تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805704094
یادداشت/ اصفهان سلام، سلامی به وسعت کارهایی که برایت نکردیم!
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/
اصفهان سلام، سلامی به وسعت کارهایی که برایت نکردیم!
بار دیگر شب‌های دلکش اردیبهشت به هفته بزرگداشت اصفهان گره می‌خورد ولی امسال هم حسرت زنده‌رود و زخم‌های تن برخی میراث فرهنگی اصفهان و پروژه‌های ناتمام این شهر خودنمایی می‌کند.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، همچون دلداده‌ای بار دیگر به تمنای وصالت، نگاه زیباشناسم را با حسرت به عبور بهاری‌ات می‌دوزم و مستانه به فواره‌های «نقش جهانت» خیره می‌شوم، چه شکوهی، چه شکوهی...، در گوشه گوشه این اعجاز شکوه آفرینت نقش عشق و دل انگیزی تدبیر نهفته است، تو خود قنوت ربانی عاشقانه‌ترین استجابت خدایی و بهار با نفس تو طلوع می‌کند. در جای‌جای خلوت شورانگیز بوستان‌ها و شلوغی شب‌های شعر آفرین و شادی نوُشت، پرده پرده نقش حضرت دوست را با زرنگار جاودانگی نگاشتند و بیت در بیت نجابتت را قرن‌ها، ورد زبان نغز پردازان عالم کردند. از شورِ نیِ «کسائی‌ات» که نایِ نجیب‌ترین نغمه‌های عالم بود تا زخمه تار شه نواز «شهنازت»، همه آوای بلند یگانگی و بی‌همتایی توست که با رقص فواره‌های نقش جهانت بر دنیای غریبی صداها نقشی نو در انداخته است.
قرن‌ها صبوری و صلابت پیغام استوار ستون‌های ستبرِ «چهل‌ستون» توست که نماد اتحاد نور و آب در چیرگی به ظلمت شب‌های بی‌ستاره جهل‌اند و هر آیینه میراث باشکوهت ویترین‌های افتخاری است که هر یک برگی از تمدن دیرینه سالِ سالاران سربلندی ایران‌زمین را بر دیدگان حیرت جهانیان به تماشا گذاشته است. شهر من سلام، اصفهان، سلامی به وسعت نام بلند و اعتبار جاودانه‌ات، سلامی به وسعت همه کارهایی که برایت نکردیم و به بزرگی حق گرانباری که به گردنمان داری. کجا توانستیم این همه خوبی را قدر بدانیم که این حالِ زار لب خشکیده توست، این هوای آلوده از تو نیست، در شأن تو نیست و این رخوتی که بوی دل زدگی را در فضا آکنده هم از شرمساری ماست، کجا توانستیم حتی یک‌هزارم از خوبی‌هایت را برای جهان بازگو کنیم که تنها با کرده‌های شرمگینمان مهر سیاه بر حاشیه سبزت زدیم و به طبیعت بی‌پناهت تاختیم و با هرزگی اعمال و سوء مدیریتمان آینده تو را به زحمت و اضطراب گره زدیم.
شهر من سلام، اما شرمنده‌ام که طرح‌های بی‌برنامگی ما بر چهره‌ات چروک انداخته و ذکر رخوت برخی ابنیه‌ات با خبرها دهان به دهان می‌چرخد و فقط شرمندگی برای ما می‌ماند و رو سیاهی به مدیرانی که نتوانستند میراثی که چند هزار سال استوار نگه داشتی را حفظ و حراست کنند و حالا هر روز باید در مصیبت یکی از بناهای تاریخی مان زار بزنیم و بیچاره فریاد و مظلوم حنجره‌ای که در ناشنوایی بی‌تدبیران ضجه می‌زند، مگر جز نوشتن و فریاد چه می‌توانیم بکنیم؟
شرم از حضور می‌کنم و زبان در کام می‌گیرم چونان کودکی که حرفش را خورده باشد، وقتی به یاد می‌آورم برخی طرح‌های عمرانی‌ات، آب 15 سال و 20 سال را می‌خورند و افتتاح نشده در حال میراثی و تاریخی شدن هستند و در مسیر زوال بر مدار بی مدیریتی و بر چرخ کج مدار کاغذبازی و کم لطفی‌های توجیه برانگیز می‌چرخند. ما یک قبیله نخبگان بی‌قرار و بصیریم که تنها یک بند از روایت فتح قله ترقی را فراموش کردیم و آن فوت کوزه‌گری همانا اتحاد و تعامل و هم پوشانی است، زیرا برخی مدیران شهرم از مشاوره و همدلی بیم نادان پنداشته شدن دارند و برخی این شیطانک موزی خودپرستی هنوز در وجودشان تار می‌تند و این تارهای نامرئی، اما بازدارنده جلوی رسیدن دست‌ها به هم و جشن فشرده شدن پیوندهای برادری را گرفته است. عزم و هم افزایی را گاهی از یاد می‌بریم و تک روی می‌کنیم تا جلو بیفتیم و ادعای کار جهادی داریم، ولی به یاد بیاوریم که این جهاد فرهنگی دست‌های گره خورده در هم با دعای وحدت می‌خواهد. از یاد نبریم که تمدن عظیم این گران شهر کهن مرهون نرم‌افزار هنرمندان و عالمان این دیار و سخت‌افزار اقلیم فرزانه سیراب شده با زنده رود است و باید همه یکپارچه و متحد، اصفهان را فصل مشترک تمدن ایران‌زمین و پاسداری جبهه‌های فرهنگی‌اش را پاسداشت ایران و نظام و اسلام بدانیم و باز از یاد نبریم اصفهان و تمدن انسان‌ساز و هستی بخشش متعلق به هویت و روح نظام اسلامی است و به تنها ایران که نه به تمام جهان انسانیت تعلق دارد و حراست از این تمدن فرهنگ‌پرور هم پاسداشت انسانیت و روح لطیف اسلام است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس، حالا ماه هم این شب‌ها به احترام نام بلند اصفهان و تمدن اسلامی فرهنگ سازش رخ در محاق می‌کشد تا ما را به فکر وا‌دارد و خورشید شوخ البته با رقص بیدهای مجنون در جوار مادی‌هایت پولک‌های زرد امید بر دامن آبی فام گنبدهایت می‌پاشد و درختان با رقص باد بهاری دف می‌زنند و دیوارهای کاه‌گلی به عشق میلادت کل می‌کشند. اگر چه حسرت روزهای آبی بیداری زنده رودت، امروز داغی بر دل درمانده دوستدارانت است، اما به یاد هوهوی شبانه باد، در پستوهای و حجره‌های خواجو و غرفه غرفه نور و آینه و عشقی که در ذهن‌هایمان جاری است، به پیشواز جشن شکوهمند جاودانگی‌ات می‌آییم. امروز رود خسته‌تر از من بود! یاد باد آن روزگارانی که نقال قهوه‌خانه سی و سه پل، سرشار از شور مستی زیر آواز می‌زد و می‌خواند؛ «به اصفهان رو که تا بنگری بهشت ثانی»... و طنین صدایش هزاران عاشق مجنونت را گرد بزم چای واله نشینی پائیز و زمستان جمع می‌کرد. آن طرف زیر تاقی‌های باصفای خواجو هم هر که نیمچه آوازی داشت، سر ذوقش را با موسیقی روح‌افزای نغمه‌های زنده رود گره می‌زد و غصه‌هایش را به آب‌ها می‌داد، راستی که روزی همه، خستگی‌هایمان را به زنده رود می‌دادیم ولی امروز، دیدم که این رود خسته‌تر از من بود! اما با خاطرات شور انگیزش هم می‌توان تا طلوع دوباره زمزمه خیس و معطرش در گوش پل‌های صبور انتظار کشید و فاصله این زخم کهنه را با خاطرات ترک‌خورده‌اش تا روزهای آبی امید با بردباری و نجابت و ایمان پر کرد. شهر من سلام، اصفهان، چه منتی است بر سر من که زاده خاک پاک تو هستم و همین افتخار کافی که اگر عمری هم آستین بر همت جبران بالا زنم و در مقابلت قد خم کنم، فرصت سپاسگزاری اندک و زبان شکر گویی‌ام در مقام رفیعت الکن و قاصر است. تو معشوق هزاران دلداده‌ای که آمدن میلادت را لحظه‌شماری می‌کنند و در رقص شاد پرچم‌های رنگی بر حریم گنبدها و مناره‌ها سرود عشق تو را زمزمه می‌کنند و تا نسیم لطف معنویت گونه‌هایشان را ننوازد، دست دعا از دامن آبی قشنگت نمی‌کشند.
عاشقانت دنبال بهانه‌ای هستند تا به زبان عشق و شور هنر بزمی جانانه در میلادت به پا کنند و پیچش آوای دل انگیز وحی و استجابت در حریم روحانی چلچراغ‌های مهربانی‌ات، شادی عارفانه خود را به گیسوی رنگارنگ ریسه‌ها و زلف حبابی فواره‌هایت پیوند زنند. چقدر ساده می‌شود با تو حرف زد مثل کودکی که با مادرش یا یکی باغبان که با باغچه و گل‌هایش حرف می‌زند تو لحظه‌لحظه و همواره با من هم‌سخنی، ای زادبوم قهرمان‌پرور و ای دیار عارفان دل خسته از هجران و مجاهدان خستگی‌ناپذیر از پایمردی، تو را دوست دارم. دوستت دارم ای مهد دلیران و فلات استقامت پیشگان در جغرافیای ایمان و ایثار و هر لحظه می‌ستایمت ای که خشت خشتت بوی هنر مردان وزنانی دارد که عمر خود را در گروی خلق تابلوی بی‌انتهای زیبایی‌ات گذاشتند و خط بی‌پایان جمال و جلالت را تا ابدیت ادامه می‌دهند. ای که فخر ایران‌زمین در جلوه‌گاه رقابت با دنیای بی‌تفاوت و بی‌رحم فخرفروشان بی‌هنری و تلاوت آیه آیه ایمانت هر صبح و شام بر قله‌های یکه‌تازی شرف ایرانی از خزر تا خلیج همیشه فارس می‌درخشد. امسال هم در روزهای آغازین سال با تبرک از نام بلند یقین آورت به سوی قله‌های بلند افتخار از دامنه‌های تلاش و بردباری بالا می‌رویم تا به مدد ولایت و امداد مادر ایمان باوران، عزم پولاد گون ملی خود را از بهار فاطمی به‌روزهای سرسبز پیروزی و امید برای ایران اسلامی گره بزنیم. اصفهانی‌ها همیشه میدان‌دار انقلاب‌اند / همه روزها، روز اصفهان است اصفهان، مرکز دایره ایمان و مجاهدت و نقطه پرگار تلاش و کار با مردمان صبور و نجیبش که اسوه ایمان و فداکاری و استقامت‌اند، نقش موثر و سازنده خود را در این امتحان بزرگ برای رسیدن به اعتلای فرهنگی و اقتصادی ایران‌زمین مجاهدانه دنبال می‌کند و حاشا که اصفهانی‌ها لحظه‌ای از پایمردی و میدان‌داری در راه تعالی انقلاب پا پس بکشند. اینجا دیار عالمان و شهیدان و مجاهدانی است که عالم به داشتنشان مباهات می‌کند و هستی مفتخر به زادن این شیر مردان و دلیر زنان خط شکن در عرصه جهاد و خدمت گذاری به دین و انقلاب است. حق است که هر روز در گوشه‌ای از جهان روز اصفهان باشد و هر جا سخن از ایمان و اعتقاد و شجاعت و دین‌باوری است، تابلویی از اصفهان نقش ببندد و تمثالی از شرافت بزرگ حماسه‌سازان تاریخ‌ساز اصفهان تصویر شود. معماران خلاق عالم نمی‌توانند قبل از دیدن جذبه‌های هنر اصفهان به خلق سازه‌های شورانگیز دست بزنند و حقا که هر کجا نشان از تمدنی یا تصویر از هنری است، ریشه در بلوغ دیرینه سال این گران شهر تمدن ساز دارد. می‌دانم ای دلدار من که دوست داران و هزاران عاشقت تمدن و فرهنگ دیرینه سالت را از یاد نمی‌برند و برای پاسداشت تو که همانا دفاع از خوبی‌ها و فرهنگ دین‌داری و استقامت و جهاد در حریم ولایت مداری و انسان‌دوستی است، مصائب و تنگ‌نظری‌ها را یک صبحگاهان قبل وضو با زلال معنویت وحی در لحظات نجیب دعا می‌شویند و خرده کج روی‌ها را بر مدار انصاف و ریل عدالت می‌اندازند، می‌دانم که تو شهر پاک دوستداران مهدویتی و موعود من غایت تبلور ایمان میلیون‌ها عاشق رو به قنوت در همین دیار سپاهان نشان بصیران است.
آری وصف بلندت تا سیل اشک سجاده‌ها دل را می‌کشاند، اما حتی هزاران سطر، حتی هزاران بیت، حتی به اندازه همه «حتی هایی» که بشر هجا کرده هم نمی‌تواند ذکر تنها ذره‌ای از بزرگی و نجابت نامت را معنا کند و قلم‌فرسایی ما هم جز نمود ناتوانی و قدرناشناسی مان چیز دیگری را اثبات نمی‌کند و اینک نمی‌دانیم که از کلام عاشقانه چه گردن‌آویزی برای نام زیبایت بیاراییم که زیبنده و شایسته نام تو باشد. فقط عشق، عشق و سکوت ... ----------------------------- یادداشت از: مهدی رفائی ----------------------------- انتهای پیام/2301/ح40
93/02/03 - 07:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها