واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: نرمش قهرمانانه سخت تر است، چون شجاعت بیشتری میخواهد
در زمان جهاد، بدون تردید پیروزی در همان عرصه نبرد از اهمیت زیادی برخوردار است و اصولا در اولویت جهاد، فتح و پیروزی ابتدایی مطرح است در حالی که در نرمش و صلح، آینده نگری حرف اول را میزند و باید سال های بسیار دور را در آن لحاظ کرد تا بتوان بر اساس صلح موجود، فتحهای بزرگ را برنامه ریزی کرد لذا داشتن صبر از ضروریات صلح است و بدون تردید صبر، نیاز به تحمل سختی بیشتری دارد.
آفتاب: سرویس سیاسی - پیام خلیلی- صلح امام حسن(ع) تنها نرمش قهرمانانه تاریخ اسلام نبود. قبل از آن پیامبر گرامی اسلام(ص) با صلح حدیبیه و صدالبته، بدون آنکه ذرهای از اصل اسلام کوتاه بیاید به صلحی تاریخی دست زد تا در پناه آن، مدینهالنبی و جامعه اسلامی را توسعه دهد. فتح مکه بدون شک، محصول صلح حدیبیه بود که در آغاز به چشم افراطیها و مخالفین اسلام عقبنشینی بود، اما آن صلح از پیروزی در جنگ نیز برتر بود.
این صلح در زمان خود نیز به راحتی برای پیامبر اکرم(ص) امکان پذیر نبود و تدبیر و بینش حضرت در پذیرش آن نقشی اساسی داشت حتی انصار پیامبر نیز به صراحت به مخالفت با این نرمش قهرمانانه پیامبر پرداختند. در آن مقطع، حضرت علی(ع) خطاب متن صلح نامه بود و پیامبر هدایت کننده آن. حضرت رسول(ص) با ژرف بینی و ترسیم عمق دستاوردهای این صلح نامه، در مقابل مخالفان صلح که عطش ورود به داخل مکه و طواف بر خانه خدا را داشتند، ایستاد و صلح 10 سالهای با مشرکین به امضا رساند. اين پيمان، در حقيقت يك پيمان عدم تعرضِ همه جانبه بود، كه به جنگ هاى مداوم و مكرر بين مسلمانان و مشركان موقتاً پايان مى داد.
اما بعد از انعقاد صلح، پيامبر(ص) دستور داد، شترهاى قربانى را كه به همراه آورده بودند، در همانجا قربانى كنند، سرهاى خود را بتراشند، و از احرام خارج گردند. اين امر، براى جمعى از مسلمانان سخت ناگوار بود؛ چرا كه بيرون آمدن از احرام، بدون انجام مناسك عمره، در نظر آنها امكان پذير نبود، ولى، پيغمبر(ص) شخصاً پيشگام شد، شتران قربانى را، نحر فرمود، و از احرام بيرون آمد، و به مسلمانان تفهيم نمود كه اين امر یک استثنا در قانون احرام و قربانى است كه از سوى خداوند قرار داده شده است.
این برگ از تاریخ اسلام چنان تاثیری بر سرنوشت مسلمانان گذاشت که درس آموخته شده از آن، تقریبا به بخشی از سرلوحه تدبیر سیاستمداران حکام اسلامی تبدیل شد. به طوری که سال ها بعد امام حسن(ع) نیز بعدها صلحی با تبعیت از همان صلح حدیبیه با مشرکان معاویه به امضا رساند.
اما دلیل تحریر این مطلب، پرداختن به سخنرانی رییس جمهور در مراسم کنگره بین المللی سبط النبی بود. البته وی قصد مقایسه مذاکرات هستهای با صلح حدیبه را نداشت اما با اشاره به سخنان رهبر معظم انقلاب در مورد اهمیت نرمش قهرمانانه گفت: نرمش قهرمانانه از جهاد قهرمانانه سخت تر است و ادامه داد در صلح حدیبیه حق، پیروز شد در حالی که عدهای کوته نظر در برابر شخص پیامبر (ص) زبان به اعتراض گشودند که چرا شرایط را پذیرفتید.
اما چرا نرمش قهرمانانه از جهاد قهرمانانه سخت تر است. بدون شک در زمان جهاد تمامی صفوف و سپاهیان اسلام در یک صف قرار دارد و با تشخیص باطل، همگان هدفی یکسان را دنبال می کنند ولی در زمان صلح باید علاوه بر اینکه در مقابل دشمن برای دستیابی به بیشترین دستاوردها تلاش کرد بلکه باید در داخل نیز بتوان نیروهای دخلی را از نظر فکری اقناع کرد. اتفاقی که با وجود مخالفتهای اولیه در برابر صلح حضرت محمد(ص)، در نهایت، تبعیت انصار را در پی داشت و این بیعت در مدت زمان اندکی مقدمه ای شد برای فتح مکه و پیروزی مسلمین.
در زمان جهاد، بدون تردید پیروزی در همان عرصه نبرد از اهمیت زیادی برخوردار است و اصولا در اولویت جهاد، فتح و پیروزی ابتدایی مطرح است در حالی که در نرمش و صلح، آینده نگری حرف اول را میزند و باید سال های بسیار دور را در آن لحاظ کرد تا بتوان بر اساس صلح موجود، فتحهای بزرگ را برنامه ریزی کرد لذا داشتن صبر از ضروریات صلح است و بدون تردید صبر، نیاز به تحمل سختی بیشتری دارد.
مضاف بر این شجاعت زمان جهاد از جنس پیکار است و شهادت. لذا هیچ کس هیچ مذمتی را نمیتواند نثار یک جهادگر کند در حالی که شجاعت صلح از جنس آینده بینی و تاکتیک راهبردی است لذا هر کسی با هر تحلیلی میتواند صلح کننده را با هر دلیلی مواخذه کند، محکوم کند...
در جهاد سخن از شمشیر و تفنگ اسلحه و گلوله است و در صلح سخن از قلم، نوشته و متن هیچ کس نمیتواند ابزار و تجهیزات یک جهادگر را به چالش بکشد زیرا هر جهادگری دارای توان مشخصی از تسحیلات و تجهیزات است در حالی که در صلح میتوان ادعا کرد که نوشته بهتر وجود داشته و متن کامتر و بهتر امکان پذیر است لذا به هیچ جهادگری نمیتوان گفت که چرا سلاح تو این بود در حالی که به کسی که صلحی امضا میکند می توان گفت چرا متن تو این بود بر همین اساس صلح کنده یا امضا کننده توافق باید علاوه بر اینکه باید در جبهه مقابل دشمن به فکر بهترین متن امکان الوصول باشد بلکه باید به فکر نیروهای داخلی نیز باشد تا بتواند آنها را راضی کند.
در نهایت اینکه صلح کننده پشت پرده را به خوبی میبیند شرایط را به خوبی ارزیابی میکندو پیش بینی می کند جهادگران شجاع دشمن را به خوبی شناسایی میکنند ولی تنگ نظران ظاهر بین روی پرده را هم به خوبی نمیبیند.
مطالب مرتبط
یک سال اعتدال، پس از یک دهه افراط و تفریط
دلواپس چه چیزی هستند، منافع کشور یا منافع حاصل از تحریم
تاریخ انتشار: ۰۲ تير ۱۳۹۳ - ۱۰:۳۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]