محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827283787
خطوط موازی در‌صنعت فضایی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
موازی‌کاری، صنعت فضایی ایران را نشانه گرفته است خطوط موازی در‌صنعت فضایی ایران قاعده مشهوری در علم هندسه وجود دارد که می‌گوید خطوط موازی هیچ‌گاه به هم نمی‌رسد. این قاعده در مدیریت به این صورت تغییر می‌کند که خطوط موازی به هیچ جایی نمی‌رسد؛ قاعده‌ای که شاید بسیاری از مدیران بخش فضایی در کشور آن را فراموش کرده‌اند.
نهادهای متولی توسعه دانش و فناوری فضایی کشور شاید نسبت به دیگر بخش ها مثل محیط زیست یا صنعت از تعدد زیادی برخوردار نباشند، اما شگفت آن که همین تعداد اندک تاکنون بنا به دلایل مختلف نتوانسته اند به یک هماهنگی قابل قبول با تقسیم کار مناسب برسند یا اگر توافقی در این رابطه حاصل شده در بسیاری موارد عملا از سوی یک یا چند نهاد مورد بی مهری قرار گرفته است. این ناهماهنگی به بروز کارهای موازی در تمام ابعاد ازجمله تصمیم های مدیریتی و توسعه فناوری منجر شده است. مساله به قدری جدی است که اسناد بالادستی نیز از گزند موازی کاری در امان نمانده اند؛ موضوعی که به ندرت در چنین سطحی رخ می دهد. ناهماهنگی و انجام کارهای موازی که تاکنون آسیب های بسیاری به بخش فضایی کشور وارد کرده، علت و معلول های بسیاری دارد و لازم است مسئولان در راستای انجام اصلاحات، آنها را به دقت مورد واکاوی قرار دهند.
نهادهای فضایی وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران، پس از انقلاب اولین نهادی بود که به صورت جدی وارد بحث دستیابی به فضا شد. این نهاد به مدت طولانی متولی اصلی بخش فضایی کشور بود. پس از تجربیات مدیریتی فراوان و هنگامی که روند توسعه فناوری فضایی در این نهاد به ثبات نسبی رسیده بود، پای وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز با در اختیار گرفتن یکی از قدیمی ترین نهادهای فضایی کشور به نام سازمان سنجش از دور به این حوزه باز شد و در حالی که وزارت دفاع مشغول برنامه ریزی، تصویب و اجرای یک برنامه ده ساله برای توسعه بخش فضایی کشور بود، شورای عالی فضایی در عالی ترین سطح تشکیل و نقش وزارت ارتباطات نیز با تاسیس سازمان فضایی هر روز پررنگ تر می شد، اما با جدا شدن این سازمان از وزارت ارتباطات که بنا بود متولی اصلی توسعه فضایی کشور باشد و پیوستن آن به نهاد ریاست جمهوری، صحنه بازی تغییرات اساسی کرد. پیش بینی می شد این کار موجب همگرایی بیشتر در مدیریت بخش فضایی کشور گردد؛ امری که بسیاری کارشناسان معتقدند محقق نشد به گونه ای که حتی سند چشم انداز با دیدگاهی متفاوت و موازی با سند ده ساله وزارت دفاع تنظیم شد. در حال حاضر به نظر می رسد واگرایی کم و بیش ادامه داشته و نهادهای کوچک و بزرگ ازجمله دانشگاه ها، صدا و سیما، شورای عتف و برخی نهادهای دفاعی غیروابسته به وزارت دفاع نیز به صورت جداگانه وارد صحنه تصمیم گیری در حوزه فضایی شده اند. هم اکنون این ناهماهنگی در ابعاد مختلفی بروز کرده است. سندهای موازی سند جامع توسعه هوافضا و سند ده ساله توسعه فضایی، دو سند اصلی در حوزه فضایی کشور است که تا حد زیادی با دیدگاه های متفاوت نوشته شده است. سند جامع توسعه هوافضا سال ۹۱ از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی در حالی به تصویب رسید که هنوز چند سالی تا پایان برنامه ده ساله توسعه فضایی وزارت دفاع باقی مانده بود. با آن که گفته شد در تهیه سند جامع هوافضا، برنامه ده ساله نیز مورد توجه قرار گرفته است، اما کارشناسان می گویند تنها واژه ها، عبارات و جملاتی از برنامه ده ساله به سند جامع راه پیدا کرده و روح کلی حاکم بر آن به طور کلی متفاوت و حتی در مواردی متضاد با نسخه ای است که وزارت دفاع تجویز کرده بود. بسیاری بر این اعتقادند که برنامه وزارت دفاع با دیدگاهی کاربردی تر نوشته شده و سند جامع توسعه هوافضا بیشتر افزایش غرور ملی و موضوعات تبلیغاتی را مدنظر قرار داده است. چنین تفاوت دیدگاهی فارغ از آن که کدام یک برای کشور مفیدتر است، خود نشان دهنده عدم جامعیت در به کارگیری نظرات و نبود وفاق ملی در میان دست اندرکاران کلیدی توسعه بخش فضایی کشور است. پروژه های موازی خلأ ناشی از عدم توافق بر سر یک برنامه جامع موجب شده نهادها مستقلا به برنامه ریزی و اجرای پروژه های خود بپردازند. به این ترتیب در حال حاضر با تعریف ده ها پروژه مشابه در نهادهای مختلف، اندک منابع موجود به کانال هایی موازی هدایت شده و مستهلک می شود. در بخش خدمات ماهواره ای از قبیل فعالیت های مربوط به سنجش از دور که به دلیل کاربردهای مختلف از وسعت بالایی برخوردار است به درستی مشخص نیست چه سازمان هایی فعالند و چه کارهایی انجام داده اند. همچنین در ساخت ماهواره شاهدیم که پلتفرم های بسیاری با تعاریف و ماموریت های مشابه از سوی دانشگاه ها و مراکز مختلف در دست طراحی و ساخت است. در حال حاضر نگاهی اجمالی به فهرست پروژه های ماهواره های ایران نشان می هد تا کنون نام بیش از ده پلتفرم به میان آمده است. این در حالی است که در اغلب کشورهای توانمند در حوزه فضایی، این تعداد به ندرت از چهار تا پنج پلتفرم می رسد. حوزه ماهواره برها تاکنون تنها بخشی بود که به صورت متمرکز توسط یک نهاد پیگیری می شد، اما به تازگی زمزمه های ورود دیگر ارگان های دفاعی و غیردفاعی به این بخش نیز به گوش می رسد. ارتباطات موازی ارتباط و همکاری با دیگر کشورها ازجمله مواردی است که معمولا از سوی نهادهای بسیار محدودی در دولت انجام می شود، اما عملکرد جزیره ای سازمان های ایرانی به گونه ای است که حتی در این مورد نیز موازی کاری دیده می شود و سازمان های مختلف هر یک جداگانه اقدامات خود را انجام می دهند. حتی در مواردی شنیده شده پیشنهادهای پراکنده نهادهای ایرانی به یک کشور برای همکاری تعجب کارشناسان آنها را نیز برانگیخته است. یکی از مسئولان در این مورد نقل می کرد، پس از ایجاد صمیمیت بین وی و یکی از متخصصان خارجی روزی از این متخصص می شنود که ما بسیار خوشحال می شویم تا ده ها ماهواره به سازمان های مختلف شما بفروشم، اما چنین کاری شما را در علوم و فناوری های فضایی به جایی نمی رساند. این نقل قول صمیمانه یک کارشناس خارجی به تنهایی نشان دهنده وضعیت نامطلوبی است که به دلیل موازی کاری و ناهماهنگی بخش های مختلف در زمینه روابط خارجی به آن دچار شده ایم. به هزار و یک علت موازی کاری سازمان ها در ایران دلایل متعددی دارد و موضوع جدیدی محسوب نمی شود، اما می توان با پرداختن به علل اصلی این پدیده در بخش فضایی کشور تا حدودی از آن کاست. موازی کاری عمدتا نشات گرفته از نبود یک متولی است که به صورت محوری قدرتمند برای جمع کردن سایر نهادها و سازمان ها عمل کند. البته قرار بود سازمان فضایی ایران با انتقال به نهاد ریاست جمهوری چنین نقشی را ایفا کند، اما به نظر نمی رسد تلاش های این سازمان در دستیابی به جایگاه واقعی خویش چندان موفقیت آمیز بوده باشد. سازمان فضایی ایران هرچند به لحاظ جایگاه حقوقی در مرتبه ای بالا قرار گرفت، اما برخی عوامل ازجمله بی ثباتی در مدیریت خود این سازمان موجب شد نتواند در برابر دیگر نهادها، قدرت و تاثیرگذاری کافی داشته باشد. تعویض پیاپی مدیران که در سازمان فضایی به صورت یک روال درآمده بود و استفاده از مدیرانی که آشنایی حتی ابتدایی با این سازمان و اهداف آن نداشتند، قدرت نفوذ و تاثیر گذاری تصمیم های آن را بشدت کاهش داده و اعتماد نهادهای دیگر را از این سازمان سلب کرده است. همچنین تصمیمات یکطرفه ای که بدون توجه به نظرات سایر نهادهای قدرتمند و باسابقه توسط سازمان فضایی ایران گرفته شد، مقاومت هایی را برانگیخت که خود به واگرایی بیشتر بازیگران این حوزه انجامید و نقش حامی و چترگونه سازمان فضایی را در حد یک رقیب برای سایرین تنزل داد. اختلافات ایجاد شده میان سازمان ها در اجرای سند چشم انداز محصول بارز این رویکرد است. در چنین فضایی، محرمانه بودن بسیاری از فعالیت های فضایی که در نهادهای مختلف انجام می شود به شدت گرفتن این مشکلات دامن زده است، چراکه جریان اطلاعات را میان نهادهای فعال مختل کرده و مانع آگاهی نهادها از فعالیت های یکدیگر شده است. چه می توان کرد ارائه راه حل برای مشکل بزرگی که ریشه هایی عمیق در فرهنگ سازمانی کشور دارد، کار ساده ای نیست و بررسی های دقیق و موشکافانه کارشناسان باسابقه حوزه فضایی کشور را می طلبد، اما با توجه به مشکلات واضحی که به سادگی قابل رویت است، می توان یکی از سناریوهای ممکن برای کاهش وخامت مشکلات ناشی از موازی کاری را در ارتقای جایگاه سازمان فضایی و اصلاح ساختار آن دانست. یک سازمان فضایی قدرتمند و با ثبات که با نگاهی پدرانه به بخش فضایی کشور در درجه اول تکلیف راهبرد اساسی و نگاه کلی کشور به فضا را تعیین کند که به موجب آن مشخص شود در نهایت نیت ایران از ورود به بحث فضا چیست و در مرحله بعد برنامه درازمدتی را با مشارکت تمام جریان های فکری این حوزه تدوین کرده و با رهاکردن مجریگری و بر عهده گرفتن مسئولیت سیاستگذاری، موفق به اقناع تمام مجریان برای جلب همکاری آنها در اجرای برنامه درازمدت تدوین شده برای توسعه فضایی کشور شود. به این ترتیب می توان انتظار داشت تقسیم کار به صورت صحیح انجام شده و تمام نهادها نیز به آن پایبند باقی بمانند. محمدامین آهنگری/ جام جم
چهارشنبه 26 شهریور 1393 6:00 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]
-
گوناگون
پربازدیدترینها