تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804838870
یادداشتی در تجلیل از محمدحسین فدایی «شیخ‌الشعرای طبس» در آغوش فرشتگان آخرین کتابش را رونمایی می‌کند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشتی در تجلیل از محمدحسین فدایی
«شیخ‌الشعرای طبس» در آغوش فرشتگان آخرین کتابش را رونمایی می‌کند
هنگامی که تن سفید کفن، شیخ‌الشعرای طبس را با حسرتی در دل در آغوش می‌گیرد، و آخرین کتابش در کوچه‌های آسمان به‌دست فرشتگان رونمایی می‌شود، همراه مسئولان فرهنگی‌مان بیشتر بیندیشیم تا دیگر شاعری حسرتی را با خود نبرد.
به گزارش خبرگزاری فارس از طبس، ستاره‌ای از آسمان شعر و ادب طبس فروغش را به زمین بخشید و راهی آسمان شد؛ آسمانیان امروز دست‌هایشان را به‌سوی زمین می‌گیرند و محمدحسین فدایی را همراه با تمامی اشعارش به آغوش می‌کشند، شاید ما که زمین‌گیر خاک گرم زمین هستیم، بفهمیم چه دُرِّ یگانه‌ای را که تا دیروز، آرام نزدیکمان زندگی می‌کرد و از او غافل بودیم را از دست داده‌ایم.
مردان بزرگی نظیر محمدحسین همیشه آرام و بی‌صدا زندگی را طی می‌کنند تا ثابت کنند که بزرگی در هیاهو نیست؛ محمدحسین فدایی مردی بزرگ بود که بزرگی‌اش را فدای شهرت نکرد، حتی وقتی آرام زمزمه کرد که تنها آرزویش، چاپ شدن آخرین کتابش است هم، کسی نفهمید بزرگی و آرامش را می‌توان در کنار یکدیگر داشت، گرچه توان فریاد نیز داشته باشی... و سرانجام هم چاپ آخرین کتابش را ندید.
9 دی 1304 چیروک هنگامی که وجود محمدحسین را در خود حس کرد، شاید نمی‌دانست این روستای کوچک می‌تواند چنین مردی بزرگ را بپروراند که روزی اشعارش در مدح ائمه تا این حد در دل‌ها جای گیرد. محمدحسین در میان دیوارهای کاه‌گلی و نم‌گرفته همین روستا رشد کرد و بالید؛ او با تک تک چه‌چه بلبلان چیروک و صدای آب روان جوی‌ها، بیتی شعر سرود، و آن‌گاه که تمام ابیاتش در خدمت به دین و مردم خلاصه شد و در جایگاه‌های مختلف از او تجلیل شد باز هم به خود غره نشد و آرام و بی‌صدا در گوشه خانه محقرش بزرگوارانه زندگی کرد.
حتی وقتی که جوان رشیدش هنگام تعمیر دودکش بخاری مدرسه روستای‌شان برای نجات دانش‌آموزان از سرمای زمستان، جان خود را از دست داد، باز هم محمدحسین لب به شکوه نگشود و خم به ابرو نیاورد و دوباره برای تسکین دردش، آرام در کنار قبر فرزندش شعر گفت، همانند زمانی که برایش لالایی می‌خواند.
تا زمانی که کتاب «راهی به‌سوی دوست» را در دست گرفت و به سوی دوست قدم برداشت تا کتابی را که زمینیان به سرانجام نرساندند را در کوچه‌های آسمان رونمایی کند و بگوید دنیا و قول‌های آن نمی‌تواند مانع مردان بزرگ شود؛ او وعده‌های زیادی از برخی مسئولان فرهنگی شنید، مسئولانی که حتی در مراسم تشییع‌اش هم حضور نداشتند.
او می‌رود و اشعارش را برای آسمانیان زمزمه می‌کند، همانند زمانی که در روستای کوچکش چیروک دغدغه دین را داشت و با جان و دل، ذاکر اهل بیت می‌شد؛ تا جایی که «حدیث کسا» ریسمانی شد برای چنگ زدن شعردوستان به پنج تن آل‌عبا. او لبخند را هم فراموش نکرد و تک تک ابیات «لبخند کویر»ش لبخندی زیبا را بر لبان کویرنشینان صبور آورد و آنچه از خود داشت را در «کشکول فدایی» جمع کرد تا به غره‌شدگان به دنیا و مافیهای آن بفهماند که تمام هستی بزرگ‌مردان می‌تواند کشکولی مانند کشکول فدایی باشد.
امروز که تابوت رها از وابستگی به دنیایش را بر دوش‌هایمان حمل می‌کنیم، حسرت می‌خوریم که کجا بودیم؛ زمانی که دغدغه‌های محمدحسین فدایی به خاطر از دست دادن فرزند و حتی نداشتن اندک استطاعت مالی برای چاپ آخرین کتابش با وجود وعده مسئولان، هر لحظه چین و چروکی بر صورتش می‌انداخت.
حال که محمدحسین و جوانش را از دست داده‌ایم؛ اما کاش به جبران تمام کم‌کاری‌های‌مان، اکنون همسرش را که تمامی لحظه‌های محمدحسین با او پر شده بود را دریابیم... با دل‌جویی‌ها و کمک‌هایمان به او بگوییم کسانی هستند که قدر شعر و شاعران بزرگ را می‌دانند؛ شاید این‌طور کمی از غم نبود فرزند و از دست دادن همسر مهربانش را التیام بخشیده باشیم.
گرچه اشعارم به پای تک‌بیت کشکول فدایی هم نمی‌رسد، اما در حد توان خود شعری را در مدحش می‌گویم تا اعلام کنم که تا تاریخ پابرجاست بزرگ‌مردان زنده‌اند. فدا کردی چه آرام و چه ساده زندگی را ؛ برای آنچه نامیدی تو در دل هَمِّ مولا تو را و شعر و نامت را همه در خاطر آرند ؛ زمانی که به لب آرند هر حرف فدا را تو یک موج بزرگی در سرای خانه‌هامان ؛ که از آرامش تو موج‌ها گیرند غوغا خداوندا من و همشهریان غافلم را ؛ برای آنچه دادی و نکردیم شکر آن را ببخشا و مکن ما را به تاوانش گرفتار ؛ چرا که هرچه داریم از برای هر دو دنیا به مانند فدایی نذر زهرا و علی شد ؛ که دنیا و غم آن را نیرزد جور عظمی فدایی را بکن محشور با آنکس که وصفش ؛ به لب‌های فدایی بود جاری در همه جا ----------------------------------------- نویسنده: فاطمه سادات حجتیان عکس: سیدحمید حقی و هادی یعقوبیان ----------------------------------------- انتهای پیام/90001/غ40
93/04/08 - 17:58
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
گوناگون
پربازدیدترینها