واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۸ تير ۱۳۹۳ (۸:۵۶ق.ظ)
آفرينش: بهانه گيري جامعه براي نشاط
به گزارش خبرگزاري موج، روزنامه آفرينش چنين نوشت:
تاکنون آمارهاي فراواني ازسوي سازمان ملل و يا ديگر موسسات نظرسنجي مستقل درجهان به رتبه بندي کشورها به لحاظ شادي و يا غمگين بودن جوامع پرداخته اند.
دراکثر اين نظرسنجي ها ايران در رتبه هاي آخر اين آمار و هم رديف باکشورهايي همچون عراق، پاکستان، ليبي و برخي ديگراز کشورهاي فقير و جنگ زده آفريقايي قرار گرفته است.
درمقايسه جوامع با نشاط و غمگين مي توان علل مختلفي را همچون عوامل اقتصادي، نگرش هاي سياسي، مسائل فرهنگي، الگوهاي رفتاري، و ديگر مسائل اجتماعي را مدنظر قرار داد.
دربرخي از اين نظرسنجي ها معيار اصلي براي تنظيم و رتبه بندي کشورها ،GNP يا توليد ناخالص ملي در هر کشور معيارقرار مي گيرد، به عبارتي وضعيت اقتصادي مردم درشاد بودن و ميزان رضايت آنها از زندگي ملاک قرار مي گيرد. هرچند که اين معيار در ميزان نشاط جوامع تاثير گذار است اما تنها دليل اين موضوع نمي باشد، چون کشوري همچون هند که مردمش درفقر زندگي مي کنند جز کشورهاي شاد جهان شناخته مي شود.
نبود اسباب تفريح و گران بودن هزينه شادي درجامعه ما دليل ديگري برغمگين بودن مردم مي باشد. امروزه بسياري از اسباب شادي مردم همچون مسافرت، رفتن به پارک، سينما، پيست اسکي، رالي، باشگاه هاي ورزشي و حتي کتاب خواندن و... براي مردم هزينه هاي زيادي درپي خواهد داشت و به علت مشکلات اقتصادي افراد ترجيح مي دهند هزينه شادي خود را صرف مسائل مهمتري در زندگي کنند.
حتي نگرش و شيوه رفتارهاي سياسي نيز در شادي و نشاط جوامع تاثير گذار است. به طوري که دراکثر جوامعي که حکومت هاي ديکتاتوري و موروثي دارند، علي رغم ثروتمند بودن مردم نمي توان آنها را جامعه اي شاد دانست. درحالي که براساس آمار جوامعي که از حکومت خاصي برخوردارند به مراتب با نشاط تر و ميزان رضايتشان اززندگي بيشتراست.
اما در ريشه يابي علل شادي و يا غمگين بودن جوامع نقش عوامل فرهنگي، الگوهاي رفتاري، اجتماعي و اخلاقي بسيار تاثير گذار است. اساسا جوامعي که داراي بافت جمعيتي جوان هستند نياز بيشتري به نشاط و اسباب شادي دارند. ايران نيز داراي جمعيتي جوان مي باشد و نياز جوانان به تفريح و شادي به يکي از ضروريات خوراک روحي آنها تبديل شده است. اما داشته هاي فرهنگي ما و اسباب مناسب جهت تخليه انرژي و فراهم شدن احساس شادي در جامعه، هماهنگي لازم با خواسته هاي مردم را ندارند.
نشاط و شادي در فرهنگ رايج و الگوهاي رفتاري روزانه ما جايگاهي ندارد. به طوري که اکثر ما درپاسخ به سوال "حالت چطوره؟" پاسخ مي دهيم که "بد نيستم" و هيچ گاه نمي گوييم "خيلي خوبم يا خوبم!" يا درجواب اين سوال که اوضاع مالي چطوره؟ همه ما پاسخ مي دهيم که "يک آب باريکه اي هست!". اين نشان دهنده نوع نگاه غم آلود ما به زندگي است. متاسفانه در الگوهاي رفتاري ما فردي که زياد مي خندد و در طول روز شاد و با نشاط است، فردي سبک و يا بي خيال تلقي مي گردد و از آن طرف رفتار خشک و رسمي به عنوان با شخصيت بودن فرد برداشت مي شود!.
مجموعه اين عوامل باعث مي شود تا مردم ما روش هاي شادي را بلد نباشند و به خاطر نيازهايي که دارند به دنبال بهانه بگردند و با يک برد تيم ملي واليبال و حتي باخت تيم ملي فوتبال به خيابان ها بيايند و جنب وجوش داشته باشند. مسلماً به سبب نيازهاي جامعه به نشاط اين بهانه گيري ها افزايش خواهد داشت، و اين خطر وجود دارد که الگوهايي غلط و غيراخلاقي و وارداتي در اين خلاء گريبان گير جوانان گردد.
لذا برعهده مسولان کشوراست تا از هر حيث زمينه شادي و نشاط جامعه را فراهم آورند. هرچند که به يکباره اين امر ميسر نيست اما بايد براي آن برنامه ريزي کرد و الويت قائل شد.
نويسنده: حميدرضا عسگري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]