پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850967300
خاطره مرتضی احمدی از شش تایی شدن استقلال
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: تاریخ انتشار: 14 فروردین 1393 ساعت 10:31 | شماره خبر: 1442218305865547389
مرتضی احمدی هنرمند شیرین تهرانی است که در آستانه 90 سالگی، همچنان می گوید و می خندد و می خنداند. مرتضی احمدی هنرمند شیرین تهرانی است که در آستانه 90 سالگی، همچنان می گوید و می خندد و می خنداند. غیر از فعالیت در سینما و تلویزیون و تئاتر، چند کتاب فرهنگ تدوین کرده است. از جمله فرهنگ اصطلاحات بچه های تهران یا به قول خودش ترون. برای تمام کسانی که مثل من تئاتر را دوست دارند و روزگاری در حسرت ورود به عرصه هنر و دنیای هنر بوده اند، این ماجرا عجیب نیست؛ اینکه خانواده های سنتی شان جلوی پیشرفت آنها را بگیرند و با ورودشان به عرصه هنر مخالفت ورزند. این همان اتفاقی بود که برای من هم افتاد. پدر من هیچگاه قبول نمی کرد که من را روی سن و در حال بازی ببیند.
آنقدر این ماجرا برایشان غیرقابل قبول و غیرقابل هضم بود که اگر می فهمیدند، من را از خانواده طرد می کردند. این هم همان اتفاقی بود که افتاد! ماجرا از این قرار بود که کسی به پدرم اطلاع داده بود «چه نشسته ای که پسرت در حال بازی در تماشاخانه های لاله زار است.» پدر هم یک بار سر زده به تماشاخانه آمد و من را دید و بعد حسابی از خجالتم درآمد!
البته من حق را به او می دادم؛ شرایط آن زمان شرایط به سامانی نبود و همین باعث می شد که بیشتر خانواده ها از حضور ما در ورطه هنر بترسند، اما خدا را شاکرم که این نگرانی چندی بیشتر دوام نیاورد و پدرم با این ماجرا کنار آمد.
بگذریم، سال ها کار هنری کردم اما از دنیای ورزش هم غافل نبودم. این توجه به ورزش و به ویژه فوتبال باعث شده که من همه بازیکنان شاهین و پرسپولیس را بشناسم و از قدیمی ترین هوادار تیم پرسپولیس باشم. فکر نمی کنم مسن تر از من کسی مانده باشد و این خاطره را هم شاید هیچ کس نشنیده باشد. من کارمند راه آهن بودم. آن روز حقوق و مزایای خودم که 700 تومان می شد را گرفتم و از آنجا به جای خانه، یک راست به ورزشگاه رفتم تا بازی پرسپولیس با استقلال را که آن زمان تاج نام داشت، ببینم.
دل توی دلم نبود؛ بازی که شروع شد، گفتم یا ابوالفضل (ع) هر گلی که پرسپولیس بزند، صد تومان را صدقه کنار می گذارم. پرسپولیس گل اول را زد، صد تومان را از جیبم که پول در آن بود درآوردم ودر جیب دیگرم گذاشتم. گل دوم را هم زدند، همین کار را کردم. همینطور گل سوم، چهارم و پنجم هم زده شد. گل ششم که زده شد. گل ششم که زده شد، گفتم: یا حضرت ابوالفضل (ع) غلط کردم، حداقل صد تومان برای خودم بگذار، من بدون پول چه کار کنم؟ اینها همه خاطراتت جوانی هستند، خاطراتی که با آنها روزگار گذرانده ایم و حالا که به گذشته نگاه می کنم از آن راضی هستم و احساس سربلندی می کنم. (برترین ها به نقل از نسیم بیداری)
14 فروردین 1393 ساعت 10:31 | شماره خبر: 1442218305865547389
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-