واضح آرشیو وب فارسی:سیری در ایران: اسفرورین شهری در مرکز دشت قزوین و در فاصله 55 کلیومتری از مرکز استان واقع شده است که از دید آب و هوایی نسبتاً سردسیر و پربارش است و در پیرامون آن زمینهای کشاورزی (مانند کدخدازمین) وجود دارد که بیشتر تاکستانهای انگور و جنگل های میوه هستند. در باختر این شهر کوههای رامند و سیاهکوه واقع شده و رودخانهٔ خررود از آن منطقه میگذرد.
مردم مردم اسفرورین شیعه هستند و به زبان تاتی ایران سخن میگویند.و اغلب روستاهای آن زبان ترکی مانند روستاهای دیال آباد، کهک ، ولازجرد، لوشکان. پیشهٔ بیشتر مردم اسفرورین کشاورزی، باغداری و رانندگی است. آجر، انگور ، کشمش ، تخمه آفتابگردان ، محصولات درختی و بوته ای از قبیل هلو-سیب-کوجه-خیار و… از محصولات مهم اسفرورین هستند.
تپهٔ تاریخی تپه بزرگ باستانی در داخل شهر و تپه تاریخی دیگری به نام خروزان در جنوب خاوری آن قرار دارد که مربوط به زمان ساسانی می باشد. در تپه بزرگ باستانی داخل شهر، آثاری از دوران پیش از اسلام و دورهٔ اسلامی از آن به دست آمده است. در سالهای گذشته در این تپه مردگان دفن میشدند ولی اکنون اجازهٔ دفن داده نمیشود. همچنین احتمال داده میشود که هنوز آثار تاریخی در زیر این تپه موجود باشد اما کسی حق کندوکاو در آن را ندارد.
تقسیم اراضی در پنجشنبه ۳ خرداد ۱۳۴۱، اولین قسمت از املاک مالکان بزرگ قزوین در روستای اسفرورین توسط محمدرضا پهلوی تقسیم شد و اسناد مالکیت ۹۵۰ نفر از کشاورزان به نمایندگان آنها داده شد. شاه در این مراسم اظهار خوشوقتی کرد که اصلاحات ارضی ایران، باعث پیشرفت اصول کشاورزی و ازدیاد تولید و عدالت اجتماعی شده است.
طوایف در شهر اسفرورین طوایف گوناگونی زندگی می کنند. بزرگترین طایفه در اسفرورین طایفه مهرعلیان نام دارد که از نام مهرعلی خان گرفته شده است. از دیگر طوایف این شهر می توان به باقری، پیری، عسگری، صادقی،شعبانی ذالبیگی،شفیعی و عمویی یا علیمحمدی و شجاعی اشاره کرد. خانواده ها در اسفرورین مشاغل خاص خود را داشتند. از جمله مهرعلیان ها به عنوان تفنگدار و ناظمان ملاکان شهر اسفرورین بوده اند که اکنون به مشاغل مختلف روی آورده اند. طوایفی مثل باقری، پیری، عمویی،شعبانی،شفیعی،اکبری و عسگری که عمدتاً از کشاورزان این شهر بوده انددر حال حاضر کامیون دار وکوره پزخانه دار و صنعتی و دولتی هستند.همچنین بیشترین کامیون های کمپرسی منطقه متعلق به اینهااست که از کوره های آجرپزی شهر اسفرورین آجر می خرند و در شهرهای دیگر به سازندگان می فروشند. طایفه ذالبیگی ها ضمن اشتغال در کار کشاورزی از روحانیون وشیوخ این شهر بوده و هستند که با تغییر در نام فامیل بعضاً از هم جدا شده اند.سایر خرده فامیلها مثل نادعلیان(رمال و دعانویسان)علیاری(حمامچی و بنایی)قنبری(چوبدار و نسیه فروش)نسایی(مغنی)فیضی(نجاران)دلاکان و چوبداران و …می باشند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیری در ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]