محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844317936
مربیگری یک مربی معلول در منچستریونایتد
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: مربیگری یک مربی معلول در منچستریونایتد
از نظر بسیاری، معلولیت پایان زندگی عادی و سرشار از انگیزه و تحرک تلقی می‌شود که این طرز تفکر محدودیت‌های بسیاری برای معلولان جسمی و حرکتی به دنبال خواهد داشت.
البته نگرش اطرافیان به فرد معلول جسمی و حرکتی نیز در رکود این قشر خاص از جامعه تاثیر دارد. این نگرش سرشار از بی‌اعتمادی و گاه ترحم باعث می‌شود معلولان بخش قابل توجهی از اعتماد به نفس خود را از دست بدهند و در زندگی خود دستاوردهای چندانی نداشته باشند.اما قرار نیست معلولان همیشه با نگرش‌های محدودکننده، راکد و ساکن باقی بمانند. برخی از معلولان با انگیزه و اراده خود نه تنها خود را از کمک دیگران بی‌نیاز می‌کنند بلکه حتی با عبور از تمام سختی‌ها و مشکلات به جایگاهی می‌رسند که دست یافتن آن حتی برای افراد سالم جامعه هم آرزوست. نمونه این افراد با انگیزه و بااراده معلول سهیل رحمان است، جوانی که فقط 22 سال دارد. بدون شک او به نامی ماندگار در تاریخ فوتبال تبدیل شده است.تعقیب آرزوهای دور و درازسهیل رحمان، نامی بسیار قابل احترام در دنیای فوتبال است. این جوان بیست و دو ساله که به دلیل مشکل نخاعی توانایی راه رفتن ندارد و باید روی ویلچر بنشیند بدون توجه به معلولیت جسمانی به دنبال آرزوهای دور و دراز خود رفت. او هر چند توانایی فوتبال بازی کردن نداشت، اما سعی کرد دانش و توانایی خود در زمینه مربیگری و راهکارهای پرورش بازیکن را افزایش دهد تا به آرزوی دیرینه خود برسد. رحمان آن قدر تلاش کرد و آن قدر به دنبال ارتقای سطح علم و دانش خود در مربیگری رفت تا عاقبت در یکی از بزرگترین باشگاه‌های فوتبال جهان به مربیگری مشغول شد؛ باشگاهی به نام منچستر یونایتد.شوک به دنیای فوتبالخبر انتصاب سهیل رحمان به عنوان یکی از مربیان باشگاه منچستریونایتد شوک جالبی به دنیای فوتبال بود، فوتبالی که تا امروز سابقه نداشته فردی با معلولیت‌های جسمانی قابل توجه امکان فعالیت در آن داشته باشد، چه برسد به این‌که در یکی از بزرگترین باشگاه‌های بزرگ دنیای فوتبال مربیگری کند. رحمان که پیش از این به دلیل فعالیت‌هایش در باشگاه منچستریونایتد لوح سپاسی را از سوی "سرآلکس فرگوسن"، سرمربی سابق منچستری‌ها دریافت کرده بود، اکنون در آکادمی باشگاه منچستریونایتد فعالیت می‌کند . وظیفه او تربیت بازیکنان جوان و مربیگری ستارگان بالقوه نسل آینده فوتبال خواهد بود.او که در رشته فناوری ورزش تحصیل کرده است در مصاحبه اخیر خود با دیلی‌میل اظهار کرد: وقتی شانس بازی کردن از من گرفته شد فکر کردم تنها چاره‌ای که دارم، همین است. ولی چون هرگز بازی نکرده بودم، در مورد مربیگری در سطوح بالا کمی تردید داشتم. اما با نامه‌ای که از سر آلکس دریافت کردم آخرین قطعه پازل جور شد. وی به دلیل اهدافی که در سر داشتم به من تبریک گفت. اکنون هیچ چیز نمی‌تواند مانع من شود.سابقه مربیگری در دنیای فوتبالرحمان با وجود معلولیت سابقه مربیگری خوبی دارد، او پیش از این در لیگ ساندی انگلیس (دسته‌های پایین‌تر لیگ این کشور) مربیگری کرده و حالا با یک جهش عالی و تحسین برانگیز به مربیگری در آکادمی منچستریونایتد رسیده است. رحمان مربیگری در منچستریونایتد را شغلی رویایی می‌داند و در این باره می‌گوید: دیوانه‌کننده است، من می‌خواهم بازیکنان جوان را تمرین بدهم. اینجا(منچستریونایتد) محیطی فوق‌العاده دارد و همه همدیگر را خوب می‌شناسند. این شانس بسیار بزرگی برای من است که اینجا تجربه‌هایی جدید به دست بیاورم. باتجربه‌ترین و بهترین مربیان دور و بر من هستند.آغاز مشکل از 11 سالگیسهیل رحمان اما مادرزاد معلول به دنیا نیامد. او تا یازده سالگی همانند دیگر کودکان می‌دوید و بازی می‌کرد، اما بیماری صعب‌العلاجی که نخاع او را در برگرفت، کم‌کم او را خانه‌نشین کرد. بیماری سهیل رحمان از یازده سالگی شروع و دو سال بعد او برای همیشه ویلچرنشین شد. رحمان بدون این‌که کوچک‌ترین توجهی به معلولیت خود داشته باشد و با فراموش کردن خاطره تلخ و حتی فاجعه‌آمیز از دست دادن توانایی راه رفتنش، می‌گوید: می‌خواهم در مربیگری به بالاترین سطح ممکن برسم. آرزویم این است که یک روز در لیگ برتر یک باشگاه بزرگ را مربیگری کنم. من فقط 22 سال دارم و هنوز می‌توانم تجارب بیشتری به دست بیاورم.رحمان با اشاره به روزهایی که تازه ویلچرنشین شده بود، گفت: اصلا احساس خوبی نبود که دیگر نتوانم فوتبال بازی کنم، اما با این حال علاقه‌ام به فوتبال را از دست ندادم. بعدها اطرافیانم به من پیشنهاد دادند به دنیای مربیگری ورود کنم. واقعیت این است که در ابتدای فعالیتم در مربیگری خیلی به خودم شک داشتم، اما اکنون در وجود من چیزی جز اراده و انگیزه پیدا نمی‌کنید.یک دنیا خودباورینگاهی به تاریخ طولانی ورزش نشان می‌دهد سهیل رحمان تنها معلولی نیست که وارد دنیای مربیگری یا حتی ورزش حرفه‌ای شده است. 45 سال پیش در کنتاکی آمریکا یک مربی معلول که همانند رحمان ویلچرنشین بود، هدایت یک تیم بیسبال را در مسابقات ایالتی به‌عهده گرفت. در چین هم یک جوان معلول و ویلچرنشین مربی یک تیم استانی در دالیان است.نمونه‌های بیشتری از فعالیت معلولان در دنیای ورزش می‌توان برشمرد. انگار معلولان برای شکوفایی و بالندگی فقط به کمی انگیزه و خودباوری نیاز دارند و در این صورت است که موفقیت‌هایی را به دست می‌آورند که برای بسیاری حیرت‌انگیز است. معلولان با وجود برخی محدودیت‌های قابل ملاحظه می‌توانند به جایگاه‌هایی رفیع برسند، همانند سهیل رحمان که یک دنیا خودباوری دارد.
1393/05/27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
ورزش
پربازدیدترینها