تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867169079
آب به آسیب ماهواره نریزیم!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقالههای روزنامههای صبح سه شنبه آب به آسیب ماهواره نریزیم! روزنامههای صبح امروز ایران در سرمقالههای خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداختهاند از جمله «الزامات سخن درست رئیس جمهور»، «چرا اروپا روسیه را تحریم می‌کند»،«اندکی درباره قانون»،«فقط حرف می‌زنند!»،«سخنی با مسئولان دستگاه قضا»،«غرب در بن بست بحران اوکراین»،«عبور از خط قرمز»،«آب به آسیب "ماهواره" نریزیم!»،«انسداد یک مسیر انحرافی»و... که برخی از آنها در زیر میآید.
خراسان:آقای رئیس جمهور!چرا جلسات این شورای عالی را تشکیل نمی دهید؟ «آقای رئیس جمهور!چرا جلسات این شورای عالی را تشکیل نمی دهید؟»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مریم حق پرست است که در آن میخوانید؛مهمترین و عالی ترین نهاد بالادستی برای تصمیم سازی و تصمیم گیری در حوزه فضای مجازی عملاً 3ماه تعطیل است. تعطیلی بدون ذکر دلیل که بی تبعات نبوده، تعطیلی که منجر به سازهای ناهماهنگ و اعتراضات متعدد شده است. حدود دو سال و نیم قبل رهبر معظم انقلاب ، 17اسفندسال ۱۳۹۰ دستور تشکیل شورای عالی فضای مجازی به ریاست رئیس جمهور را صادرو اعضای حقوقی و حقیقی این شورا را تعیین کردند و در ذیل همین شورا نیز طبق دستور ایشان مرکز ملی فضای مجازی ایجاد شد.وظیفه این شورا، با توجه به فرمان رهبری، تعیین خط مشی و سیاست های اصلی و کلان فضای مجازی است. مقام معظم رهبری در متن فرمان تشکیل این مرکز تأکید کردند: "گسترش فزاینده فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی به ویژه شبکه جهانی اینترنت و آثار چشمگیر آن در ابعاد زندگی فردی و اجتماعی، و لزوم سرمایه گذاری وسیع و هدفمند در جهت بهره گیری حداکثری از فرصت های ناشی از آن در جهت پیشرفت همه جانبه کشور و ارائه خدمات گسترده و مفید به اقشار گوناگون مردم و همچنین ضرورت برنامه ریزی و هماهنگی مستمر به منظور صیانت از آسیب های ناشی از آن اقتضا می کند که نقطه کانونی متمرکزی برای سیاستگذاری، تصمیم گیری و هماهنگی در فضای مجازی کشور به وجود آید و به این مناسبت، شورای عالی فضای مجازی کشور با اختیارات کافی به ریاستِ رئیس جمهور تشکیل می گردد ولازم است به کلیه مصوبات آن ترتیب اثر قانونی داده شود ". شورای عالی فضای مجازی در واقع عالی ترین مرجع تصمیم گیری در خصوص مسائل فضای مجازی و یکی از 3 شورای عالی کشور است، شورایی که وظیفه نظارت و سیاست گذاری در زمینه کلیه مسائل فضای مجازی و فناوری های نوین این عرصه را بر عهده دارد. واقعیت این است که عرصه فضای مجازی کشور سال هابدون این که متولی خاصی داشته باشد،شاهد موازی کاری شوراهای متعدد بوده و اساسا فلسفه شکل گیری شورای عالی فضای مجازی نیز نظم بخشیدن به این اوضاع نابسامان و صیانت از کاربران در برابر آسیب های فضای سایبر و در عین حال بهره گیری از فرصت های آن بوده است.این نهاد رسمی مسئول کلیه سیاست گذاری های فضای مجازی است و باید تمامی مجوزهای لازم درباره ارائه خدمات جدیداز جمله در حوزه اینترنت و تلفن همراه ، از این شورا اخذ شود. در کل وظیفه این شورا به لحاظ عملیاتی و اجرایی، مدیریت حوزه فضای مجازی در کشور است. در واقع دستور مقام معظم رهبری برای تشکیل این شورای عالی بدین معناست که فناوری اطلاعات تابع یک وزارتخانه در دولت نمی تواند باشد و این موضوع هم موضوعی نیست که هرکس در حوزه مسئولیتی خود براساس تشخیص و اختیارات خودش بتواند عمل کند. فضای مجازی حوزه های مختلفی از بازی های رایانه ای تا استفاده های علمی و تبعات امنیتی را شامل می شود و ساماندهی این فضا یکی از اقتضائات و ضرورت های کشور است که مقام معظم رهبری با شناخت این چالش و ارائه راهکار مناسب برای آینده پیش بینی دقیقی کردند تا این شورا بتواند با ورود جدی به عرصه های مختلف و تدوین سازو کار مدون برای استفاده از فضای مجازی ،انتظارات جامعه را برآورده کند. در فضای کنونی کشور این موضوع بسیار حساس، لازم و ضروری است و تشکیل این شورا بیانگر اهمیت آن در این مقطع خاص است. اهمیت این شورا به حدی است که مقام معظم رهبری خود اعضای شورای عالی مجازی را تعیین کردند . شورای عالی فضای مجازی از نظر ترکیب اعضای حقیقی و حقوقی نیز ساختار بسیار قوی داردوترکیب آن را تمامی وزارتخانه های کلیدی و مطرح و سازمان ها و دستگاه های مرتبط با این حوزه تشکیل می دهند که این خود حرکتی قابل توجه برای ساماندهی این حوزه به حساب می آید.این شورای عالی یک نهاد تصمیم گیر نهایی وهماهنگ کننده در سطح ملی است و با توجه به ترکیب قدرتمندی که در این شورا وجود دارد ، باید کلیه تصمیم گیری ها با هماهنگی شورا انجام شود.اعضای حقوقی این شورا عبارتند از: رئیس جمهور(رئیس شورای عالی)، رئیس مجلس شورای اسلامی، رئیس قوه قضائیه، رئیس سازمان صدا و سیما ، دبیر شورای عالی و رئیس مرکز، وزیر ارتباطات ، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزیر علوم، وزیر اطلاعات، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی وفرمانده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران. با توجه به وظایف مهم و خطیری که بر عهده شورای عالی فضای مجازی گذاشته شده ،بسیار ضروری است که جلسات این شورا به طور منظم یعنی حداقل هر 4 هفته یک بارطبق آیین نامه ،برگزار شود به ویژه آن که با توجه به رشد سریع فناوری ها درعرصه فضای مجازی ،هر روز شاهد ظهورتحولات و تکنولوژی های جدید در این حوزه هستیم که با توجه به آسیب هایی که می تواند برای کاربران به ویژه نسل جوان داشته باشد،ایجاب می کند که به طور مستمر در این عرصه سیاست گذاری های لازم انجام شود. چرا که تجربه نشان داده است ورود فناوری های نوین به جامعه ایرانی بدون درنظر گرفتن پیوست های فرهنگی و دینی آن می تواند ضربه های سنگینی را به بافت اجتماعی کشوربه ویژه جوانان وارد کند. اما با وجود اهمیت جایگاه و وظایف شورای عالی فضای مجازی، بالغ بر 3 ماه است که جلسات این شورا برگزار نمی شودو به گفته دبیر شورا،دستور جلسات زیادی در نوبت بررسی در شورای عالی فضای مجازی است. در نتیجه عدم تشکیل جلسات شورای عالی فضای مجازی،اکنون شاهدیم که اختلاف نظرهای بسیاری در عرصه تصمیم گیری ها درباره این فضا ایجاد شده و طی روزهای اخیر واکنش ها و اعتراضات گسترده ای از سوی مراجع عظام، علما،کارشناسان فرهنگی و مذهبی و افکار عمومی نسبت به اقدام وزارت ارتباطات در راه اندازی نسل 3 تلفن همراه بدون پیوست فرهنگی انجام شده است .حتی در این زمینه چالشی جدی بین اعضای حقیقی این شورا و برخی اعضای حقوقی که مجریان فضای مجازی هستند،ایجاد شده است به حدی که برخی از اعضای حقیقی در دیدار با مراجع،خواستار توقف طرح دولت در این حوزه شده اند. نمایندگان مجلس از جمله اعضای کمیسیون فرهنگی نیز به شدت از تعطیلی جلسات شورای عالی فضای مجازی ابراز نگرانی کرده اندو رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس نیز به تازگی در نطق میان دستور خود خطاب به رئیس جمهور اعلام کرد:" آقای رئیس جمهور چرا نسبت به برگزاری جلسات شورای عالی فضای مجازی تعلل می کنید؛ در حالی که امروز مشکلات موجود در این حوزه به حدی است که اعتراض علنی حوزه های علمیه و مراجع را در پی داشته است. باید جلسات این شورا هر چه زودتر برگزار شود تا مسائل مهم بر زمین مانده در عرصه فضای مجازی حل و فصل شود." حال این سوال مطرح است که وقتی می شود با برگزاری جلسات منظم شورای عالی فضای مجازی که طبق فرمایش مقام معظم رهبری ، نقطه کانونی و متمرکز تصمیم گیری و سیاستگذاری در عرصه فضای مجازی است، و طی شدن روال قانونی،جلوی بروز مشکلات این چنینی را گرفت،چرا باید با تعلل در برگزاری جلسات چنین شورای مهمی، اعتراضات گسترده و موضع گیری علیه فناوری های نوین را برانگیخت در حالی که این بزرگواران از جمله مراجع عالیقدر همگی اعلام می کنند که مخالف تکنولوژی نیستند بلکه صرفا خواهان رعایت روال قانونی کار به منظور جلوگیری از آسیب های فناوری های نوین فضای مجازی هستند.در واقع به گفته معاون دادستان کل کشور، آنچه که موجبات نگرانی را در مورد خدمات نسل سوم تلفن همراه فراهم کرده، هراس از اصل تکنولوژی نیست. بلکه نگرانی از این جهت است که قبل از فراهم شدن امکان مقابله با آسیب های فرهنگی و اجتماعی ناشی از این تکنولوژی، نسبت به توسعه آن اقدام شود. در هر حال با توجه به واکنش افکار عمومی، علما و کار شناسان به این مسئله، بهترین راهکار برای خروج از بن بست، برگزاری منظم جلسات شورا و تصمیم گیری کلان، آینده نگر و به دور از سیاست زدگی است تصمیماتی که در بستر موج سواری سیاسی شکل نگیرند. یادمان باشد فضای مجازی بیش از آن که تهدید باشد می تواند فرصت باشد، به شرط آن که از این فرصت به درستی، به موقع و در بستری مناسب بهره برداری شود. کیهان:الزامات سخن درست رئیس جمهور «الزامات سخن درست رئیس جمهور»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم محمد ایمانی است که در آن میخوانید؛
1- قانون الهی است که مومنان صالح، محبوب خلایق شوند. «انّ الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن وُدّا». البته که این محبت برای دوستداران، تعهد و مسئولیت می آورد. حداقل مسئولیت، وفاداری است. این هم قانون الهی است که «ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه. خداوند درون سینه انسان دو قلب ( برای محبت دو چیز متضاد) قرار نداده است». بندگی خدا محبت می آورد. محبت ملت ما به امام و رهبری، از همین جنس است. اگر قانون جاری الهی است که «الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه»، گفتار و رفتار ولی امر جامعه دینی از همین جنس است؛ در عین اعتدال رو به اعتلا دارد و به اعتبار همین اعتدال و اعتلا، محبت انگیز و البته تعهدآور است. آقای هاشمی 4 آذر 84 در همایش «30 سال انقلاب، دستاوردها و آسیب ها و فرصت ها» در دانشگاه شریف، منطق دینی را بازگو کرد که گفت «عشق من آقای خامنه ای است. در موارد اختلاف میان من و رهبری، قانونا و شرعا باید از رهبرم اطاعت کنم. من نمی توانم صرفا به نظر خود عمل کنم، زیرا حجت دارم و باید قانونا و شرعا تبعیت کنم» همچنان که 7 مرداد 1387 در مصاحبه با روزنامه جام جم تصریح کرد «زیر آسمان آبی به هیچ کس به اندازه آیت الله خامنه ای اعتماد ندارم... ایشان بر من حق ولایت دارند... به یاد دارم در زمان ریاست جمهوری یک بار در نماز جمعه اعلام کردم حاضرم کاغذهای سفیدی را امضا کنم و به ایشان بدهم تا هرچه خواستند در این کاغذها [درباره من] بنویسند... من معتقدم اگر در کشور بحرانی پیش بیاید باز هم ولی فقیه است که می تواند بن بست شکنی کند». 2- رئیس جمهور محترم دیروز در همایش روز جهانی مساجد تصریح کرد «ما قول سدید می خواهیم. امام(ره) بیاناتش و اعلامیه هایش قول سدید بود؛ امروز رهبری انقلاب قولش و کلامش قول و کلام سدید است. قول سدید به معنای راستگویی تنها نیست. درست است که قول سدید یعنی قول محکم و استوار اما معنای سدید تنها استواری و استحکام نیست؛ سدید یعنی میانه روی، قول تاثیرگذار، استحکام، استوار و میانه روانه. پیامبر(ص) همه سخنانش سدید بود و همیشه به خود و مردم تذکر می داد و می خواست یادآوری بکند که به دنبال قول سدید باشند». به یک معنا کلام امام و رهبری، کلامی است که از باب انصاف و استدلال و اتقان و اعتدال و استحکام و راستی و ژرف اندیشی و آینده نگری مو لای درزش نمی رود. یک سند از هزاران سند برای این ادعا بیان روشنی است که مقتدای حکیم انقلاب 12 آبان سال گذشته - در بحبوحه هیجان آفرینی دروغین رسانه های زنجیره ای- نسبت به موضوع مذاکره با آمریکا فرمودند و اکنون بعد از 10 ماه میزان استحکام و اعتدال و درستی این کلمات معلوم شده است. رهبر انقلاب آن زمان فرمودند: «مماشات با مستکبر هیچ فایده ای برای کشورها و ملت ها ندارد. هر ملتی که به آمریکا اعتماد کند ضربه خواهد خورد... بعضی با خط گیری از رسانه های بیگانه در تلاشند با گمراه کردن افکار عمومی این گونه القا کنند که اگر در مسئله هسته ای تسلیم شویم همه مشکلات اقتصادی و غیراقتصادی حل می شود... اگر روزی از مسئله هسته ای عقب نشینی شود آنها ده ها بهانه دیگر را مطرح می کنند... توصیه به مسئولین و فرزندان خودمان که مشغول کار در جبهه دیپلماسی هستند این است که مراقب باشید لبخند فریبگرانه، شما را دچار اشتباه و خطا نکند. ریزه کاری های دشمن را ببینید... هر ملت و دولتی که به آمریکا اعتماد کرد ضربه خورد حتی دوستان آمریکا». ایشان با همین نگاه نافذ و دارای مبانی تحلیلی محکم بود که 22 مرداد 93 در دیدار وزیر امور خارجه و سفیران جمهوری اسلامی فرمودند «رابطه با آمریکا و مذاکره با این کشور برای جمهوری اسلامی نه تنها هیچ نفعی ندارد بلکه ضرر هم دارد و کدام عاقلی است که دنبال کار بی منفعت برود؟ عده ای این جور وانمود می کردند که اگر با آمریکایی ها دور میز مذاکره بنشینیم بسیاری از مشکلات حل می شود. البته ما می دانستیم این جور نیست اما قضایای یک سال اخیر برای چندمین بار این واقعیت را اثبات کرد... از این ارتباطات نه تنها فایده ای عاید نشد بلکه لحن آمریکایی ها تندتر و اهانت آمیزتر شد و توقعات طلبکارانه بیشتری را در جلسات مذاکرات و تریبون های عمومی بیان کردند... اکنون و با همین چشم انداز است که رئیس جمهور محترم اعلام می کند برنامه ای برای دیدار با اوباما در صورت سفر به نیویورک و حضور در نشست سازمان ملل ندارد. کافی است همین ایام سال گذشته را به خاطر بیاوریم که برخی رسانه ها چه جنجالی درباره تابوشکنی! در جریان سفر آقای روحانی و مذاکره با اوباما به راه انداختند. آقای روحانی آن هنگام پس از گفت وگوی تلفنی 15 دقیقه ای در مصاحبه با فایننشال تایمز گفت آقای اوباما را مودب و باهوش یافتم. اما امروز همین آقای روحانی که به رئیس دولت شیطان بزرگ فرصت داد تا دست و دستکش مخملین را پیش آورد، آخرین تحریم های دولت اوباما را شرم آور و جنایت آمیز می نامد هرچند که هنوز بگوید این تحریم ها به اصل مذاکرات لطمه نمی زند! 3- رهنمودهای راهبردی امام خامنه ای از جمله در چند دیدار با دولتمردان، همان قول سدید تصریح شده از سوی رئیس جمهور محترم است. به ویژه رهنمودهایی که در حوزه هایی نظیر حفظ جهت گیری انقلابی و پاسداری از فرهنگ عمومی در مقابل شبیخون جریان هرزه فرهنگی، مرزبندی با فتنه و فتنه گران، سرلوحه قرار دادن اقتصاد مقاومتی به عنوان نقطه اتکا و دل نبستن به مذاکره، حفظ آرامش و امید جامعه، تحمل انتقادهای منصفانه و پرهیز از بی انصافی، و عمل به وعده ها بیان شده است. جنایت و خیانت بزرگی که سران 2 فتنه 78 و 88 مرتکب شدند و در زمین و پروژه آشوبگرانه مثلث استکبار (آمریکا، انگلیس و اسرائیل) بازی کردند و توبه هم نکردند، سزاوار مجازات فساد فی الارض و محاربه و فتنه گری بزرگتر از قتل است. نقش آفرینان اصلی این ظلم بزرگ بی تردید خط قرمز نظام هستند و نباید مجرمانی از این دست را با جناح های درون نظام اشتباه گرفت. به همین اعتبار رهبر معظم انقلاب دو تذکر را بیان فرمودند «علایق اعضای دولت به برخی جناح های سیاسی اشکالی ندارد اما دولت و اعضای آن نباید اسیر جناح بندی ها شوند... در موضوع جناح بندی های سیاسی همواره تاکید بر رفاقت و انس با یکدیگر است اما در برخی موارد مسئله متفاوت است و باید حتما خطوط قرمز و خطوط فاصل رعایت شوند. مسئله فتنه و فتنه گران از مسائل مهم و از خطوط قرمز است که آقایان وزرا باید همان گونه که در جلسه رای اعتماد خود بر فاصله گذاری با آن تاکید کردند همچنان بر آن پایبند باشند».
بر این مبنا سزاوار است پیش از آن که مثلا نمایندگان مجلس وزیری را استیضاح کنند رئیس جمهور محترم گوش همان دولتمرد را بگیرد و بگوید تو به نمایندگان ملت درباره خط قرمز فتنه- که خود من 2 بار به فاصله 10 سال علیه آن موضع گیری صریح کرده ام- تعهد داده ای پس چرا معاون و مشاور یا رئیس دانشگاهی را منصوب می کنی که وسط دانشگاه تهران به دروغ تقلب دامن زده و جوانان دانشجو را تحریک کرده که رای مردم را به نام دیگری خوانده اند! همچنین می توان گفت اگر ناموس مردم امانت است آیا نباید از درد به خود پیچید که استادنمایی با دست درازی به چند دختر دانشجو موجب خودکشی آنان شود اما همین فرد با وجود اخراج شدن مجددا توسط وزارت علوم با ژست استقبال از قهرمانان به سر کار خود بازگردانده شود؟! اگر وزیر یا مدیری- ولو ظاهرالصلاح و متشرع- پلی برای بازگرداندن یا میدان دادن به اشرار فرهنگی و سیاسی شد، باید با او چه کرد؟ 4- رهبر معظم انقلاب طی یک سال اخیر حداقل 3 بار در دیدار هیئت دولت، اعضای مجلس خبرگان و شورای انقلاب فرهنگی درباره برخی تحرکات فرهنگی مسموم و کوتاهی هایی که در برابر آنها انجام می شود، به درستی هشدار و تذکر داده اند. ایشان 15 اسفند 92 در دیدار خبرگان فرمودند «یک مسئله مهم مسئله فرهنگ است که حالا معلوم شد آقایان هم نگرانی دارند؛ بنده هم نگرانم... اگر چنانچه یک رخنه فرهنگی به وجود آمد، مثل رخنه های اقتصادی نیست که بشود جمع کرد، پول جمع کرد یا سبد کالا داد یا یارانه نقدی داد. به این آسانی دیگر قابل ترمیم نخواهد بود.»؛ همچنان که 19 آذر 92 در جمع شورای انقلاب فرهنگی نیز توصیه های مشابهی را مطرح کردند. مستندات ترویج هرزگی و بی بند و باری در عرصه هنر و سینما و تئاتر و موسیقی و شعر و کتاب و رسانه های نوشتاری و مجازی آن قدر فراوان است که راه را بر خوش خیالی و تصادفی خواندن این روند و ندیدن سازمان هدایت کننده انحطاط فرهنگی می بندد. اگر ایمان و غیرت دینی و سبک زندگی اسلامی- ایرانی آماج توپخانه ناتوی فرهنگی است و بدتر از همه امکانات عمومی و بیت المال مسلمین مکررا در خدمت اجرای پروژه جنگ نرم ناتوی فرهنگی قرار می گیرد، آیا نباید در برابر این قتل عام خاموش و مرگ شیرین! برآشفت؟! اگر رهبری خطاب به دولتمردان فرمودند که با مسئله فرهنگ و سیاست های کلی نظام در این باره نمی شود سلیقه ای برخورد کرد، آیا نباید گوش وزیر ارشاد یا وزرای علوم و آموزش و پرورش تیز شود که مطالبه به حق سکاندار انقلاب چیست و چرا ایشان درباره حمایت از جریان فرهنگی مخالف انقلاب- چه زبانی، چه مالی و امکاناتی و چه عزل و نصبی- هشدار می دهند؟ رئیس جمهور دیروز به درستی گفت «امروز به خاطر شرایط و فضای ارتباطی دنیا بار سنگینی بر دوش ماست. دشمن می خواهد به ما هجمه کند و قبل از آن که بر سرزمین ما مسلط شود بر اذهان، افکار و نسل جوان ما مسلط شود». حداقل مسئولیت در برابر این هجوم افسارگسیخته و مغول وار غرب آن است که با نیروهای دشمن در این جنگ نیابتی فرهنگی مرزبندی کنیم، آنان را به مصادر امور راه ندهیم و نگذاریم امکانات محدود جبهه خودی صرف لجستیک و دوپینگ جبهه مهاجم شود. متاسفانه این جنایت امروز در برخی حوزه های وزارت ارشاد و وزارت علوم در حال وقوع است و اگر به قول سدید رهبر معظم انقلاب در این باره اهتمام لازم را نداشته باشیم، خسارت خواهیم دید. در مقابل، عزت و شرافت و ظفرمندی و بهروزی ما در گرو اتفاق بر سر همین قول سدید است. به اعتبار سخن رئیس جمهور، همواره باید برای رئیس جمهور و دولت محترم در زمینه التزام و اهتمام به رهنمودهای سکاندار انقلاب دعا کرد. و البته که قول سدید رهبران الهی نزد خداوند مایه احتجاج خواهد بود. جمهوری اسلامی:غرب در بن بست بحران اوکراین «غرب در بن بست بحران اوکراین»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی به قلم جلیل حسنی است که در آن میخوانید؛جنگ در شرق اوکراین اوج گرفته و درگیری ها تاکنون به مرگ بیش از دو هزار و ششصد نفر منجر شده است. پوروشنکو رئیس جمهور اوکراین در اجلاس ویژه سران اروپا که این هفته برای بررسی بحران اوکراین تشکیل شده بود، ضمن اشاره به اوضاع وخیم شرق اوکراین هشدار داد این کشور به جنگ تمام عیار با روسیه نزدیک می شود. در همین حال، رهبران اتحادیه اروپا به روسیه یک هفته فرصت دادند تا در سیاست های خود در قبال اوکراین تجدیدنظر کند و اقدامات نظامی خود در شرق اوکراین را متوقف سازد در غیر اینصورت، این اتحادیه تحریم های شدیدتری را علیه روسیه اعمال خواهد کرد. روسیه نه تنها به تهدیدهای غرب اعتنایی نکرده بلکه حتی بیش از پیش بر ادامه سیاستهایش در اوکراین تاکید دارد. پوتین، رئیس جمهور روسیه ضمن هشدار به غرب که خود را از در افتادن با روسیه هسته ای برحذر دارند، از لزوم ایجاد یک کشور مستقل در شرق اوکراین سخن به میان آورده و با این موضع گیری، غرب را بیش از پیش تحقیر کرده است. واقعیت این است که آنچه این روزها در اوکراین اتفاق می افتد تقابل جدی میان شرق و غرب، حتی در سطحی بالاتر از جنگ سرد است. روسها، اگرچه تاکنون اتهام غرب در دخالت مستقیم نظامی در اوکراین را رد کرده اند ولی ابایی ندارند که بر حمایت های خود از استقلال طلبان شرق اوکراین تاکید کنند. اصرار مسکو بر ادامه سیاستهایش در اوکراین بیانگر آن است که روسها مصمم هستند در قبال مداخله و نفوذ آمریکا و اروپا در قلمرو سنتی و حیات خود ایستادگی کنند و این را بارها مورد تاکید قرار داده اند. کاملاً روشن است که مسکو نه تنها تحت تأثیر تهدیدهای غرب قصد عقب نشینی ندارد بلکه یک سیاست تهاجمی در پیش گرفته است. در چنین شرایطی، دولت غربگرای اوکراین تلاش می کند ضمن اینکه از رویارویی نظامی با روسها پرهیز کند، غرب را ترغیب نماید تا به طور جدی تر به یاری کی یف بشتابند. چند مقام اوکراین به تازگی خواستار شده اند ناتو این کشور را به عضویت خود در آورد هر چند این درخواست هنوز به طور رسمی اعلام نشده است ولی غرب رغبتی ندارد به این درخواست های اوکراین پاسخ دهد و دلیل آن نیز روشن است، در واقع غرب نمی خواهد روسیه را تحریک و عصبانی کند چرا که هرگونه تشدید تنش میان طرفین می تواند عوارض بسیار خطرناکی ایجاد نماید. سران اتحادیه اروپا در اجلاس هفته جاری خود، درحالی روسها را به تشدید تحریم اقتصادی تهدید کردند که در میان خودشان نیز اختلافات جدی وجود دارد. برخی از رهبران اروپایی مایل نیستند با روسیه در بیفتند و ترجیح می دهند غرب با روسیه مذاکره کند. مسکو نیز با رد تهدیدهای غرب، اقدامات خود در اوکراین را دفاع از منافع خود و خواسته مردم شرق این کشور می داند. بدیهی است که روسها نسبت به هزینه و پیامدهای سیاستشان در اوکراین آگاه هستند ولی عزم جدی آنها در تداوم سیاستها و اقداماتشان بیانگر عمق خشم و عصبانیت آنها از چنگ اندازی غرب به محدوده منافعشان و نفوذ غربیها تا پشت مرزهای روسیه است. بی اعتنایی روس ها به تهدیدهای غرب این نکته را نیز روشن می کند که مسکو در ارزیابی هایش به این نتیجه رسیده است که غرب امکان رساندن ضربه جدی به روسیه را ندارد و غربی ها ابزار کارآمدی برای وادار کردن روسیه به پذیرش تهدیدهایش را در اختیار ندارد. توسل به تهدید نظامی در برابر مسکو اساساً غیرقابل طرح شدن است چرا که تصور تبعات این تهدید کافی است تا غربی ها را از سخن گفتن درباره آن باز دارد. برخی مقامات آمریکایی در آستانه پیوستن منطقه "کریمه" با به زبان آوردن تهدید نظامی سعی داشتند مسکو را از این اقدام باز دارند ولی با درک سریع پیامدهای آن، از تکرار این تهدید خودداری کردند. روسیه علاوه بر ارتش مجهز و میلیون ها نظامی، بیش از 20 هزار سلاح اتمی نیز در زرادخانه خود دارد و غربی ها نمی توانند در ارزیابی خود، آنرا نادیده بگیرند. تهدیدهای اقتصادی غرب نیز در جایگاهی نیست که مسکو را با چالش جدی مواجه سازد. غرب اگرچه مبادلات اقتصادی گسترده ای با مسکو دارد ولی این را نیز نباید از نظر دور داشت که بخش عمده انرژی اروپا را روسیه تأمین می کند و مسکو می تواند با این سلاح، غرب را با دشواری های زیادی مواجه سازد و ابزار تحریم اقتصادی غرب را با حربه انرژی به طور جدی با دشواری مواجه کند. تصاحب منطقه "کریمه" توسط روسیه، این نکته را آشکار کرد که غرب علیرغم هیاهو و جنجال، نمی تواند کاری انجام دهد وهمین ماجرا، آزمونی بود تا روسیه به تحرکات خود ادامه دهد. اکنون به نظر می رسد غربیها به این نتیجه رسیده اند که وضع موجود را به رسمیت بشناسند و ترجیح می دهند با روسیه بگونه ای به تفاهم برسند که بیش از این به حیثیت آنها خدشه وارد نشود. غرب اکنون خود را در بن بست اوکراین گرفتار می بیند و بسیار مایل است به صورت آبرومندانه از این مخمصه رهایی پیدا کند. بحران اوکراین، غرور و اقتدارطلبی غرب را با تردیدی جدی مواجه کرده و این بحران به یکی از جدی ترین معضلات غربی ها در چند دهه اخیر تبدیل شده است. غربی ها که در زمستان گذشته، طرفدارانشان حکومت هوادار روس را ساقط کردند و خوشحال و ذوق زده شدند هرگز تصور نمی کردند در چنین بن بستی گرفتار شوند. اوکراین، اکنون به میدان رویارویی منافع غرب و روسیه تبدیل شده و ابعاد درگیری طرفین روز به روز درحال گسترش است و همانطور که رئیس جمهور اوکراین نیز اشاره کرده به یک جنگ تمام عیار نزدیکتر می شود و البته آنچه در این میان مطرح نیست مصالح ملت اوکراین است و این مردم اوکراین هستند که باید تاوان این جنگ قدرت را بپردازند. رسالت:سخنی با مسئولان دستگاه قضا «سخنی با مسئولان دستگاه قضا»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت است که در آن میخوانید؛اول و آخر خط مبارزه با مفاسد مالی، اقتصادی و اجتماعی حتی امنیتی، پیگرد مجرمین و محاکمه مفسدین است. اگر قرار باشد با آن همه زحمت و هزینه، محاکمه غیرعلنی پشت در های بسته و محرمانه انجام شود جفا به ملتی است که در تمامی امور پشتیبان مسئولین بوده اند. اصل در همه محاکمات بر علنی بودن محاکمه متهمین است و صرف نظر از نتیجه محاکمه، موجب تقویت امنیت ملی و توسعه اقتدار نظام می شود. تصور بفرمایید وقتی فردی در کسوت رئیس دفتر رئیس جمهور اسبق با پیژامه و دمپایی در برابر دستگاه عدالت قرار می گیرد و از هیمنه و قدرت می افتد و در برابر عظمت دستگاه عدالت، اعتراف به این می کند که تقلبی در کار نبوده بلکه تقلب رمز آشوب و اغتشاشات بوده است تا چه حد ضریب امنیت کشور را از طریق افزایش اعتماد عمومی به نظام بالا می برد! آیا می توان منکر این شد که وقتی دستگاه عدالت یقه فلان وزیر و وکیل و سفیر و صاحب منصب خطاکار دولتی را پس از جمع آوری صدها سند و مدارک مثبته جرم می گیرد و او را از پشت میز به پایین می کشد و با رای دستگاه قضا به کنج زندان می اندازد چقدر اعتماد عمومی به قوه قضائیه و مسئولینش بالا می رود و رضایت افکار عمومی تأمین می شود. شایعه ها و شبهه های دشمنان داخلی و خارجی نظام و نقشه های آنها در اینکه به مردم القا کنند که نظام ساختارش فاسد و همه خلافکاران با مسئولین دستشان توی یک کاسه است، چگونه خنثی می شود. پنج سال از فریاد مردم در 9 دی مبنی بر محاکمه علنی سران فتنه و لزوم برخورد نظام و دستگاه قضا با اصحاب و ارکان و سران فتنه می گذرد. آیا مردمی که در 9 دی با قیام یکپارچه خود در لبیک گویی به ندای وجدان خود بساط فتنه را جمع و فتنه گران را از کف خیابان ها جارو کردند و صبورانه پنج سال صبر کرده اند، سزاوار آن هستند که شاهد محاکمه غیرعلنی یک حلقه از حلقه های فتنه باشند؟ دیروز ششمین جلسه محاکمه غیرعلنی "م-هـ" برگزار شد. اعلام محاکمه غیرعلنی دادگاه هویت شخصی به نام "م-هـ" از نظر مسئولین قوه قضائیه و هویتی که برای میلیون ها مردم مسلمان ما با نام و نام خانوادگی شناخته شده است، به دلایل زیر دارای اشکالات حقوقی است. بویژه آنکه در قیام تاریخی 9 دی مردم خواستار محاکمه علنی سران فتنه و عناصر مربوط به آن شدند. 1- متهم و برخی اعضای خانواده اش و حامیان آنها بنا به آنچه مسبوق به سابقه است نشان داده اند که رای 25میلیون نفر از آحاد ملت را در سال 88 برنتابیده و به آن احترام نگذاشته اند. اینها قطعا رای یک قاضی دادگاه را هم برنخواهند تابید. 2- متهم براساس فایل های صوتی و تصویری غیرقابل انکار که به مثابه مدارک مثبته جرم مشهودشان است در گذشته نشان داده اند همان طور که جلوی رای و نظر 25 میلیون نفر از ملت ایستادند و تا مرز تسلیم کشور به دشمنان خارجی پیش رفته اند و با اتکا به قدرت و ثروت و تقسیم کار بین خود و تشویق اجانب به تشدید تحریم ها درصدد فلج کردن نظام جمهوری اسلامی ایران و تبدیل آن به جمهوری بوده اند، جلوی رای دادگاه هم خواهند ایستاد فلذا حمله به یک قوه یا یک قاضی از طریق مظلوم نمایی و ادعای بی گناهی برای آنها با اتکا به لشکر رسانه ای داخلی و خارجی امری ساده، ممکن و موجب تخریب دستگاه عدلیه خواهد شد و از دل این تخریب، امیرکبیرهای قلابی و رابینهودهای تقلبی بیرون خواهند آمد. همان گونه که در دادگاه کرباسچی شاهد بودیم و قوه قضائیه نباید از این سوراخ دو بار گزیده شود. 3- تنها راه پیشگیری از جرم و پیشگیری از چالش های پیش رو در آینده برای دستگاه قضا برگزاری علنی دادگاه و آگاهی دادن به مردم از چگونگی و نوع اتهامات و احترام به افکار عمومی از طریق تفهیم اتهامات و استماع دفاعیات متهم توسط مردم است. 4- برگزاری محاکمه فرد مورد نظر به صورت غیرعلنی و اقدام رئیس محترم دادگاه در این مورد مغایرت آشکار با دو اصل از اصول قانون اساسی است که بر علنی بودن محاکمات حکم آمره دارد. این محاکمه نه تنها با قانون اساسی بلکه با قانون عادی هم مغایرت دارد و این رویکرد مغایر با قانون اساسی و عادی به صلاح و صواب رئیس محترم دادگاه نیست و برعکس، برگزاری علنی محاکمه، افکار عمومی را روشن و استحکام ارکان نظام را محکم و اصحاب قدرت و ثروت را در هجمه به دستگاه قضا ناکام خواهد ساخت و دل شهدا و امام شهدا و اولیای دم 22 شهید مظلوم فتنه 88 را خشنود خواهد کرد. محاکمه علنی حق مکتسبه ای است که در آگاهی به عملکرد دستگاه قضا و چگونگی تظلم خواهی قانون اساسی به مردم داده است. سلب این حق مکتسبه در اصل 165 توسط هیچ صاحب منصبی محمل قانونی ندارد. 5- علاوه بر قانون اساسی، قانون عادی هم بر علنی بودن محاکمات حکم آمره دارد مگر آنکه محاکمه در جرائم قابل گذشت باشد و یا شاکی یا طرفین دعوا غیرعلنی بودن محاکمه را درخواست کرده باشند.(1) پرسش این است که آیا جرم فتنه گران قابل گذشت است؟ وقتی مقام معظم رهبری بارها جرم فتنه گران را غیرقابل گذشت اعلام کرده چه کسی قابلیت این گذشت را احراز کرده که محاکمه مورد نظر غیرعلنی اعلام شده است؟ پرسش دوم آنکه طرف اصلی این دعوا میلیون ها ایرانی از جمله اولیای دم 22 شهید مظلوم فتنه هستند. طرف این دعوا دادستان و مدعی العموم است که به وکالت از اصیلی به نام ملت و عموم مردم وارد این دعوا شده. آیا هیچ یک از آن اصیل یا این وکیل از دادگاه تقاضای برگزاری غیرعلنی محاکمه را کرده که رئیس دادگاه آن را غیرعلنی برگزار می کند؟ 9- هم در ماده 188 قانون آیین دادرسی کیفری سابق و هم در ماده 352 قانون موخر التصویب مصوب سال 92، غیرعلنی بودن دادگاه منوط به صدور قرار و مشروط به جرایمی است که منافی عفت یا خلاف اخلاق حسنه (2) باشد. آیا جرایم ارتکابی آقای م-هـ از جنس منافی عفت است؟ آیا آقای م - هـ مشکل اخلاقی داشته که دادگاهش غیرعلنی برگزار می شود؟ این در حالی است که در اظهارات مقامات قضائی در مورد متهم چنین اتهامی وجود ندارد. 10- دادگاهی که به حکم قانون اساسی باید علنی برگزار شود، وقتی
می تواند غیرعلنی شود که مخل امنیت عمومی و مخل احساسات مذهبی و قومی باشد.(3) آیا از اینکه مردم و افکار عمومی بفهمند فرزند فلان مقام ارشد به کدامین گناه به چه جرمی محاکمه می شود، یا ادله او و 4 وکلای مدافعش در اثبات بی گناهی او چیست، چنین علم و اطلاعی را می توان مخل امنیت عمومی دانست یا برعکس ضامن امنیت و استقرار عدالت و استحکام اقتدار کشور است، کدام یک؟ 11- دادگاه وقتی می تواند غیرعلنی به حکم قانون موخر التصویب 92 باشد که مخل امنیت قومی باشد(4) آیا آقای م-هـ از قوم خاصی است که در صورت علنی محاکمه شدنش، بیم حمله قومی در میان باشد؟ 12- قانونگذار برای جلوگیری از هر گونه تفسیر به رای و اجتهاد به نص در تبصره ذیل ماده 352 قانون آیین دادرسی کیفری که به تایید شورای محترم نگهبان در 22/12/92 رسیده است. منظور خود را به روشنی از علنی بودن محاکمه به مثابه عدم ایجاد مانع برای حضور افراد در جلسه رسیدگی بیان داشته است. به نظر می رسد برداشت قاضی محترم از حکم قانون اساسی (اصل 165) و موضوع و حکم قانون عادی (ماده 352) قانون آیین دادرسی کیفری موخرالتصویب و لازم الاجرا از تاریخ 22/12/92 صحیح نیست.البته نباید حق را نادیده گرفت و از دستگاه قضا به خاطر پایان دادن به یک انتظار پنج ساله مردم در برگزاری دادگاه م-هـ باید تشکر کرد. بی تردید برگزاری درست دادگاه برای استیفای حقوق مردم و نظام بویژه صیانت از بیت المال موجب تحکیم جایگاه قضا و اعتماد به نظام خواهد شد. پی نوشت ها: 1- ماده 352 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 4/12/92 2- بند الف ماده قانونی فوق 3- بند ب ماده فوق 4- بند ب قدس:عبور از خط قرمز «عبور از خط قرمز»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم پیرمحمد ملازهی است که در آن میخوانید؛خشونت در پاکستان در حال افزایش است و تلاش مخالفان دولت نواز شریف برای تصرف کامل مقر نخست وزیری و پارلمان این کشور در اسلام آباد با واکنش پلیس روبرو شده و در جریان زد و خوردها 500 نفر مجروح و بنابر آمارهای تأیید نشده 20 نفر نیز کشته شده اند. در پی اعلام برخوردها در پایتخت پاکستان، ناآرامی ها به لاهور مرکز ایالت مهم پنجاب کشیده شد و هواداران عمران خان و طاهر القادری با نیروهای دولتی درگیر شده اند. این دو رهبر اپوزیسیون همچنین از نیروهای خود خواسته اند تا دامنه اعتراضها و تحصن را به شهرهای دیگر از جمله روالپندی و مولتان هم گسترش دهند. دو نیروی سیاسی حزب تحریک انصاف و گروه مذهبی تحریک عوامی خواستار کناره گیری نواز شریف نخست وزیر و برادرش شهباز شریف از مقام سروزیری پنجاب شده اند. پافشاری هر دو طرف بر مواضع اعلام شده خود تاکنون هرگونه میانجیگری احزاب و شخصیتهای سیاسی و مذهبی را بی نتیجه گذاشته و حتی میانجیگری ژنرال راحیل فرمانده ارتش نیزکه یک اتفاق بی سابقه بود، نتوانست طرفین را به یکدیگر نزدیک کند.
ظاهراً طاهر القادری و عمران خان تصمیم نهایی خود را گرفته اند و تا کناره گیری نواز شریف از قدرت حاضر نیستند هوادارانشان را باز گردانند. نواز شریف نیز مصمم است که تسلیم نظرات مخالفانش نشود و از قدرت کناره گیری نکند.
به این ترتیب یک بن بست واقعی در پاکستان شکل گرفته و گرایش به خشونت در تصرف قهرآمیز قدرت بوسیله طاهر القادری و عمران خان شرایط را بیش از حد حساس و در همان حال پیچیده کرده است. از نشانه های موجود چنین بر می آید که دو طرف از مواضع اعلام شده خود عقب نشینی نخواهند کرد و در چنین شرایط دشواری، در عمل دو احتمال پیش رو خواهد بود. 1- توافق بر سر تشکیل یک دولت موقت با مسؤولیت برگزاری انتخابات جدید
2- وارد شدن ارتش و انجام یک کودتای نظامی دیگر اینکه تحولات جاری در پاکستان در کدام مسیر قرار خواهد گرفت می تواند سرنوشت این کشور را رقم بزند. از این رو می توان گفت که اگر به هر دلیلی دولت نواز شریف و مخالفانش نتوانند بر اختلاف نظرهای خود فایق آیند و خشونتها افزایش یابد، ارتش با وجود تمامی مشکلات و تنگناها مجبور به دخالت خواهد شد و کودتای نظامی طبق تجربه تاریخی پاکستان محتمل ترین گزینه پیش رو خواهد بود. درست به همین دلیل که برخی از ناظران بی طرف اساساً حرکت عمران خان و طاهر القادری را مستقل ارزیابی نمی کنند و آنها را بخشی از پروژه بزرگتری در چارچوب رقابتهای سنتی بین نخبگان سیاسی و نخبگان نظامی در پاکستان می دانند که نزدیک به هفت دهه در جریان بوده است. به عبارت روشن تر، جدال اصولی در پاکستان برسر قدرت حزبی- سیاسی با گرایش دموکراتیک و قدرت نظامی با گرایش دیکتاتوری است و این دو گرایش هواداران خاص خود را دارند. دو حزب اصلی مسلم لیگ شاخه نواز و حزب مردم پاکستان توافقی در لندن امضا کردند و علیه ارتشبد مشرف وارد عمل شدند تا ژنرالها را به پادگانها شان برگردانند و دموکراسی را احیا نمایند. قطع نظر از رقابتهای درونی شان، اکنون خود را موظف به همکاری برای حفاظت از روند دموکراسی یافته اند و حزب مردم از دولت نواز شریف حمایت کرده است. با این حال واقعیت آن است که در جناح سیاسی نیز احزاب کوچکی وجود دارند که خواهان برهم زدن معادله سیاسی دو قطبی حزب مردم و حزب مسلم لیگ نواز هستند و امیدوار به حمایت ارتش برای کسب قدرت می باشند. ظاهراً ژنرالهای ارتش هم بی میل نیستند که همین احزاب کوچک را در نوعی ائتلاف سیاسی قرار دهند و دولت حرف شنوتری به جای دولتهای حزبی مسلم لیگ نواز یا حزب مردم بر سر کار بیاورند. اینکه نواز شریف خود را در موقعیت دشوارتری یافته است، بی ارتباط با چنین برداشتهایی نیست، همچنان که اعتماد به نفس عمران خان و اعلام نخست وزیری پس از ساقط کردن دولت نواز شریف بدون توجه به این گونه مسایل، قابل فهم نخواهد بود. در عین حال بدست گرفتن قدرت به وسیله ژنرالها به صورت مستقیم یا غیر مستقیم از طریق احزاب کوچکتر حرف شنو، بستگی به مجموعه شرایط داخلی و بین المللی مساعد دارد. در این خصوص اهداف آمریکا و چگونگی تحولات در افغانستان نیز تعیین کننده خواهند بود، بدین معنا که آمریکا برای خارج کردن بخشی از نیروهایش در افغانستان به مسیر پاکستان نیاز دارد و ادامه بحران در این کشور چنین امکانی را از ارتش آمریکا سلب می کند. اگر نواز شریف این موضوع را دست کم بگیرد یا به آن بهای لازم را ندهد، احتمالاً دولت خود را در معرض کودتای نظامی جدیدی که با پذیرش آمریکا روبه رو شود، قرار خواهد داد. نواز شریف خطوط قرمز ارتش را جدی نگرفته است. تلاش دولت نواز شریف برای نزدیکی با هندوستان و کاهش دخالتها در افغانستان با اصل فلسفه جهادی ارتش در تناقض است. گذشته از این، ارتش سهم بیشتری از بودجه کشور می خواهد و هیچ تعللی را از طرف دولتهای حزبی تحمل نخواهد کرد. عبور نوازشریف از این خطوط قرمز عامل مهمی در بروز بحران جاری است و زمان برخورد بین دموکراسی خواهی حزبی و دیکتاتوری نظامی را می تواند به جلو بیندازد. تظاهرات عمران خان و القادری و تلاش برای تصرف قهرآمیز قدرت در اسلام آباد و لاهور تنها بخش کوچکی از سناریویی است که احتمالاً در آینده به مرحله اجرا گذاشته خواهد شد و سومین دولت نواز شریف را با ناکامی روبه رو خواهد کرد. سیاست روز:چرا اروپا روسیه را تحریم می کند «چرا اروپا روسیه را تحریم می کند»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غفوری است که در آن میخوانید؛نشست سران اروپا برای انتخاب مقامات ارشد این اتحادیه از جمله انتخاب موگرینی به عنوان جانشین کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برگزار شد. از محورهای این نشست را اعلام تحریم های جدید علیه روسیه تشکیل می داد. سران کشورهای اروپایی با ادعای حمایت از اوکراین بر ضرب الاجل یک ماهه برای روسیه جهت پذیرش خواسته های اوکراین تاکید و درباره اعمال تحریم های جدید به این کشور هشدار دادند. پیش از این نیز اتحادیه اروپا بارها تحریم هایی را علیه جمهوری اسلامی ایران اعمال کرده و خواستار تغییر عملکردهای ایران در حوزه هسته ای و معادلات منطقه ای شده بود. مسئله اعمال تحریم علیه کشورهای بزرگ و تاثیرگذار در معادلات سیاسی و اقتصادی جهان در حالی از سوی اروپا اجرا می شود که یک سوال همچنان در ذهن متبادر می گردد و آن اینکه سران اروپا که می دانند با اعمال تحریم ها تغییری در رفتارهای کشورهایی مانند جمهوری اسلامی ایران و روسیه ایجاد نمی شود چرا بر این تحریم ها تاکید داشته و حاضر به کنار نهادن این رویه نمی باشند؟ پاسخ به این پرسش هر چند مسائلی همچون پاسخ گویی به خواسته های آمریکا و نیز هراس از رسوا شدن در پیش جهانیان به دلیل شکست سیاست های تحریمی غرب و نیز آگاهی جهان از ناکارآمدی اقتصاد نظام سرمایه داری در معادلات جهانی مطرح می باشد اما در ورای آن اصلی بسیار مهم تر مشاهده می شود و آن عملکردهای بزرگان اروپا در قبال سایر اعضای اتحادیه است. بررسی روند ساختار درونی اتحادیه نشان می دهد که بسیاری از اعضای اتحادیه دیگر پذیرنده سلطه کشورهایی مانند آلمان، انگلیس و فرانسه نبوده و آهنگ جدایی از این اتحادیه را سر می دهند. به گونه ای که در بسیاری از تحولات اروپا شاهد اختلافات گسترده میان آنها می باشیم. سه کشور مذکور برای آنکه بتوانند سلطه خود بر این کشورها را اجرایی سازند از ابزار اقتصادی بهره می گیرند. بخشی از این سناریو از طریق بسته های ریاضت اقتصادی اجرا می شود. بسته هایی که در طول سال های اخیر به بهانه خروج از رکود اقتصادی مطرح گردیده اما در نهایت دستاوردی برای مجریان آن نداشته و اقتصاد آنها را به بزرگان اروپا وابسته تر ساخته که نمود آن را در ایرلند و یونان می توان مشاهده کرد. بخش دیگر این سیاست را در اعمال تحریم علیه سایر کشورها نظیر ایران و روسیه می توان مشاهده کرد هر چند در ظاهر تحریم ها علیه این کشورها است اما در اصل حربه ای برای جلوگیری از قدرت یابی سایر کشورهای اروپایی است. کشورهایی مانند روسیه و ایران ظرفیت های اقتصادی دارند که می تواند اقتصاد کشورهای اروپایی را رونق بخشیده و از وابستگی به کشورهایی مانند آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلیس رها سازد. این کشور با ادعای تحریم ایران و روسیه مانع از برخورداری سایر اعضای اروپا از این ظرفیت ها شده تا در نهایت استعمار و سلطه خود بر سراسر اروپا را اجرایی سازند. در اصل مسئله تحریم بهانه ای برای سلطه بزرگان اروپا به سایر اعضاء است. وطن امروز:اندکی درباره قانون «اندکی درباره قانون»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم مهدی محمدی است که در آن میخوانید؛ وقتی از فتنه سخن گفته می شود، نمی دانم سبب چیست که کسانی در دولت تصور می کنند آنها مخاطب قرار گرفته اند. صورت مساله فتنه کاملا روشن است:
1- سال 88 کسانی ادعا کردند در انتخابات تقلب شده به این معنا که رای میرحسین موسوی را به نام محمود احمدی نژاد خوانده اند. این، ریشه و اساس فتنه 88 بوده است. 2- سپس مردم براساس این دروغ به خیابان فراخوانده شدند و بی آنکه هیچ مبنای قانونی وجود داشته باشد، کشور به آشوب کشیده شد و خسارت هایی جبران ناپذیر به آن وارد آمد. 3- در این اثنا دشمن خارجی به حمایت صریح و مستقیم از فتنه گران پرداخت ولی هرگز حتی برای یک بار نشنیدیم که سردمداران این جریان ولو به اشارت با حمایتی که فی المثل از جانب صهیونیست ها دریافت می کردند مرزبندی کرده یا آن را رد کنند. 4- علاوه براین، دشمن خارجی فرصت را مغتنم شمرد و انوع و اقسام توطئه های تروریستی را با استفاده از فرصتی که فتنه گران در اختیار او گذاشته بودند اجرا کرد. در تمام این موارد، باز هم جریان فتنه در جانب دشمن ایستاده بود و نظام را متهم می کرد. 5- جریان فتنه آشکارا تا انتهای سال 88 تلاش کرد علیه رای مردم کودتا کند به این معنا که تنها راه مهار غائله را اعلام ابطال انتخابات قانونی و برگزاری انتخاباتی اعلام می کرد که حتما میرحسین موسوی برنده آن باشد.
6- در گام بعد، فتنه 88 تبدیل به مهم ترین انگیزه و عامل برانگیزاننده غربی ها برای اعمال دور جدید تحریم ها علیه ایران شد. قطعنامه 1929 به عنوان پلتفرم همه تحریم های یکجانبه، از دل این تحلیل بیرون آمد که اولا جریان فتنه در ایران نیازمند کمک است، ثانیا این جریان توان مقاومت ملی ایران را بشدت پایین آورده و به این ترتیب بهترین زمان را برای فشار آوردن به ایران فراهم کرده است. وقتی ما درباره فتنه گران سخن می گوییم، مقصودمان کسانی است که این 6 بند را به وجود آوردند، حمایت کردند یا ایستادند و عمیق تر شدن آن را بی آنکه موضعی بگیرند تماشا کردند. بر این مبنا، مسلما وقتی ما درباره فتنه 88 حرف می زنیم این موضوع مستقیما نه به انتخابات 92 و نه به دولت روحانی ارتباط پیدا نمی کند. هیچ کاندیدایی در انتخابات 92 از جمله آقای حسن روحانی از این 6 بند دفاع نکرد. نه فقط دفاعی ندیدیم، بلکه آقای روحانی به صراحت در جلسه اخذ رای اعتماد برای کابینه اش اردوکشی خیابانی در سال 88 را نفی کرد و وزیر اطلاعات او هم بعدها گفت دولت با فتنه مرزبندی روشنی دارد. بنابراین دولت نباید خود را مخاط�
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها