واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۴:۱۴
همزمان با سالروز میلاد خجسته حضرت امام محمدتقی(ع) شهر مقدس قم غرق در جشن و سرور و پذیرای خیل گستردهی زائران در حرم کریمهی اهل بیت(س) است. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقهی قم، مردم متدین و ولایتمدار قم با برپایی آئینهای جشن و سرور و پخش نقل و شیرینی، عشق و ارادت خالصانه خود را نسبت به آن امام همام نشان دادند. حرم کبریایی حضرت فاطمه معصومه(س) نیز از دیشب، پذیرای خیل گستردهی زائرانی است که برای عرض ارادت و تبریک به آن حضرت، در این مکان مقدس حضور یافته و در آئینهای جشن و سرور شرکت کردهاند. آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه(س) نیز برنامههای مختلف جشن و سخنرانی در خصوص زندگانی گهربار آن امام همام را تدارک دیده که با حضور گستردهی زائران و مجاوران کریمهی اهل بیت(س) در حال برگزاری است. ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت(ع)همچنین با برگزاری آئینهای جشن و سرور درمساجد، تکایا و مقابر امامزادگان نیز عشق و ارادت خالصانهی خود را امام جواد(ع) نشان دادند. در بیوت آیات عظام تقلید و دفتر مقام معظم رهبری نیز به همین مناسبت مجالس جشن ترتیب یافته و سخنرانان گوشههایی از زندگانی آن امام همام را بیان کردند. مسلمانان خارجی مقیم قم نیز با برگزاری آئینهای جشن و سرور به شیوهی سنتی، نسبت به خاندان عصمت و طهارت(ع) بهویژه حضرت امام جواد (ع) ادای احترام کردند. امام محمدتقی(ع) امام نهم، در مدینهی منوره بهدنیا آمد. روز تولد آن حضرت را پانزده و نوزده رمضان نیز گفتهاند. ابوجعفر، کنیه و جواد، تقی، قانع، مرتضی و نجیب از القاب آن امام همام است. آن حضرت در 8 سالگی و در زمان مأمون به امامت رسید و سن کم و به امامت رسیدن این امام بزرگوار در دوران کودکی به علت داشتن همهی شاخصههای یک امام بخشی از خصائص وجودی آن حضرت است که از آن زمان تاکنون همگان را بر علم و درایت امام جواد(ع) حیران و متعجب کرده است. مادر آن حضرت سبیکه که از خاندان ماریه قبطیه همسر پیامبر اسلام است، از نظر فضائل اخلاقی در درجهی والایی قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود، طوریکه امام رضا(ع) از او بعنوان بانویی منزه و پاکدامن و با فضیلت یاد میکرد. از مادر آن امام با نامهای دیگری نیز یاد کردهاند همچون سبیکه، نوبیه و سکینه، که شاید این نام آخر صورت تصحیف شده سبیکه باشد، خیزران و دره. امام رضا(ع) آن بانو را خیزران میخواند و گفتهاند نامش ریحان و قبطی و مکنی به امالحسن بود. مدت عمر آن حضرت 25 سال بود. از این مدت، وی هشت یا هفت سال و چهار ماه و دو روز با پدرش و 17 یا 18 سال پس از پدرش زیست. که این همان مدت امامت آن حضرت بشمار میرود و مصادف با دوران مأمون است. مأمون خلیفهی عباسی امام جواد(ع) را در سال 204 ه. ق یعنی یک سال پس از شهادت امام رضا(ع) از مدینه به بغداد آورد و بدنبال مذاکراتی که در جلسهی مناظرهی امام با یحیی بن اکثم گذشت، دختر خود امالفضل را به همسری حضرت در آورد! امام جواد(ع) مناظرات و بحث و گفتوگوهایی داشته است که برخی بسیار پر سر و صدا و هیجانانگیز و جالب بوده است و از آن جا که آن حضرت نخستین امامی بود که در کودکی به منصب امامت رسید، علت اصلی پیدایش این مناظرات این بود که از یک طرف، امامت او به علت کمی سن برای بسیاری از شیعیان کاملاً ثابت نشده بود(گرچه بزرگان و دانایان شیعه براساس عقیدهی شیعه هیچ شک و تردیدی در این زمینه نداشتند) از اینرو برای اطمینان خاطر و بعنوان آزمایش، پرسشهای فراوانی از آن حضرت میکردند. از طرف دیگر، در آن مقطع زمانی، قدرت معتزله افزایش یافته بود و مکتب اعتزال به مرحلهی رواج و رونق گام نهاده بود و حکومت وقت در آن زمان از آنان حمایت و پشتیبانی میکرد و از سلطه و نفوذ خود و دیگر امکانات مادی و معنوی حکومتی، برای استواری و تثبیت خط فکری آنان و ضربه زدن به گروههای دیگر و تضعیف موقعیت و نفوذ آنان به هر شکلی بهرهبرداری میکرد. معتزلیان دستورها و مطالب دینی را به عقل خود عرضه میکردند و آنچه را که عقلشان به صراحت تأئید میکرد میپذیرفتند و بقیه را رد و انکار میکردند و چون نیل به مقام امامت امت در سنین خردسالی با عقل ظاهر میان آنان قابل توجیه نبود، پرسشهای دشوار و پیچیدهای را مطرح میکردند تا به پندار خود، آن حضرت را در میدان رقابت علمی شکست بدهند اما در همهی این بحثها و مناظرات علمی، حضرت جواد در پرتو علم امامت با پاسخهای قاطع و روشنگر، هر گونه شک و تردید را در خصوص پیشوایی خود از میان میبرد و امامت خود و نیز اصل امامت را تثبیت میکرد. از همینرو پس از او در دوران امامت حضرت هادی(که او نیز در سنین کودکی به امامت رسید) این موضوع مشکلی ایجاد نکرد، چون دیگر برای همه روشن شده بود که خردسالی تأثیری در برخورداری از این منصب خدایی ندارد. سرانجام آن حضرت در سن 25 سالگی و در اوائل خلافت معتصم، به دستور او مسموم شد و به شهادت رسید. جسم مطهر آن حضرت را در قبرستان قریش و کنار قبر جد شهیدش امام موسی بن جعفر(ع) که امروز در حومه بغداد قرار دارد، به خاک سپردند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]