از دوربين ديده به استقبالم مي آيد. خودم را معرفي مي کنم. راهنمايي ام مي کند. از راهروي باريکي وارد مدرسه مي شوم. با اين که هنوز کار مرمتش تمام نشده، در نگاه اول آن قدر باشکوه است که مجذوب ابهتش مي شوي.
وارد راهروها مي شوم؛ کلاس هاي خالي درس که انگار سال هاست شاگردي به خود نديده است؛ کلاس هايي که بيش از 150 سال پيش ميرزا تقي خان اميرکبير بنيانشان را نهاد و به واسطه همين، به گونه اي آموزش و پرورش مدرن را در ايران بنيانگذاري کرد.
با مسئولان مدرسه که صحبت مي کنم از برنامه شان براي مرمت کامل مدرسه و تبديل آن به موزه خبر مي دهند البته بيکار هم ننشسته اند تا مرمت تمام شود؛ چند کلاس را برداشته اند و با آثاري پر کرده اند که خبر از تاريخ آموزش و پرورش اين مملکت مي دهد.
کلاسي را به نمايش کتاب هاي درسي از گذشته تا به امروز اختصاص داده اند؛ در کلاس ديگر با آموزگاران بزرگ اين مملکت آشنا مي شوي؛ کلاس ديگر، معلمان شهيد را معرفي مي کند که در ميانشان همت و همت ها کم نيست.
کلاس ديگر، از زندگي وزراي آموزش و پرورش از دوره قاجار تاکنون مي گويد و آخرين کلاس تاريخ خود مدرسه را روايت مي کند.
اين روزها همزمان با آغاز سال تحصيلي همه از خاطرات روز اول مدرسه مي گويند؛ خاطرات تلخ و شيرين، خاطرات فردي، اما آموزش و پرورش اين مملکت خاطرات جمعي هم دارد، خاطراتي که به شکل مختصر در پنج کلاس مدرسه دارالفنون روايت شده.
تصور کنيد که قرار است همه 32 کلاس اين مدرسه آن هم در فضايي نوستالژيک براي شما از خاطرات مدرسه بگويند. خوش به حال دانش آموزان امروزي که مي توانند موزه اي را ببينند که ما در کودکي از ديدنش محروم بوديم.
آن زمان اوج آرزوي ما اين بود که ما را به موزه حيات وحش دارآباد ببرند. حالا دانش آموزان مي توانند بروند و ببينند که درس و مدرسه از کجا آمده؛ نه مثل ما که وقتي پدربزرگمان از مکتب و مکتبخانه مي گفت، بي آن که تصويري در ذهنمان نقش ببندد؛ انگشت به دهان نگاهش مي کرديم.
نويسنده:کميل انتظاري - گروه فرهنگ و هنر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها