محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828768225
عبور از ترافیک در 180 ثانیه لعنتی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
عبور از ترافیک در 180 ثانیه لعنتی
به افسر راهنمایی و رانندگی سلام می‌دهم. انگار عصبی و کلافه است. حق می‌دهم. زیر آفتاب داغ و سوزان کلانشهر تهران و هر کلانشهر دیگری ماندن و مامور برقراری نظم عبور و مرور بودن، کار سختی است. همچنان که ماندن در ترافیک و شنیدن بوق‌های ممتد رانندگان هم برای او، هم برای همگان سخت است.
جام جم سرا: به افسر راهنمایی و رانندگی می‌گویم: خسته نباشید. نگاهش را و کلامش را به سوی من می‌چرخاند. اما دست‌هایش همچنان خودروها و عابران پیاده را نشانه رفته است. ترافیک به اصطلاح «وحشتناک» است. نگاهم را به چراغ سه رنگ وسط چهارراه می‌دوزم؛ چراغی که حالا برای عابران قرمز است. یعنی که خودروها می‌توانند حرکت کنند. اما، این خودروها هستند که ایستاده‌اند و عابران هستند که حرکت می‌کنند. صحنه عجیب اما آشنایی است. چراغ راهنمایی و رانندگی هست. مامور راهنمایی و رانندگی به تعداد کافی هست. خط کشی سفید و سیاه عابر پیاده هست، اما شهر شلوغ است و من همچنان به چراغ قرمز و سبز و زرد نگاه می‌کنم. ثانیه‌شمار دارد. عابران پیاده، موتورسواران، خودروسواران، مسافران اتوبوس‌های درون‌شهری، همه و همه می‌بینند که عددهای سبز چراغ بسرعت از 50 به صفر می‌رسد و خودرو‌های یک خیابان هنوز حرکت نکرده باید بایستند. بعد می‌بینند که ثانیه‌شمار به رنگ قرمز، از 180 شروع می‌شود. خیلی‌ها توی دلشان از خودشان می‌پرسند: ای بابا این چه تناسبی است؛180 ثانیه کجا و 50 ثانیه کجا؟ و باز دوباره نگاه می‌کنند که چند ثانیه تا صفر مانده است. که می‌بینند ثانیه‌شمار روی عددی مثل 20 مانده است. یک مسافر خسته به راننده‌ای خسته‌تر می‌گوید: واقعا که کارشون بیسته. حالا 180 ثانیه هم، روی 20 نگه می‌دارند. نگاه می‌کنم و می‌بینم که ترافیک این خیابان 180 ثانیه‌ای وحشتناک‌تر شده است. حال و هوای ترافیک آن خیابان 50 ثانیه‌ای بهتر است. به افسر راهنمایی و رانندگی می‌گویم که: خب چرا تناسب بین چراغ قرمز و سبز برای دو خیابان رعایت نمی‌شود. آن هم دو خیابان با بار ترافیکی تقریبا یکسان. انگار عصبی و کلافه است. می‌گوید: حرکت کن آقا. حرکت کن. نمی‌دانم به او حق بدهم، یا به خودم یا به تمام آنهایی که نیم ساعت است هنوز پشت این چراغ قرمز گیر کرده‌اند. مثل تمام چراغ قرمز‌های دیگری که این‌گونه‌اند و ترافیکی خودخواسته را موجب می‌شوند.(صولت فروتن/جام جم)
سه شنبه 14 مرداد 1393 08:33
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها