تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837996456
راز انحطاط کلانشهرهای عصر برنز
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: راز انحطاط کلانشهرهای عصر برنز
گزارش های باستان شناسی به این نکته اشاره دارد که هندوها استاد بازرگانی و تجارت بوده اند. آنها از تکنیک های استادانه ای برای ساخت انواع کالاهای هنری استفاده می کردند.
کد خبر: ۳۹۱۴۸۸
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردين ۱۳۹۳ - ۰۸:۳۹ - 09 April 2014
دانشمندان دانشگاه کمبریج ثابت کرده‌اند که کاهش ناگهانی باران‌های تابستانی و موسمی مانسون در حدود 4000 سال پیش بشدت بر نواحی متمدن شمال‌غربی هندوستان تاثیر گذاشته، چنانچه نتیجه چیزی بجز خشکسالی، نابودی کلانشهرها و نهایتا افول تمدن هندوها نبوده است.
به گزارش جام جم به نقل از ترادیلی، لازم به یادآوری است که باد و باران های موسمی مانسون از ویژگی های منحصر به فرد جنگل های مناطق گرمسیری بالاخص در شبه قاره هند هستند. بادهای باران زای مانسون مطابق با فصول مختلف در جهات مخالف می وزند. بادهایی که از اقیانوس هند در تابستان به سمت شمال می وزند را با عنوان بادهای موسمی مانسونی می شناسند. دانشمندان باور دارند که تغییرات اقلیمی و خصوصا کاهش میزان بارندگی های مانسون، مهم ترین عاملی بوده که باعث متروک و مهجور ماندن بسیاری از شهرهای بزرگ تمدن هندوها شده، شهرهایی که بقایایی از آنها امروز در پاکستان و هندوستان دیده می شود.
نرم تنان از تغییرات اقلیمی می گویند
پژوهشگران دانشگاه کمبریج در تحقیقات اخیر خود که نتایج آن بتازگی در مجله معتبر زمین شناسی به چاپ رسیده، پرده از رازهای سر به مهری برداشتند که بی تردید می تواند حتی برای بسیاری از ساکنان شهرهای بزرگ امروزی هم معنادار باشد. زیربنای علمی این تحقیقات را پژوهش گسترده روی گروهی از نرم تنان تشکیل می دهد. پوسته این نرم تنان سالیان سال به صورت کاملا دست نخورده، در رسوبات بستر یک رودخانه قدیمی شبه قاره هند باقی مانده و دانشمندان معتقدند که زمان بازخوانی رازهای آنها فرا رسیده است. در واقع محققان با آنالیز ایزوتوپ های اکسیژن در پوسته این نرم تنان توانستند میزان بارانی را که در این دریاچه در هزاران سال پیش باریده، مشخص کنند. به گفته محققان این برآورد معیاری است که می تواند پرده از راز متروک ماندن شهرهای بزرگ تمدن هندوها از جمله تمدن هاراپان بردارد.
ارزیابی دانشمندان از شرایط متفاوت
پروفسور دیوید هودل از دپارتمان علوم زمینی کمبریج و مسئول این طرح پژوهشی می گوید: «اکنون ما باور داریم که مدرک مستدلی برای اثبات این ادعا که یک پدیده اقلیمی منحصربه فرد در این ناحیه رخ داده و تاریخچه این منطقه را بکلی دگرگون کرده، وجود دارد. نتایج این تحقیقات به همراه دیگر مدارکی که از شهر مگالایا در شمال شرقی هند، کشور عمان و خلیج فارس به دست آمده؛ همگی شواهد مستند و محکمی است که نشان می دهد بادها و باران های موسمی تابستانی حدود 4100 سال پیش، محدوده وسیعی از هندوستان را متاثر از تغییرات خود ساخته اند.» پروفسور هودل به همراه همکارانش دکتر کامرون پتریه و دکتر یاما دیکزیت پوسته نرم تنانی به نام حلزون پوست قرمز حاشیه دار ملانیا با نام علمی Melanoides/tuberculata را از رسوبات دریاچه باستانی کوتلاداهار واقع در یکی از ایالات شمالی هند به نام هاریانا جمع آوری کردند. دکتر دیکزیت یکی از دانشجویان برجسته خارجی دانشگاه کمبریج است که در این طرح پژوهشی فعالیت گسترده ای داشته است.
دکتر دیکزیت درباره اهمیت این تحقیقات می گوید: «تا امروز به نظر می رسید که منبع اصلی آب این دریاچه باستانی متعلق به دوره زمین شناسی هولوسن، باران های موسمی و تابستانی مانسون باشد، اما وقتی ما تحقیقات خود را آغاز کردیم، کم کم دریافتیم که در یک دوره خاص تغییری آشکار رخ داده و این زمان مشخصا به دوره ای برمی گردد که در آن به واسطه خشکسالی ناگهان از میزان بارندگی کاسته شده است.» دوره زمین شناسی هولوسن که به آن اشاره شد، نام دوره چهارم زمین شناسی است که از اواخر دوره پلیوستوسن یعنی حدود 11 هزار و 700 سال پیش آغازشده و تا امروز نیز ادامه دارد.
خشکسالی در شهرهای بزرگ باستانی
به گفته دکتر دیکزیت، بخش های اعظم پاکستان امروزی و قسمت های وسیعی از غرب هندوستان از خشکسالی مذکور متاثر شده اند. این نواحی سکونتگاه جوامع شهرنشین جنوب آسیا بوده که در عصر مشهور برنز اقامت در این نواحی را بر دیگر قسمت ها ترجیح داده اند. دکتر پتریه همکار دیگر پروفسور هودل نیز مساله را این طور تشریح می کند که شهرهای بزرگ و عمده تمدن هندوها به طور مشخص در اواسط یا اواخر هزاره سوم و اوایل هزاره دوم پیش از میلاد به اوج شکوفایی رسیدند. بخش اعظم جمعیت در آن زمان در روستاها زندگی می کردند، اما در مقابل تعداد کثیری از مردم نیز زندگی در کلانشهرهایی با وسعت تقریبی 80 هکتار (مساحتی معادل صد زمین بزرگ فوتبال) یا حتی بیشتر را ترجیح می دادند. دکتر پتریه افزود: «مردم این خطه در آن زمان به انجام فعالیت هایی ازجمله هنرهای دستی استادانه، تجارت اشیای گرانقیمت و انواع فعالیت های بازرگانی مشغول بودند، اما در اواسط هزاره دوم پیش از میلاد، تمامی مراکز بزرگ شهری این محدوده به شکل چشمگیری از نظر ابعاد کاهش پیدا کرد و نهایتا هم مهجور و متروک شد.» دلایل چندی در این رابطه ارائه شده ازجمله فرضیه ای که تغییر مسیر رودخانه های با منشأ یخچالی را علت کاهش ذخیره آب و نهایتا زوال کشاورزی می داند. نظریه هایی دیگری هم وجود دارد که فرضیه هایی همچون افزایش جمعیت و نقش تغییرات اقلیمی و نهایتا خشکسالی را که در درازمدت امکان مقاومت را از مردم سلب کرده، مطرح می کنند. دکتر پتریه در ادامه می افزاید: «ما می دانیم که یک تغییر آشکار جمعیتی در کلانشهرهای این ناحیه اتفاق افتاده، اما این که دقیقا چه اتفاقی برای تمدن هندوها افتاده تا مدت ها رازی بود که کسی از آن خبر نداشت. از نظر علمی غیرمحتمل است که بتوان انگشت اتهام را به سمت یک عامل خاص متوجه ساخت، اما تغییرات اقلیمی قطعا می تواند زمینه ساز آثار متفاوتی باشد.»
اثبات یک فرضیه
مشکل اساسی برای اثبات چنین فرضیه هایی، کمبود داده های محلی هواشناسی است. علاوه بر این اطلاعات مشخصی هم در دست نیست که نشان دهد رودخانه هایی که امروز خشک شده اند، دقیقا چه زمانی آب داشته اند و چه زمانی خشک شده اند. ارتباطات فضایی و زمانی بین سکونتگاه ها و بافت های زیست محیطی نیز ازجمله ابهامات مهم است. به گفته دکتر پتریه مجموع این مسائل زمینه ساز بحث های جدی چند ساله بین باستان شناسان بوده، اما داده های اخیر نشان می دهد، در همان زمانی که مردم این خطه از ادامه سکونت در شهرهای این منطقه گریزان شده اند، میزان بارندگی های موسمی تابستانی مانسون هم بشدت کاهش پیدا کرد.
در واقع بین 5800 تا 6500 سال پیش یک دریاچه آب شیرین عمیق در کوتلاداهار وجود داشته، اما قریب 5800 سال پیش رفته رفته از عمق این دریاچه کاسته شده و به گفته دانشمندان این مساله خود معیاری است که نشان می دهد از قدرت باران های موسمی هند در این زمان کاسته شده است. به گفته دانشمندان منشأ این تغییر ناگهانی را باید در 4100 سال پیش و 200 سال خشکسالی پیاپی جستجو کرد، زیرا بعد از آن این دریاچه عمیق تنها به یک آبخیز فصلی بدل شده است.
بازسازی تاریخچه هواشناسی منطقه
تاکنون تمام ادعاها مبنی بر تاثیر تغییرات اقلیمی در این منطقه بیشتر منوط به داده های تاریخی از کشور عمان و خلیج فارس دال بر کاهش میزان باران های موسمی بوده است، اما مساله اینجاست که این مناطق نه فقط از شبه قاره هند فاصله قابل توجهی دارند، بلکه طبیعتا تحت تاثیر سیستم های هواشناسی مختلفی نیز بوده و هستند. به همین دلیل پروفسور هودل و دکتر دیکزیت در این تحقیقات از آنالیز ژئوشیمیایی ایزوتوپی روی پوسته نرم تنان محلی استفاده کردند تا بتوانند تاریخچه هواشناسی منطقه را بازسازی کنند، اما برای توضیح این که آنها چگونه موفق به انجام چنین کاری شدند، نخست باید به یک موضوع ساده تر اشاره کرد. این مساله به طور مشخص به نقش ایزوتوپ های اکسیژن برمی گردد. باید بدانید که اکسیژن به دو شکل وجود دارد: نوع سبک تر که اکسیژن 16 است و نوع سنگین تر که اکسیژن 18 نامیده می شود. زمانی که آب از یک دریاچه بسته تبخیر می شود، مولکول هایی حاوی ایزوتوپ سبک تر سریع تر از مولکول های سنگین تر تبخیر می شود، اما در زمان خشکسالی که در آن سرعت تبخیر بیشتر از سرعت تغذیه با آب باران است، میزان تبخیر ایزوتوپ های سنگین تر بیشتر است. دریاچه بسته به دریاچه ای اطلاق می شود که آب باران و آب رودخانه های دیگر به آن وارد می شود و آن را تغذیه می کند، اما هیچ جریانی به طور مشخص از آن خارج نمی شود. بنا به گفته دانشمندان همه این تغییرات در ارگانیسم ها یا موجودات زنده ای که در چنین زیستگاه هایی زندگی می کنند، ثبت می شود و نرم تن مورد مطالعه این تحقیق نیز از این قاعده مستثنا نبوده چنانچه زمانی که اکسیژن را به صورت کربنات کلسیم (CaCO3) در پوسته اش تثبیت می کرده، موفق به ثبت این اطلاعات ارزشمند شده است. اکنون دانشمندان با استفاده از آنالیز رادیوکربن پوسته این نرم تن موفق شده اند که شرایط اقلیمی منطقه را حتی تا هزاران سال پیش ردیابی یا اصطلاحا بازسازی کنند.
شهری که در تاریخ گم شد
دکتر پتریه درباره تاثیر کاهش بارندگی بر تمدن هندوها می گوید: «گزارش های باستان شناسی به این نکته اشاره دارد که هندوها استاد بازرگانی و تجارت بوده اند. آنها از تکنیک های استادانه ای برای ساخت انواع کالاهای هنری استفاده می کردند. مصالح اولیه آنها را موادی همچون تلق، مس و طلا تشکیل می داد. این آثار هنری طرفداران زیادی در آسیای جنوبی و بخش های وسیعی از سرزمین های دوردست آن روزگار داشته است. علاوه بر این در آن دوره هر شهر واجد دیوارها و باروهای محکم، دیگر استحکامات شهری سازگار با محیط، کارگاه های هنری و احتمالا قصرهایی بوده که به نوعی وجه تمایز به حساب می آمده اند. خانه های این شهرها نیز در خیابان های اصلی عریض و حتی کوچه های باریک بنا می شد. بسیاری از خانه ها، چاه ها و البته سیستم های زهکشی منحصر به خود را داشتند. آب نیز در آن زمان جزء جدایی ناپذیر برنامه ریزی شهری و مهم تر از آن کشاورزی بود، اما درست در همان زمانی که شواهد حاکی از تغییر اقلیم در این شهرها مشاهده می شود، آثاری هم از حضور زباله در خیابان های اصلی پیدا می شود. به گفته باستان شناسان پس از این برهه تاریخی بوده که از زیبایی آثار هنری کاسته شده و حتی سندها و متون نوشتاری که این مردم قرن ها از آنها استفاده می کردند هم ناپدید می شود. محققان باور دارند که همه اینها روایتگر تغییراتی در محل سکونت و البته تغییرات جمعیتی در ابعاد خاص خود است.» به گفته پروفسور هودل، این پدیده خاص جوی حدود 200 سال طول کشیده و تاریخ به طور مشخص شاهد بوده که تمدنی بزرگ به هر شکل مجبور شده تا با این تغییر شگرف و دوره طولانی خشکسالی کنار بیاید. دکتر پتریه در خاتمه افزود: «درک ارتباط بین سکونتگاه های انسانی، منابع آبی و مناظر طبیعی در دوران باستان یک امر حیاتی است و این طرح نیز یک گام مهم در این باره به شمار می رود. ما امیدواریم که این تحقیقات حاوی درس های آموزنده ای برای ما باشد همچنان که قطعا ما و نسل های آینده نیز دیر یا زود مجبور خواهیم بود با مشکل تغییرات اقلیمی دست و پنجه نرم کنیم.»
یک طرح بزرگ، اما هدفمند
تحقیق حاضر بواقع جزئی از یک طرح وسیع تر است که توسط دانشگاه کمبریج و دانشگاه باناراس هیندو هندوستان دنبال می شود. سرمایه لازم برای این طرح توسط انجمن تحقیقاتی آموزشی انگلستان و هندوستان تامین می شود. چنانچه در خبرها آمده؛ هدف از این طرح ادامه تحقیقات باستان شناسی، هیدرولوژی و هواشناسی در منطقه شمال غرب هندوستان است. روش تحقیقاتی پیش بینی شده نیز به صورت ترکیبی و بر مبنای تلفیق رشته های باستان شناسی و علم زمین شناسی خواهد بود. طراحان این طرح چندمنظوره امید دارند که این تحقیقات بتواند درک نوینی از ارتباط بین انسان ها و محیط زیست شان ارائه دهد. لازم به ذکر است که در این طرح عظیم محققانی از کالج سلطنتی لندن، دانشگاه آکسفورد، موسسه علوم و فناوری کاپور هندوستان و دپارتمان باستان شناسی ایالت اوتارپرادش نیز حضور دارند.
هاراپا، شهری برآمده از قلب تاریخ
هاراپا یکی از پنج شهر بزرگ باستانی در شمال شرقی پاکستان امروزی و ایالت پنجاب است که در آن آثار ارزشمندی از عصر برنز یافت می شود. باستان شناسان معتقدند که هاراپا در فاصله زمانی 1900 تا 2600 سال پیش از میلاد مسیح و در قلمرو بیشتر از صد هکتاری خود، حدود 23500 نفر سکنه داشته است. این سایت باستان شناسی منحصربه فرد در زمان استعمار انگلستان به دلیل استفاده از بخش اعظم بقایای باستانی آن در ساخت راه آهن لاهور ـ مولتان (یکی از شهرهای استان پنجاب) متحمل آسیب های جدی شد و همین مساله باعث شد که بسیاری از رازهای آن هم تا مدت ها سر به مهر باقی بماند، اما تحقیقات اخیر دانشمندان مشخصا به این مساله اشاره دارد که یک دلیل احتمالی برای تغییر کاربری این کلانشهر، تغییرات اقلیمی بوده در حالی که پیش از این عملا هیچ نوع مدرکی دال بر تاثیر مستقیم این پدیده به دست نیامده بود. تحقیقات حاضر از این نظر اهمیت دارد که نه تنها انحطاط و افول یکی از بزرگ ترین شهرهای این تمدن بزرگ را با یک پدیده اقلیمی مستند جهانی مربوط می کند، بلکه در عین حال از تاثیر آن بر تمدن های بزرگ اوایل عصر برنز ازجمله مصر باستان، یونان و کرت و حتی امپراتوری آشور در بین النهرین نیز سخن به میان می آورد. لازم به یادآوری است که عامل انحطاط و زوال قدرت در امپراتوری آشور هم براساس تحقیقات علمی که در گذشته انجام شده، به طور مشخص تغییرات اقلیمی بوده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها