محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826577246
مطالبات زنان؛ از حرف تا عمل
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
مطالبات زنان؛ از حرف تا عمل تهران - ایرنا - روزنامه شرق در یادداشتی که به مناسبت بیست و هفتمین سال درگذشت استاد محمد تقی شریعتی و هفتادمین سالگشت تاسیس «کانون نشر حقایق اسلامی» با عنوان « مطالبات زنان ؛ از حرف تا عمل » منتشر کرد آورده است:تعداد دولتمردانی که مطالبات زنان را باور دارند به مراتب بیش از آنانی است که عنایتی به مطالبات مدنی زنان ندارند.
در این مطلب که به قلم « مینو مرتاضی » است می خوانید: هنگامی که استاد شریعتی پس از پایان دیکتاتوری رضاشاه (و اشغال ایران) در 1320، کار تازه و بزرگ خود را آغاز کرد، نه مانند ما 70 سال «راه طی شده» را چون پشتوانه خود داشت و نه هنوز چشم اندازها برای او و یارانش روشن می نمود.
جامعه ایران از یک دوران «نوسازی آمرانه» بیرون آمده بود و با این احساس کاذب «رهایی»، قطب بندی شده بود بر سر دو راهی «بازگشت به سنت» (از سوی مردم)، یا روی آوردن (روشنفکران و اقشار تحصیلکرده) به ایدئولوژی ها، گفتمان ها، یا روایت های دیگری از تجدد و اردوکشی های جدید جهانی.
در عمق جامعه، نیروی تعیین کننده ، هرچند به شکل نامحسوس، همچنان سنت گرایی دینی بود.
استاد شریعتی اما، راه دیگر «دوم» یا دقیق تر بگوییم «سوم» خود را با گزینش طرح «پیرایش» (رفرماسیون) ایمان دینی و «نوزایش» (رنسانس) فرهنگ ملی در پیش گرفت.
همان طرح ناتمامی که بار نخست، توسط سیدجمال در ایران عصر ناصری آغاز و در بُعد سیاسی، با نهضت های تنباکو و مشروطه، شکوفا شد؛ و با ناکامی مشروطه (و بروز واکنش «مشروعه»خواهی) و برآمدن نظم رضاخانی (مُلهم از مُدل آتاتورکی)، وقفه و خللی در تداوم آن طرح و پروژه پیش آمده بود.
برای فهم آن فضای خلأ، ناشی از شکست سیاست فرهنگی نوسازی تحمیلی و از بالا و مشکلات بنیانگذاری مجدد «راه سومی» میان بازگشت به سنت بومی و برون رفت ایدئولوژی های وارداتی، شرایط را می توان با دوران پس از انقلاب مقایسه کرد.
از این نظر که در مجموع، به رغم چشم اندازهای دوران خیزش که دورنمای نوعی روشنگری و نواندیشی دینی، محرک و انگیزه بخش نهضت انقلابی محسوب می شد، در دوران تثبیت نظام، بازگشت به «سنت»، با قرائت یا خوانشی «اصولگرا» به تدریج تفوق یافت؛ و این روند تداوم یافت تا نیمه دهه هفتاد (و بار دیگر، به شکل ضعیف تر از نیمه دهه 80).
در قیاس این دو بازگشت به سنت در دو برهه تاریخی مورد نظر، تفاوت و فصل ممیزه آشکار، پیدایش و رشد گفتمان اصولگرایی است، پدیده ای که نه فقط در ایران، بلکه در جهان اسلام و در کل جهان تازگی داشته و دارد.
نکته ای که غالبا در مجادلات سیاسی روز و دعواهای فکری محلی و ملی فراموش می شود این مهم است که «سنت گرایی، اصولگرا و نوگرایی»، هر یک دلیل وجودی و منطقی جدی خود را دارند، که باید آن را شنید و شناخت.
مشکل وقتی شروع می شود، که یک گرایش یا انگارش انحصارطلبانه بکوشد سایرین را از سپهر عمومی گفت وگو، حذف و محروم سازد.
امری که با توجه به پایگاه توده ای نیروی سنتی (و نه سنت«انگار» یا اصول«گرا»)، به شکل منظم، به ضرر نواندیشان، رخ می دهد.
از یک جنبه، با توجه به تغییر دوران ها و «گشت»های معرفت شناختی و گفتمانی، موقعیت فکری جامعه ما در قیاس با زمان «استاد» (مواجهه با گفتمان های سنتی مذهبی، چپ توده ای، روشنفکری سبک کسروی و تجددگرایی آمرانه)، «پیشرفت» انکارناپذیر بسیاری کرده است.
از سوی دیگر، به سبب مستهلک (و دافعه ساز) شدن بسیاری از واژه ها و مفهوم ها، از فرط - یا سوء-استفاده به یک معنا، دیگر بار به همان دوران بازگشته ایم.
زنان هم با درک تاثیر گذاری شان در نتایج انتخابات و تحویل و توزیع قدرت سیاسی پذیرفته اند که دفاع از مطالبات زنان اگر از زبان سیاسیون خارج شود تابوشکن و بن بست شکن خواهد بود و هر کلام و شعار یک روزنه به سوی فضای بهتر می گشاید.
توجه همزمان به اصل دموکراسی خواهی از طریق تشکیل ائتلاف ها و هم اندیشی ها میان طیف ها و نیروهای گوناگون زنان اعم از زنان صاحب منصب و کنشگران مستقل نیز سبب تعمیق باور دموکراسی خواهی و عدالت طلبی بین توده زنان شده است.
اما تا زمانی که زنان قادر نباشند در فضای ایمن سیاسی از مطالباتشان با مردم و مسوولان سخن بگویند فرصت نقد رفتار و شناخت ظرفیت های خود و طرف مقابل را از دست می دهند و فعالیت مدنی شان بیشتر واکنش و عکس العمل نسبت به رفتاری می شود که با آنها صورت می گیرد.
اهم مطالبات زنان که طی این سال ها از دل هم اندیشی ها و همگرایی های زنان استخراج شده و از فرط تکرار، نوبر و نوظهور هم به نظر نمی رسند اینها هستند:
* حقوق شهروندی و مدنی و تامین آزادی های اساسی
* تامین اجتماعی، بهداشتی، آموزشی و شغلی و فارغ از سهمیه بندی های تبعیض آمیز جنسیتی
* رفع خشونت علیه زنان در خانواده و جامعه
بر اساس گفتار و قول هایی که در موسم انتخابات در این سال ها شنیده ایم تعداد دولتمردانی که این مطالبات زنان را باور دارند به مراتب بیش از آنانی است که عنایتی به مطالبات مدنی زنان ندارند.
اول**1104
انتهای پیام /*
Contact the editor:
[email protected]
31/01/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها