واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۵:۳۷
سمینار کشاورزی پایدار در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینای همدان برگزار شد. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)منطقه همدان، عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا گفت: در کشاورزی پایدار دو هدف باید تعریف شود تا این زراعت را از دیگر زراعتها متمایز کند. دکتر "محمدعلی ابوطالبیان" افزود: کاهش مصرف انرژیهای کمکی و مواد شیمیایی از اهداف کشاورزی پایدار است. وی با بیان اینکه برنامه ریزی صحیح لازمه کاهش مصرف موادشیمیایی است، اظهارکرد: وقتی نهادههای شیمیایی کمتری در مزرعه استفاده شود نشان دهنده یک تفکر صحیح و مدیریت قوی زارع است. وی کشاورزی مرسوم امروزی را ماحصل برخورد بشر با مشکلات دانسته و افزود: از طرفی تفکر یکی از کارهایی است که بسیاری از آن فراری هستند و همیشه فکر کردن کاری دشوار برای بشر به نظر میرسد به همین دلیل ساده ترین راهی که به ذهن کشاورز در برخورد با آفات میرسد مبارزه با مواد و سموم شیمیایی است. دکتر ابوطالبیان عنوان کرد: کشاورزی پایدار تعاریف متعددی دارد که سیستمهایی برای تولید بلند مدت و سازگار با محیط، متکی بر نهادههای کم انرژی و مقادیر کم موادشیمیایی یکی از تعادیف این نوع کشاورزی است البته باید توجه داشت که کشاورزی پایدار نمیخواهد کشاورزی ارگانیک شود ولی باید در این مسیر حرکت کند. وی یادآور شد: مضمون کشاورزی پایدار در دهه 80 میلادی رایج شد ولی قبل از جنگ جهانی دوم هم بیشتر نظامهای تولید تقریباً ارگانیک بوده اما جنگ جهانی دوم منجر شد پای بسیاری از مواد شیمیایی به نظام کشاورزی باز شود. این عضو هیئت علمی دانشگاه گفت: بشر قبل از این با نظام ارگانیک و پایدار کشاورزی می کرده و بعد از آن به سرعت مکانیزه و صنعتی شد. دکتر ابوطالبیان خاطرنشان کرد: در دهه 20 و 50 میلادی مکتب هوموس و جنبش بیودینامیک شکل گرفت که در آن به اهمیت کاربرد مواد آلی درکشاورزی پرداخته می شد ولی در دهه 60 میلادی با تکامل و توسعه تکنولوژی صنعتی، تولید و رواج ارقام هیبرید، گسترش سیستم تک محصولی، دسترسی ارزان قیمت به کودها و سموم و جذب نیروی انسانی به بخش صنعت باعث شد کشاورزی بیودینامیک و هوموس به فراموشی سپرده شود. وی استمرار فرسایش خاک، ورود سموم و آفت کشها بر زنجیره غذایی و در نهایت انسان را از مشکلات کشاورزی امروزی دانست و افزود: آلودگی آب و هوا، تخلیه آبهای زیرزمینی، استمرار گرسنگی و چاقی مفرط و بیماریهای مزمن از دیگر مشکلات استفاده از سموم شیمیایی است. وی تصریح کرد: در تحقیقات اخیر ثابت شده که کشاورزانی که در با تراکتور سم پاشی می کنند درصد بیشتری در معرض سموم شیمیایی خواهند بود. دکتر ابوطالبیان با بیان اینکه تنوع یکی از پایههای طبیعی اکوسیستم هاست، اظهار کرد: در طبیعت به ندرت می توانیم جای خالی پیدا کنیم بنابراین با الگو گیری از طبیعت و استفاده از کشت مخلوط، جنگل زراعی و تلفیق دام و محصولات زراعی می توان به سمت کشاورزی پایدار حرکت کرد. وی افزود: در کشت مخلوط مشکلات تا حدودی حل میشود و اگر به این سمت برویم میتوانیم به پایداری نظام زراعی برسیم. به طور مثال در مکزیک کشت ذرت، لوبیا و کدو یک کشت کلاسیک است و باعث می شود فضاهای خالی که در روش تک کشتی وجود دارند، توسط گیاه زراعی پر می شود و آفت زیادی هم به مزرعه آسیب نمیرساند و در نتیجه باعث کاهش ریسک میشود که کاهش مصرف سموم را به دنبال خواهد داشت و استفاده بهتر از نیروی کارگری هم از مزایای دیگر این نوع کشت است. وی بیان کرد: خاکورزی حفاظتی نیز یکی از مولفههای کشاورزی پایدار است که کاهش فرسایش خاک و کاهش استفاده از سوختهای فسیلی، صرفه جویی در نیروی کارگری، ثبات در ساختمان خاک و افزایش کربن آلی خاک از مزایای این نوع خاکورزی است. عضو هیئت علمی دانشگاه در خصوص تلفیق دام و مزارع اظهار کرد: این کار متاسفانه امروزه به فراموشی سپرده شده درحالیکه اگر این تلفیق اتفاق بیفتد مزیت های زیادی درنظام کشاورزی خواهد داشت که می توان به افزایش ماده آلی خاک، کنترل آفت و افزایش درآمد اشاره کرد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]