محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847267744
یادداشت مهدی یکتا همکار مهدی نفر در برنامه ورزش و مردم مرداد ماه هزار و سیصد و زهر مار/تنها مرگ است که دروغ نمی‌گوید
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت مهدی یکتا همکار مهدی نفر در برنامه ورزش و مردم
مرداد ماه هزار و سیصد و زهر مار/تنها مرگ است که دروغ نمی‌گوید
مهدی یکتا همکار مهدی نفر در برنامه ورزش و مردم یادداشتی را در وصف این خبرنگار پرتلاش نوشت.
به گزارش خبرگزاری فارس، درگذشت مهدی نفر خبری تلخ برای جامعه رسانه‌ای کشور و به خصوص آنهایی که هر روز با وی سر و کار داشتند بود. پایگاه خبری رادنیوز، یادداشتی را از قول مهدی یکتا همکار مهدی نفر در برنامه ورزش و مردم منتشر کرده که در زیر می‌خوانید: مطلبی در سوگ دوست و همکار عزیزم، مهدی نفر مرداد ماه هزار و سیصد و زهر مار باور بفرمایید تحمل غم و اندوه درگذشت دوستان و عزیزان بسیار سنگین است. به قول شیخ اجل سعدی: دلی که عاشق و صادق بود مگر سنگ است/ ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است پرپر شدن کسانی که از آنها سبد سبد خاطره داریم و یاد و خاطرات آنها بخشی از وجودمان شده است،تلخ‌ترین واقعیت زندگی است. هر نفسی مرگ را خواهد چشید و این وعده حق است، اما رنج و آلام از دست دادن یک همکار و دوست نازنین را التیامی نمی‌شناسم. شوکه شدن، گیجی و سردرگمی یا به‌هم ریختگی ذهنی به همراه اشک‌هایی که ناخودآگاه سرازیر شد و به هق هق رسید... همه را ساعت 2:30 صبح جمعه تجربه کردم. در خواب ناز(!) بودم که ناگهان با صدای زنگ تلفن میثم رحمانی، دیگر همکار عزیزم از خواب پریدم... شماره میثم را دیدم و گوشی را برداشتم، بریده بریده حرف می‌زد و با صدایی بغض‌آلود گفت: «مهدی نفر فوت کرد!» دیگر صدای یکدیگر را نشنیدیم، هق هق گریه‌مان در هم آمیخته شد و بی‌خداحافظی گوشی را گذاشتم و به زحمت و با مدد گرفتن از دستگیره در خودم را نگه داشتم. نه، این حقیقت نداشت. با شنیدن خبر فوت دوست و همکار عزیزم مهدی نفر بهت‌زده شدم و بی‌اختیار به یاد سال‌ها همکاری و روزها و شب‌ها قلم زدن و گزارش تهیه کردن در مطبوعات و تلویزیون افتادم. چه روزهایی را با هم سر کرده بودیم و حالا... انسانی دوست‌داشتنی بود. جمعه صبح با هم قرار داشتیم. مهدی نازنین هر هفته جمعه صبح لطف می‌کرد و سر راه دم منزل ما می‌آمد تا به اتفاق به استودیوی شبکه یک و برنامه «ورزش و مردم» برویم... اصلا نفهمیدم چطور ساعت شش صبح شد. تمامی حالات واکنشی طبیعی بود به مرگ عزیز و ظاهرا بخشی از فرآیند غم و اندوه... اما نه! شاید همه این ماجرا یک شوخی بی‌مزه(!) باشد. از نوع شوخی‌هایی که خبرنگار جماعت بعضا با یکدیگر می‌کنند و دیگران را سر کار می‌گذارند. خدا کند این‌بار هم یکی با میثم رحمانی شوخی کرده باشد.
با این افکار داشتم خودم را تسلی و تسکین می‌دادم که شاید دروغ باشد... حوالی ساعت 7:30 صبح با علی خلیفه، دبیر سرویس ورزشی خبرگزاری فارس و همکار عزیزم تماس گرفتم، اما هنوز به سلام علیک نرسیده بودیم که بغض علی ترکید و گفت: «توی دست خودم جان داد!» دوباره اشک و گریه و گلایه از دنیا و سرنوشت و جمله معروف صادق هدایت: «تنها مرگ است که دروغ نمی‌گوید». نفهمیدم چگونه به استودیوی شبکه یک رسیدم. استودیو که نه، ماتم‌سرا و ماتمکده! در جمع دوستان و همکاران مهدی و محفلی که یک «نفر» جایش این‌بار خالی بود و پرسشی که جوابی بر آن نداشتم: «مهدی، چرا تنها اومدی؟» آن صورت معصومانه، آن شوق، انگیزه و انرژی باورنکردنی و بغل بغل سوژه که همیشه داشت و... دلم می‌خواست بهترین واژه‌های دفتر زندگی‌ام را نثارش می‌کردم، ولی بغض امانم نداد. خیلی‌زود بود و غافلگیرکننده... مهدی نفر عزیز، نمی‌دانم در کدام گور ناپیدا، پیدایت کنم. نمی‌دانم روحت در این لحظه که این یادنامه را به یاد تو می‌نویسم کجاست و چه می‌کند؟ اصلا نمی‌دانم چرا این ماه لعنتی – بخوانید مرداد ماه – تمام نمی‌شود و دست از سر ورزشی‌نویسان برنمی‌دارد؛ اول ناصر و بعد هم تو...اما می دانم و خوب هم می دانم هزاران آرزو برای فرزندت داشتی و همواره می گفتی که یتیم بزرگ شدی و نمی خواهی...دیگر نمی کشم و واژه هم یاری نمی کند. با قلبی آکنده از اندوه و درد و قلمی اشکبار(!) به روان پاک و بی‌آلایش «نفر» درود می‌فرستم، در حالی که نبودنت بیش از هر زمانی برایم محسوس بوده و سخت رنجم می‌دهد. دیدار به قایمت مهدی عزیز و گرامی. مهدی یکتا-مردادماه هزاروسیصد و زهرمار
93/05/25 - 14:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]
-
ورزش
پربازدیدترینها