واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
آصفی: در دوره لاریجانی و جلیلی به اندازه این دوره انتقاد به تیم مذاکره کننده وارد نمیشد/توفیق در مذاکرات هستهای توفیق یک گروه و جناح نیست
ممکن است نگرانیهایی وجود داشته باشد و طرف غربی هم نگران امتیازاتی باشد که داده است. این موضوع هم منحصر به این مذاکرات نیست. اما نحوه ابراز نگرانی، مهم است به گزارش نامه نیوز، روزنامه شرق در گفتگو با حمیدرضا آصفی سخنگوی سابق وزارتخارجه نوشت؛
حاشیهسازیهای جاری علیه مذاکرهکنندگان روی قدرت چانهزنی آنها در مذاکرات تاثیر ندارد؟
ما اکنون در مرحله حساس تهیه و تدوین متن جامع توافق نهایی قرار داریم که از اواخر اردیبهشت باید شروع شود. آن چیزی که تا الان انجام شده، مقدمه بوده و کار جدی از الان به بعد شروع میشود چون تفاهمات باید روی کاغذ بیاید و طرفین ملزم به اجرای آن باشند. در این برهه از زمان، آرامش مهمترین مولفهای است که میتواند به مذاکرهکنندگان کمک کند. البته ممکن است نگرانیهایی وجود داشته باشد و طرف غربی هم نگران امتیازاتی باشد که داده است. این موضوع هم منحصر به این مذاکرات نیست. اما نحوه ابراز نگرانی، مهم است. به گمان من، از آن دورهای که آقای روحانی مسوول پرونده بود و بعد آقایان لاریجانی و جلیلی تاکنون، هیچوقت، به اندازه این دوره حمله و انتقاد به تیم مذاکرهکننده وارد نمیشد.
چرا چنین شرایطی پیش آمده؟
در گذشته انتقاد بهصورت علنی کمتر از الان بود. انتقادکردن نسبت به برخی موضوعات در جامعه دموکراتیکی مثل ایران امر خوبی است. اما باید توجه داشت که انتقاد بیمحابا، به نفع مذاکرات نیست. رسانهها باید در ابراز عقاید و اظهارات فعال شوند اما طرح انتقادها در جلسههای خصوصیتر مثل مجلس، شورایعالی امنیت ملی و جاهای دیگر، میتواند در دستور کار قرار گیرد. تیم مذاکرهکننده هستهای بر اساس ماموریتی که نظام به آنها داده، در شرایط خاصی وارد گفتوگوها شدهاند. تا وقتی مذاکرات به پیش میرود، تیم مذاکرهکننده باید خیالش راحت باشد که پشتش خالی نمیشود.
نحوه نقد مذاکراتی که برخی رسانهها در پیش گرفتهاند، منافع ملی را زیر سوال نمیبرد؟
من نه با نقد مذاکرات هستهای که با نقد هیچ چیز دیگری، مشکل ندارم. معتقدم در یک جامعه پویا باید نقد وجود داشته باشد. آنها که مذاکرات را نقد میکنند، میگویند که ما برای منافع ملی، آن را نقد میکنیم. اما باید تعریف شود که آستانه نقد کجاست تا به منافع ملی خدشه وارد نشود. به نام نقد نباید نقض غرض کرد. به اعتقاد من، نقد، نباید لزوما از تریبونهای رسمی، مطرح شود، بهعنوان کسیکه سالها تجربه اینکار را دارم، میگویم که نمیتوان همه چیز را پشت تریبون گفت، نه به دلیل شرایط داخلی که به دلیل دشمنان خارجی.
این حرف شما، شبیه موضع محمدجواد ظریف است که گفت به دلیل عدم اعتماد به طرف مذاکرهکننده، مجبوریم با رویکردی دوگانه اظهارنظر کنیم، اما برخی، مذاکرهکنندگان را به نامحرمدانستن مردم متهم میکنند.
داشتن دو رویکرد در مذاکرات و سیاست معنی میدهد ولی در رسانهها وقتی معنی پیدا میکند که منابع رسمی و غیررسمی مطرح باشند. مقامات رسمی نمیتوانند شیوه «دورویکردی» را اجرا کنند. البته کلیت مطلب درست است، کسانی که با این مذاکرات و به نتیجه رسیدن آن مخالفند، دشمنان جمهوریاسلامیاند که نمیخواهند در فضای عادی برنامههای خود را دنبال کنند. بر این اساس من اعتقاد دارم محرمانهبودن موضوع از دید مردم مطرح نیست بلکه از دید دشمنان مذاکرات مطرح است. در ابتدای کار، شاید دوستان در وزارتخارجه نتوانستند اهمیت مساله را به خوبی تبیین کنند و این، محل مناقشه شد. آنهایی هم که دوست داشتند گزک بگیرند، این موضوع را رها نکردند، با وجود اینکه، معتقدم آنها هم، دیگر میدانند محرمانهبودن یعنی چه.
شما سالها سابقه سخنگویی وزارتخارجه را دارید. با توجه به تجربه شما، تیم هستهای باید چه نکاتی را رعایت کنند تا این حاشیهسازیها کم شود؟
در ابتدا باید بگویم، توفیق در امر مذاکرات هستهای توفیق یک گروه و جناح نیست، بلکه توفیق نظام است. بنابراین اگر تیم هستهای به توفیق برسد- که امیدوارم برسد- این توفیقی برای کل نظام و همه گرایشهای نظام است. کسی نباید فکر کند اگر این توفیق دست داد، یک گروه خاصی پیروز شده است و سعی کند که این مذاکرات با مشکل مواجه شود. این تدبیر نظام است. ما در مقاطع گذشته در هر مقطعی با توجه به مقتضیات زمان، رویکردهای مختلفی را در پیش گرفتهایم. نباید فکر کنیم که دسته خاصی میبرد و دسته دیگر بازنده میشود. دوستان ما در مذاکرات هم باید توجه کنند که اگر توفیقی دست داد، توفیق کل نظام است. این نتیجه 10سال پافشاری و دستاوردهای علمی و فناوری کشور است که در 30سال گذشته به دست آمده است.
در کشور محافل و گروههای مختلف با سلیقههای مختلفی داریم که باید وزارت خارجه برای تعامل با همه آنها برنامه داشته باشد. البته دو دسته افراد با این مذاکرات مخالفند. یک دسته عدهای هستند که با توجه به درک و احساس مسوولیتی که دارند فکر میکنند که این موضوعات منافع ملی را تامین نمیکند. اینها تابع مسایل صنفی و حزبی و دستهای نیستند. دسته دیگر مخالفند چون فکر میکنند باید مخالف باشند. با این دسته کاری نمیشود کرد ولی با دسته اول باید کار کرد. چراکه آنها بر اساس یک منطقی خاص- هرچند غلط- مخالفت میکنند و آنها باید توجیه شوند. وزارت خارجه در دانشگاهها، محافل مذهبی و فرهنگی باید فعال شود. اینکه سخنگویان بیایند و موضعگیری کنند امر خوبی است ولی این حداقل کار است. در محافل مذهبی، هیاتها، کانونهای معتقد به نظام باید کار شود. از روزنامهها، رادیو و تلویزیون و رسانههای دیگر نیز باید برای این هدف استفاده شود. اینکه از فضای مجازی استفاده میشود، خوب است ولی کافی نیست و در همه جا کاربرد ندارد. حتی برخی مواقع در ایران کاربرد فضای مجازی میتواند منفی باشد. باید به این ملاحظات توجه کرد. بنابراین باید با برنامهریزی، مخاطبان را دستهبندی کرد و از ظرفیت دیپلماسی عمومی برای هرکدام از این دستهها استفاده کرد.
1393/1/28
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]