تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870317937
طواف خانه خدا بر ياوه‌سرائي‌هاي وهابيان خط بطلان کشیده است
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
استانها > مرکز > قم آیت الله صافی گلپایگانی:
طواف خانه خدا بر ياوه‌سرائي‌هاي وهابيان خط بطلان کشیده است
قم - خبرگزاری مهر: یکی از مراجع تقلید شیعیان در نوشتاری تصریح کرد: طواف و تعظيم خانه خدا بر ياوه سرائي هاي وهابيان كه نظير اين را در مشاهد رسول خدا(ص) و ائمه طاهرين(ع)، شرك يا نامشروع ميگويند، خط بطلان ميكشد.
به گزارش خبرگزاری مهر، نوشتار آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در سلسله درس‌هایی که از حجّ باید آموخت با عنوان (حجّ، همايش بندگي) به این شرح است: حجّ يكي از امور عبادي و اركان مهمّه اسلام و فاريض بزرگ است كه در آن فوائد و مصالح و منافع بسيار درج و متضمّن سعادت در اين و فوز نشأتين است. از جنبه تقويت و تلقين عقيده به توحيد و از جنبه رياضت و تصفيه باطن، تزكيه نفس و تهذيب اخلاق و از جنبه اجتماعي و توثيق روابط مودّت عمومي و برقراري حسن تفاهم بين اقوام و ملل و عناصر مختلف، و از جنبه ظهور قدرت معنوي دين مبين، و نمايش تسليم مسلمين در برابر اوامر و احكام الهي و از جنبه حلّ مشكلات بين المللي و از ناحيه مشورت و تبادل نظر و اخذ تصميمات مقتضي درباره آينده اسلام و تعيين خط مشيهاي اقتصادي و اجتماعي و سياسي و تربيتي و از ناحيه تعليم اخوّت اسلامي و مساوات، و الغاء امتيازات طبقاتي و نژادي و عنصري و صنفي و آموزش آزادگي و رشد دادن آزادي و درك كرامت انساني و احترام به حقوق بشر و جنبههاي ديگر حجّ يك عمل نمونه و بينظير و مظهر نظرات اسلام و مقاصد عالي قرآن است. در اينجا فقط به طور فشرده به بعض برنامهها و درس هايي كه شاگردان مكتب حج ميآموزند اشاره مينماييم: 1. احرام احرام بستن كه بر خود حرام كردن و تعهّد ترك اعمال و افعال و التذاذات معين، و كفّ نفس و خودداري از جدال و قسم و تحمّل بعض مشاق است، تمرين صبر و خويشتن داري، و مقاومت در برابر جنبش هاي نفساني و غرائز حيواني است. غرائز و ميل هاي مختلف كه در باطن انسان وجود دارد و ابزار كمال و سير به سوي ترقّي انسان است، حركت دهنده و جهشزا و جنبش افزا است. اگر نيروهاي بازدارنده و كنترل كننده نباشند، اين نيروهاي محرّكه بدون نظم و اعتدال مانند ماشين بيترمز، انسان را با سرعت هرچه ممكن باشد حركت ميدهند و براي خودش و ديگران گرفتاري هاي بزرگ و مصائب ايجاد ميكنند. در بين تمام نيروهاي بازدارنده و اعتدال آفرين، فقط نيروي ايمان و تربيت بر اساس عقيده به عالم غيب و با معنا و با هدف بودن اين عالم نقش مؤثر و سازنده و اطمينان بخش دارد. ايمان، به انسان تعهّد ميدهد و او را ملتزم به حفظ نظم و رعايت اعتدال و ترك تجاوز به حقوق و حدود مينمايد و در حال احرام اين حال تعهّد در انسان تجديد و نوسازي ميشود. تمام اين جمعيت هاي انبوه كه محرم شدهاند، مراقب حال خود هستند كه خلاف تعهّدي كه در حال بستن احرام كردهاند كاري از آنها صادر نشود و آثار تعبّد و التزام و پرستش خدا از روش و رفتار همه به اختلاف مراتب معرفت آنها ظاهر و هويدا است. بانك تلبيه آنها تمام محيط را تبديل به يك محيط روحاني و مملو از شكوه و لبريز از خضوع مينمايد، و هم صدايي و هم آوازي اين خلق هاي عظيم را آشكار ميسازد كه همه لبيك گويان به سوي يك مقصد در حركت هستند؛ مقصدي كه همه بشر بايد به سوي آن بروند و همه را به هم پيوند ميدهد. اكنون كه مفهوم احرام و تعهّدي كه در آن درج است و آثار و نشانه آن دانسته شد، اين درس را ميآموزيم كه بشر در تمام دوران زندگي و تكليف خود در برابر خداوند متعال متعهّد است و بايد مواظب رفتار و كردار و گفتار خود باشد و همان طور كه وقتي لباس احرام پوشيد و نيّت احرام كرد و تلبيه گفت، خود را در ترك محرّمات در حال احرام مسئول و متعهّد ميداند و در عين سير به سوي كعبه خود را در يك سير معنوي و عروج روحاني مييابد؛ همين طور از آن دم كه قدم به دايره تكليف ميگذارد و مشمول خطابات الهي مثل «يا ايها الناس» يا «يا ايها الذين آمنوا» ميگردد، بايد خود را متعهّد بداند و مسئوليتهائي را كه در اثر داشتن شرايط عامه تكليف مثل عقل به عهده دارد فراموش ننمايد و بداند كه در سير سفر الي الله است؛ سفري كه مقصد آن قرب الهي و صعود به مدارج كمال علمي و عملي است. هميشه بايد شخص سالك حالت محرم را داشته باشد و از آنچه خدا حرام كرده پرهيز نمايد و بلكه از مكروهات نيز اجتناب كند و به همه نداها و خطابهاي الهي «لبيك و سعديك» بگويد. 2. لباس احرام چنان كه ميدانيم در اسلام، اشخاص در انتخاب نوع لباس آزادند مگر در مواردي مثل لباس شهرت يا لباس مختص به زن بر مرد و به عكس يا لباس حرير خالص براي مردها، چنان كه براي لباس پوشيدن آن نيز در شرع صفات و آداب مستحب و مكروه بيان شده است كه بسياري از اين آداب واجب و مستحب و مكروه به ملاحظه عناوين ديگر است و در خارج از اين آداب و عناويني كه به واسطه آنها حسن و قبح افعال تغيير مييابد، در لباس آزادند و هر كس طبق ميل و سليقه خود هر لباسي را كه انتخاب كرده است ميپوشد. در هنگام احرام، بيرون آوردن لباس عادي و خصوصي و پوشيدن لباس يكسان و يك شكل احرام رمزي و دلالتي به سوي پشت پا زدن به امتيازات ظاهري و افتخارات صوري است. يكي از وسايل خودنمايي و امتياز در بين مردم لباس است كه بيشتر به چگونگي آن از جهت گران بها بودن و كيفيت رنگ و دوخت، مقيّدند هم خود را با لباس به مردم ميشناسانند و هم ديگران را به لباسشان ميشناسند. علاوه بر آن كه بعض اصناف مثل نظاميان و لشگريان يا قضات در برخي از نقاط لباس خاص دارند و حتّي علماي دين نيز به لباس شناخته ميشوند. از نظر لباس هاي متنوّع و جور واجور و پارچهها و رنگ ها نيز مردم سليقههاي مختلف دارند و بسياري از مردم از آنهايي كه لباسشان نوتر و خوش دوختتر و مرتبتر باشد، بيشتر احترام مينمايند و گاهي بر لباس، نشان ها و مدال ها نيز افزوده ميشود و خودنمايي در اشخاص به حدّ تمام ميرسد. در ميقات، اين لباس ها و اين نشان ها و مدال ها و درجه بندي ها همه كنار ميرود؛ لباس هاي گران قيمت و شيك و خوش دوخت را كه بسا تا چند هزار تومان بود و مزد دوخت براي آنها داده شده، بايد از تن بيرون آورند و از همه زينت ها خارج شوند. يك لباس متّحدالشكل و ساده كه دست خياط به آن نرسيده كه نه تكمه دارد، نه يقه و نه آستين ميپوشند. يك حوله پنبهاي به صورت لنگ ميبندند، و يك حوله به دوش مياندازند و در طريق يك مساوات اسلامي همگام و هم قدم گام برميدارند؛ ديگر نه تقدّمي در بين است و نه تأخري، نه ارباب و نه نوكر و نه عالم و نه جاهل، و نه توانگر و نه گدا، و نه مليت ها و نه شخصيت ها. 3. طواف طواف خانه كعبه از عبادات مهمّه و داراي فضيلت بسيار است. مطاف به قدري با روحانيت و پرمعنويت و معرفت بخش است كه هر كس به حسب حال خود، احساس حضور مينمايد و همان طور كه در حديث است «اَلطَّوافُ بِالْبَيْتِ صَلوةٌ» چنان است كه انسان در حال نماز است، و همان طور كه در نماز هرچه خضوع و خشوع و توجه بيشتر باشد، بركات معنوي و خطوط روحاني آن بيشتر است، طواف هم به اين قسم است. در حال طواف مثل نماز، بين بنده و خدا ارتباط برقرار ميشود كه اگر هم در حال طواف از دعا و مناجات ساكت باشد، همان سكوت نيز با معنا و حاكي از حال عبادت و درك عظمت موقف و وقار پرستش حق تعالي ميباشد. البته اين خلق هايي كه طواف ميكنند (غير از وهابي هاي حنبلي كه عقايد مجسّمه را دارند) همه ميدانند كه خدا جسم نيست و خانه يعني محل نزول ندارد، چنان كه ميدانند كه اضافه (بيت) به (الله) و (خانه) به (خدا) اضافه تعظيمي و تشريفي است. اين خانه، شرافت خاص دارد و مورد عنايات خاصه الهي است، چون اينجا اولين مركز پرستش خدا و اولين خانهاي است كه براي بشر ساخته شده است (خانه مردم) و ابراهيم خليل عليهالسلام پيامبري كه در دعوت به توحيد و مبارزه با شرك شهرت جهاني دارد، پايههاي اين حانه را با همكاري فرزندش اسماعيل بالا برد و معماري آن را به عهده داشت و حتّي پيش از ابراهيم، كشتي نوح هم به دور اين خانه طواف كرد، و انبياي بزرگ به زيارت و طواف آن آمدند و اين خانه در نظر همه اقوام معظم و مقدّس بود و از اينكه ايرانيان در دوران هاي قديم از اين خانه احترام ميكردهاند و اينكه اردشير بابكان بر حسب نذري كه كرده بود به نقل مسعودي در مروج الذهب به حج اين خانه مشرف شد، معلوم ميشود كه در كيش زرتشت نيز اين خانه محترم شمرده شده است. پس پرستش خدا در اينجا و اظهار و اعلان توحيد و يكتاپرستي از هر مكان ديگر مناسبتر است و دور اين خانه طواف كردن اظهار خضوع و تواضع در برابر خداي يگانه است كه اين خانه به امر او بنا شده است. دعاها و اذكاري كه در موقع طواف ميخوانند همه آموزنده و زنده كننده روح توحيد و امّيد بخش است. هر كس به لهجه و لغتي مناسكي دارد و مشغول دعا است. بعضي به طور فردي، بعضي به طور دسته جمعي طواف ميكنند و دعاها را هم با هم ميخوانند. ضمناً اين طواف و تعظيم خانه به ملاحظات ياد شده تشريع شده است و بر ياوه سرائي هاي وهابيان كه نظير اين را در مشاهد رسول خدا صليالله عليه وآله وسلم و ائمه طاهرين عليهمالسلام، شرك يا نامشروع ميگويند، خط بطلان ميكشد، زيرا اگر آن برنامهها مثل تقبيل ضريح و احترام از قبور و حتي طواف قبور شرك باشد، برنامه طواف و آداب و مستحبات آن و تعظيم بيت نيز به گفته اين نادانان شرك است، زيرا همه به ظاهر و جمودي كه اينها دارند تعظيم سنگ و اشياي ديگر است و اگر ميگويند چون به قصد تقرّب به خدا انجام نميشود و به قصد تقرّب به خود اين اشياء است، اين افتراي بزرگ است كه بايد گفت «هذا بهتان عظيم» البته تقرب بيشتر به خانه در هنگام طواف به مقام ابراهيم در هنگام نماز نيز موجب فضيلت بيشتر است، اما اين تقرّب جستن استقلال و اصالت ندارد، يعني اين تقرّب بيشتر به قصد اينكه موجب مزيد تقرّب به خداوند ميگردد انجام ميشود. به هر حال اين اعمال كه نظير طواف و سعي و استلام حجر الأسود و برنامههاي ديگر و احكام كل حرم ميباشد شرك نميباشد و مسأله اضافه و انتساب به خدا است كه بر اين حساب از رسول الله و ولي الله و از عبدالله نيز احترام ميشود و دستش را ميبوسيم. وقتي خانه خدا اين همه تعظيم داشته باشد كه همه مردم به حج آن با شرط استطاعت مكلف باشند و اين سير و حركت و اين احتمالات شرك نباشد احترام از اشخاص نيز به اعتبار اضافه آنها به خدا و احترام از قبور آنها هرگز شرك نيست. مگر قلب مؤمن خانه خدا نيست؟ مگر در حديث قدسي نيست: «لا يَسَعُني اَرْضي وَ لا سَمائي وَلكِنْ يَسَعُني قَلْبُ عَبْدِي الْمُؤْمِنِ»؟ همان طور كه احترام از بيت گِل، احترام از صاحب خانه است احترام از بيت دل نيز احترام از صاحب خانه يعني خداوند متعال است. 4. نماز طواف نماز طواف تا ممكن است خلف مقام ابراهيم خوانده ميشود. آنجا اجتماع عجيبي است، البته در يمين و يسار مقام و خلف آن (با فاصله) هم نماز خوانده ميشود ولي اجتماع و فشار جمعيت هر چه به خلف مقام و يمين و يسار آن نزديكتر باشد بيشتر است. مردم همه ايستاده و منتظرند كه نماز يك نفر تمام شود و به جاي او به نماز بايستند. بسا كه يك نفر از نماز فارغ ميشود و بر ميخيزد، و گروهي ميخواهند به جاي او بايستندو بالأخره آن كه قبل از همه در جاي او ايستاد پيروز ميشود، و ديگران نيز چون او اسبق است تسليم ميشوند و حرف نميزنند. نماز طواف هم از آن جهت كه نماز و مناجات با خدا و تشرّف به حضور حق است و هم از جهت اينكه در مسجد الحرام و خلف مقام ابراهيم با آورده ميشود، در نورانيت باطن و حصول توجه و خضوع و خشوع فوقالعاده مؤثر است، زيرا بيشتر يا همه در حال انجام اين تكليف غير از فكر عبادت و پرستش حق و امتثال و اطاعت امر انديشه و فكري ندارند و حقيقت نماز را كه معراج مؤمن است درك مينمايند و اگر هم به اين درجات از معرفت نرسيده باشند بايد سعي كنند هرچه امكان دارد به اين حقيقت خود را نزديك كنند و نيّت خود را خالص نمايند. به هر حال با توجه به رواياتي كه در فضيلت نماز رسيده است و اينكه ستون دين است و مثل آن مثل ستون خيمه است، درج آن در واجبات حج و عمره حج را علاوه بر فوائد و مصالح خاصي كه دارد متضمن فوائد و بركات نماز نيز نموده است.
۱۳۹۳/۶/۱۸ - ۱۳:۳۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها