محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826283514
در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد مطرح شد سخنگوی دولت اصلاحات: تیم اقتصادی روحانی تجربه مدیریت اجرایی ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد مطرح شد
سخنگوی دولت اصلاحات: تیم اقتصادی روحانی تجربه مدیریت اجرایی ندارد
عبدالله رمضان‌زاده گفت: تیم اقتصادی روحانی تجربه مدیریت اجرایی ندارد، کارشناسان خوبی هستند، ولی تجربه مدیریت اجرایی در حوزه‌های مختلف را نداشتند.
روزنامه اعتماد امروز چهارشنبه 05/06/93 گفت‌وگویی با عبدالله رمضان زاده، سخنگوی دولت اصلاحات و عضو شورای مرکزی حرب منحله مشارکت انجام داده است که مشروح آن در ادامه می آید: * در مقایسه توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی اولویت را به کدام می دهید؟ معنای این سوال برایم هیچ وقت مفهوم نبوده است. از نظر من توسعه سیاسی یعنی بهبود رابطه حاکمیت و مردم برای توسعه شاخص های امنیت، رفاه و آزادی. درواقع اگر رابطه حاکمیت و مردم را طوری بهبود ببخشیم که این شاخص ها محقق شود، توسعه اقتصادی محقق خواهد شد. بنابراین توسعه سیاسی و اقتصادی هیچ کدام به طور مستقل امکان پذیر نیست. این مساله را ما در دوران آقای خاتمی نیز تجربه کردیم. در تمام سال های بعد از انقلاب، بهترین دوران توسعه اقتصادی آن دورانی بود که بهبود رابطه حاکمیت و مردم در دستور کار دولت بوده است. یعنی ما در آن دورانی که معروف به دوران توسعه سیاسی است، بهترین شاخصه های اقتصادی را می بینیم. بنابراین نمی توانیم این دو را از هم تفکیک کنیم. * با توجه به اینکه می گویید تنها دوره یی توسعه اقتصادی داشتیم که شعار، شعار توسعه سیاسی بود، از حرف های شما این طور برداشت می شود که شما توسعه سیاسی را مقدم می دانید. هیچ وقت آقای خاتمی مدعی نبود توسعه سیاسی اش بر توسعه اقتصادی مقدم است. این عنوانی بود که از بیرون به دولت تحمیل کرده بودند. من معتقدم توسعه سیاسی و اقتصادی باید توامان باشد و اگر در توسعه سیاسی از توسعه اقتصادی غفلت کنید، شکست خواهید خورد. آقای هاشمی بنایش را بر این گذاشت که توسعه اقتصادی در کشور اتفاق بیفتد و گفت من خودم سیاسی هستم و دولت سیاسی نمی خواهم: یعنی برای این مساله اهمیت قایل نشد. این شد که در توسعه اقتصادی هم آقای هاشمی در آخر دورانش با بحران و تورم 49 درصدی مواجه شد. ولی آقای خاتمی که به تعبیر دیگران شعارش توسعه سیاسی بود، تورم 19 درصدی را تبدیل کرد به تورم 11 درصدی. * شعارش که به هر حال توسعه سیاسی بود... نه نبود. شما برنامه های آقای خاتمی را نگاه کنید. هیچ وقت تاکیدی بر توسعه سیاسی نداشت. اما چون در اواخر دوران آقای هاشمی فضای سیاسی رو به بسته شدن رفت، این باعث شد که ظاهرا توسعه سیاسی اولویت پیدا کند. این سیاستمداران نیستند که اولویت را تعیین می کنند، این خود جامعه است که در یک حرکت سینوسی در هر دوره یی تعیین می کند که کدام ملاک برای بهبود یافتن اولویت دارد. * یعنی شما معتقدید در دوران آقای هاشمی نه توسعه سیاسی داشتیم و نه توسعه اقتصادی؟ نه، من این حرف را نزدم. آقای هاشمی دوران بازسازی را بسیار خوب شروع کرد و به زیرساخت های کشور اهمیت فوق العاده یی دادند و بعد از جنگ در دوران بازسازی اقدامات خوبی انجام شد. اما آقای هاشمی معتقد بود که باید یک طرفه بحث اقتصادی را جلو برد و بحث سیاسی دنبال آن پیش خواهد آمد و این شد که در دوره آقای هاشمی در نتیجه غفلت کردن از نقش نظارتی مردم، در حاکمیت تصمیمات غلط اقتصادی گرفته می شود که یک نرخ تورم 49 درصدی را به اقتصاد کشور تحمیل می کند. بالاخره یکی باید یک روز بیاید جواب دهد که دلیل این تورم 49 درصد چه بوده است؟ اگر می گویند که اولویت با توسعه اقتصادی است، توسعه اقتصادی که نباید به بحران تورمی منجر شود. برای اینکه تورم را از 49 درصد بیاوریم پایین، رکود بر کشور حاکم شد و آقای خاتمی در دوران رکود کامل کشور را تحویل گرفت. این نشان می دهد که مشکلی در روند توسعه اقتصادی وجود داشته که به نظر من آن غفلت از بحث توسعه سیاسی است. منظور از توسعه سیاسی، مشارکت مردم، نظارت مردم و جلوگیری از فساد است که توسط افکار عمومی انجام می شود. * چرا در سال های بعد از انقلاب معمولادولت ها یکی در میان اولویت را به اقتصاد یا سیاست داده اند؟ بعد از جنگ واقعا اولویت کشور توسعه اقتصادی بود: چون ما هشت سال کاملاعقب مانده بودیم. همه درآمدهایمان صرف جنگ می شد و ساخت کشور و ساخت زیرساخت های کشور فراموش شده بود. بنابراین به ناچار باید به بحث توسعه اقتصادی اولویت داده می شد، منتها نباید به معنای به حاشیه رفتن سیاست می بود. در واقع این طور نبوده که یک دوره توسعه اقتصادی باشد و یک دوره توسعه سیاسی. دوره توسعه اقتصادی دوره بازسازی اقتصادی بود و غفلت از سیاست در دوران سازندگی باعث شد توجه آقای خاتمی به سیاست بیشتر شود و دوران آقای احمدی نژاد دوران تخریب ملی بود. من دوران احمدی نژاد را دوران فاجعه ملی می نامم. * دوران آقای روحانی را چه می نامید؟ بعد از جنگ زیرساخت های اقتصادی از بین رفته بود، اما نظام اداری و حاکمیتی نابود نشده بود. ما در دوران احمدی نژاد همه زیرساخت های کشور را از بین بردیم. زیرساخت سیاسی، زیرساخت اقتصادی و زیرساخت برنامه ریزی را از بین بردیم: چیزی باقی نمانده. الان همین که آقای روحانی جرات کرده و کشور را اداره می کند خیلی هنر کرده. باید به او آفرین گفت. و الااگر جلوی روند تخریبی گرفته نمی شد الان دیگر در این دوران چیزی از کشور باقی نمانده بود. دوران آقای روحانی را دوران بازسازی ملی می نامم، نه بازسازی اقتصادی حتی. دوران بازسازی سیاسی، اقتصادی، اداری، اجتماعی و... . * به هر حال خود دولت اولویت را به اقتصاد داده، غیر از این است؟ برای اینکه اقتصاد نابود شد. وقتی که 800 میلیارد دلار پول آمده در این اقتصاد و حیف و میل شده، معلوم نیست چه شده و به جای اینکه به اقتصاد کمک کند آن را نابود کرده است. من این را قبول ندارم که الان رویه آقای روحانی اولویت در اقتصاد است. نسبت به توانش در حوزه های دیگر هم دارد کار می کند. * دست کم اصلاح طلبان زیادی به دولت آقای روحانی در مورد عدم توجه به سیاست داخلی انتقاد دارند... اصلاح طلبان انتظار دارند، ولی انتقاد ندارند. درک می کنند شرایطی را که روحانی در آن قرار گرفته. شما ببینید برنامه چهارم این بوده که حجم دولت کاسته شود. چند روز پیش آقای عسگری آزاد نامه نوشته که در دوران آقای احمدی نژاد یک میلیون و پنجاه هزار نفر به کارمندان دولت اضافه شده. این چه مصیبتی است؟ تنها کسانی که در دولت کار می کنند می دانند. روحانی با این فاجعه چه باید بکند؟ همه اینها را بیرون کند در حالی که اینها زندگی شان را این طور می گذرانند؟ همه اینها را نگه دارد؟ گفته اند 60 درصد بودجه خرج دولت می شود. ببینید آقای روحانی در یک منگنه یی گرفتار شده که درآمدن از آن همت ملی می طلبد. انتظارات از همه طرفین بالااست ولی باید کمک کرد این انتظارات معقول باشد. آقای روحانی دارد مناسب عمل می کند اما تیم او نه. * مشکل تیم آقای روحانی چیست؟ ببینید در شرایط تورم و رکود هستیم. این شرایط، سخت است و با ایده های محافظه کارانه نمی شود آن را حل کرد. نیازمند به تیم جسور و کارکشته یی است. تیم اقتصادی آقای روحانی تجربه مدیریت اجرایی ندارد. کارشناسان خوبی هستند، ولی تجربه مدیریت اجرایی در حوزه های مختلف را نداشتند و این باعث شده جرات و ریسک برنامه های تحول زا را نداشته باشند. * در تصمیم گیری اقتصادی محافظه کارند یا در شناسایی فساد؟ آقای روحانی و تیمش نقاط فساد را خوب شناسایی کردند، اما جرات بازگویی اش را ندارند. * جسارت تیم اقتصادی رییس جمهور از نظر شما نمی تواند تنش زا باشد؟ این منگنه یی است که آقای روحانی در آن قرار گرفته و ما درکش می کنیم. ما درک می کنیم ولی انتظارمان چیز دیگری است. بله مبارزه با فساد الان یکی از اولویت های دولت آقای روحانی باید باشد، اما کانون های قدرتی هستند که از منابع فساد دارند حمایت می کنند و باید با آن منابع قدرت برخورد کرد. برخورد با آن منابع قدرت آرامشی را که لازمه توسعه اقتصادی است از بین می برد. بنابراین می بینید که از هر طرف که می رود مشکلات تازه یی پیدا می کند. ما باید بپذیریم که هر کس دیگری هم اگر جای آقای روحانی بود این مشکلات را داشت. مبارزه با فساد مشکل و تنش زاست. انتظار از آقای روحانی این است که فساد را از بین ببرد. اما انتظار دیگری که از آقای روحانی وجود دارد این است که چرخ های اقتصاد را به حرکت در بیاورد. یادمان باشد که رییس جمهور وظیفه اش فقط کار سیاسی نیست، وظیفه اش تامین معاش مردم هم هست. یعنی رییس جمهور باید به آن فقیری که نان شب ندارد هم توجه کند. اولویتش باید این باشد که نان را تامین کند و مدرسه برای فرزندان ایران بسازد. بنابراین هر کسی باید دامنه فعالیت هایش را محدود و اولویت بندی کند. به نظر من آقای روحانی خوب اولویت بندی کرده. شخص آقای روحانی خوب اولویت بندی کرده، تیم اقتصادی آقای روحانی نتوانسته این اولویت بندی را به اجرا درآورد. دلیلش هم این است که پیر هستند. * بعد از گزارش صد روزه به روحانی انتقاد شد که به جای صحبت از عملکرد دولت، به تخریب احمدی نژاد پرداخته، به نظر شما با این وضعیت اگر قرار باشد روحانی بیش از این افشاگری کند، متهم نمی شود به تخریب دولت قبل و توجیه برای عدم اصلاح؟ من تعجب می کنم از شما. آنهایی که از رانت استفاده کرده بودند در دولت احمدی نژاد اعتراض کردند. حجم یارانه یی را که به بعضی مطبوعات دادند نگاه کنید. ما نباید از جوسازی ها بترسیم. کاری که در دوران احمدی نژاد نیروهای مخصوص انجام دادند این بود که یک امپراتوری رسانه یی راه انداختند و از طریق آن مقابل هر اقدام دولت ایستادند. آقای روحانی باید جسارت داشته باشد و موضع خودش را در برابر فساد روشن کند و بگویند چه شده. آقای زنگنه باید بیاید بگوید در شرکت نفت چقدر استخدام غیرقانونی اتفاق افتاده و چقدر قرارداد غیرقانونی بسته شده. آقای سلطانی فر باید بگوید در گردشگری چقدر قرارداد غیرقانونی بسته و چقدر وام غیرقانونی داده شده، تا جلوی هجمه کانون های فساد گرفته شود. دولت آقای خاتمی پاک ترین دولت بوده است. آیا وزرای آقای خاتمی بهتر بودند؟ خیر. به این دلیل که آقای خاتمی اجازه نقد به مردم و مطبوعات می داد و بنابراین کسی جرات فساد نداشت. الان هم راهی نداریم که برای بهبود وضعیت اقتصاد، توسعه سیاسی ایجاد کنیم. * آیا الان دولت روحانی در این مسیر قرار گرفته؟ بله، همین که به هر حال روزنامه قانون دوباره شروع به کار کرد، اینکه وزارت اطلاعات هیچ روزنامه یی را نمی بندد، اینکه وزارت ارشاد اقدامی نمی کند برای بستن روزنامه ها، اینها گام های مثبت رو به جلوست. البته دیگرانی که خارج از قدرت دولت هستند این کار را می کنند. این ساختار حقیقی قدرت در ایران است. درست است که به وزارت کشور انتقادات جدی ای وارد است، اما واقعیت این است که بیش از 90 درصد استانداران اصلاح طلب هستند و این یعنی در استان ها و مناطق اتفاقات خوبی دارد می افتد. وزارت ارشاد دارد خوب اقدام می کند در حوزه مطبوعات و فرهنگ و سینما و هنر و... وزارت اطلاعات برخوردهایش بسیار کمتر از گذشته است. جامعه ما جامعه عجولی است. این را در انتخاب آقای احمدی نژاد هم دیدیم. آقای دکتر معین اعلام کرد که من یک برنامه ده ساله اقتصادی دارم. آقای احمدی نژاد گفت من شش ماهه نفت را می آورم سر سفره تان و مردم به او رای دادند و فاجعه بار آمد ونرخ تورم 35 درصدی پیش آمد. چرا دکتر معین موفق نشد؟ چون راه های ارتباطی دکتر معین با مردم بسته شده بود. مطبوعات آزاد را بسته بودند، سخنرانی ها را ممنوع کرده بودند و فشار زیادی بود. در حوزه سیاست هم انتظارات بالاست. در کجای دنیا روند تحولات سیاسی بالاست جز در انقلاب ها؟ متاسفانه روشنفکران دامن می زنند به این اشتباهات. چون توجه نمی کنند یک دولت و یک رییس جمهور تنها وظیفه اش برآوردن خواست سیاسی مردم نیست. خواسته های فرهنگی و اقتصادی و دفاع و امنیت ملی هم ضروری است و ما وظیفه داریم درباره اش با مردم صحبت کنیم. * از نظر شما دولت در این زمینه عملکرد خوبی دارد؟ نه متاسفانه. من به تیم آقای روحانی توصیه می کنم وسایل ارتباطی جدید را قطع نکند. تنها راه نجات کشور ارتباط اصلاح طلبان با بدنه جامعه است. دلیل شکست ما از احمدی نژاد قطع شدن راه های ارتباطی مان با مردم بود. همیشه گفته ام که ضعیف ترین بخش دولت آقای خاتمی اطلاع رسانی بود. من یک کلمه حرف می زدم، دو روز بعد باید می رفتم جواب آقای مرتضوی را در دادگاه می دادم. ولی مخالفان دولت هر چیزی می خواستند به خاتمی می گفتند و الان به روحانی می گویند و هیچ کس کاری به آنها ندارد. البته انتظارات را نباید بالابرد. * به نظرتان انتظارات چه کسانی بالاست؟ روشنفکران اصلاح طلب که اغلب اعتقاد دارند دولت روحانی خوب عمل می کند، پس چه کسانی انتظارات شان بالاست؟ ممکن است انتظارات مردم به طور نامعقولی بالابرود. جلوگیری از آن همان چیزی است که وظیفه دولت آقای روحانی و اطرافیانش است: اینکه بیشتر با مردم حرف بزنند. الان متاسفانه ارتباط آقای روحانی با جامعه قطع است. آقای خاتمی مرتب برای مردم سخنرانی داشت اما آقای روحانی گاهی سخنرانی ای در تلویزیون می کند و متاسفانه اعضای دولت با مردم حرف نمی زنند. تیم اطلاع رسانی آقای روحانی اصلاخوب عمل نمی کند. سخن مخالفان را تنها می شنویم و گاهی اوقات عکس العمل های آقای روحانی را می بینیم. * فکر می کنید دلیل سکوت آقای روحانی چیست؟ نمی دانم. حتی ارتباط دولت با مردم هزینه یی هم ندارد. معاون اول نمی آید هر هفته سخنرانی کند، حتی سخنگوی دولت هم نمی آید با مردم حرف بزند. من سخنگوی دولت که بودم حداقل ماهی یک بار به یک استان می رفتم و با مردم حرف می زدم. آقای نوبخت نمی رسد به این کار. چون کار سازمان مدیریت خیلی زمان می برد. صدا و سیما هم که او را 5 تا 10 ثانیه نشان می دهد. سایت های طرفدار دولت هم که فعال نیستند. باید مکانیزم های دیگری پیدا کرد. * رابطه روحانی را با روشنفکران چطور ارزیابی می کنید؟ من رابطه سازمان یافته یی تا الان ندیدم. * فکر نمی کنید این ضعف مهمی است؟ بله. کار خوبی کردند که ماه رمضان امسال با گروه های سیاسی، فرهنگی و... جلسات افطاری داشتند، ولی اینها کم است. آقای روحانی نیازمند ارتباط بیشتر است. آقای روحانی هنوز نیاز به ارتباط و حرف زدن با جامعه را به طور کامل درک نکرده و این باید اتفاق بیفتد. متاسفانه فضای رسانه های مستقل مناسب نیست. یک خبر در صدا و سیما به اندازه همه روزنامه های کشور می تواند عکس العمل منفی نسبت به دولت ایجاد کند. انتقاد من به عدم ارتباط دولت با بدنه جامعه و بدنه هوادار جامعه است. در واقع جماعتی که در انتخابات فعال سیاسی بودند نیاز دارند توجیه شوند که چه اتفاقی دارد می افتد. آقای روحانی با طرفداران خودش هم ارتباط ندارد و این تنها از عهده شخص وی برنمی آید، بلکه کار تیم اطلاع رسانی است. دنیا دنیای ارتباطات است. الان ماجرای غزه را ببینید! اسراییل دارد با ابزارهای جدید ارتباطی منزوی می شود. مطلب فوق مربوط به سایر رسانه ها می باشد وخبر گزاری فارس صرفا آن را باز نشر کرده است بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
93/06/05 - 10:12
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها