واضح آرشیو وب فارسی:ورزش سه: فرکي: تيمملي اميد پدر و مادر دلسوز ندارد
سرمربي سپاهان معتقد است خيلي ها بايد در برابر عدم نتيجه گيري تيمملي اميد پاسخگو باشند.

به گزارش "ورزش سه"، حسین فرکی که در سال 2002 در کنار برانکو ایوانکوویچ تیمملی را به قهرمانی بوسان رساند معتقد است عدم برنامه ریزی مناسب فدراسیون در فاجعه اینچئون نقش اساسی داشته است.
سرمربی سپاهان در گفتوگو با "ورزش سه" درباره شرایط سپاهان و حذف تیمملی امید حرف زد که در ادامه می خوانید:
تمام توانمان را برای موفقیت به کار خواهیم گرفت
از انتخابی که کردم راضی ام. سپاهان تیم بزرگ و پرافتخاری است که امکانات خوبی هم دارد، کاملا به این تیم امیدوارم و تمام توانمان را برای موفقیت به کار خواهیم گرفت. هدفمان این است و با این نیت شروع کردیم. بازی اول را با پدیده از روی سکوها تیم را هدایت کردم که خوشبختانه در شهر مقدس مشهد به پیروزی رسیدیم، در بازی دوم هم مقابل صبا در فولادشهر علیرغم شایستگی مان به تساوی رسیدیم. با توجه به شناختی که از مجموعه سپاهان دارم مطمئنم موفقیتمان دور از دسترس نخواهد بود.
2 بازی آینده سرنوشت ساز است
زمان چیزی است که به آن نیاز داریم تا به آن چیزی که در ذهنم است به کمک بازیکنان برسیم. پیشرفتمان از روز اول تا به اینجا بد نبود و در ادامه بهتر هم خواهیم شد. 2 بازی خیلی مهم در پیش داریم که خیلی ویژه است. مطمئنا ابتدا به بازی با تراکتور فکر می کنم و اولویتمان این تیم است. شاگردانم آقا رسول و حسین تلاش خوبی در تراکتور داشته اند و از موفقیتشان خشنودم. ما همیشه در عین رقابت رفیق هم هستیم. البته در این بازی با هدف بردن و نزدیک شدن به صدرجدول به مصاف تراکتور می رویم. با برتری در این دیدار شرایط خوبی در جمع مدعیان پیدا می کنیم. بعد از آن هم بازی حساس با پرسپولیس که اگر در این دو بازی موفق باشیم خیلی خوب به جمع مدعیان نزدیک می شویم.
مشکلی برای نشستن روی نیمکت ندارم
مشکلی برای ثبت قراردادم نبود البته من در این مورد ورود نمی کنم و همه چیز دست مسوولان باشگاه بود. تابع مقررات هستم و کارت بازی ام اکنون صادر شده است. آقای علیپور صحبتی در این زمینه کرده بودند که آقای خلیلیان پاسخ داد. اکنون مشکلی ندارم و در خدمت سپاهان هستم.
افکارم با کرانچار نزدیک است
انتخابم بر این اساس بوده که به همراه سپاهان به موفقیت برسیم و افتخاری دیگر برای این تیم رقم بزنیم. سپاهان از ابتدای فصل تا به امروز که من در خدمتشان هستم متفاوت بوده و البته افکارم با توجه به اینکه در این چند سال رابطه نزدیکی با کرانچار داشتم، نزدیک بود. البته سلیقه ها متفاوت است اما تغییرات آنچنان وسیع نیست.
در نیم فصل تقویت می شویم
لیستی برای جذب بازیکن در نیم فصل در نظر ندارم. در یکی، دو پست باید تیم تقویت شود که تا آن زمان تصمیم می گیریم. امیدوارم تا آن زمان نتیجه لازم بگیریم و موفق عمل کنیم.
فدراسیون باید پای عقایدش می ماند
اشکال از جانب مدیران فدراسیون و کادرفنی تیمملی امید است. چون تصمیم گیری مناسب و با ثباتی برای ورود به این مسابقات نداشته اند. ابتدا قرار بود با ترکیبی دیگر وارد مسابقات آسیایی شوند اما ناگهان 7، 8 بازیکن برای تقویت تیم اضافه کردند. همانطور که دیدید با اضافه شدن این بازیکنان هم اتفاقی نیفتاد. کاش بر همان عقیده سابقشان باقی می ماندند و حداقل تیم را از نظر تجربه برای بازی های المپیک آماده می کردند.
از ماست که برماست
سال ها این داستان وجود دارد و یک بار دیگر هم اتفاق افتاد. تصمیمات صحیح نبود و ای کاش بدون بازیکن کمکی می رفتیم و پای آن می ایستادیم. در حال حاضر نه نتیجه نگرفتیم و نه تجربه اندوزی کردیم. فقط بازیکنان و باشگاه ها ضرر کردند. بازیکنان امید از جمله بازیکنان خوب و تاثیرگذار هستند که در لیگ هم بازی می کنند ولی با نتایجی که تیمملی گرفت اعتبار این بازیکنان هم خدشه دار شد. حالا مسوولان بیایند و بگویند چطور مقابل دو تیمی که کسی روی آنها حساب باز نمی کرد این نتایج را گرفتیم؟ فقط می توانم بگویم از ماست که برماست.
با عذرخواهی موافق نیستم
خیلی با عذرخواهی موافق نیستم، فرض کنید مسوولی بیاید و عذرخواهی کند چه چیزی تغییر می کند؟ مردم این مساله را فراموش می کنند؟ باید فکری اساسی کرد و این اتفاق ریشه یابی شود. البته نه از همان ریشه یابی های سابق که کمیته ای فرمالیته تشکیل شود.
این تیم یتیم بود
تیمملی امید واقعا یتیم بود از همان روزی که میخواست برود هیچ کدام از برنامه هایش مشخص نبود. با چه کسی می رود، چه می کند، مسوولیتش با چه کسی است و چه کسی از آنها حمایت می کند. هیچ چیز آن مشخص نبود. فقط یک تیم را فرستادیم. من خودم حتی نمی دانستم بازی این تیم چه زمانی است و وقتی صحبت آن شد که 4 گل از ویتنام خوردیم. بازی ای که در آن فرهنگ، نتیجه و اخلاق را باختیم.
از 2002 تا امروز ...
این تیم کسی بالا سرش نبود و خیلی ساده بگویم که پدر، مادر و دلسوزی نداشت. به طور مثال وقتی ما در سال 2002 با برانکو به بازی های بوسان رفتیم 6ماه روی آن تیم کار شده و تحت نظر بود. ما کره جنوبی قهرمان را بردیم و به فینال رفتیم. در فینال هم در حالی که بازیکنان محروم و مصدوم زیادی داشتیم با 14 بازیکن ژاپن را هم بردیم. تفاوت این بود که آنجا دادکان خودش کنار ما بود، مرحوم رنجبر هم کاملا تیم را تحت نظر داشت و اینطور بود که قهرمان شدیم. ما باز هم مثل دفعات قبل اشکالمان انتخاب غلط بود.
حسين فرکي (سرمربي)تيم اميدفولادمبارکه سپاهانليگ برتر
1393/06/31 15:35 تعداد بازدید: 463
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ورزش سه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]