واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:

۲۷ خرداد ۱۳۹۳ (۲۳:۴۲ب.ظ)
کمبود مواد غذايي در آينده اي نزديک دغدغه ي اصلي بشر خواهد بود گروه بين الملل خبرگزاري موج
کمبود مواد غذايي و تلاش براي يافتن راه هاي توليد آن، دغدغه ي هميشگي بشر از ابتداي تاريخ بوده است. انسان همواره در معرض تهديد به جهت کمبود مواد غذايي بوده است اما؛ در دهه ي حاضر ميلادي با تشديد خشونت ها و جنگ ها بخصوص در مناطقي نظير آفريقا همچنين بروز حوادث طبيعي امنيت تأمين مواد غذايي بيش از پيش در معرض خطر قرار گرفته است. لذا سياستمداران، دانشمندان، طرفداران محيط زيست و هر عامل دخيلي در عرصه ي تغذيه و سلامت انسان ها امروزه بيش از پيش اين مسئله ي حياتي را در کانون توجه قرار داده اند.
پيش بيني ها نشان مي دهد که جمعيت جهان تا نيمه ي قرن حاضر به 9 ميليارد نفر افزايش مي يابد. بنابراين، تامين تقاضا براي مواد غذايي به افزايش توليد 70 درصدي در اين بخش نيازمند است. از سوي ديگر محدوديت هاي منابع موجود سيستم هاي غذايي جهان را تحت تاثير قرار خواهند داد.
غذا نقش مهمي را در بقاي آدمي ايفا مي کند و قسمت بزرگي دغدغه ها و راهکارهاي دولتها را به خود اختصاص ميدهد، سازمان خاروبار کشاورزي روز شانزدهم اكتبر را به نام روز جهاني غذا جشن ميگيرد. اين سازمان در سال 1945 براي نخستين بار شانزدهم اكتبر را به نام روز جهاني غذا خواند و هر ساله با فرا رسيدن اين روز، آن را جشن گرفته و به مسائل اساسي غذا ميپردازد.
روز جهاني غذا در کشور ما نيز از جايگاه ويژه اي برخوردار است به طوري كه در كشور ما، روز بيست و چهارم مهر هر سال مقارن با اين روز اعلام شده و بسياري از سازمانهايي كه به نحوي با مسائل غذا و تهيه و تامين آن در ارتباط هستند، بيشتر به آن ميپردازند و بسياري از مشکلات مربوط به آن را مورد بررسي قرار ميدهند. آنچه بيش از همه در روز جهاني به آن پرداخته مي شود، موضوع گرسنگي وبيماريهاي قابل پيشگيري با تغذيه است.
جهان با مسأله ي کمبود و گراني مواد غذايي مواجه است. سازمان ملل متحد براي بررسي چنين موضوع مهمي به ايجاد يک ستاد بحران پرداخته است. در نخستين نشست اين اين ستاد که در روزهاي 12 و 13 مه برگزار شد، بان کي مون، دبير کل سازمان ملل، تصريح کرد که مبارزه عليه بحران کمبود مواد غذايي، بيش از هر چيزي به يک رهبري بينالمللي و نيز همکاري ميان کشورها در سطح بسيار وسيع نيازمند است.
از مدت ها قبل، کارشناسان بروز يک فاجعه ي انساني ناشي از کمبود مواد غذايي را پيش بيني کرده اند. جهان با کمبود ذخيره غلات روبرو است. قيمت برنج و گندم در بازار جهاني به بيش از دو برابر رسيده است. آشکار است که نخستين قربانيان اين پديده کشورهاي توسعه نيافتهاند. براي پيشگيري از فاجعه ي کمبود مواد غذايي سازمان خوارو بار جهاني از کشورهاي جهان خواسته است تا در ارائه ي راهکارهاي فوري تلاش خود را مبذول کنند.
از سوي ديگر بر تريد عواملي مانند تغييرات جوي، رشد جمعيت، خشکسالي، توسعه ي بيابان ها و نيز برخي مقررات نادرست اقتصادي را مي توان از جمله مهم ترين عوامل بروز چنين بحراني مورد توجه قرار داد. اين در حالي است که الگوهاي نادرست مصرفي جوامع به اين مشکل بيشتر دامن ميزنند.
کارشناسان پيش بيني کرده اند که تا سال 2030 ميزان نياز مردمان جهان به مواد غذايي در حدود 60 درصد افزايش مييابد. کشورهاي در حال توسعه، علاوه بر مواجه شدن با چنين مشکلي، بايد با اثرات جانبي آن نيزبايد مقابله کنند. از جمله مسائل جاني که اين کشورها با آن روبه رو هستند، اثرات گراني هزينه واردات غذا است.
کمبود مواد غذايي و گراني کالاها به مرور بر پيدايش نا آراميها و نارضايتي هاي وسيع مي انجامد. کمبود و گراني مواد غذاييدر کشورهايي نظير هائيتي، اندونزي، فيليپين، مصر، کامرون و موزامبيک موجب بروز ناآرامي هايي از اين دست شد. گراني مواد غذايي حتي در کشورهايي مانند کانادا و ايتاليا نيز موجب ايجاد اعتراضات مردمي شد.
در فوريه ي 2011، جهان بيش از هر رمان ديگري با افزايش بهاي مواد غذايي روبه رو شد. هنگامي که بحران افزايش قيمت مواد غذايي فراگير مي شود کشورهاي درحال توسعه بيش از هر نقطه ي ديگري در معرض تهديد و فروپاشي سيستم هاي سياسي از داخل مي شوند. چرا که در اين کشورهاي فقرا تحت فشار بيشتري قرار ميگيرند.
در اين ميان، کشورهايي که در مناطق خاص جغرافيايي قرار دارند بيش از ساير کشورها در خطر بروز بحران کمبود مواد غذايي قرار مي گيرند. براي مثال مي توان به نقاطي اشاره کرد که در آينده بيش از جاهاي ديگر از اثرات سوء گرم شدن زمين بر منابع غذايي رنج خواهند برد. كشورهاي آفريقاي جنوبي و هند و منطقه ي جنوب شرق آسيا بيش از همه در مقابل تغييرات آب و هوايي قرار دارند. اين قبيل کشورها همچنين از نبود سازوكارهاي کارآمد براي مواجهه با اين تغييرات در طولاني مدت رنج مي برند.
در برخي از موارد، تلاش براي احياي منابع تأمين غذا، توسعه ي کشاورزي مدرن، حمايت از کشاورزان و دهقانان و اصلاح شيوه هاي عرضه ي غذا ميتواند اين نوع بحران ها را تا حدودي تخفيف دهد. سيستم هاي سياسي مبتني بر حمايت از توليد کنندگان مواد غذايي و متعدد ساختن تأمين اين مواد در اين شرايط تا حد زيادي مي توانند بر بحران فائق آيند.
جمهوري اسلامي ايران از جمله ده کشور واردكننده عمده كالاهايي مانند غلات (برنج، گندم، ذرت ،دانههاي روغني)، روغنهاي نباتي، شكر، كنجالههاي دامي از بازار جهاني است. از سوي ديگر واردات اين قسم از كالاها كه داراي فسادپذيري بالايي نيز هستند، همواره هزينههاي بالايي را بر دوش کشور به جاي مي گذارد. ايران در سال 2012 رتبه 138 را در ميان 183 كشور جهان از نظر تجارت برون مرزي مواد غذايي به دست آورد.
با وجود تدابير اتخاذ شده و تلاش ها براي برون رفت از بحران کمبود مواد غذايي و كاهش گرسنگي در جهان طي دهه ي گذشته اين تلاش ها به پيشرفت اندكي منتهي شده است. به عنوان مثال بسياري از كشورهاي در حال توسعه در دهه 90 ميلادي، فقط يتوانستند کاهش يک درصدي در ميزان جمعيتي که به سوء تغديه دچار هستند را تجربه کنند. گزارش سازمان ملل متحد، نشان داد که در بين سالهاي 2000 تا 2005 تعداد كودكاني كه در كشورهاي آفريقايي از كم وزني مفرط، رنج ميبرند افزايش داشته است؛ زيرا اين شاخص در ساير كشورهاي درحال توسعه كاهش يافتهاست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 124]