تبلیغات
تبلیغات متنی
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852260722
روزشمار تاریخ/ جمعه سیاه تا مرگ مائو پایه‌گذار چین کمونیست
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: روزشمار تاریخ/
جمعه سیاه تا مرگ مائو پایه‌گذار چین کمونیست
وقوع جمعه سیاه و کشتار بیرحمانه مردم در میدان شهدای تهران و مرگ "مائو تسه تونگ" رهبر پیشین چین و پایه گذار چین کمونیست از جمله وقایع تاریخی است که در این روز روی داده است.
به گزارش خبرگزاری فارس، امروز 17شهریور 1393 خورشیدی برابر با 12 ذی القعده 1435 هجری و 8 سپتامبر 2014 میلادی است که وقایع ذیل به وقوع پیوست. *اعلان جنگ ایران به آلمان و الحاق ایران به اعلامیه ملل متحد (1322 ش) با آغاز جنگ جهانی دوم، ایران بی طرفی خود را اعلام کرد و وارد جنگ نشد. این عمل ایران با واکنش تند دولتهای متفق مواجه گردید و به سرنگونی رضاخان و تبعید او انجامید. پس از روی کار آمدن محمدرضا پهلوی، متفقین، ایران را تحت فشار قرار داده که علیه آلمان اعلان جنگ دهد. بنابراین، کشور اشغال شده ایران، طبق نظر و خواست متفقین باید وارد جنگ میشد و به دول متفق ملحق میگشت. از این رو در بامداد هفدهم شهریور 1322 ش (9 سپتامبر 1943 م) فرمان اعلام حالت مخاصمه بین دولت ایران و دولت آلمان صادر گردید. با اعلان جنگ ایران علیه آلمان، دولت ایران به اعلامیه ملل متحد ملحق گردید. براساس این اعلامیه دولتهای متحد متعهد شدند که با استفاده از همه وسایل و منابع اقتصادی و نظامی خود، جنگ را تا پیروزی نهایی ادامه دهند. ایران تا پایان جنگ و مدتی پس از آن نیز در اشغال قوای روس و انگلیس بود و در طول مدت حضور استعماری آنان در کشور، خسارات و صدمات فراوانی به ایران وارد شد. *وقوع جمعه سیاه و کشتار بیرحمانه مردم در میدان شهدای تهران (1357 ش) در اولین ساعات جمعه، 17 شهریور سال 1357، ارتشبد غلامعلی اویسی، فرماندار نظامی تهران، از رادیوی تهران و حومه، حکومت نظامی را اعلام کرد. مردم که از حکومت نظامی اطلاع نداشتند، پیش از ساعت شش صبح برای چهارمین روز متوالی، از خانهها بیرون آمده و سیل‌آسا، روی به خیابانها آوردند. مرکز تجمع آنان، میدان ژاله (شهدای کنونی) بود. همین که مردم به خیابانها رسیدند، ناگهان با دیدن تانکها و زرهپوشهای نظامی و مأموران مسلسل به دستِ حکومت نظامی غافلگیر شدند. مأموران مسلح، پس از چند بار اخطار، از زمین و هوا، جمعیت را ناجوانمردانه هدف رگبار مسلسل قرار دادند. در اطراف میدان، جنازه شهیدانی بود که در صحنه نبرد نابرابر، همچنان باقی مانده و خونهایی که هر گوشهای از میدان را گلگون کرده بود. در آن روز مزدوران رژیم شاه حتی کسانی را که به خانههای دیگران پناه میبردند تعقیب کرده و به شهادت میرساندند. رژیم پهلوی، تعداد کل شهدای این روز را 58 نفر و این تجمع را نقشه خارجی اعلام کرد. هر چند شمار دقیق قربانیان این حادثه، هیچ گاه مشخص نگردید ولی آن چه قطعی است، این رقم از چهار هزار نفر افزون بود. از آن روز، هفدهم شهریور 1357، به جمعه خونین تهران معروف گردید. *مظفرالدین شاه قاجار به خاطر مصالح عمومی مملکت شاهزاده عبدالمجید میرزا عین الدوله صدراعظم سابق را که از مخالفین سرسخت حکومت مشروطه بود به خراسان تبعید نمود(1285ش) *وثوق الدوله نسبت به مخالفین قرارداد شدت عمل به خرج داد و عده ای از رجال را که هسته اصلی مخالفت با قرارداد بودند به کاشان تبعید کرد (1298ش) وثوق الدوله نسبت به مخالفین قرارداد شدت عمل به خرج داد و عده ای از رجال را که هسته اصلی مخالفت با قرارداد بودند به کاشان تبعید کرد. (1298ش) معاریف تبعیدشدگان عبارتند از: میرزا اسمعیل خان ممتاز الدوله - معین التجار بوشهری - مستشار الدوله - ممتاز الملک - محتشم السلطنه و حدود بیست نفر دیگر *شیخ محمد خیابانی رهبر قیام آذربایجان به مخبرالسلطنه والی جدید اجازه ورود به تبریز را نداد. وی ناگزیر در قزاقخانه سکونت کرد (1299ش) *رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری ( 12 ذی القعده 1435) *تولد فیلسوف کبیر و فقیه بزرگ آیت اللَّه "محمدتقی آملی" (1304 ق) شیخ محمدتقی فرزند ملامحمد آملی در تهران دیده به جهان گشود و در محضر عالمانی چون شیخ عبدالنبی نوری و میرزا حسن کرمانشاهی تلمذ نمود. مدتی در نجف اشرف از محضر درس میرزای نائینی، آقا ضیاء عراقی و آقا سیدابوالحسن اصفهانی بهره گرفت. سپس به تهران بازگشت و به مدت بیش از چهل سال به تصنیف و تدریس اشتغال ورزید. او فقیه و فیلسوفی گوشهنشین بود و از پذیرفتن مسؤولیت ریاست خودداری مینمود. آیت اللَّه محمدتقی آملی، تا پایان عمر از نوشتن رسالهی عملیّه خودداری کرد. حاشیه بر شرح اشارات، دُرَرُالفوائد، رسالةٌ فی قاعدةِ لاضَرَر و... از جمله تالیفات این فقیه و عارف بزرگوار میباشند. سرانجام این حکیم الهی در آخرین روز ماه شوال سال 1391 ق در 87 سالگی دار فانی را وداع گفت و در تهران به خاک سپرده شد. *درگذشت شاعر گرانقدر ایرانی "ادیب نیشابوری" (1344 ق) شیخ عبدالجواد ادیب نیشابوری، شاعر ایرانی در سال 1281 ق در نیشابور به دنیا آمد. در سنین کودکی به علت ابتلا به بیماری آبله، یک چشم او نابینا شد ولی با پشتکار و علاقهی فراوان، به تحصیل و فراگیری علم و دانش پرداخت. ادیب، پس از مهارت یافتن در ادبیات عرب ودیگر علوم متداول زمان، به مدت بیش از چهل سال در مدارس مشهد به تدریس پرداخت. ادیب نیشابوری به تدریج شاعری چیره دست و دارای سبکی مخصوص شد. انتخاب الفاظ مناسب و انسجام ترکیبات و معانی دقیق از مزایای شعر اوست. دیوان اشعار ادیب، حاوی اشعار نغز وشیوایی به فارسی و عربی است که در حدود 6 هزار بیت از آن جمع آوری شده است. وی علاوه بر فنون ادبی، از علوم ریاضی، نجوم و فقه و اصول نیز بهره داشت. ادیب نیشابوری سرانجام در 63 سالگی در مشهد درگذشت و در حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد. *وفات قطب‌الدین رازی، فیلسوف و عالم بزرگ مسلمان (776ق) ابوجعفر محمد بن محمد رازی معروف به قطب‌الدین رازی یکی از دانشمندان قرن هشتم هجری است. او عالمی محقق و حکیمی دانشمند بود. قطب‌الدین در فقه اسلامی و ادبیات عرب مهارت داشت. او در حکمت و کلام و منطق اسلامی تبحر و مهارت بیشتری پیدا نمود. قطب‌الدین اصلاً از مردم ورامین و شهر ری بود و نسبش به این بابویه قمی منتهی می‌شود. وی پس از تحصیلات در ایران ضمن مسافرت‌های متعدد، سرانجام گمشده خویش را در حله یافت. سپس به محضر علامه حلی شتافت و چند سالی از کرسی درس او استفاده نمود. قطب‌الدین مدتی در مدرسه نظامیه بغداد در طبقه پائین مدرسه دانشجو بود و گاه به او قطب تحتانی - در مقابل قطب‌الدین شیرازی فوقانی؛ متوفای ۷۱۰ق - نیز می‌گفتند. شیخ محمد مکی معروف به شهید اول، شریف جرجانی و سعدالدین تفتازانی از محضر قطب مدت‌ها بهره‌مند بودند. شیخ شهید در اربعین می‌نویسد: «اتفاق افتاد ملاقات من در دمشق با شیخ قطب‌الدین شعبان ۷۷۶ق او در تمام علوم معقول و منقول متبحر بود ضمن استفاده از محضر او پس از مذاکرات و مباحثاتی دانستم که او دریائی است که کناره ندارد.» شیخ شهید اضافه می‌کند که از او اجازه (اجتهاد و روایت) خواستم برایم نوشت. صاحب روضات، محدث نوری و محدث قمی در ترجمه قطب‌الدین رازی مطالبی دارند که ذکر آنها به طول می‌انجامد و شسته مطالب در ترجمه قطب و شخصیت علمی او آن چیزی است که شاگردش شهید اول بیان می‌کند؛ جمله زیبایی نیز قاضی شهید در مجالس دارد که ما را با تصنیفات او نیز آشنا می‌سازد، می‌فرماید: «خورشید فضیلتش از مطلع شرح مطالع طالع و محکمات حکمتش از افق کتاب محکمات ساطع است.» در نوشته‌های علامه به قطب‌الدین، او را با عناوینی مانند شیخ فقیه عالم فاضل محقق، مدقق زبده علما و افاضل قطب المله و الدین توصیفش نموده است. قطب‌الدین غیر از تربیت و تدریس فضلا، آثاری در علوم عقلی و نقلی به‌نام شرح اشارات، شرح شمسیه یا لوامع‌الاسرار در شرح انوار علامه محکمات (محاکمات) در شرح قواعد علامه، مفتاح، بحرالاصداف، و تحفةالاشراف را در فقه و حکمت به رشته تحریر برد (کتب مذکور هر یک در چند جلد است). ولادت این حکیم الهى و دانشمند گران‌مایه را به سال ۶۴۷ق نوشته‌اند. ابوجعفر محمد بن محمد رازی معروف به قطب‌الدین رازی بعد از عمرى تعلیم و تعلم و خدمت به فرهنگ غنى اسلام، سرانجام در تاریخ دوازدهم ذیقعده سال ۷۷۶ هجری قمری در دمشق از دنیا رفت و به دیدار حق شتافت. بسیارى از بزرگان شام در نماز وى شرکت کرده و او را در «صالحیه» دفن کردند. *رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی ( 8 سپتامبر 2014 ) مرگ "مائو تسه تونگ" رهبر پیشین چین و پایه گذار چین کمونیست (1976م) مائوتسه تونگ، رهبر پیشین چین و پایه‌گذار چین کمونیست در 26 دسامبر 1893م در ایالت هونان چین به دنیا آمد. وی که از کودکی، ظلم حاکمان را میدید، با عادت دادن خود به سختیها، خویشتن را برای مبارزهای همگانی آماده میساخت. مائو در سال 1921م با الهام از حزب کمونیستی در شوروی، حزب کمونیست چین را با 12 عضو که خود ریاست آن را بر عهده داشت، تشکیل داد. او از سال 1925م تمام وقت خود را صرف نهضت دهقانی نمود و توانست در سراسر چین به شهرت برسد. مائو در سال 1928م هستههای اولیه ارتش سرخ چین را بنیان نهاد و به مقابله با دولت مرکزی پرداخت. از این پس چندین پیکار بزرگ بین قوای دولتی و یاران مائو روی داد که در جریان این درگیریها ضربات سختی بر ارتش سرخ چین وارد آمد. مائو در 16 اکتبر 1934م، برای اجتناب از رویارویى با ارتش مجهز حکومت، راهپیمایى طولانی 12 هزار کیلومتری خود را آغاز کرد. در این راهپیمایى که 368 روز به طول انجامید، از یکصد هزار نفری که به همراه مائو به راه افتادند، فقط بیست هزار نفر زنده ماندند. با این حال افراد دیگری که در مسیر به آنها میپیوستند، جای خالی تلف شدگان را پر میکردند. در این راهپیمایى شگفتآور، مائو و همراهان او، از 12 ایالت، 18 رشته کوه و 24 رودخانه عظیم عبور کردند. مائو و یارانش سرانجام در اکتبر 1935م، با استقرار در شهرکی با نام یننان دست به کار تدوین قانون اساسی، تجدید سازمان ارتش سرخ و انتشار نشریه شدند. هرچند تا این زمان، نیروهای کمونیست طرفدار مائو و سپاهیان حکومت مرکزی به رهبری چیان کایْچِک درگیریهای متعددی با هم داشتند، اما پس از حمله ژاپن به چین، نیروهای دولت و ارتش سرخ به مقابله با ژاپن پرداخته و این اتحاد به صورت نیم بند به مدت سیزده سال تا سال 1949م ادامه یافت. در این سال با حمله ارتش سرخ به قوای حکومتی، رژیم پادشاهی در این کشور سرنگون شد و در اکتبر 1949م جمهوری خلق چین برپا گردید. از این پس مائو سریعاً دیکتاتوری کمونیستی خود را در چین برقرار ساخت و با اولویت دادن به کشاورزی و صنعتی، اساس پیشرفت چین را فراهم آورد. مائو در سال 1962 به مبارزه شدیدی برای ایجاد آموزش و پرورش سوسیالیست دست زد که به مخالفت توده مردم و اعضای حزب کمونیست مواجه شد. وی برنامهاش را با هدف به تعبیر خودش، راندن پویندگان ناپشیمان سیستم سرمایهداری، آغاز نمود. برنامهای که به انقلاب فرهنگی منجر شد. مائو در سال 1965م یک موج فرهنگی با عنوان انقلاب فرهنگی در سراسر چین به راه انداخت و با سرکوب مخالفان خود و انجام برخی اصلاحات، قدرت بلامنازع چین را در دست گرفت. در بعد اقتصادی، مائو رهبری گروهی را برعهده داشت که به ترتیب، ایدئولوژی، مبارزه طبقاتی و کشاورزی اشتراکی رادر اولویت قرار داده بودند. در دوران مائو به رغم فراز و نشیبهای فراوانی که در روند توسعه اقتصادی چین وجود داشت، تداوم انقلاب و مبارزه عقیدتی اولویت بیشتری نسبت به کسب ثروت و رشد اقتصاد داشت. در عرصه بینالملل نیز هرچند رابطه امریکا و چین کمونیست در دو دهه آغازین حکومت کمونیستها بر چین تیره بود، اما این رابطه در اوایل دهه 1970م رو به بهبودی رفت و در طی سالهای بعد، روابط سیاسی چین و اکثر کشورهای جهان از جمله امریکا توسعه یافت. مائو طی بیست و هفت سال حکومت خود، تنها دوبار مسافرت کرد و هر دو بار هم به مسکو رفت. مائو تسه تونگ سرانجام در هشتم سپتامبر 1976م در سن 83 سالگی جان سپرد. انتهای پیام/
93/06/17 - 00:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها