محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840453475
یک اقتصاددان: مشوق‌های انصراف از گرفتن یارانه کارآمد نیست
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۰ فروردین ۱۳۹۳ - ۰۹:۲۱
استادیار گروه اقتصاد دانشگاه ایلام معتقد است: سیستم جمع‌آوری اطلاعات برای اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه‌ها یک سیستم پویا نیست و مشابه دوره قبل، ایستا است. دکتر «باقر درویشی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام، اظهار کرد: اگر خانوار فقیری در اثر تغییر شرایط اقتصادی و یا اجتماعی غیرفقیر شود و یا خانوار ثروتمندی در اثر حادثه‌ای فقیر و نیازمند دریافت یارانه شود باید سیستم جمع‌آوری اطلاعات طوری باشد که بتوان افراد گروه اول را از برنامه، خارج و افراد گروه دوم را اضافه کرد. وی خاطرنشان کرد: هدفمندسازی ابزاری است برای بهبود کارایی برنامه‌هایی فقرزدایی و سایر برنامه‌های حمایت اجتماعی از اقشار آسیب پذیر که از طریق رساندن منافع به فقرای واقعی موجب افزایش کارایی این برنامه‌ها می‌شود. وی افزود : اساس روش هدفمندسازی عبارت است از تضمین اینکه منافع محدود مرتبط با برنامه‌های فقرزدایی به فقرای واقعی جامعه برسد و تا حد امکان تلاش شود تا هیچ فقیری یا هیچ گروهی از فقرا از برنامه حذف نگردند، از طرفی دیگر این روش‌ها با شناسایی افراد فقیر از افراد غیر فقیر و حذف گروه دوم از برنامه از اتلاف منابع جلوگیری می‌کنند و موجب می‌شوند تا منافعی که از یک بودجه ثابت نصیب فقرا می‌شود افزایش یابد یا برای کاهش یک مقدار مشخصی از فقر در جامعه در بودجه مورد نیاز صرفه‌جویی شود. درویشی با اشاره به اینکه برای هدفمند کردن بودجه‌های محدودی که برای فقرزدایی توسط دولت‌ها تخصیص داده می‌شود و افزایش کارایی این بودجه‌ها روشهای هدفمندسازی مختلفی ارائه شده است، اضافه کرد: این روش‌ها را می‌توان آنها را در سه دسته کلی هدفمندسازی بر اساس ارزیابی خانوار و افراد، هدفمندسازی طبقه‌ای و خود هدفمندی، طبقه‌بندی کرد؛ هر کدام از این روش‌ها دارای مزایا، محدودیت‌ها، هزینه‌ها و شرایط مطلوب اجرایی متفاوتی هستند که بررسی ادبیات موجود نشان می‌دهد روشی که بهترین روش برای هدفمندسازی باشد در عمل وجود ندارد زیرا هر کدام از روشهای ذکر شده دارای مزایا و معایب مختص به خود بوده و هر کدام تحت شرایط خاصی کاربرد دارند. استادیار گروه اقتصاد دانشگاه ایلام خاطرنشان کرد: به همین دلیل سیاستگذاران برای انتخاب یک روش صحیح هدفمندسازی که متناسب با ظرفیت اجرایی کشور بوده و اهداف برنامه را محقق نماید، باید در ابتدا جزئیات مرتبط با روشهای مختلف را بشناسند و سپس از طریق مقایسه شرایط موجود با روشهای مختلف دست به انتخاب روش مورد نظر بزنند. وی در خصوص هزینه‌ها و منافع هدفمندسازی تصریح کرد: سیاستگذاران برای اجرای برنامه‌های مرتبط با فقرزدایی روشهای مختلفی را در اختیار دارند، برای کمک به سیاستگذاران در انتخاب از بین روشهای مختلف و برای درک اینکه هر روش تحت چه شرایطی کاربرد دارد، بهتر است بحث را با هزینه‌ها و منافع هدفمندسازی آغاز کنیم، زیرا تصمیمات مرتبط با اینکه آیا هدفمندسازی صورت پذیرفته یا نه؟ چگونه می‌توان آنرا با دقت بالایی اجرا کرد؟ و اینکه کدام روش بکار گرفته شود؟ همگی وابسته به داشتن اطلاعاتی راجع به هزینه‌ها و منافع روشهای مختلف هدفمندسازی است. درویشی در تشریح منافع هدفمندسازی تصریح کرد: هدفمندسازی ابزاری است برای بهبود کارایی برنامه‌های حمایت اجتماعی از طریق افزایش منافعی که فقرا می‌توانند از یک بودجه ثابت مختص به برنامه کسب نمایند. این عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به هزینه‌های هدفمندسازی گفت: روش ارائه شده مبتنی بر این فرض است که می‌توان افراد فقیر و غیر فقیر را از یکدیگر تفکیک نمود اما در واقعیت برای شناسیایی افراد نیاز است تا هزینه‌هایی صرف جمع‌آوری آمار و اطلاعات نمود در حالی که اطلاعات جمع‌آوری شده نیز ناقص بوده و به ندرت نشان دهنده واقعیات مرتبط با وضعیت رفاهی خانوارهاست، گرچه میزان هزینه‌های مرتبط با روشهای مختلف هدفمندسازی متفاوت از یکدیگرند اما در اکثر روشهای هدفمندسازی با یکسری هزینه‌ها مواجه‌ایم. وی درباره هزینه‌های اجرایی این طرح اظهار کرد: این هزینه‌ها شامل هزینه جمع‌آوری اطلاعات و هزینه‌های مرتبط با توزیع منافع برنامه است. این هزینه‌ها با افزایش دادن دقت برنامه هدفمندسازی افزایش می‌یابند اما در حالت کلی مقدار این هزینه‌ها باید کمتر از کل بودجه تخصیص داده شده به برنامه باشد، هر چقدر که تعداد جمعیت ذینفع کاهش یابند مقدار این هزینه‌ها نیز چه به صورت مطلق و چه به صورت نسبی (درصدی از کل هزینه‌های برنامه) کاهش خواهد یافت که اگر برنامه هدفمندسازی به تعداد محدودی از افراد جامعه خدمت‌رسانی کند در این صورت برای انتقال منافع به این گروه محدود تشکیلات اجرایی کوچکتری مورد نیاز است، با افزایش مبلغ پرداختی به هر فرد فقیر سهم هزینه‌های اجرایی از کل هزینه‌ها کاهش خواهد یافت. درویشی، هزینه‌های خصوصی را از دیگر هزینه‌های طرح هدفمندی، اعلام و بیان کرد: خانوارها برای دریافت منافع برنامه، متحمل هزینه می‌شوند. به عنوان مثال برنامه‌های workfare (نوعی برنامه هدفمندسازی است که در آن خانوارها برای دریافت منافع باید در برخی برنامه‌های آموزشی یا کاری مشارکت نمایند) هزینه فرصت زمانی را بر خانواده‌ها تحمیل می‌کنند، صف‌بندی برای دریافت منافع برخی برنامه‌ها نیز مستلزم هزینه‌ای مشابه است، در برخی برنامه‌ها خانوارها حتی ممکن است متحمل پرداخت هزینه‌های پولی گردند. مانند پرداخت هزینه ثبت نام یا تهیه مدارک لازم برای اثبات آسیب‌پذیر بودن یا هزینه‌های حمل و نقل برای حضور یافتن در ادارات مربوطه. این مسائل هنگام ارزیابی برنامه‌های هدفمندسازی معمولا هزینه‌های خصوصی نادیده گرفته می‌شوند. وی ادامه داد: این هزینه‌ها می‌توانند خیلی مهم باشند به خصوص زمانی که هدفمندسازی به صورت خود هدفمندسازی اجرا می‌شود و این هزینه‌ها می‌توانند نقش موثری در انصراف برخی افراد دارای جایگاه اجتماعی خاص داشته باشند. ثبت نام اینترنتی گرچه شیوه‌ای ارزان برای گردآوری اطلاعات می‌باشد اما با نادیده گرفتن این هزینه‌ها باعث می‌شود تعداد افراد انصراف دهنده از دریافت منافع یارانه‌ها به شدت کاهش یابد. اگر دولت تلاش دارد گروه‌های خاصی را وادار به انصراف نمایند باید تلاش نماید تا حد ممکن این هزینه‌ها را برای افراد افزایش دهد. وی، هزینه‌های انگیزشی را از دیگر پارامترهای اجرایی این طرح دانست و گفت: هزینه‌های انگیزشی معمولا غیر مستقیم هستند، این هزینه‌ها از آنجا ناشی می‌شوند که وجود معیارهای آسیب پذیری در برخی برنامه‌ها ممکن است منجر به تغییر رفتار اقتصادی و اجتماعی خانوارها برای کسب آن معیارها گردد. به عنوان مثال برنامه هدفمندسازی که فقط افراد دارای درآمد زیر یک حداقل درآمدی را پوشش می‌دهد، ممکن است موجب شود برخی خانوارها عرضه نیروی کار خود را کاهش بدهند، تا درآمد حاصل از کار آنها کاهش یابد، مثال دیگر از اثرات انگیزشی منفی مصرف بیش از حد یا اصراف در مصرف کالاهای یارانه‌ای است. گرچه اثرات منفی برنامه‌های هدفمندسازی بر روی عرضه کار در کشورهای OECD یکی از مشکلات عمده این برنامه است اما این مشکل در کشورهای در حال توسعه به این گستردگی رخ نمی‌دهد. عضوهیئت علمی دانشگاه ایلام گفت: در کشورهای در حال توسعه کمتر از معیار درآمد استفاده می‌شود، در این کشورها پرداخت‌ها به ندرت تضمین می‌گردند به همین دلیل فقط آنهایی که نزدیک به خط فقر هستند ممکن است عرضه نیروی کار خود را تغییر دهند، سطح پرداخت‌های انتقالی برنامه‌ها در کشورهای در حال توسعه بسیار پایین است به همین دلیل انگیزه‌ای قوی برای کسب درآمد از سایر منابع درآمدی وجود خواهد داشت. درویشی یکی از روشهای کاهش این اثرات منفی را ارائه نکردن اطلاعات جزئی به مردم در مورد معیارهای آسیب‌پذیری بکار رفته در این برنامه‌ها عنوان کرد و گفت: به عنوان مثال می‌توان به مردم گفت که هدفمندی بر اساس میزان فقر است اما جزئیات مربوط به اینکه چگونه این فقر اندازه‌گیری می‌شود در اختیار آنان قرار نگیرد. روش دیگر این است که آسیب‌پذیری افراد بر اساس اطلاعات قبلی محاسبه شود. استادیار اقتصاد دانشگاه ایلام با بیان اینکه هزینه‌های اجتماعی از دیگر هزینه‌های مرتبط با طرح هدفمندی است افزود: این هزینه‌ها زمانی افزایش می‌یابد که هدفمندسازی منجر به شناخته شدن افراد در جامعه به عنوان فردی فقیر شود به طوری که منجر به لکه‌دار شدن عزت نفس آنها شود که در صورت افزایش می‌تواند منجر به کاهش مشارکت افراد در برنامه شود. وی، هزینه‌های سیاسی را از سایر هزینه طرح هدفمندی یارانه‌ها، اعلام و تاکید کرد: حذف طبقات متوسط جامعه می‌تواند منجر به عدم حمایت اجتماعی از برنامه‌های فقرزدایی شود، زیرا این گروه می‌توانند از طریق عدم مشارکت در انتخابات موجب حمایت نشدن ازسیاستمداران و اجماع ملی برای اجرای برنامه شوند و در چنین مواقعی وقتی که دولت‌ها با حمایت نشدن گروه‌های بزرگ و پرنفوذ اجتماعی و سیاسی از اجرای برنامه می‌گردند، ممکن است اجرای برنامه را رها کنند. درویشی گفت: اهمیت نسبی هزینه‌های ذکر شده در فوق در بین روشهای مختلف هدفمندسازی و در بین جوامع مختلف متفاوت است به عنوان مثال زمانی که از روش ارزیابی فردی بهره می‌جوئیم هزینه‌های اجرایی خیلی مهم است یا زمانی که از روش هدفمندسازی طبقه‌ای استفاده می‌شود، ممکن است هزینه‌های انگیزش اهمیت چندانی نداشته باشند. در روش خود هدفمندی هزینه‌های خصوصی اهمیت زیادی دارند که در هر صورت آنچه که مهم است این است که در هر برنامه هدفمندسازی باید این هزینه‌ها به نحوی منظور گردند. استادیار اقتصاد دانشگاه ایلام بیان کرد: با وجود اینکه طراحی و اجرای برنامه‌های هدفمندسازی در کشورهای مختلف متفاوت است، اما بررسی اکثر مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که در اکثر سیستم‌های هدفمندسازی عناصر جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات لازم، وارد کردن اطلاعات گردآوری شده در یک سیستم اطلاعاتی یکپارچه (بعد از بررسی سازگاری و صحت اطلاعات) و شناسایی خانوارهای آسیب‌پذیر با استفاده از روشهای هدفمندسازی، مشترک هستند. وی گفت: یکی از عناصر اصلی برنامه هدفمندسازی، سیستم جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات مورد نیاز برنامه است که کارایی برنامه‌های هدفمندسازی فارغ از روش بکار گرفته شده تا حد زیادی وابسته به اطلاعات جمع‌آوری شده و سیستم طراحی شده برای جمع‌آوری اطلاعات است. درویشی، شفافیت را یکی از مولفه‌های طرح، اعلام و بیان کرد: شفافیت یعنی اینکه برای ورود به برنامه با همه افراد جامعه به صورت یکسان و عادلانه رفتار شود، سیستم مدرن اجازه می‌دهند که هر فرد در هر زمانی قادر به مشارکت در برنامه و وارد نمودن اطلاعات فردی خود باشد که البته باید از قبل اطلاع‌رسانی کامل در مورد موارد صورت پذیرد، یکی اینکه به اطلاع مردم رسانده شود که ثبت اطلاعات به مفهوم تضمین برخورداری از منافع برنامه نیست و باید فرآیند درخواست و وارد نمودن اطلاعات به طور شفاف برای عموم مردم تعریف شده باشد. این عضو هیئت علمی دانشگاه ادامه داد: ثبت اطلاعات خانوارها باید پیوسته باز باشد و به خانوارها اجازه داده شود تا در هر زمانی این کار را انجام دهند چرا که وضعیت اقتصادی خانوارها با توجه به شوک‌های مختلف اقتصادی و اجتماعی تغییر خواهد کرد و خانواری که امروز آسیب‌پذیر نیست ممکن است در اثر یک اتفاق خاص روز بعد آسیب‌پذیر گردد یا در اثر یک شوک اقتصادی در سال بعدی آسیب‌پذیر گردد. وی تصریح کرد: در جمع‌آوری اطلاعات باید تلاش شود که هزینه‌ها حداقل گردند. فاکتورهایی که تعیین کننده این هزینه‌ها هستند شامل تعداد خانوارهای محروم جامعه، دوردست بودن خانوارها، پیچیدگی پرسشنامه‌ها و تعداد و دوره‌های زمانی به روز رسانی اطلاعات و بازرسی‌های مجدد است. درویشی اظهار کرد: در فرآیند جمع آوری اطلاعات باید با ظرفیت اجرایی کشور و نهاد‌های مرتبط متناسب باشد که در ادامه دو روش جمع‌آوری اطلاعات توضیح داده می‌شود. هر کدام از آنها دارای ویژگی‌های خاص خود هستند، هر کشوری متناسب با ظرفیت اجرایی خود می‌تواند به یکی از این دو روش اقدام به جمع‌آوری اطلاعات مربوط به خانوارها بنماید. روش اول روش survey است و روش دوم (on- demand application) در روش survey اول تیم محلی بزرگی از مصاحبه کنندگان تدارک دیده می‌شود که این تیم‌ها به صورت حضور در منزل افراد یا حضور در مکان هایی خاص چون مساجد و مدارس اطلاعات افراد را جمع‌آوری می‌کنند که روش دوم نیازمند ساختار دائمی‌تری است، که این ساختار می‌تواند شبکه‌ای گسترده از ادارات رفاه محلی باشد. این عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان اینکه بعد از گردآوری داده‌ها، چند عامل در مدیریت داده‌ها نقش حیاتی دارند، افزود: به‌روز کردن و ارزیابی مجدد یکی از این عوامل است که در پی گیری مشکلاتی چون کلاهبرداری و جلوگیری از وضعیت‌هایی چون نفع برندگان غیر فقیر نقش مهمی دارد و به روز رسانی داده‌ها همچنین می‌تواند در جابه‌جایی یا حذف افراد وارد شده در برنامه به ما کمک کند زیرا در طی زمان وضع رفاهی برخی خانوارها ممکن است بهبود یابد، که این خانوارها باید از برنامه خارج شوند و وضع عده‌ای دیگر ممکن است بدتر شود که باید وارد برنامه گردند. درویشی، بروز رسانی اطلاعات را شامل به روز کردن اطلاعات مربوط به هر نوع تغییری در ترکیب خانوار و آدرس آنها، تغییر در وضعیت اقتصادی و درآمدی خانوار، ارزیابی مجدد و کلی از همه متغیرهای که تعیین کننده وضعیت آسیب پذیری یک خانوار است، عنوان کرد. وی در تشریح سنجش عملکرد برنامه‌های هدفمندسازی، گفت: در عمل متولیان برنامه‌های هدفمندسازی اطلاعات کامل در مورد اینکه چه کسی فقیر است را در اختیار ندارند زیرا کسب این اطلاعات مشکل، زمان بر و هزینه‌بر است و بنابراین زمانی که برنامه هدفمندسازی مبتنی بر اطلاعات ناقص است ممکن است یا دچار خطای مشمول نمودن افراد گردد (یعنی افراد غیر فقیر را به عنوان افراد فقیر مشمول منافع برنامه گرداند) یا دچار خطای حذف شود (افراد فقیر را به عنوان افراد غیر فقیر تشخیص دهد و آنها را از برنامه حذف کند). وی ادامه داد: یک روش معمول برای بررسی عملکرد برنامه‌های هدفمندسازی عبارت است از محاسبه میزان پوشش کمتر از حد برنامه‌ها است. یعنی درصدی از فقرا که در برنامه وارد نشده‌اند که آنرا خطای حذف نیز می‌نامند و نشت عبارت است از درصدی از افراد غیرفقیر که وارد برنامه شده‌اند که آنرا خطای شمول می‌نامند. این عضو هیئت علمی دانشگاه با اشاره به اینکه موفقیت هر برنامه هدفمندسازی تا حد زیادی وابسته به طراحی و تدوین درست مراحل اولیه آن دارد و یکی از اساسی‌ترین مراحل اولیه، مرحله گردآوری اطلاعات و سپس گزینش اطلاعات بدست آمده برای یافتن خانوارهای نیازمند است، تاکید کرد: در ایران هم در مرحله اول هدفمندی که در سال‌های قبل اجرا شد و هم در مرحله دوم که در روزهای اخیر در دست اقدام برای اجرا است از روش خود هدفمندی برای گردآوری اطلاعات استفاده می‌شود و تا آنجا که از اطلاعات موجود مشخص است معیار تعیین شده برای گزینش افراد فقیر از افراد غیر فقیر میزان درآمد دریافتی افراد است. وی بیان کرد: در شیوه انتخاب شده برای گردآوری اطلاعات هیچ هزینه خصوصی(هزینه‌ای که افراد از نظر پولی و زمان باید پرداخت نمایند تا یارانه را دریافت نمایند یا حداقل مشمول دریافت شوند) یا هزینه اجتماعی(یعنی هدفمند سازی منجر به شناخته شدن افراد در جامعه به عنوان فردی فقیر شود و جایگاه اجتماعی افراد غیر فقیر را در صورت دریافت یارانه تضعیف نماید) بر افراد تحمیل نشده که برخی افراد را وادار به انصراف نماید. سیستم جمع‌آوری اطلاعات یک سیستم پویا نیست و مشابه دوره قبل سیستم ایستاست. درویشی اظهار کرد: همواره این احتمال وجود دارد که خانوارهای فقیر در مناطق دور افتاده که دسترسی به رسانه‌های گروهی ندارند نتوانند در طرح ثبت نام کنند لذا دولت باید تدابیری را برای ثبت نام این افراد بیندیشد. استادیار اقتصاد دانشگاه ایلام اظهار کرد: درآمد معیار مناسبی برای قضاوت در مورد وضعیت اقتصادی افراد نیست و ملاک قرار دادن درامد باعث می‌شود که فقط خانوارهایی که در بخش رسمی اقتصاد فعالیت می‌کنند(مانند مزد و حقوق بگیران) به خوبی شناسایی شوند و خانوارهایی که قسمت عمده فعالیت آنها در بخشهای غیر رسمی است به سهولت قابل شناسایی نخواهند بود، در این مورد توصیه می‌شود دولت از یک شاخص مرکب که ترکیبی از منطقه نقشه فقر جغرافیایی، دارایی‌ها، درآمد است برای شناسایی افراد استفاده کند. وی خاطر نشان کرد: مشوق‌های لازم برای انصراف از گرفتن یارانه، کارآمد نیست و یا حتی وجود ندارد که دولت می‌توانست مشوق‌های بهتری را برای انصراف در نظر بگیرد به عنوان مثال می‌توانست در هر استان یارانه افراد انصرافی را صرف بهداشت و آموزش و سایر خدمات عمومی در همان استان نماید طوری که افراد می‌توانستند با شفافیت بیشتری نتیجه عمل انسانی خویش را ملاحظه کنند. در این مورد چه ایرادی داشت اگر دولت از افراد انصراف داده می‌خواست تا فردی را که آنها نیازمند تشخیص می‌دهند یارانه آنها را دریافت دارد و به این صورت سهم بیشتری به فقرا پرداخت می‌شد و روش مناسبی برای شناسایی فقرا مبتنی بر خیرخواهی افراد ثروتمند بود. درویشی در پایان این سوال را طرح کرد که چرا دولت افراد شناخته شده، چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی و مدیران ارشد دستگاه‌های حاکمیتی در طول سال‌های پس از انقلاب، که از تمکن مالی برخوردارند را راسا از دریافت یارانه حذف نمی‌کند؟ انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها