تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837271873
فلش‌های موازی علیه امنیت و اقتدار ایران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برکزیده سرمقالههای روزنامه‌های صبح دوشنبه فلش‌های موازی علیه امنیت و اقتدار ایران روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقالههای خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «پنج پیشنهاد برای کور کردن چشم فتنه»،«فلش‌های موازی علیه امنیت و اقتدار ایران»،«علمای اهل سنت زاهدان و انتظارات»،«سینمای گیشه گرفتار بی‌اخلاقی»،«آموزه‌های آزادی مرزبانان»،«قدرت عزت ملی»،«از دولت حاشیه تا حاشیه برای دولت»،«تنها راهکار باقی مانده»،«سه الزام توفیق بیشتر فاز دوم» و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
جام جم:پیام های پایتخت 3 «پیام های پایتخت 3»عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم دکتر علی دارابی معاون سیما است که در آن می خوانید؛سریال پایتخت 3 در نوروز 93 از سیمای رسانه ملی برابر نظرسنجی ها و ارزیابی ها، همچنان در صدر مجموعه های نمایشی و ویژه برنامه های سیما و نوروز بوده است. یک دغدغه مهم برای معاونت سیما و دست اندرکاران سریال در خصوص سری سازی پایتخت وجود داشت که آیا بیننده و رضایتمندی مخاطب در پایتخت 1 و 2 در پایتخت 3 هم تکرار خواهد شد؟ دستیابی به پاسخ این پرسش و برطرف شدن نگرانی ها، مطالعه، بررسی و زمان زیادی را به خود اختصاص داد و در یک اقدام هماهنگ، معاونت سیما و تیم تولید (نویسنده، تهیه کننده، کارگردان، بازیگران و ...) تصمیم به تولید پایتخت گرفتند که اقبال و رضایت عمومی مردم، حکایت از درستی این تصمیم بوده است. اما براستی دلایل موفقیت، محبوبیت، پیشتازی و رضایتمندی پایتخت 3 نزد بینندگان میلیونی در چه مواردی نهفته است؟ در یک دسته بنــدی کامل اهم این دلایل عبارت است از: یکم) صیانت از زبان و گویش های محلی. یکی از نگرانی های بزرگ سازمان علمی، فرهنگی، آموزشی یونسکو وابسته به سازمان ملل متحد آن است که در روند جهانی سازی و جهانی شدن بیش از 2700 زبان، گویش و لهجه های محلی در حال نابودی است، زیرا زبان های مسلط و غالب بین المللی در حال هضم و بلعیدن همه گویش ها، لهجه ها و زبان های دنیا به نفع خود هستند. اگر بزرگ ترین پیام و دستاورد سریال پایتخت را حفظ، ترویج و صیانت از زبان، گویش و لهجه خطه شمال کشور بدانیم، سخن به گزاف نگفته ایم و این نکته مهم را باید بیش از همه اقوام ایرانی قدر بدانند و خود بزرگ ترین حامی تولید این قبیل مجموعه ها باشند. دوم) اهتمام بایسته به مسائل اصلی کشور. هدفمندسازی یارانه ها یکی از بزرگ ترین اقدامات کشور برای اصلاح وضع اقتصادی کشور است. به ویژه آن که در اواخر فروردین 93 دولت درصدد ثبت نام از واجدان شرایط یارانه است. وقتی در پربیننده ترین برنامه تلویزیونی به موضوع هدفمندسازی به صورت هنرمندانه و حرفه ای پرداخته می شود این یعنی در متن سیاست های نظام حرکت کردن و تلاش برای اجرای موفق سیاست های دولت محسوب می گردد. افزون بر این مسأله محیط زیست که امروزه به مثابه یک بحران جهانی است و در کشور کم آب و خشک ایران، حفظ محیط زیست و حمایت از دست اندرکاران آن در یک سریال تلویزیونی مثال زدنی است. و بالاخره مسأله افزایش جمعیت را که از راهبردهای کشور است در سکانس ها، پلان ها و قسمت های مختلف پایتخت می توان دید که این اهتمام و توجه ستودنی است. سوم) ترویج معنویت و ارزش ها. پایتخت در این بخش کاری کرد کارستان. ترویج روزی حلال، مذمت دروغگویی و غیبت و سوءظن، نامگذاری فرزند به نام اهل بیت علیهم السلام، بخصوص انتخاب هوشمندانه نام فاطمه(س) در ایام شهادت حضرت زهرا(س)، تأثیر دعای والدین در موفقیت فرزند (درخواست نقی از مادر مرحومش برای پیروزی او در مسابقه کشتی)، تجلی مناسب رفتار و اعمال مذهبی (نماز نقی، ارسطو و همسر چینی او)، استعانت نقی از قرآن و بخصوص امام رضا(ع) و توسل به امام رئوف، بخش هایی از جلوه ها و نمادهای دینی، ارزشی و مذهبی در پایتخت به حساب می آید. چهارم) خانواده محوری. بی تردید پایتخت نمونه ای موفق از الگوی زندگی ایرانی ـ اسلامی است. تکریم والدین (بابا پنجعلی)، احترام به بزرگ ترها، تشخص و منزلت زن در خانواده و ایفای مقام مشورت و تصمیم گیری آنان در عرصه های مختلف، همدلی، تعاون و معاضدت همه اعضا نسبت به سرنوشت یکدیگر (عمل جراحی بهبود و گذشت سخاوتمندانه همسر ارسطو از اندوخته مالی برای مخارج عروسی و به صورت داوطلبانه آن را صرف عمل جراحی بهبود کردن)، زندگی ساده، بی پیرایه در عین قناعت و بی آلایشی و ارائه تصویری شایسته از زن مسلمان ایرانی (هما، فهیمه و ...) را که در همه شرایط در کنار همسر و اعضای خانواده هستند باید از ویژگی های سریال پایتخت برشمرد. پنجم) امید و غرور ملی. قهرمان پایتخت (نقی) نماد یک انسان سختکوش، پرتلاش و مصمم برای رسیدن به هدف است. هدف او کسب مقام قهرمانی در کشتی و افتخارآفرینی برای مردم منطقه (علی آباد، مازندران به عنوان پایتخت کشتی ایران) و به اهتزاز درآوردن پرچم پرافتخار ایران است. قهرمان برای رسیدن به این اهداف از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند و تمام سختی ها را به جان می خرد تا به پیروزی دست یابد. این همان الگوی یک پهلوان و قهرمان ایرانی است. و چه زیبا و هنرمندانه کارگردان در قسمت پایانی و در شب 12 فروردین (روز جمهوری اسلامی) به امام(ره)، شهیدان و نظام جمهوری اسلامی ادای دین می کند و پیروزی ایران بر آمریکا، روسیه و چین و برافراشته شدن پرچم مقدس جمهوری اسلامی را با اجرای سرود دسته جمعی مردم (همبستگی ملی) در استادیوم ورزشی به نمایش درمی آورد. پایتخت یکسره غرور ملی، عرق ملی، همبستگی اجتماعی، وحدت اقوام (مشهدی، مازنی و ...) را به رخ بیننده می کشد و مخاطب از این وحدت ملی احساس افتخار می کند. و از رهگذر همین رخدادهاست که دو ورزش مهم و پرطرفدار فوتبال و کشتی که دومی به عنوان ورزش ملی و افتخار ایرانی به حساب می آید، برای مردم و ورزش دوستان بازخوانی می شود. و لحظات غرور آفرین پیروزی قهرمان ایرانی اشک شوق هر ایرانی را در نوروز جاری می سازد و هیچ حسی برتر از برانگیختن حس غرور ملی و وحدت ملی نیاز مبرم امروز جامعه ما نیست. پایتخت، پیام های فراوانی دارد که باید نویسندگان، هنرمندان و دیگر اصحاب قلم و هنر به آن بپردازند. استفاده از هنروران به صورت سنجیده (در ورزشگاه ها، تماشاگران، جلوه های ویژه، طراحی صحنه، لوکیشن های متعدد و جذاب، بازی های اثرگذار و به یادماندنی هنرمندان، بهره گیری از موسیقی محلی و سنتی، تهیه کننده باسابقه و بالاخره کارگردان کاربلد، متعهد و وفادار به ارزش های جامعه را باید از دیگر ویژگی های این سریال برشمرد. پایتخت، طبق نظرسنجی ها بالای 90 درصد بیننده داشت. پایتخت، سریال و مجموعه ای نمایشی ـ اجتماعی با درونمایه طنز و کمدی بود که زندگی یک خانواده ایرانی را روایت می کرد. پایتخت 1 با مهاجرت سازنده به تهران آغاز شد، پایتخت 2 به مسأله اقوام ایرانی و لزوم وحدت ملی و مذهبی پرداخت و در پایتخت 3 امید و تلاش و افتخار ملی را مشاهده کردیم. آیا نباید از این تیم همدل و همراه انتظار ادامه کارهای بیشتری داشته باشیم؟ راه قدرشناسی از آنان چیست؟ هر کسی باید به وظیفه خود عمل کند. پایتخت سریالی بود که خانه ها را گرم و ماهواره ها را خاموش کرد. خراسان:پنج پیشنهاد برای کور کردن چشم فتنه «پنج پیشنهاد برای کور کردن چشم فتنه»سرمقاله روزنامه خراسان به قلم کورش شجاعی است که در آن می خوانید؛
سرانجام پس از ۶۰ روز بسیار سخت و تلخ که بر مردم گذشت، ۴ تن از ۵ مرزبان به گروگان گرفته و اسیر شده توسط گروه های تروریستی در شرق کشور آزاد شدند. ۱۷ بهمن سال ۹۲ همان روز تلخی بود که ۵ تن از فرزندان و مرزبانان ایران عزیزمان در دام تروریست ها و اشرار مرتبط با سرویس های جاسوسی برخی کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای غافلگیر شدند و چه روزهای سخت و پرالتهابی بر مردم و خصوصاً خانواده های این عزیزان طی این ۶۰ روز گذشت چرا که فرزندان برومندشان و مرزبانان غیورشان در چنگ جانیان و تروریست هایی اسیر شده بودند که در کارنامه سیاه خود و هم پالکی هایشان جنایت های فراوانی ثبت و ضبط شده است. داغ جنایت شامگاه جمعه سوم آبان ۹۲ و به شهادت رساندن ۱۴ نفر از فرزندان و مرزبانان غیور وطن عزیزمان به دست همین گروهک تروریستی هنوز سینه های مردم را همچنان می گداخت که دیگر بار و در فاصله کمتر از ۴ ماه ۵ تن از مرزبانان میهنمان به گروگان گرفته شدند و چون مردم سابقه جنایت های این گروهک تروریستی و سلف جنایتکار آنان را خوب به خاطر داشتند هر روز و لحظه اسارت این عزیزان در دست آن شریران و جانیان بسی سخت و طاقت فرسا بود چرا که آنان در عمل بارها و بارها نشان داده اند که از هیچ جنایتی فروگذار نیستند. و سرانجام روز گذشته پس از سپری شدن آن روزهای جانکاه و طاقت فرسا خبر خوش آزادی از چنگال تروریست ها و بازگشت ۴ مرزبان عزیز کشورمان دل مردم و خانواده های این عزیزان را شاد کرد. اما مجموعه این واقعه تروریستی و اقدام شرورانه برگ ننگین دیگری بر سلسله جنایت های این جانیان اضافه کرد چرا که تمامی شواهد و قرائن تا این لحظه و اظهارات برخی مقامات رسمی کشور و معتمدان محلی از به شهادت رسیدن یکی از ۵ مرزبان به گروگان گرفته شده توسط تروریست های مزدور، کج فهم، فریب خورده، جاهل و آدمکش حکایت می کند. سخنگوی این گروهک تروریستی خود به این جنایت در فضای مجازی اذعان کرده و چه جاهل و جانی هستند این کوردلان که هیچ شرع و عرف و منطق و عقلی بر اعمال آنان حاکم نیست که چنین ناجوانمردانه به کشتن اسیر اقدام می کنند. آیا این آدمکشان بسیار فاصله گرفته از وجدان و عاطفه و دین و قرآن و آدمیت نمی دانند که دیر یا زود ناله های جانسوز همسر جوان و پدر و مادر و خانواده این مرزبان عزیز کشورمان که برای تأمین امنیت مردم و وطن و حفاظت از کیان دین و میهنش جان در طبق اخلاص گذاشته دامن این جنایتکاران را خواهد گرفت و آه جانسوز همسر و خانواده این شهید و گریه های نوزاد شیرخواری که هنگام شهادت مظلومانه پدر اسیرش ده روزه بود و حالا ۲۰ روزه شده و مادرش منتظر آمدن همسر غیورش بوده تا نامی برای او انتخاب کند این جنایتکاران را راهی جهنم خواهد کرد با این حال این جانیان و اربابان آنان به یاد داشته باشند که ایران برای مانایی، سرافرازی، استقلال، امنیت و عزت خود جان های عزیز بسیاری به درگاه الهی هدیه کرده است و دلاور مردان این آب و خاک را باکی از سربازی و جانبازی در راه دین و میهن نیست اما خجل و سرافکنده و روسیاه و جهنمی، جانیان و تروریست هایی هستند که بر سربازان و مرزبانان میهن اسلامی شبیخون می زنند و ناجوانمردانه آدم می کشند و حتی به اسیر هم رحم نمی کنند و مرزبان اسیر را نیز به مسلخ جمود و عناد و خوی آدمکشی خود می کشانند. اما ذکر چند نکته درباره این موضوع را خالی از فایده نمی دانم. ۱ - اول این که دولت پاکستان باید ضمن عذرخواهی رسمی از دولت و مردم کشور ما به خاطر فعالیت گروه های تروریستی در خاک کشورش، تضمین عملی برای جلوگیری از این گونه فعالیت ها علیه مردم و مرزبانان کشورمان بدهد و به لحاظ قانونی و حقوق بین الملل و رعایت موارد انسانی و حسن همجواری باید متعهد شود که تمام تلاش خود را برای جلوگیری از اتفاقات مشابه این چنینی انجام دهد. ۲ - اگر تذکرات، رایزنی ها و روش های دیپلماسی پاسخ مناسب و شایسته را برای جلوگیری از تکرار عملیات تروریستی چنین جنایت هایی از داخل خاک پاکستان علیه نیروهای مرزی ندهد این حق کشور ما است که اقدامات موثر و بازدارنده برای کنترل، مهار و سرکوب اقدامات تروریستی را در مناطق مرزی و حتی در مناطقی از خاک پاکستان که به محل فعالیت های تروریستی تبدیل شده و از قرار معلوم دولت پاکستان یا اراده کنترل یا توان مهار آن را ندارد در دستور کار خود قرار دهد تا چشم فتنه کور شود و از این پس هیچ آدمکش و تروریستی سودای تجاوز به حریم وطن و شبیخون زدن به مناطق مرزی و مرزبانان کشور عزیزمان را نداشته باشد. ۳ - روشن است که امنیت و استقلال کشورمان از برترین امتیازات ایران عزیز در منطقه و جهان است و به هیچ عنوان هیچ گروه تروریستی نباید سودای خدشه دار کردن این امنیت بی بدیل در این منطقه ناامن را در سر بپروراند. پس مبارزه قاطع، موثر و بازدارنده با اشرار و گروهک های تروریستی باید بیش از پیش در دستور کار مسئولان قرار گیرد. در این راستا جلب مشارکت حداکثری مردم و معتمدان و ریش سفیدانی که در آزادی ۴ مرزبان عزیز کشورمان نیز موثر بوده باید بیشتر از گذشته برای تحکیم امنیت وجهه همت مسئولان ملی و خصوصاً محلی و بومی نقاط مرزی کشورمان قرار گیرد. ۴ - پر واضح است که سیستم مرزبانی کشورمان باید به لحاظ برخورداری از تجهیزات و امکانات پیشرفته، به روز و کارآمد، انگیزه بیشتر و قوی تر نیروها، آموزش های بیشتر و فنی تر، توان عملیاتی قوی تر و سریع تر، قدرت آفندی و پدافندی دقیق تر و پرسرعت تر و رعایت دقیق تر نکات اطلاعاتی و امنیتی برای جلوگیری از غافلگیر شدن و شبیخون خوردن، بیش از این ها مورد توجه دولتمردان و قانونگذاران قرار گیرد زیرا کمترین سهل انگاری و کم توجهی در ارتباط با مسائل امنیتی و مرزبانی می تواند خسارت ها و تبعات بس سنگین و خطرناکی و گاه جبران ناپذیری برای مردم و کشور به دنبال داشته باشد. شک نداریم که تجهیزات و امکانات مرزبانی تناسب چندانی با مأموریت خطیر دلاورمردان مستقر در مرزهای میهن مان ندارد این امری کاملاً روشن است که می توان و باید جلوی ولخرجی ها، ریخت و پاش ها و اسراف های فراوانی را که در کشور می شود گرفت و آن را صرف سرمایه گذاری در تحکیم و تداوم امنیت کشور و بستن کامل دست و پای اشرار و تروریست ها کرد. ۵ - افزون بر این ها می توان برای نیروهای مرزبانی به خاطر وظیفه بسیار خطیری که بر عهده دارند، حقوق، مزایا و تسهیلات خاص قائل شد و علاوه بر افزایش نیروهای کادر و امکانات و تجهیزات پیشرفته، برای سربازان مرزبانی نیز ضمن آموزش های ویژه، امتیازات و تسهیلات ویژه نیز در نظر گرفت، افزایش میزان مرخصی، پرداخت حقوق و حتی کاهش مدت خدمت سربازی برای سربازانی که در مناطق مرزی و عملیاتی خدمت می کنند می تواند در دستور کار و تصمیم سازی مسئولان قرار گیرد. امنیت مرزبانی و اهمیت امنیت مرزهای کشور و کور کردن چشم فتنه اشرار و تروریست ها آنچنان حائز اهمیت است که حتی شاید بتوان به این پیشنهاد اندیشید که مرزبانی به عنوان یک نیروی مستقل از نیروی انتظامی در خدمت امنیت کشور باشد. کیهان:فلش های موازی علیه امنیت و اقتدار ایران «فلش های موازی علیه امنیت و اقتدار ایران»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن می خوانید؛اصلاً مهم نیست که پارلمان اتحادیه اروپا در متن بیانیه خود راجع به ایران چه مواردی را آورده است، خوب گفته یا بد، انصاف داشته یا بی انصافی کرده است، به نفع ما حرف زده یا به ضرر ما؛ چرا که اساساً هیچگاه غرب و از جمله اروپا میزان و معیار قابل اعتنایی برای ارزیابی قدر و اندازه جمهوری اسلامی نبوده و کسی در جهان در این مورد برای اتحادیه و پارلمان آن اعتبار و موضوعیتی قایل نیست. ملت ایران نیز هیچگاه درستی یا نادرستی کارکرد خود و نظام سیاسی خود را در آینه غرب به تماشا ننشسته است و البته هیچگاه هم از یاد نبرده که غرب در طول چند صد سال گذشته و به خصوص در دوره هایی مثل امروز که ایران از قدرت قابل توجهی برخوردار بوده است، دشمن درجه یک ایران بوده است با این وصف و از این منظر ملت های جهان و به خصوص ملت ایران وقت خود را صرف قرائت و یا تماشای بیانیه پارلمان اروپا نمی کنند. همه می دانند که غرب هیچ مضمون جدیدی درباره ایران ندارد. اما در عین حال و در حاشیه این موضوع نکاتی وجود دارند: 1- حتی اگر در بیانیه مورد اشاره، گفته نشده بود، کاملاً پیداست که این بخشی از روند ژنو است که به نام مذاکرات هسته ای شروع شد و هیات ایرانی با تاکید بر اینکه فقط درباره پرونده هسته ای گفتگو می نمایند، از اوائل آبان ماه سال گذشته در این مذاکرات شرکت نمودند. این بیانیه می گوید مذاکرات مستقل درباره برنامه هسته ای معنا ندارد و غرب به همه چیز کار دارد و مذاکره با ایران بر سر پرونده هسته ای با عقب راندن ایران از سایر مواضعی که هر کدام بخشی از هویت و قدرت او را تشکیل می دهند همراه است بیانیه پارلمان اروپا پیش از ورود هیات ها به مذاکرات مربوط به «توافق جامع» به خوبی نشان می دهد که برنامه هسته ای مسئله اصلی در مواجهه غرب با ایران نیست. غرب گمان می کند که در دولت و دوره روحانی می تواند از طریق تحقیر و مداخله، ایران را وادار به عقب نشینی کند بر این اساس «فشار و مذاکره» را به عنوان راهبرد عقب راندن ایران مد نظر قرار داده است. البته کاملاً معلوم است که نه روحانی علاقه ای به چنین روندی دارد و نه ایران در اراده ملی آن تعریف می شود نه در باور یا نگاه یک نفر. بنابراین از این منظر تردیدی نیست که استراتژی فشار و مذاکره به جایی نمی رسد. اما با توجه به این روند بیش از همه باید خود دولت حساس بوده و واکنش نشان دهد. امروز مسئله مردم این است که چرا مواضع دولت هیچ تناسبی با فشار غرب ندارد. غرب آشکارا دارد ما را تحقیر می کند و دولت می گوید به مذاکرات خوشبین است و منتقدین را متهم به کم سوادی می کند! 2- مفاد بیانیه پارلمان اروپا و مفاد سایر اقدامات ضد ایرانی غرب باعملکرد بخش هایی از دولت و بعضی از مواضع دولت همخوانی دارد. وقتی غرب در این بیانیه و سایر اقدامات خود روی حقوق معارضان نظام سیاسی ایران تأکید می کند و همزمان در بخش هایی از دولت بخش هایی از این معارضان از موقعیت های دولتی برخوردار شده و دایره فعالیت های مخالف نظام را گسترش می دهند. از منظر ملت ایران این نمی تواند تصادفی باشد. وقتی در دولت بازگشایی یک انجمن معارض در دستور کار قرار گرفت و همزمان با آن اتحادیه اروپا و آمریکا در بیانیه هایی به طور کاملاً خاص و مشخص از آزادی عمل این انجمن معارض سخن گفته و آن را یکی از شرایط همکاری با ایران در اجرای توافق ژنو قرار می دهد، چطور می توانیم این را تصادفی و تلاقی دو سلیقه بدانیم؟ در حوزه قضایی وقتی ما شاهد فشار توامان بخش هایی از دولت علیه دستگاه قضا و فشار غرب علیه دستگاه قضا هستیم چطور می توانیم آن را تصادفی قلمداد نمائیم؟ وقتی در ذیل بند 16 بیانیه پارلمان اروپا نوشته شده: «از ایران می خواهیم تاریخی برای حذف کامل مجازات اعدام تعیین کند» و همزمان با آن روزنامه آسمان نص صریح قرآن درباره آیه قصاص را زیر سؤال می برد و آن را غیر انسانی می شمرد و یک مسئول ارشد در واکنش به توقیف این روزنامه، از ادامه انتشار آن حمایت می کند، چطور می توانیم این سه موضوع همسو را زاییده تصادف بدانیم؟ این ها بدون تردید نشان می دهد که یک توافقاتی صورت گرفته است. به بخشی از این بند از بیانیه پارلمان اروپا که ذیل عنوان «در حوزه چشم انداز مناسبات ایران و اروپا» آمده توجه کنید: «برقراری روابط سازنده با ایران به پیشرفت در اجرای کامل تعهدات ایران مطابق طرح مشترک اقدام مشروط است». این بند جدای از این که با تلویح نزدیک به تصریح می گوید موضوع آزادی فعالیت معارضان نظام جمهوری اسلامی و لغو حقوق اسلامی از متن دستگاه قضا بخشی از توافق ژنو است بیانگر آن است که در کنار سند اصلی و اعلام شده، توافقات مکتوب یا غیرمکتوب یا حداقل طرح مباحثی وجود داشته و طرفین درباره این که چنین بحث هایی هم می تواند بین ایران و غرب حل و فصل شود، توافقاتی کرده اند اما در عین حال شواهد دیگری هم این برداشت را تقویت می کند که به دو مورد اشاره می شود. چهار روز پیش خانم اشتون مسئول ارشد سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سخنانی در پارلمان اروپا گفت که «همه آنچه در ژنو توافق کرده ایم را نمی توانم بیان کنم، آنچه منتشر شده و من می توانم در اینجا از آن سخن بگویم، تنها بخشی از توافق مقدماتی است» شاهد دیگر این برداشت سکوت و محرمانه خواندن بخش های عمده ای از مفاد مذاکرات از سوی هیات ایرانی است. وزارت خارجه ایران در طول این شش ماه - حتی در جلسه خصوصی مجلس خبرگان- تنها به توضیح واضحات سه صفحه توافق مقدماتی ژنو پرداخته و از بقیه موضوعات به عنوان اسرار یاد کرده اند! می توان احتمال داد که حداقل بخشی از سیاهه بلند اتحادیه اروپا علیه ایران بخصوص در حوزه مسائل مرتبط با معارضان نظام مورد مذاکره قرار گرفته است. 3- مخالفت صریح اتحادیه اروپا با اعدام قاچاقچیان مواد مخدر و تصریح به این که معارضان امنیتی نباید مجازات شده و دستگاه قضایی حق ندارد از امنیت ایران در برابر معارضه امنیتی دفاع کند و این که محافل رسانه ای وابسته به غرب در ایران باید مورد حمایت دولت ایران از یک سو و اتحادیه اروپا از سوی دیگر باشند، ضمن اینکه خط تجمیع و امنیت بخشی به همه ظرفیت های معارضه با نظام و ملت را دنبال می کند، در عین حال پرده از روی ماهیت تمایل غرب به توسعه روابط با ایران برمی دارد. این اتحادیه در بخشی از بیانیه خود درباره ضرورت افتتاح سفارت اتحادیه اروپا در تهران، با صراحت می نویسد: «به عنوان ابزاری موثر برای تاثیرگذاری بر سیاست های ایران به گونه ای که دولت ایران حامی گفت وگو درباره مسائلی از قبیل حقوق بشر و حقوق اقلیت ها باشد» با این وصف روابط با ایران برای تغییر ایران است نه به رسمیت شناختن ایران و آنچه در ایران در پرتو عزم و اراده ملی به وجود آمده است کما اینکه در بند 18 بیانیه تصریح می کند که اتحادیه اروپا باید در راستای تحقق برنامه های موسسه NED آمریکا موسوم به «وقف برای دمکراسی» تقویت معارضان ایرانی را در دستور کار قرار دهد. با توجه به آنچه اشاره شد، وزارت خارجه ما در شرایطی قرار دارد که باید نه تنها موضع مخالفت جدی خود را علیه روند حقوقی، سیاسی، دیپلماتیک و رسانه ای غرب علیه ایران ابراز کند، بلکه باید مشخص کند که برای مقابله با این روند، چه برنامه جدی و کدام اقدام عملی را تدارک دیده و قرار است به صحنه بیاورد. در عین حال بقیه دستگاههای نظام جمهوری اسلامی هم در مواجهه با این روند ضدملی وظایف سنگینی دارند. مجلس شورای اسلامی بعنوان نهاد همتای پارلمان اروپا وظیفه ای حساس برعهده دارد. رئیس و نمایندگان مجلس تاکنون مواضع خوبی ابراز کرده اند ولی کاملا پیداست که مجلس کار مهمتری باید انجام دهد. موضعگیری رئیس و نمایندگان افتخارآمیز و قابل تقدیر است ولی اکتفا به این، مجلس شورای اسلامی را در حد یک محفل عمومی که سخنران آن مواضعی را اتخاذ می کند و به رسانه ها هم راه پیدا می کند، تنزل می دهد. مجلس محل تصمیم گیری است. همانگونه که پارلمان اروپا خط مشی دولت های این اتحادیه در مواجهه با ایران را طی بیانیه ای شبیه به قطعنامه اعلام و این دولت ها را ملزم به انجام آن می کند، مجلس شورای اسلامی نیز چنین جایگاه و مسئولیتی دارد. مجلس ایران باید بسته سیاستی خود در مواجهه با غرب در موضوعات مختلف مثل دخالت غرب در مناطق اسلامی، عدم رعایت حقوق مسلمانان در اروپا در حالی که در اغلب این کشورها، مسلمانان بزرگترین اقلیت های دینی به حساب می آیند، حقوق بانوان مسلمان، حقوق کودکان بخصوص در زمینه آموزش های مذهبی، جنایات ناشی از استفاده از سلاح های غرب در مناطق مختلف، برنامه غرب برای براندازی دولت ها در کشورهای اسلامی نظیر سوریه و... اعلام و بطور مشخص بگوید که دولت جمهوری اسلامی در مواجه با این اقدامات ناروا چه کاری باید انجام دهد. همانگونه که رهبر معظم انقلاب اشاره فرمودند غرب با داشتن کارنامه سیاه در موضوعات مختلف نباید به خود اجازه دهد در جایگاه مدعی و پرسشگر قرار گیرد. دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی و انتظامی کشور باید تلاش غرب برای آزادی معارضان امنیتی را بعنوان روند جدید ضدامنیتی تلقی کنند. این دستگاهها باید بدانند موادمخدر برای غرب یک سلاح است و دست اندرکاران آن می توانند در یک روند ضد امنیتی مورد حمایت غرب نقش آفرینی کنند از این رو نباید از کنار مطالبی که غرب منعکس می کند و پالس های آن بی توجه بود. جمهوری اسلامی:علمای اهل سنت زاهدان و انتظارات «علمای اهل سنت زاهدان و انتظارات»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛4 مرزبان ایرانی که در تاریخ 17 بهمن گذشته عناصر گروهک تروریستی موسوم به "جیش العدل" آنها را ربوده بودند، سرانجام این هفته با اعمال نفوذ مولوی عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان آزاد و دیروز وارد خاک کشور شدند. نقش انکارناپذیر مولوی عبدالحمید در آزادی این 4 مرزبان، نکاتی را به همراه دارد که توجه به آنها حائز اهمیت است. اولین نکته اینست که مولوی عبدالحمید چرا در همان روزهای اول بعد از ربوده شدن مرزبانان برای نجات آنها اقدام نکرد؟ کسی که قدرت اعمال نفوذ در گروهک تروریستی جیش العدل را دارد و در عمل نشان می دهد که مایل به حل مشکل است می تواند این اقدام را سریع تر و در روزهای اول انجام دهد و اجازه بروز عوارض منفی و ضایعات مترتب بر این اقدام تروریستی را ندهد. دوم اینکه گروهک تروریستی جیش العدل در اطلاعیه ای که به مناسبت آزادسازی مرزبانان ربوده شده منتشر شد اعلام کرده است: "علمای اهل سنت که دارای جایگاه بزرگی در جامعه اهل سنت ایران هستند، از ابتدای ماجرا، میانجی گری کرده و سعی کردند این ماجرا به خیر و خوبی حل شود که نهایتاً شورای مرکزی و رهبری سازمان جیش العدل رأی به آزادی نظامیان داده و آنها را تحویل هیأت اعزامی دادند. این تصمیم خالصانه در پاسخ به مطالبه علمای اهل سنت و در راستای نشان دادن حسن نیت و انسان دوستی اتخاذ شد تا ایران هم در راستای آزادی زندانیان اهل سنت گام بردارد و در غیر اینصورت بر مشکلات و مسائل منطقه افزوده خواهد شد و این آخرین اقدام در نوعش نخواهد بود." قسمت اول این اطلاعیه نشان می دهد تماس علمای اهل سنت و شخص امام جمعه اهل سنت زاهدان با ربایندگان مرزبانان از همان روزهای اول برقرار بوده، به همین دلیل انتظار این بود که اجازه نمی دادند یکی از این مرزبانان به شهادت برسد. قسمت دوم اطلاعیه نیز نشان می دهد تروریست های رباینده مرزبانان، خود را طلبکار می دانند و در مقابل آزادسازی مرزبانان انتظار دارند علمای اهل سنت برای آزادی زندانیان وابسته به این گروهک، که آنها را به غلط و با سوءاستفاده از فرصت "زندانیان اهل سنت" می نامند، کمک نمایند. این، یک توقع بیجا و نوعی باج خواهی است. زیرا گروهک تروریستی موسوم به جیش العدل، با مطرح کردن این توقع، از یکطرف آزادسازی سربازان بی گناهی که درحال انجام وظیفه مرزداری ربوده شده اند را یک امتیازدهی تلقی می کند و حتی از به شهادت رساندن یکی از مرزبانان بی گناه که یک جنایت آشکاراست سخنی به میان نمی آورد و از طرف دیگر، زندانیان مجرم وابسته به خود، که به جرم اقدامات تروریستی در زندان به سر می برند، را با مرزبانانی که مشغول خدمت به وطن بودند و در یک عملیات تروریستی ربوده شده اند، یکسان می پندارد! قطعاً این بخش از اطلاعیه گروهک تروریستی موسوم به جیش العدل، دارای محتوای تروریستی، خلاف قانون و ترویج خوی جنایتکارانه است و علمای اهل سنت با توجه به تعالیم نورانی اسلام باید آن را محکوم کنند و با انتشار اطلاعیه و ایراد سخنرانی اقدام به پاسخگوئی نمایند و بر این نکته نیز تکیه کنند که نظام جمهوری اسلامی با اهل سنت مشکلی ندارد و زندانیان مورد اشاره گروهک جیش العدل اشرار وابسته به این گروهک هستند. سومین و مهمترین نکته اینست که انتظار اکید از علمای اهل سنت و شخص امام جمعه اهل سنت زاهدان اینست که تمام توان خود را در جهت اصلاح آن دسته از جوانان استان خود که مرتکب اقدامات شرورانه می شوند بکار بگیرند و این لکه ننگ را از پیشانی مجموعه سیستان و بلوچستان پاک نمایند. وجود افراد شروری همچون عبدالمالک ریگی معدوم و بقایای گروهک تروریستی وابسته به او که مزدورانی برای تأمین اهداف بیگانگان هستند و برای ایجاد ناامنی در کشور اسلامی ایران به نقشه راه ترسیم شده توسط دستگاه های جاسوسی و اطلاعاتی استکباری و بعضی دولت های منطقه عمل می کنند، برای استان بزرگ سیستان و بلوچستان، که مردمی با ایمان، مقاوم و سخت کوش دارد، قابل قبول نیست. اگر این گروهک تروریستی اعتراف نمی کرد که برای علمای اهل سنت احترام قائل است و اگر امام جمعه اهل سنت زاهدان اعلام نمی کرد که در جریان جزئیات آزادی مرزبانان قرار دارد و برای ورود همراه با امنیت آنان به کشور به مسئولین مربوطه کمک کرده، شاید انتظاری از علمای اهل سنت سیستان و بلوچستان و شخص مولوی عبدالحمید برای مهار تروریست ها و جلوگیری از شرارت های آنها وجود نداشت، ولی با توجه به واقعیت های یاد شده این انتظار وجود دارد که علمای اهل سنت و شخص امام جمعه زاهدان با نفوذی که در اشرار دارند برای ریشه کن کردن شرارت ها و پاک کردن لکه ننگ تروریسم از دامن استان بزرگ و مؤمن پرور سیستان و بلوچستان تلاش نمایند. آنها قطعاً می دانند که نظام جمهوری اسلامی هرگز در برابر باج خواهی اربابان بزرگ اشرار یعنی سران استکبار جهانی تسلیم نشده و نخواهد شد چه رسد به دست نشاندگان حقیر آنها که اصولاً به حساب نمی آیند. بنابر این، ادامه شرارت ها در استان سیستان و بلوچستان ضمن اینکه راه به جائی نخواهد برد، فقط لکه ننگی بر پیشانی و دامن این استان خواهد بود، استانی که نباید اجازه داده شود جایگاه والایش به چنین لکه هائی آلوده گردد. از شخص مولوی عبدالحمید این انتظار وجود دارد که با تلاش مستمر خود، استان سیستان و بلوچستان را از وجود اشرار و تروریست ها پاک کند تا این تهمت ناروا متوجه وی نباشد که در موارد بحرانی با استفاده از نفوذ خود بر اشرار، تلاش می کند توجه دولتمردان جمهوری اسلامی را برای گرفتن امتیازاتی به نفع خود جلب نماید. امام جمعه زاهدان، هنگامی حسن نیت کامل خود را می تواند به اثبات برساند که تمام توان خود را در جهت ریشه کن ساختن اشرار از استان سرفراز سیستان و بلوچستان بکار گیرد و کاری کند که این استان از لوث وجود آنان پاک شود. رسالت:پلان نقد کتاب جامعه شناسی ایران «پلان نقد کتاب جامعه شناسی ایران»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم دکتر حامد حاجی حیدری است که در آن می خوانید؛
■ این مرد، چقدر آمریکا را دوست دارد...
■ این مرد، چقدر «ایران» را دوست ندارد...
■ در کتاب ”جامعه شناسی ایران“، نگارش دکتر حمید رضا جلایی پور، چه می گذرد؟
دکتر حمید رضا جلایی پور، پس از تکرار برخی مباحث روش شناختی که بعضاً آن ها را در کتاب ها و مقاله های قبلی ملاحظه کرده ایم و مبهوت مانده ایم که چرا خود ایشان به این باورها عمل نمی کنند، بر دو مفهوم «عینیت مسئولانه» (حاصل یک سوء تفاهم در مورد برایان فی) و «تیپولوژی» (حاصل یک سوء تفاهم در مورد ماکس وبر) طوری دست می آویزد، که او را از استعمال هر سازه نظری، چه «راه گشا» و چه «رفع تکلیفی» برای سازمان دهی مطالب خود خلاص کند؛ این که چگونه، بعداً خواهیم دید. نهایتاً، در فصل «دیدگاه برگزیده نگارنده برای مطالعه جامعه ایران»، هیچ نظریه ای را برای سازمان دهی تحقیق خود در جامعه شناسی ایران ارائه نمی کند، و دوباره، همان ملاحظات روشی قبلی را به زبان دیگری تکرار می کند. سپس، با طرح الگوهای تغییر، از همان اول کار، معلوم می کند که ما ایرانی ها در وضعیت نامطلوب و «کژ» و «بدقواره ای» به سر می بریم. هنوز مردد است که «ما» را چه بنامد؛ روی جلد، «ما» «کژ» هستیم و داخل جلد «بدقواره» هستیم! او وضعیت فعلی جامعه ایران را به مثابه یک «جامعه مدرن بدقواره» ترسیم می کند (237)، و سپس، وضعیت مدرن آمریکایی را به مثابه یک جامعه مدرن خوش قواره با گذار نرم (267) به عنوان هدف تغییر معرفی می نماید. این مرد، چقدر آمریکا را دوست دارد... در سراسر کتاب، او هیچ دلیلی نمی آورد که چرا یک «جامعه مدرن خوش قواره آمریکایی»، خوش قواره است و شایسته الگو بودن برای ایرانیان. او هیچ دلیلی نمی آورد که چرا ما این قدر «بدقواره» تشریف داریم، و چرا نسق زیست خود ما این قدر نژند است. این مرد، چقدر «ما» را دوست ندارد... ■ برای دکتر حمید رضا جلایی پور، مهم ترین رکن جامعه مدرن خوش قواره آمریکایی، دولت قوی و کارآست که پنج ویژگی دارد؛ «اقتصاد رقابتی، قانونی، آزاد و مبتنی بر خلاقیت نیروی کار»، «ساز و کار دموکراتیک»، «سازماندهی مردم در انجمن ها، تشکل ها، سازمان ها، احزاب و نشریات غیر حکومتی»، «مراکز علمی و دانشگاهی مستقل از دخالت مستقیم دولت»، «نهادهای دینی و فرهنگی مستقل از دخالت مستقیم نهادهای حکومتی» (8-325)؛ اینها، به زعم دکتر حمید رضا جلایی پور، ویژگی های «یک دولت مدرن خوش قواره آمریکایی» است. این مرد، چقدر آمریکا را دوست دارد... ■ سپس، می کوشد بر سر تاکتیک های تغییر حکمرانی فعلی به یک «دولت مدرن خوش قواره آمریکایی» به ذهنیت هایی دست یابد. او ضمن برشمردن ظرفیت های جنبشی برای تغییر جامعه ایران و مغتنم شمردن آنها، مدعی رکود در جنبش ضد آمریکایی می شود (565). رکود در جنبش ضد آمریکایی در درجه اول، از آن روست که امام خمینی (ره) درگذشته و وفات یافته است (565)؛ گویی این خط امامی قدیم، از اینکه امام خمینی (ره) درگذشته و با وفات خویش، راه را برای رسیدن به یک «دولت مدرن خوش قواره آمریکایی» گشوده شده، بی اندازه خوشحال است. این مرد، خیلی آمریکا را دوست دارد... ■ نهایتاً، در حالی که دکتر حمید رضا جلایی پور، «ما» را بسیار «کژ» و «بدقواره» می شمرد، و «دولت مدرن خوش قواره آمریکایی» را بیش از حد خوب و دور از دسترس، دست به ترسیم یک هدف میانی می زند: «کره جنوبی». از دیدگاه سوم شخص غایب دکتر حمید رضا جلایی پور، درست که «ما» نمی تواند برای رسیدن به « آمریکا» حتی بیندیشد، ولی می تواند لااقل به «کره جنوبی» فکر کند! این مرد، چقدر آمریکا را دوست دارد... و این مرد، خیلی با «ما» بیگانه است... او «ما» را به مثابه سوم شخص غایب، دوست ندارد... ■ ولی امروز، نه فقط همه «ما» ایرانی های اغلب ضد آمریکایی، بلکه دانشمندان تراز اول علوم انسانی که مطابق سنجش ISI، بیشترین ارجاعات را به سمت خود جلب کرده اند، معتقدند که یا دنیای مدرن کلاً «بی قواره» و «کژ» است، و باید آن را بازسازی کرد، یا لااقل، «زیست مدرن آمریکایی» مانند ساندویچ های مک دانلد، «آشغال» و «بدقواره» است (George Ritzer (ed.), 2010, McDONALDIZATION; The Reader, 3rd edn, California Thousand Oaks: SAGE.). ■ «ما»، و دانشمندان تراز اول علوم انسانی امروز، به رغم دکتر حمید رضا جلایی پور، می دانیم که اقتصاد این روزهای سرمایه داری و آمریکایی، «رقابتی، قانونی، آزاد و مبتنی بر خلاقیت نیروی کار» نیست و تعریفی ندارد؛ «ساز و کار» در نهادهای سیاسی امروز غرب مانند دولت های غربی و کژ نمونه سازمان ملل، دموکراتیک نیست؛ مردم از تزویر «انجمن ها، تشکل ها، سازمان ها، احزاب و نشریاتی که وانمود می کنند از مراکز قدرت مستقل اند» روی گردان شده اند؛ و سطح مشارکت های مدنی و سیاسی آنها روز به روز در حال کاهش است؛ «مراکز علمی و دانشگاهی مستقل از دخالت مستقیم دولت» نیستند؛ و «نهادهای دینی و فرهنگی» غربی توسط همان مراکز قدرت عمدتاً نومحافظه کار و زایونیستی اداره می شوند که حکومت های غربی را هم بی پرده کنترل می کنند. ■ با همه این شواهد، و چشم بسته به این همه گواه ها که با ضعف مفرط نظری نگارنده میسر می شود، او هنوز، خیلی آمریکا را دوست دارد... ■ چطور چنین چیزی ممکن است؟ من مانند برخی، فرض هایی مانند اینکه فلانی مأمور سی. آی. اِی. است را به تحلیل خود راه نمی دهم. در عوض، به نظر من، ضعف های عمیق فنی و تکنیکی در تحلیل جامعه شناختی، نگارنده را به این سطح فاحش از خطا در تحلیل گرفتار کرده است، و از این پس، در این سریال پاورقی ها به این مباحث خواهم پرداخت. ■ کدام اشکالات فنی؟
■ نگارنده در همان گام اول، موضوع خود را درست تعریف نکرده است، و دفاع متعصبانه از کارنامه اصلاح طلبان و حراست بی پایه از نهادهای بحرانی مدرن را با هدف جامعه شناسی ایران اشتباه گرفته است. در مورد این مشکل بعداً به تفصیل شرح و بسط خواهیم داشت، ولی روشن است که این اشکال فنی مهلکی است. از این گذشته، مهم ترین نکته آن است که برداشت های نگارنده محترم در مورد نظریه ها و مفاهیم و مضامین جامعه شناسی، صحیح و عمیق نیست. مثلاً در صفحه 618 اظهار نظر اشتباهی در مورد نظریه جامعه شناسی «پایان» قرن نوزدهم دارد: «بر خلاف تصور رایج در پایان قرن نوزدهم، امروز رشته جامعه شناسی ادعا ندارد که می تواند ”حرکت کل جامعه“ از جمله ایران را به طور قطعی پیش بینی کند». لحاظ جمیع جهات جامعه شناسی اروپایی و آمریکایی نشان می دهد که چنین مضمونی، آن هم در «پایان» قرن نوزدهم، و پس از شکست کمون پاریس، مضمون متداولی در جامعه شناسی نبوده است. یا در قاب و جدول شماره 2، نظریه پردازان جامعه شناسی را طوری معرفی می کند که فی الجمله می توان گفت که خیلی اشتباه است. نظریه پردازان را در دو رده «1850 تا 1920»، و «1960 به بعد» تقسیم می کند. خب؛ کسی که برداشتی تا این اندازه مخدوش از نظریه جامعه شناختی دارد و دستکم مقاطع سرنوشت ساز 1830 تا 1850 و 1920 تا 1960، از مرور او مفقود می شوند، معلوم است که از نظریه های جامعه شناسی استفاده بایسته ای در هدایت تحقیق خود نخواهد داشت. در رده بندی حمید رضا جلایی پور، فهرستی از متفکران منضم شده است که در آن، برخی چهره های اصلی و بانفوذ مغفول اند؛ چهره های کلاسیک مانند کارل مانهایم، جرج هربرت مید، جرج کسپر هومنز، و دانشمندان بانفوذ اخیر مانند میشل فوکو (نفر اول رنکینگ ISI)، ژاک دریدا (نفر سوم)، آلبرت بندورا (نفر چهارم)، اروینگ گافمن (نفر ششم)، جودیت باتلر (نفر نهم)، برونو لاتور (نفر دهم)، ژیل دلوز (نفر دوازدهم)، اولریش بک (نفر شانزدهم)، دیوید هاروی (نفر هجدهم)، گریت هافستد (نفر بیستم)، ادوارد ودیع سعید (نفر بیست و یکم)، رولان بارت (نفر بیست و سوم)، هانا آرنت (نفر بیست و پنجم)، والتر بنیامین (نفر بیست و ششم)، امانوئل لویناس (نفر سی و سوم)، و ژاک لاکان (نفر سی و چهارم). ■ فستیوالی از مماشات ها و بی موالاتی ها در کنار این ضعف نظری که بیش از حد مفرط به نظر می رسد، باعث شده است که کتاب «جامعه شناسی ایران»، بیشتر یک تسکین دهنده مجازی برای مرد اصلاح طلب سرخورده، نحوی وادادگی و بریدگی برای مرد انقلابی قدیمی، و سنخی از اهانت به انقلاب و میراث آن، به مقصد ترجیح آمریکا تلقی شود. مماشات ها و بی موالاتی ها، از دشواری های وسیع در زمینه ارجاعات و مستندات، شروع می شود، و تا غفلت از مطالعات پیشین، بیانات نامنقح و شگفت آور در سرتاسر کتاب، و شوخی و کم دقتی با مفاهیم و موضوعات مهمی چون نسبیت گرایی، عینیت گرایی، عینیت+مسئولانه، تیپ و تیپولوژی، دین، نسبت علم و دین، دموکراسی، جمهوریت، مردم سالاری دینی، جمهوری اسلامی، و... استمرار می یابد.
■ همه اینها، اهم مباحثی هستند که ما در سریال پاورقی ها، به آنها خواهیم پرداخت.
ادامه دارد... سیاست روز:سینمای گیشه گرفتار بی اخلاقی «سینمای گیشه گرفتار بی اخلاقی»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم ایرج فتح الهی است که در ان می خوانید؛تنها نگاهی به لیست فیلم های پرفروش سینمای ایران حاکی از آن است که فیلم های کمیک جایگاهی ویژه در این لیست دارند. سرلیست فیلم های پرفروش سینمای ایران بی شک سینمای متعلق به مسعود ده نمکی است که با بهره مندی از ادبیات کمدی، مفاهیم دینی و انقلابی را به سینما منتقل کرد و توانست در پنج فیلمی که تاکنون ساخته و همواره از بیان کمیک بهره برده بیش از ۲۸میلیارد تومان از گیشه سینمای ایران را به فیلمهای خود اختصاص دهد. غیر او اما از پرفروش های دیگر سینمای ایران می توان به کلاه قرمزی و بچه ننه، ورود آقایان ممنوع، خوابم میاد، دایره زنگی، توفیق اجباری، چارچنگولی و ... اشاره نمود که با متنی کمیک در باشگاه میلیاردی های سینمای ایران حضور یافتند. امسال هم دو فیلم پرفروش تر نوروز یعنی معراجی ها و طبقه حساس که تا به حال مجموعا بیش از ۶ میلیارد فروش داشته اند نیز کمدی هستند. اما در این میان فیلم طبقه حساس که حتی در برخی ایام اکران گوی سبقت را از رقیب خود ربوده و به فروشی بیشتر در برخی روزها از جمله ۱۲فروردین رسیده است، و حاصل سرمایه گذاری حوزه هنری سازمان تبلیغات است، اساسا فیلمی است با شوخی های متعدد اروتیک و طرح اولیه ای که از ابتدا بیننده را درگیر چنین مباحثی می کند. آیا به راستی اگر شوخی های جنسی این فیلم حذف شوند آنگاه چقدر از جذابیت آن باقی می ماند و نویسنده در نگارش فیلمنامه را چقدر بی مایه جلوه خواهد کرد. این که اساسا مردم ایران فیلم های شوخی دار را می پسندند و بسیاری با نگاهی تفریحی و گذران اوقات فراغت در سینما حضور می یابند و پول خرج می کنند تا بخندند نکته ای قطعی است اما در این میان نگاهی به مباحث و شوخی های مطرح شده در فیلم های کمدی پرفروش موید این نکته است که فیلم هایی که در راس پرفروش های سینمای ایران قرار دارند حاوی مباحثی اروتیک هستند که از قضا موجب استقبال نسبی مخاطب شده و جیب بسیاری از عوامل تولید و پخش فیلم را هم سنگین تر نموده اند. اما آیا به راستی این همان اتفاقی فرهنگی است که باید برای مخاطب و گیشه سینمای ایران پیش آید؟ مردم ایران اسلامی با پیروزی در انقلاب سال ۱۳۵۷ توانستند این انقلاب فرهنگی را مهم ترین انقلاب قرن جلوه دهند و موجب تاسی بسیاری از مردم آزادی طلب و استقلال جوی جهان شوند تا با گام نهادن در جای پای مردم انقلابی ایران قله های افتخار و پیروزی را درنوردند و یکه تاز شوند. اما این سوال باقی است که به راستی علت پرفروش تر بودن فیلم های کمدی دارای مضامین اروتیک چیست؟ این نکته ای است که باید به آن اندیشید و سهم تاثیرگذارانی از جمله مدیریت فرهنگی اعمال شده در سال های اخیر، فیلمسازان و فیلمنامه نویسان و رویکرد تربیتی و دینی ایشان و همچنین مخاطبان را در این میان جستجو کرد. وطن امروز:قدرت عزت ملی «قدرت عزت ملی»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم پیام صادق نژاد است که در آن می خوانید؛ چند نفر از اعضای دور و نزدیک فامیل ما هم در ایام انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 هوادار نامزدهای شکست خورده بودند. اتفاقا به واسطه شور جوانی تا مدتی بعد از روز انتخاب، در میان گپ و گفت های خانوادگی به صورت محسوس از «احتمال تقلب» و ضرورت حفظ حق مردم و محاسن نامزد شکست خورده خودشان صحبت می کردند. روحانی که در انتخابات 1392 پیروز شد باقی فامیل برای این بچه ها سنگ تمام گذاشتند... از تبریک پیروزی در یک رقابت «دموکراتیک» گرفته تا پیامک های طنزی مثل «رای ما رو دزدیدن دارن باهاش پز میدن!» یا مثلا «رای ما رو پس بدین!» مقصود یادآوری این موضوع بود که همیشه هواداران نامزدهای شکست خورده در انتخابات می توانند زیر میز بازی بزنند و با یک مانور روانی گسترده، امنیت ملی و قدرت یک کشور را در منظر جهانیان تضعیف کنند. بچه های پیروز فامیل ما در انتخابات اخیر، اکنون نسبت به 5 سال قبل خیلی باتجربه تر شده اند تا جایی که در مجالس عید امسال ناچار بودیم در نقد دولت مطبوع شان توصیه به انصاف را در کنار باقلوا و آجیل، دوستانه تعارف بزنیم. اما دردشان چه بود و چه هست؟ نه بابت ماجرای سبد کالا هنوز برآشفته بودند و نه از ضعف و بی برنامگی محسوس دولت در حوزه اقتصاد به خدا رسیده بودند. البته همه این موارد ذکر شده و ثبت شده در تاریخ دولت روحانی در جای خود مهم هستند اما جگر این بچه های بزرگ از جای دیگری می سوخت! جوانان آینده ساز ایران از تضعیف «قدرت جمهوری اسلامی ایران» به واسطه آنچه دولت «رابطه عقلانی» با جهان می خواند گله داشتند. احساس جدی شان این بود که دولت جدید از «دیسیپلین قدرت جهانی» بی بهره است و به همین جهت در پاسخ به درشت گویی های غربی ها و حتی کوچک زادگانی همچون برخی شیوخ مادرمرده عرب تعلل و سستی می کند. یک ایران است و یک دنیا «غیرت و عزت ملی»! قطعا هم نسلان فامیل ما مثل پدران و مادران شان زیر سایه عزت حسینی امام خمینی(ره) تجربه تاسیس انقلاب اسلامی ایران را ندیده اند اما از پس کوچه های تاریخ «قدرت خودباوری و استقلال ملی» را حس کرده اند. اما حقیقت این است که «عزت ایرانی» مقوله ای پس از انقلابی ه�
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
گوناگون
پربازدیدترینها