تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834865935
ایرانیان در انتخابات 92 به جای رییس جمهور، «امید به اعتدال» را انتخاب کردند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
ایرانیان در انتخابات 92 به جای رییس جمهور، «امید به اعتدال» را انتخاب کردند از دیدگاه روانشناسی مثبت، اعتدال تنها آگاهی از توانمندی ها و استفاده بیشتر از آنها نیست؛ بلکه داشتن یک دستورالعمل است که استفاده از آن را به نسبتی که با محیط و فرهنگ مناسب باشد را نشان می دهد و از همین منظر می توان گفت؛ایرانیان در انتخابات سال گذشته یک رییس جمهور را انتخاب نکردند، آنها امید به اعتدال را انتخاب کرده اند.
این سخنان بخشی از دیدگاههای دکتر طیب رشید است که در قالب یک مصاحبه در ماهنامه «سپیده دانایی» منتشر شده است.
رشید متولد پاکستان و روانشناس بالینی و محقق حوزه روانشناسی مثبت گرا و استاد دانشگاه تورنتوی کانادا است که مهمترین حوزه مطالعاتی او روانشناسی بالینی با رویکرد روانشناسی مثبت و آموزش مثبت است.
یکی از مباحث مورد مطالعه دکتر رشید، فضیلت اعتدال به عنوان یکی از فضایل مثبت در روانشناسی مثبت است ؛ تا جایی که می توان او را نظریه پرداز اعتدال در روانشناسی دانست.
متن مصاحبه او در زیر آمده است:
آن طور که خود رشید می گوید به ایران و فرهنگ ایرانی علاقه مند است. این آشنایی و علاقه مندی وقتی برجسته می شود که از او می پرسم آیا می داند اعتدال، شعار رییس جمهور ایران است و او ضمن پاسخ مثبت می گوید ایرانیان در انتخابات سال گذشته یک رییس جمهور را انتخاب نکردند، آنها امید به اعتدال را انتخاب کرده اند و همین علاقه مندی سبب شد که دعوت ما را برای سفر به ایران بپذیرد و قول بدهد که در آبان ماه امسال برای برگزاری کارگاه روان درمانی مثبتگرا و سخنرانی درباره اعتدال به کشورمان سفر کند.
**در اولین سووال می خواهم که شما بعنوان یک روانشناس شاخص در حوزه روانشناسی مثبت به ما بگویید که چرا این حوزه در روانشناسی ایجاد شد؟
* در حقیقت، مارتین سلیگمن چارچوب های حرکت فعلی روانشناسی مثبت را بازسازی کرد، اما اعتقاد دارم که این حوزه از روانشناسی تاریخچه کوتاه و گذشته بلندی دارد که این گذشته به این سووال قدیمی بشر برمی گردد که انسان بودن به چه معناست؟
سابقه این سووال که توسط فلسفه، الهیات، علم و هنر دنبال شده است به دوران باستان برمی گردد. روانشناسی به جای یافتن جواب های بالقوه به این سووال عمدتا بر آنچه انسان را ناراحت، مضطرب و خشمگین می کند، تمرکز کرد.
هرچند، این تمرکز منفی علم روانشناسی نیز به این دلیل که ما بیشتر شیفته منفی گرایی، بدی و شرارت هستیم قابل درک است.
تفکر غربی بیشتر از تفکر شرقی از طریق ماکیاولی، شوپنهاور، هگل، داروین، مارکس و فروید که همه آنها در آرا و نظریاتشان شرارت و منفی گرایی را توصیف کرده اند بر این منفی گرایی و شرارت تمرکز کرده است. این گرایش به دوران مدرن نیز ادامه یافته است.
هزاران جرم و جنایتی که در رسانه های جهانی به نمایش گذاشته می شود باعث رشد منفی گرایی شده اند. ترس، خشونت، سوء استفاده های جنسی و روانی، اختلاس، حرص و طمع، حسادت، ناامنی و خیانت در اخبار، سریال ها، موسیقی ها و فیلم ها به دقت و خلاقانه پیش هم گذاشته می شوند.
ممکن است که ما برای توجه بیشتر نشاندادن به منفی گرایی مستعدتر باشیم اما، تفکر و فرهنگ غربی نیز این تمایل را تقویت می کند و فریفتگی مان به شرارت را برجسته می کند تا ما کمتر کنجکاو داستان های فضیلت، خوبی، راستی، همکاری، نوعدوستی و فروتنی شویم.
روانشناسی به طور خاص بـا نگاهی ظریف شیفتگی ما به منفی گرایی را مورد بررسی قرار داده و توضیح داده است.
این علم آسیب ها و اختلالات روانی را به عنوان ظهور انگیزه های ناهشیار، شرطی شدن و تقویت منفی، تفکر مختل شده یا روابط آزاردهنده می داند.
زمانی به عنوان یک دانشجوی جوان در امریکا تمایل داشتم جنبه های ظریف منفی گرایی را با روان تحلیلگر شدن بررسی کنم. اما موقعی که درخواست پذیرش من در انستیتو روانتحلیلگری نیویورک رد شد، ناامید و دلسرد شدم.
در همان زمان نیز پدر و مادرم را از دست دادم. طردشدگی و غم، من را در افسردگی فرو برد.
یکی از اساتید من به دلایلی که هنوز هم از آنها آگاه نیستم یکی از شماره های مجله American Psychologist را به ایمیلم فرستاد.
در طول تعطیلات آخر هفته ورق به ورق آن را خواندم و با این امید که می توانم رشته روانشناسی بالینی را دنبال کنم و مهارت هایی برای شکوفایی توانمندی ها و فضیلت های انسانی بیاموزم تقریبا این احساس را داشتم که از افسردگی خارج شده ام.
داستان من از افراد بی شماری که در حوزه ای از زندگی شان طنین صدایی را می شنوند و می یابند، متفاوت نیست.
علاوه بر اینها، با وجود اخبار منفی که توسط رسانه ها از مسائل هسته ای تا آنفلوانزای همه گیر در زندگی انسان ها پرتاب می شود انسان ها نباید انتظار داشته باشند که می توانند تحت یک فرایند کنترل آسیب زندگی کنند.
بنابراین ما باید بدانیم و دنبال کنیم که چه چیزهایی یک روز خوب را برایمان می سازند و عناصر یک تجربه بامعنا چیست؟
چه چیزهایی خلاقیت ما را برای جست و جوی زیبایی ها در درون و بیرون از خودمان مشتعل می کند؟ این سووالات روانشناسی مثبت را ایجاد کرد.
**چه نیازی به ایجاد این حوزه از علم روانشناسی وجود داشت؟
*نیاز اولیـه، متعادل کردن انحراف روانشناسی به سمت منفی گرایی بود. همانطور که در بالا اشاره کردم، روانشناسی مسحور بدکارکردی ها، اختلالات و نقص های انسان بود که او را شکننده و متلاشی شده می ساخت.
البته تردیدی نیست که این مسحورشدن باعث ایجاد روش های ارزیابی و درمان های بسیار خوبی شده است اما هدف روانشناسی چیزی بیش از کمتر بدبخت شدن انسان ها است. باید این علم به صورتی برابر به شرایط و فرایندهایی که انسان ها، جوامع و موسسات را برای رشد و شکوفایی توانا می سازد نیز علاقه مند باشد.
این علم باید بررسی کند که چه چیزهایی در زندگی انسان درست است و چه چیزهایی می تواند پرورش بیاید.
زیرا غیاب بیماری روانی به معنای حضور سلامت روانی نیست و حضور بیماری روانی غیبت سلامت روانی بالا را نشان نمی دهد.
ما نیاز داریم برای فهم پیچیدگی های ذاتی تجربیات انسانی در روشی که متعادل تر از دیدگاه سنتی کمبودگرا در روانشناسی باشد علائم آسیب ها و اختلالات روانی را همراه با توانمندی ها، منابع را همراه با خطرات، نقطه ضعف ها را همراه با ارزش ها و امیدها را همراه با حسرت ها در نظر بگیریم.
**اعتدال یکی از فضایل مثبتی است که شما با دقت در مورد آن مطالعه کرده اید. اعتدال چیست؟
*از دیدگاه روانشناسی مثبت، اعتدال آگاهی از توانمندی ها و استفاده بیشتر از آنها نیست. بلکه شبیه داشتن اجزای یک دستورالعمل(برای مثال، توانمندی ها) است و سپس با دقت استفاده کردن از آنها به نسبتی که با محیط و فرهنگ مناسب باشد.
بیش از تفکر غربی که در آن فردیت مورد تجلیل قرار می گیرد، اعتدال به تفکر صوفی منشانه شرقی وابسته است که هم پیروزی و هم مصیبت شخصی را موقتی می بیند.
تحقیقات روانشناسی مثبت نشان می دهند که بیشتر مردم، اگر نه همه آنها، افرادی هستند که بعد از شش ماه که در یک قرعه کشی یا بازی برنده می شوند به سطح اولیه شادی شان برمی گردند. بنابراین، اعتدال به ما می آموزاند که پیروزی ها و شکست ها خودشان فی نفسه هدف نیستند بلکه راه هستند؛ یک راه برای جست و جوی عمق شخصیت مان.
و نیز اعتدال دانستن کمبودها و محدودیت های فردی است و کارکردن برای بهبودی آنها بدون درخودفرورفتگی و غرق شدن در رشد خویشتن با هزینه مزاحمت برای دیگران یا جداشدن از آنها. اعتدال بیش از رسیدن به نتیجه مربوط به فرایند رسیدن به نتیجه است. اعتدال توسط نشانه های بیرونی ترسیم نمی شود. (برای مثال، محصولات، ابزارها، شناخت اجتماعی و غیره) اعتدال دیدن خود به عنوان بخشی از جهان است، نه بخشی خاص از آن.
**خطرات نداشتن اعتدال در زندگی فردی و اجتماعی چیست؟
* فرد و جامعه ای که فاقد اعتدال باشد، در درجه نخست، احساسات و افکارش را به عنوان واقعیت تلقی می کند. به عبارت دیگر، آزمایش واقعیت منحرف می شود.
موقعی که فردی دیدگاهش را به عنوان واقعیت تلقی می کند احساس اجبار می کند تا آن را به زور برای دیگران وضع کند. او اصول و قوانینی را درست می کند و موسساتی را تاسیس می کند که دیگران را به قبول این اصول وادار کند. به افرادی که از این اصول منحرف شوند یا با آن موافق نباشند برچسب متمرد یا خائن زده می شود.
از دیدگاه روانشناسی مثبت در صورت فقدان اعتدال فرض می شود که تنها روش های محدودی خوب هستند.
روانشناسی مثبت، از طریق توانمندی های انسان نشان داده است که روش های بسیاری برای خوب بودن وجود دارد. یک مشکل خاص می تواند یا توسط خود تنظیمی حل شود و یا توسط استقامت، خلاقیت یا کنجکاوی، هوش اجتماعی یا مهربانی، فروتنی یا احتیاط، روشن بینی یا معنویت، شجاعت یا اعتبار یا هر ترکیب دیگری از این توانمندی ها.
فقدان اعتـدال در سطح فردی و اجتماعی می تواند ترس ها و سوءظن های متقابل را ایجاد و حفظ کند.
بـرای مثال، جامعه و رسانه ها می توانند پیچیدگی یک موضوع را با آیتم های خبری انتخاب شده کاهش دهند، زیرا قصدشان فقط به دست آوردن توجه برای افزایش بینندگان برنامه هایشان است.
در این رسانه ها یک اتفاق در ایران، در سطح گروهی یا فردی، ممکن است بدون در نظر گرفتن بافت تاریخی و فرهنگی آن کشور گزارش شود.
به همیـن طریق، رفتارها یا عادت غربی، در ایران ممکن است نسبت به فرهنگ و مردم ایران خصمانه دیده شود، اگر بافت آن کشور و محیط درک نشود.
خطر بزرگتر نداشتن اعتدال فرونشاندن خلاقیت است. البته خلاقیت بسیار زیاد نیز می تواند بی قاعدگی های احمقانه ای داشته باشد، اما فقدان آن می تواند باعث تحجر شود؛ یک پدیده ای که در آن انسان ها به صورت فردی و جمعی در مقابل هر چیـز نویی مقاومت کنند.
**چطور می توان یک جامعه و کشور را به سوی اعتدال رهنمون ساخت؟
* همانطور که در بالا اشاره کردم از دیدگاه روانشناسی مثبت، مهمترین روش برای فهماندن اعتدال به افراد و اجتماع به تدریج قبولاندن این ایده در ذهن ها و قلب ها است که روش های خوب بسیاری وجود دارد.
به علاوه وقتی تنوع خوبی ها جستجو، ارزیابی و حمایت شود شانس و فرصت داشتن انسان هایی که بافت های محیطی و فرهنگی مختلف و سایه های متعددی از خوبی را می بینند، بیشتر می شود.
بنابراین سوله ها و محدودیت های اقتصادی و تحریم های سیاسی اجرا نمی شود. فیسبوک یا توییتر نمی توانــد اساس پیچیده تنوع بشری را تببین و گسترش بدهد. این ابزارها می تواند خوبی را گسترش بدهند اما در این ابزار خطر گسترش شرارت هم وجود دارد.
تحقیقات نشان می دهند که فیلم ها و تاکیدات در این ابزارها بر حقارت، کمبودها و بدنام کردن دیگران در این محیط ها ویروسی تر و همه گیرتر از همتایان مثبت آن هستند.
بنابراین بهترین روش برای تسهیل و گسترش اعتدال چهره به چهره ملاقات کردن و ایده های خوب را سهیم شدن و به صورت آگاهانه ایجاد رفتارهای خوب است که ما را به هم پیوند دهد، نه اینکه ما را از هم جدا کند. من باور دارم با توانایی انسان برای همکاری مشکلی وجود ندارد.
**روانشناسان غربی چه میزان ایران را می شناسند؟ در مورد وضعیت علم روانشناسی در ایران چه اطلاعی دارند؟
*متاسفانه افراد زیادی در غرب، به خصوص در حوزه روانشناسی مثبت از عمق فرهنگ، هنر، شعر و خلاقیت ایرانی اطلاعی ندارند. درکشان از ایران به تکه های خبری انتخاب شده ای محدود می شود که واقعا در مورد ایران اطلاع رسانی نادرستی دارند. هرچند، من ایمیل های بسیاری از ایران دریافت می کنم که به روانشناسی مثبت علاقه مندند. در حقیقت، یکی از بهترین مطالعات در روانشناسی مثبت در دانشگاه مشهد انجام شده است.
**این مطالعه را چه فردی انجام داده است؟
*دکتر نگار اصغری پور در دانشگاه علوم پزشکی مشهد. موضوع تحقیق وی نیز مطالعه تطبیقی در سودمندی روان درمانی مثبت گرا و گروه درمانی رفتاری و شناختی برای بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بوده است.
**احتمالا شما می دانید که اعتدال به عنوان شعار انتخاباتی دکتر حسن روحانی، رییس جمهور ایران بوده است. نظر شما در مورد این شعار چیست؟ اعتدال در سیاست به چه معناست؟
*بر اساس دانش محدود من، اعتدال در سیاست، ذهن باز، اطلاع و تحمل همه جنبه های یک بحث است حتی اگر ما را ناخشنود کند. اعتدال در سیاست پرش برای گرفتن امتیازات سیاسی نیست بلکه فهمیدن ریشه ها، شاخه ها و میوه های بالقوه موضوعات سیاسی است.
این نیازمند صرف زمان برای فهم عمق است و عجله ای برای گسترش آن به کسب برتری سیاسی نیست.
اعتدال به معنای فروتن بودن و خودبزرگ بین نبودن است که فرد فکر نکند که همه یا اکثریت افراد را برای همیشه تحت کنترل خود دارد.
اعتدال توزیع برابر و مساوی قدرت و منابع با دیگران و متمرکز نکردن قدرت در خود است.
**آیا شما امیدوارید که در آینده دنیای ما پر از فضیلت های مثبت و اعتدال شود؟
*من امیدوارم، صادقانه بگویم که برای فضیلت ها و اعتدال آرزو دارم. یک جست و جوی کلید واژهای از کلمه «فضیلت» در سایت PsycINFO نشان می دهد که از سال 1950 تا 1999 تنها 97 مقاله در مورد این موضوع نوشته شده بود در حالی که از سال 2000 تاکنون 630 مقاله در مورد این موضوع نوشته شده است.
تنها در سال 2008 ، روزنامه نیویورک تایمز بالغ بر 750 مقاله که در مورد بخشش و تنفر بحث کرده بودند، منتشر کرد.
این آرزو غیرعقلانی نیست، بلکه نشان دهنده یک تلاش واقعی برای فهم چشم انداز شخصیت انسان از دید مثبت است.
ماندلا و ملالا یوسفزای توانستند تخیلات مردمان فرهنگ های مختلف را مشتعل کنند. ایرانی ها در انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته یک رییس جمهور را انتخاب نکردند، بلکه امید را انتخاب کردند؛ امید به اعتدال.
البته اینطور نیست که اعتدال بتواند بی عدالتی اجتماعی، جنایات حقوق بشری بزرگ و دو قطبی سیاسی ایدئولوژیکی فزاینده را از بین ببرد. با این حال، همانطور که تحقیقات روانشناسی مثبت نشان می دهد با وجود شیفتگی به منفی گرایی، موقعی که انسان بر آینده پیشی می گیرد، این انتظار وجود دارد که اتفاقات خوب بیشتری نسبت به اتفاقات بد رخ دهد.
این خوشبینی اگر با اعتدال و هدف همراه شود، می تواند آینده سیاره مان و ساکنان آن را تکمیل تر و شکوفاتر کند.
اول**اجتمام**7268
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
09/04/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]
-
گوناگون
پربازدیدترینها