واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: چه کسانی از تحریم کشور و رنج مردم سود میبرند؟
در حالی که مذاکرات هستهای ایران و کشورهای ۵+۱ وارد مرحله جدیدی شده است و بنابر تحلیلها، مذاکرهکنندگان در آستانه یک توافق نهایی هستند، برخی مخالفان داخلی دولت و توافقنامه ژنو با برگزاری همایش نقد سیاستهای هستهای دولت، احضار سکاندار دیپپلماسی و مذاکرهکننده ارشد هستهای کشورمان به مجلس و تجمعات مختلف، مواضع خود را تندتر و بر دامنه مخالفتها و کارشکنیها در روند مذاکرات هستهای و برنامههای دولت افزودهاند.
آفتاب- سپهر کیانفر: در تازهترین اقدامات این گروهها، کمیتهای به نام «صیانت از منافع ایران» طی بیانیهای، جمعه این هفته را «جمعه دلواپسیم؛ هشدار به تکرار توافق ضعیف» نامگذاری کرد و از نمازگزاران در شهرهای کشور درخواست کرد تا در این روز بهمنظور «حفظ منافع ملی» و «دستاوردهای هستهای» و «جلوگیری از تکرار توافق ضعیف» به راهپیمایی پس از پایان نمازجمعه بپردازند.
به گزارش آفتاب، شاید کسی گمان نمیکرد که شکستن بنبست هستهای و توافق تیم مذاکرهکننده ایران با 1+5 -پس از چندین سال مذاکره چندجانبه بینتیجه- در هتل اینترکنتیننتال ژنو سوئیس، برخی گروههای سیاسی داخلی را چنین آشفته سازد تا بیمحابا در انتقاد از سیاستهای کلان دولتی که هنوز یک سال از عمر آن نمیگذرد قلمفرسایی و جنجالسازی کنند. انگاری به سرانجام رسیدن مذاکرات هستهای منافع عدهای را به خطر انداخته، بنابراین میبایست لشکر خود را به صف کرده و با تمام قوا مانع از حل این چالش ملی و بینالمللی شوند.
روز بعد از توافقنامه هستهای که موجب شادی مردم و تغییر چهره رنگپریده و مخدوش ایران شده بود، مخالفان توافقنامه که گویی از درد و رنج مردم سود میبردند، با شادمانی مردم رخت عزا بر تن پوشیدند و نشان دادند که فلاکت و غم را در چهره مردم راحتتر از شادمانی آنها تحمل میکنند. در حالی که این توافق با طیف گستردهای از حمایتهای مردمی و شخصیتها و گروههای مختلف کشور روبرو شد اما گروههای محافظهکار و تندور به مخالفت برخواستند و به هرطریقی کوشیدند تا موفقیت دولت در عرصه سیاست خارجی را به چالش بکشند و نشان دهند که توافق بهدستآمده توافقی ضعیف است.
اگرچه مدعی دفاع از ارزشهای انقلاب، آرمانهای امام و نظاماند و میگویند نگران حقوق مردم و عزت و اقتدار ملی هستند اما گویا حافظه تاریخیشان ضعیف است و به یاد نمیآورند روزهایی که بخاطر سیاستهای دولت مورد حمایتشان کشور منزوی شده و نفسهای مردم از درد مشکلات به شماره افتاده بود. به یاد نمیآورند یا خود را به کوچه علیچپ زدهاند که سیاستهای دولت احمدینژاد چه تنشها و تحقیرهای برای کشور به ارمغان آورده بود. حال در نقد دیپلماسی و سیاستهای هستهای دولت همایش برگزار میکنند، و به کمک تریبونها، محافل قدرت و نفوذ و حاشیه امنی که دارند، دولت را تهدید به شورش و براندازی میکنند، رویکرد تعاملگرایانه و تنشزدایی دولت با جهان را سازش و خیانت مینامند، اخبار و واقعیتها را وارونه جلوه میدهند و هر دروغی که به سودشان باشد را به دولت نسبت میدهند.
بهتازگی نیز مسئولان را به برخورد فیزیکی تهدید میکنند و با ادبیات هتاکانه علیه دولت قلمفرسایی میکنند و آخرهم در حالی که از سویی برای توقیف رسانههای حامی دولت فضاسازی میکنند و مانع از برگزاری همایش و سخنرانی جریانهای سیاسی دیگر میشوند، میگویند «آزادی بیان نداریم» و «دولت دهان منتقدان را بسته است» و اجازه نقد نمیدهد. بهراستی آیا دروغپردازی و درخواست «سیلی خواباندن در گوش دستیار ویژه رئیسجمهور» نقد است؟ آیا تحریف و جعل خبر علیه دولت، نقد سازنده است؟ آیا به بهانههای واهی وزرا را به مجلس کشاندن، از سر دلسوزی و دلواپسی برای حقوق مردم و منافع ملی است؟ اگر دلواپس حقوق مردماید پس هشت سال سکوت در برابر درد ملت، تاراج بیتالمال، بحرانها و مشکلات روزافزون کشور و از سویی دیگر سودبردن از بازار آشفته و نابسامانیهای اقتصادی و سیاسی به چه دلیل بود؟
شاید مخالفت با تعامل و بهبود روابط ایران با جهان، ثبات و آرامش سیاسی و اقتصادی کشور، از بین رفتن فضای انحصاری و رانتهای اقتصادی و سیاسی و بهخطر افتادن منافع گروههایی که در شرایط تحریم سودهای هنگفتی به جیب زدهاند، دلایل خوبی برای مخالفت با دیپلماسی تعاملگرایانه و صلحطلبانه دولت تدبیر و امید و دلواپسی برای موقعیتها و مزایای از دسترفتهشان است. بیشک این مواضع جناحی و باندی حاکی از تصمیمات و تلاشهای غرضورزانه و سرسخت گروههایی دارد که هدفشان عدم موفقیت دولت اعتدال و بهبود وضعیت کشور است.
مخالفان تندور بهخوبی میدانند که کشور نیازمند آرامش، تفاهم و اجماع ملی برای عبور از مشکلات کنونی و تقویت امنیت ملی، رفع تهدیدات خارجی، خنثیسازی پروژه ایرانهراسی و ارتقای اعتبار و افزایش احترام و عزت ایران در سطح جهان است. البته اینها دلیلی برعدم حق انتقاد مخالفان از سیاستها و عملکرد دولت تدبیر و امید نیست اما متاسفانه گروههای تندرو بدون توجه به این موارد مواضع خود را تندتر کرده و با هیاهو برای مسئولان حاشیه ایجاد میکنند. به سود جناحی خود میاندیشند و هرچه هم کسی به آنها منافع ملی، اخلاق، راستگویی و انصاف در نقد را یادآوری کند، انگاری آب در هاون کوبیدن است زیرا اصولاً گوششان بدهکار هیچگونه عقلانیتی نیست، مرغ سیاستشان یک پا دارد و سخن و نظرشان -به گمان خودشان- حق مطلق است. بنابراین اگرچه بسان لشکری شکستخورده سعی بر بازیابی خود و صفآرایی در مقابل سیاستهای دولت تدبیر و امید دارند و در این میان دروغ و راست به هم میبافند و هرچه فحش و ناسزا هست نثار دولت منتخب مردم میکنند تا چهره و عملکرد آن را در افکار عمومی مخدوش و تضعیف کنند اما انتظاری نیست از آنهایی که بنا را بر نشنیدن و بیتوجهی به خواست ملت گذاشتهاند، که آنها به راه خود میروند و مردم به راهی دیگر.
تاریخ انتشار: ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۳ - ۱۵:۳۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]