واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۳ - ۱۱:۳۱
صندوق سنتی که در زبان محلی «یغان» خوانده میشود یکی از هنرهای صنایعدستی است که در مناطق مختلف غرب کشور از جمله کرمانشاه و کردستان ساخته میشد. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی کردستان، «یغان» در گذشته بعنوان یک چمدان و دراور امروزی که لباس و یا تنقلات را در آن نگهداری میکردند و مورد استفاده خانوادهها قرار میگرفت. «یغان» را باید یکی از جالبترین و ارزندهترین صنایعدستی شهری و روستایی مناطق غرب کشور دانست. برای شناخت بیشتر این هنر زیبا و منحصر به فرد به سراغ یکی از صنعتگران و سازندگان «یغان» در شهرستان سنندج رفتیم تا اطلاعاتی را در خصوص نحوهی ساخت این هنر سنتی جویا شویم. «جبار محمدی» بفرمائید که از چه زمان و زیرنظر چه استادانی کار برش چوب و ساخت «یغان» را آغاز کردید؟ من «جبار محمدی» هستم از سن 12 سالگی به هنر چوب و نازککاری روی آوردم پدرم شغل شیشهبری داشت و من هم درکنار پدرم چوببری را ادامه داده و این باعث شد که به هنر نازککاری رو آورم و زیر نظر مرحوم استاد «بهزادیان» هنر نازککاری را ادامه دهم. استاد بهزادیان از استادان مطرح و برجستهی نازککاری استان بود که از خود کارهای بسیار زیبایی به یادگار گذاشته و هماکنون نمونههایی از آثار ایشان در موزهی مردمشناسی خانه کرد موجود است. براساس این گزارش، شاگردان زیادی زیرنظر آن استاد برجسته به هنر نازککاری مشغول بودند و به استادکاری رسیدند. بفرمائید که کار ساخت «یغان» و یا جعبههای سنتی را از چه زمانی آغاز کردید؟ من چون به کار نازککاری و ساخت رحل قرآن، آهو و جعبههای مختلف مشغول بودم به ساخت «یغان» نیز علاقهمند بودم و در کنار این هنر به ساخت «یغان» که یکی از صنایعدستی و سنتی و قدیمی در کردستان است رو آوردم. «یغان» جعبهای است که از چوب و مخمل و تعدادی زیورآلات که بر روی جعبه برای تزئین نصب شده، ساخته میشود و گذشتگان ما از آن به جای دراور امروزی برای نگهداری لباس استفاده میکردند که با پیشرفت تکنولوژی و ورود کمد و دراور این جعبه از داخل اتاقها و خانهها برچیده شد و جای خود را به وسائل مدرن امروزی داد. امروزه بعلت ظرافت کاری این جعبهها اکثر علاقهمندان به صنایعدستی و حتی برخی خانوادهها به این جعبهها رو آوردهاند و حتی برای نوعروسان و جهیزیهی نوعروسها از آنها استفاده میکنند. «یغان» سنتی یا قدیمی تلفیقی است از فلز و مخمل و تعدادی زیورآلات که گوشههای آن با ورق فلز پوشیده است و در گذشته زینتبخش خانهها و عمارتهای بزرگان، زنان و دختران بوده و امروزه جزو صنایعدستی محسوب میشود. وی افزود: ساخت «یغان» در کردستان و کرمانشاه متفاوت است، در کرمانشاه گوشههای آن با ورق فلز پوشیده شده و یا روی آن نیز با ورق نازک ساخته میشود اما در منطقهی کردستان با چوب و مخمل قرمز، آبی، سبز، ساخته و روی آن با زیورآلات تزئین میشود که زینتدهندهی بسیاری از خانههاست. من کارگاه نسبتاً بزرگی در شهرک صنعتی دارم و فقط برای امرار معاش نیست که به این هنر رو آوردهام بلکه بعلت اشتیاق و علاقهی شدید به این هنر مشغول به ساخت «یغان» هستم و امیدوارم بتوانم با آموزش شاگردان خود در این رشته، این هنر به نسلهای بعدی منتقل شود تا همچون هنرهای دیگر به دست فراموشی سپرده نشود. وی گفت: متأسفانه اکثر مردم مثل گذشته به هنر صنایعدستی علاقه و رغبت زیادی ندارند و در اکثر موارد جنبهی زیبایی آن را بیشتر در نظر میگیرند و به زحمتها و رنجهایی که برای ساخت این صنایع متحمل میشویم توجه کمتری نشان میدهند. باید برای ترویج و توسعهی هنرهای صنایعدستی کردستان تبلیغات وسیعی شود تا بتوان این هنر را به همهی دنیا شناساند. من و آقای هادی گنجینسب تنها کسانی هستم که در استان کردستان یغانها را طراحی و میسازیم و اینجانب جدیداً برروی یکی از یغانها ابتکاری جدید انجام دادهام و آن ساخت دو جعبهی کوچک در جلوی یغان و دو درب در بالا که یکی از دربها، آئینه برای بانوان و نوعروسان دارد و یکی از ابتکارات من در طراحی جدید یغانهاست. پیام و سخن پایانی شما چیست؟ امیدوارم این هنر میان جوانان و علاقهمندان به این هنر رواج یابد تا موجب زنده شدن سنتها و هنرهای فراموش شده شود. گزارش از «شیرین حسامی»، منطقهی کردستان انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]