واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: خط و نشان جان كري را جدي نگيريد!
اينكه جان كري، وزير امور خارجه امريكا براي ايران در مذاكرات وين 6، به اصطلاح كري خوانده است، هرچند ماهيت و ذات سياست خارجي امريكا را در «زياده خواهي به هر طريق» اثبات ميكند، اما هرگز نبايد خللي در اراده ملي كشورمان براي ثبات قدم و عزم راسخ در پيگيري حقوق هستهاي خود ايجاد كند
اينكه جان كري، وزير امور خارجه امريكا براي ايران در مذاكرات وين 6، به اصطلاح كري خوانده است، هرچند ماهيت و ذات سياست خارجي امريكا را در «زياده خواهي به هر طريق» اثبات ميكند، اما هرگز نبايد خللي در اراده ملي كشورمان براي ثبات قدم و عزم راسخ در پيگيري حقوق هستهاي خود ايجاد كند. صد البته كه اين گونه عمليات رواني كه بر اساس ذهنخواني از طرف مقابل قبل از برگزاري نشستهاي رسمي و طرح مواضع نهايي استوار است، دقيقاً به منظور بر همزدن محاسبات ايران از امريكا و پيش بيني فضاي نشست جاري وين به انجام رسيده و تا حدودي هم واكنش به هشدار مقامات روابط خارجي ايران نسبت به پيامدهاي نيامدن غرب به ميز توافق بوده است. اين مسئله براي امريكاييها چنان اهميت دارد كه حتي وزير خارجه اين كشور نيز در اين ميدان، نقش پذيرفته و بازيگري نموده است. امريكاييها هرچند در نشست مديران سياسي اعضاي 1+5 در بروكسل (پنج شنبه هفته گذشته) تلاش كردند تا نوعي وحدت نظر را در ميان اين اعضا بر پايه ديدگاههاي امريكا ايجاد كنند، اما هنوز هم اغلب دولتهاي مذكور داراي خطوطي متفاوت در تأمين منافع خود هستند و با همه جوانب مواضع امريكا موافق نيستند. با اين حال در فرايندهاي مذاكراتي گذشته و پيش رو، امريكا همچنان بازيگر اصلي در مواجهه با ايران بوده و است. البته كري در يادداشت واشنگتن پست، به ايران چنين پيام داد كه «ايران نيازمند به توافق است و بايد هزينههاي اين توافق را نيز بپردازد». اما اين برداشت كه نتيجه محاسبات نادرست آن كشور از ايران است، بايد به وضوح و قاطعيت پاسخ داده شود. نقد وزيرخارجه كشورمان بر «توهمات» غرب در زمينه رفتار احتمالي ايران در مذاكرات وين 6، واكنشي در همين راستا بوده است. با اين حال، بايد در اتاق مذاكرات نيز رفتاري قاطع بر همين اساس را در پيش گرفت. اين طرف غربي است كه بايد محاسبات خود را اصلاح كند و قاطعيت در رفتار ديپلماتيك هستهاي ما، عنصر تعيينكننده در حصول اين امر خواهد بود. جهتدادن به انتظار افكار عمومي در مورد خروجي مثبت مذاكرات جاري به كنش ايران، يا انداختن توپ توافق هستهاي به زمين ايران، يك بازي طرف امريكايي براي مبراكردن خود از برچسب «زياده خواهي» بلكه مقصرسازي است كه ايران را در منگنه رواني قرار خواهد داد. جان كري دقيقاً همين مسير را تعقيب كرده تا به تعبير وي، ايران اولاً تنها دو گزينه «توافق بر اساس قبول خواستههاي امريكا و كوتاه آمدن از حقوق هستهاي خود» و «عدم توافق و استمرار تحريمها» را در وين6 پيش روي خود ببيند. ثانياً لاجرم گزينه نخست را برگزيند. وقتي منافع امريكا در ميان باشد، اينكه توافق ژنو هم چه خط و ربطي براي مذاكرات توافق نهايي ترسيم كرده، كمترين اهميت را خواهد داشت. از اين رو، سناريويي كه كري مطرح كرده، چيزي است كه توافق ژنو هم هرگز اجازه تحقق آن را نداده است. تبديل كردن توان هستهاي ايران در ابعاد غنيسازي و آب سنگين به امري آزمايشگاهي يا نمايشي، چيزي نيست كه اصول كلي توافق نهايي آن را تأييد كرده باشد. همانطور كه تعبير مضيق از «لغو كليه تحريم ها» نيز سازگار با اين سند نخواهد بود. از اين رو، امريكا با تفسير بسيار مضيق از مفاد آخرين بخش از توافق نوامبر 2013 ژنو، از دوراهي «توافق به شرط تكيه محض بر تعهدات» و «تحريم در صورت اصرار بر حقوق» سخن ميگويد. اين دوراهي هرچند نشئت گرفته از «به مرگ گرفتن و به تب راضي شدن» هم باشد، به معناي پشت پا زدن به همان توافقي است كه امريكاييها آن را نقشه راه توافق نهايي قرار دادهاند. بياعتنايي به توافق قبلي و در پيش گرفتن مسيري زياده خواهانه، در شرايطي است كه امريكا به شدت در پي پنهانسازي نيازمندي جدي خود به حصول توافق است؛ نيازي كه اكنون براي حداقل دولت اوباما حياتي است و البته ديگر دولتهاي متحد اين كشور هم در پيگيري تحريمها، وضعيتي فرسايشي را تحمل ميكنند و بعضاً هم شركتها و بانكهاي آنها چوب همين تحريمهاي امريكا را خوردهاند. از اين رو، امريكا آگاه است كه استمرار تحريم و بازگشت به قبل از نوامبر 2013، تحميل پذيري متحدين اروپايي را به همراه نداشته و طاقت ديگر كشورها را طاق نموده است. در هر حال، حركت در مسير منطقي بر پايه تضمين حقوق كشور در هر گونه فرايند اعتمادسازي و رفع ابهام در ماهيت برنامه هستهاي صلح آميز كشور، بايستهاي است كه ضمن نفي هرگونه تاثيرپذيري حتي رواني از محاسبات و ارعاب امريكا، بر قوت و ثبات قدم در اين مسير خواهد افزود. به نظر ميرسد كه ايران، هرچند شرايط محيطي مذاكرات را مدنظر دارد اما بايد خطوط غيرقابل تعديل خود را كه داراي پشتوانههاي حقوقي، منطقي و راهبرد ملي است، به صورت مصمم و بيخلل ادامه دهد، زيرا تعديل در موضع و كنش، دستوركار امريكا خواهد شد.
نویسنده : دكتر نادر ساعد
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۱ تير ۱۳۹۳ - ۲۰:۰۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 43]