تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819738928
اروپا از تحریم بیشتر روسیه واهمه دارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: اروپا از تحریم بیشتر روسیه واهمه دارد؟
سران اتحادیه اروپا در جریان دیدار روز سه شنبه خود در بروکسل رسماً اعلام کردند که انتظار نمی‌رود تحریمهای سنگین تری علیه روسیه وضع شود. استقرار صلح و توسل به راهکارهای دیپلماتیک به جای "تحریم بیشتر روسیه" مهمترین برآیندی است که تاکنون از نشست روز سه شنبه (3 تیر 1392) مقامات ارشد اروپا در بروکسل حاصل شده است. به عبارت دیگر سران اتحادیه اروپا در جریان دیدار روز سه شنبه خود در بروکسل رسماً اعلام کردند که انتظار نمی‌رود تحریمهای سنگین تری علیه روسیه وضع شود. به زبان دیگر به رغم تحریم هایی که تا حال حاضر، توسط اتحادیه اروپا و تحت فشار آمریکا بر علیه روسیه اعمال شده است، لیکن با این وجود به نظر می رسد اروپایی ها چندان تمایلی به افزایش تحریم ها بخصوص در حوزه نفت و گاز بر علیه روسیه نداشته و از این مسأله ترس و واهمه دارند.
سؤال تحلیل
شایان ذکر است پس از مباحثات فراوان میان اروپایی ها و آمریکایی ها برای اتخاذ راهبردی مشخص در برابر روسیه به نظر می رسد که هم اینک از منظر مقامات ارشد اروپا همچنان که در نشست اخیر خود در بروکسل نیز بر آن تأکید کردند، تحریم های اقتصادی نه تنها تأثیر چندانی را نتوانسته است بر روسیه وارد آورد بلکه استمرار و افزایش استفاده از سلاح تحریم جهت تنبیه روسیه، بیش از پیش ترس و نگرانی اروپایی ها را برانگیخته است. با این وصف سؤالی که پس از گذشت چندین ماه از این تنش ها مطرح است این است که به واقع چرا اروپایی ها دیگر تمایلی به تحریم بیشتر روسیه نداشته و به جای آن بر بهره گیری از مکانیسم های دیپلماتیکی و گفتگو و رایزنی جهت حل و فصل این مشکل تأکید دارند؟ این سؤالی است که در این یادداشت به آن پاسخ می دهیم.
تحلیل مسأله
واقعیت این است که اتحادیه اروپایی متشکل از 25 عضو هم اکنون بزرگ ترین وارد کننده انرژی در جهان است. افزایش وابستگی اتحادیه اروپایی به سوخت‌های فسیلی در شرایطی است که استفاده از این منبع انرژی در نظام جهانی انرژی دست کم تا سال 2030 رو به رشد است و 90 درصد از تقاضای جهانی برای انرژی را تشکیل خواهد داد.در این چارچوب دولتمردان اروپایی که بشدت به نفت و گاز روسیه وابسته هستند، اعمال تحریم های بیشتر با هدف افزایش فشارها بر روسیه به دلیل بحران جاری بویژه در مناطق شرقی اوکراین را نه تنها راهکاری واقع گرایانه و منطقی جهت حل و فصل این موضوع نمی دانند بلکه استفاده از این بازی با این برگه خطرناک آنهم در مورد روسیه که بیش از 40 درصد گاز طبیعی و ذخایر نفت جهان را دارا می باشد و منبع عمده تأمین انرژی اروپاست را دقیقاً منتهی به فرآیندی می دانند که در نهایت اروپا بازنده و متضرر اصلی آن خواهد بود. چرا که روسیه بخش قابل توجهی از گاز وارداتی اتحادیه اروپا را که 80 درصد آن از طریق خاک اوکراین ترانزیت می شود تأمین می کند، بطوریکه برخی از کشورهای اروپایی هم تا ۱۰۰ درصد به گاز روسیه وابسته هستند. ضمن این که نباید فراموش کرد به لحاظ جغرافیایی هم روسیه در مجاورت اتحادیه اروپا قرار دارد که این خود بسیاری از هزینه‌های حمل و نقل را هم کاهش می‌دهد. از این رو کاهش وابستگی به گاز و نفت روسیه در شرایطی که تقاضای دولت‌های اروپایی برای این منابع هیدروکربنی رو به افزایش است، چندان امکان‌پذیر و به صرفه نیست. مضافاً آنکه خاورمیانه نیز به دلیل شکنندگی بالای امنیت و بی ثباتی های حاکم بر آن و طولانی بودن مسیرهای انتقال انرژی، گزینه مناسب تری را فراروی اتحادیه اروپا قرار نمی‌دهد. شایان ذکر است شرکت روسی "گازپروم" که بزرگترین شرکت تولیدکننده گاز روسیه به شمار می‌آید، بیش از یک سوم گاز مورد نیاز قاره اروپا که معادل 39 درصد و به مقدار 140 میلیارد دلار است را تأمین می کند که حدود نیمی از این میزان، از خط لوله‌هایی می‌گذرد که در خاک اوکراین قرار دارند. در این میان شش کشور از اعضای اتحادیه اروپا هم به طور کامل برای تأمین انرژی خود به واردات از روسیه وابسته اند که این کشورها شامل فنلاند، اسلواکی، بلغارستان، استونی و لتونی است.
همچنین آلمان نیز که قدرتمندترین اقتصاد حوزه اروپاست بخش اعظمی از رونق اقتصادی اش وابسته به نفت و گاز روسیه می باشد که این میان بیش از 40 درصد گاز وارداتی خود را از روسیه وارد می کند. به عنوان مثال شرکت "بوئینگ" بیش از یک سوم از تیتانیوم مورد استفاده خود در ساخت نوع "787" خود را از روسیه تأمین می کند. در حال حاضر این شرکت از سوی کاخ سفید تحت فشار است تا روابط تجاری خود را با مسکو تقلیل دهد که در صورت اجرای چنین کاری زنجیره تأمین سوخت این کارخانجات از بین خواهد رفت.
اما در خصوص ادعای آمریکا مبنی بر تأمین انرژی اروپا برای تشویق کشورهای اروپایی برای افزایش تحریم های روسیه نیز این مشکل وجود دارد که آمریکا در خوش بینانه ترین حالت تنها می تواند مقادیر بسیار ناچیزی کمتر از 50 درصد گاز خود را آنهم نه حالا بلکه شش سال دیگر، به اروپا صادر کند. زیرا آمریکا تا چند سال آتی نمی‌تواند مقادیر قابل توجهی گاز طبیعی مایع شده یا ال ان جی صادر کند، چرا که از یک طرف بیشتر این گاز پیش از این طی قراردادهای بلندمدتی به فروش رفته است و از طرف دیگر اروپا برای خرید مقادیر ناچیز باقی مانده باید با کشورهای آسیایی رقابت کند که حاضرند پول بیشتری در ازای آن بپردازند.لذا با وجود این که اوباما به اروپا اطمینان خاطر داده است که این منطقه را از وابستگی به گاز روسیه نجات می‌دهد، باید توجه داشت که این صحبت‌ها تنها جوسازی سیاسی بوده و به مرحله عمل در نخواهد آمد. در این چارچوب کاخ سفید و برخی از کارشناسان موافق تحریم گازی روسیه ادعا می‌کنند که کشورهای متعددی برای جایگزین شدن با روسیه در زمینه واردات گاز وجود دارند که این کشورها به احتمال زیاد، نروژ، هلند، ایران و قطر هستند. در این زمینه نروژ، نخستین کشور تأمین کننده گاز طبیعی اروپا می تواند باشد که احتمالاً گزینه‌ی مناسبی برای جایگزینی با روسیه است، اما با این حال باید گفت این کشور نمی‌تواند بیش از این به اروپا گاز صادر کند، چرا که ظرفیت صادرات این منطقه محدود بوده و در آینده نیز افزایش چشمگیری نخواهد یافت. هلند، تولیدکننده بزرگ گاز نیز اغلب مورد انتقاد است که فعالیت چندانی برای رهایی بازار اروپا از وابستگی به روسیه انجام نمی‌دهد، اما مقامات رسمی هلندی به این نکته اشاره می‌کند که گاز هلند نمی‌تواند جایگزین گاز با کیفیت روسیه شود. با توجه به گزینه‌های موجود برای اروپا، یک گزینه نیز آسیا است، برای مثال ایران یک گزینه مناسب و با دوام برای اروپا است، اما سه موضوع وجود دارد که هرگونه رابطه با ایران را دشوار می‌سازد. این سه موضوع عبارتند از: 1) مخالفت آمریکا و متحدانش در منطقه برای واردات گاز اروپا از تهران است که اتحادیه اروپا را با ریسک بزرگی مواجه خواهد کرد. 2) موضوع بعدی زیربنای لازم برای ارسال گاز ایران به اروپا است که هرگونه راه‌های احتمالی برای انتقال گاز در مناطق بی‌ثبات خاورمیانه قرار دارد. 3) آخرین مشکل برای ورود گاز ایران به اروپا، وضعیت دیپلماتیک روسیه در حمایت از ایران است که از هرگونه رویکرد سخت افزاری به ایران جلوگیری می‌کند، بنابراین ایران ترجیح می‌دهد که حاشیه امن خود را همچنان حفظ نموده به عنوان رقیب روسیه در این باره ایفای نقش نکند.
با این اوصاف، قطر تنها گزینه مناسب برای تأمین گاز اروپا در صورت اعمال هرگونه تحریم اقتصادی علیه روسیه است. با این حال در ارتباط با قطر نیز مشکلات متعددی برای این موضوع وجود دارد که هرگونه صادرات گاز از این کشور را غیرممکن می‌سازد. برای مثال هزینه صادرات گاز قطر 30 تا 50 درصد بیش از صادرات روسیه است و واضح است که اروپا تنها به خاطر دشمنی با روسیه این هزینه را متحمل نمی‌شود. علاوه بر این قطر صادرات گاز را تنها به صورت گاز طبیعی مایع می‌تواند ارسال کند که این فرآیند نیز بسیار هزینه‌بر است.
دورنمای رخداد
باید اذعان داشتد روسیه به دلیل منابع غنی نفت و گاز همواره پذیرای غول ها بزرگ نفتی جهان از جمله شرکت های آمریکایی اکسون موبیل و شورون، شرکت انگلیسی "بی پی، استات اویل نروژ، انی ایتالیا و . . . بوده است. این شرکت ها مجموعه ای از قراردادهای تولید انرژی با شرکت های روسیه مانند روسنفت و یا شرکت گازپروم به امضا رسانده اند. از این رو تحریم هایی که به زعم غرب، روسیه را تنبیه می کند، بیشترین فشارها را بر شرکت های غربی وارد خواهد نمود و شرکت هایی مانند بی پی و اکسون موبیل متحمل زیان های هنگفت خواهند شد. بر این اساس طبیعی است که سیاستمداران اروپایی افزایش دامنه و اعمال چنین تحریم هایی را با وجود بحران مالی و اقتصادی در بسیاری از کشورهای اروپایی، به صرفه قلمداد ننموده و مخالف آن باشند. چرا که مقامات اروپایی خوب می دانند که تحریم شرکت های روسی در نهایت به زیان شرکت های غربی تمام خواهد شد و بیشتر به آن دسته از شرکت های غربی مانند اکسون موبیل آمریکا، بی پی انگلیس، انی ایتالیا و استات اویل نروژ زیان می زند که در روسیه سرمایه گذاری های کلان کرده اند.
دیگر شرکت های غربی مانند زیمنس نیز نگرانند که افزایش تحریم ها علیه روسیه نه تنها بر درآمد فعلی آن ها از روسیه تأثیرگذار باشد بلکه موجب شود که شرکت های چینی جای آن ها را در روسیه بگیرند. در حال حاضر نیز گزارش هایی مبنی بر تمایل شرکت های چینی برای نقش آفرینی بیشتر در روسیه به گوش می رسد. علاوه بر این اگر تحریم های مالی علیه روسیه شدت بگیرد، آنگاه سرمایه گذاری هایی که توسط غربی ها در بخش های مالی اقتصاد روسیه انجام شده نیز با بلاتکلیفی مواجه خواهند شد. این در حالی است که به گفته کارشناسان با اعمال تحریمهای غرب برضد روسیه، فقط بخش فعالیتهای کاری بین روسیه و اروپا، پنجاه میلیارد دلار زیان خواهد دید. این در حالی است که اروپا کاملاً به گاز روسیه وابسته است و درصورت نخریدن گاز از روسیه، قیمت آن در اروپا 50 درصد افزایش خواهد یافت.
چهار شنبه ۴ تیر ۱۳۹۳ - ۱۸:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[مشاهده در: www.irinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها