واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری رسا:

تبیین اسباب غفلت در درس اخلاق آیت الله هاشمی علیا خبرگزاری رسا ـ تولیت مدرسه علمیه قائم چیذر گفت: بهتر است سعی کنیم همه نیت های مان را خدایی کنیم یعنی اگر کار خیری هم انجام می دهیم به فکر پاداش آن نباشیم.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله سید علی اصغر هاشمی علیا، تولیت مدرسه علمیه قائم چیذر صبح امروز شنبه در جلسه درس اخلاق عمومی در جمع طلاب این مدرسه علمیه گفت: بهتر است سعی کنیم همه نیت های مان را خدایی کنیم یعنی اگر کار خیری هم انجام می دهیم به فکر پاداش آن نباشیم؛ موازین ثواب را شاهدی بگیریم برای این که خداوند چه قدر از آن عمل راضی است، جالب است که بعضی افراد از انجام اعمال اخروی هم دنبال دنیا هستند، آن چه مهم است این است که انسان ذیل بندگی از خداوند طلب کار نباشد.وی افزود: انسانی که سالک الی الله است متوجه است که تمام روز و شب هایش چه گونه می گذرد، اغلب مردم را غفلت فرا گرفته است توجه داشته باشید که اسباب غفلت سه چیز است غفلت از خود انسان، غفلت از خالق انسان و غفلت از هدف خلقت خود انسان به همین سبب خداوند و پیامبران الهی تمام هدفشان این بوده که انسان را از غفلت بیدار کند که کجا هست و به کجا و چه گونه باید برود ؟ یکی از لازمه های سیر الی الله اراده است که انسان سالک همواره باید بااراده باشد که در این جلسه بحث ما راجع به اراده است.آیت الله هاشمی علیا ادامه داد: خداوند متعال در سوره مبارکه کهف آیه 28 می فرماید «وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُریدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُریدُ زینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً» نقل می کنند که عده ای از بزرگان نزد پیغمبر آمدند در حالی که سلمان کنار پیغمبر نشسته بود و لباس مناسبی بر تن او نبود آن ها خدمت پیغمبر عرض کردند اگر می خواهی که ما ایمان بیاوریم سلمان و امثال سلمان را از نزد خود دور کن که اگر ما ایمان بیاوریم عده زیادی که قوم و قبیله ما هستند هم همراه ما ایمان می آورند. در این جا بود که این آیه نازل شد که خداوند متعال به پیغمبر فرمود: «همراه آن کسی که دائما در راه حق است و پیوسته اراده حق تعالی را می کند بمان؛ از این ها چشم بپوشان و به این ها نظر نداشته باش و از آن ها اطاعت نکن.وی در ادامه بیان داشت: انسانی که می خواهد امری را اراده کند اول باید مراد و هدف خود را درک کند برای مثال کسی که تحصیل علم می کند باید بداند که هدفش از تحصیل علم چیست ؟ در مرتبه بعد باید کمال هدف خود را بشناسید یعنی همان کسی که مشغول کسب علم است کمال خود را در عالم شدن می داند. حالا وقتی به این دو امری که ذکر کردیم شعور کافی را پیدا کرد باید اولا قدرت به دست آوردن آن هدف را داشته باشد دوما اراده ای قوی برای به دست آوردن هدفش داشته باشد، البته رسیدن به هدف گاهی سریع است و گاهی به مدتی طول می کشد. این استاد اخلاق حوزه علمیه در بیان انواع اراده گفت: در این بحث سه نوع اراده مطرح می شود یک نوع از آن اراده برای دنیا و زندگی دنیا است نوعی دیگر ارده برای آخرت و زندگی اخروی است و نوع اعلی آن اراده وجه الله است. این جا جای سوال است که انسان که گل سرسبد هستی و نظام آفرینش و اشرف مخلوقات است و خداوند متعال تمام هستی را برای او مسخر کرده آیا درست است که هدف خود را در زندگی دنیا قرار دهد ؟ که ذره ای ارزش ندارد اگر ارزشی هم برای دنیا هست به لحاظ مقدمیت برای آخرت است. حالا اگر کسی برای آخرت تلاش کند البته دنیای او هم آباد می شود. در هر دو صورت تلاش لازم است چه برای دنیا چه برای آخرت اما چه خوب است انسان زحماتش را برای جایی مصرف کند که ارزش داشته باشد. یکی از صفات خداوند شکور است یعنی هر تلاشی که انسان در راه خدا بکند قطعا بی مزد نخواهد ماند. تمام نعمت ها و برکات دنیا اول به برکت امام عصر(عج) و بعد به برکت تلاش های مومنین است. تولیت مدرسه علمیه قائم چیذر ضمن بیان فرق اراده الهی و اراده انسان و حیوان ادامه داد: اراده این سه با هم فرق دارد اراده حیوان غریزی و فطری است. حیوان اگر گرسنه اش بشود دنبال غذا می رود اما تشخیص نمی دهد که این کار خوب است یا بد این غذا حلال است یا حرام؛ اما انسان اگر بخواهد کاری بکند ابتدا مشورت می کند بعد کار را انجام می دهد در واقع قوه تشخیص دارد اما اراده الهی با همه فرق دارد خداوند هرچه اراده کند همان است خداود تامل ندارد چون به مصالح علم دارد و هر چه اراده کند همان می شود. فرق اراده الهی با اراده انسان این است که انسان اسیر طبیعت بدن است به همین خاطر گاهی اراده می کند اما قادر به انجام آن نیست مثلا اراده می کند که سحر مشغول عبادت شود اما بدن به او این اجازه را نمی دهد و خواب بر او غلبه می کند. وی در پایان بیان داشت: به هر حال اراده انسان از سه حال خارج نیست گاهی برای امور دنیوی است گاهی برای امور اخروی است و گاهی هم برای رضای خداوند است. پس چه بهتر است سعی کنید. همه نیت های مان را خدایی کنیم یعنی اگر کار خیری هم انجام می دهید به فکر پاداش آن نباشیم. موازین ثواب را شاهدی بگیریم برای این که خداوند چه قدر از آن عمل راضی است. جالب است که بعضی افراد از انجام اعمال اخروی هم دنبال دنیا هستند مثلا اگر ذکری می گویند به دنبال کسب وجهه دینی برای امور دنیایی هستند. توجه داشته باشید که ارزش اعمال انسان به نیت اوست که اگر کار اخروی هم نیتش دنیایی شد به درد نمی خورد، آن چه مهم است این است که انسان ذیل بندگی از خداوند طلب کار نباشد./810/پ201/ب
۱۳۹۳/۷/۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری رسا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]