واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: اما و اگرهاي حضور ورزشكاران روي پرده نقرهاي
پرده سينما هميشه جذابيتهاي خاص خودش را براي مردم داشته به طوري كه شايد به جرئت بتوان گفت از هر 10 نفر، حداقل چهار نفر آرزوي حضور در اين عرصه را دارند. اما اين آرزو براي برخي كه تعدادشان كم هم نيست، حسرتي دستنيافتني است. اما برخي هم بنا به موقعيتهاي خاص شغلي كه دارند، ميتوانند راحتتر از ديگران به اين عرصه راه پيدا كنند. عدهاي مثل ورزشكاران كه از محبوبيت و شهرت خاصي بين مردم جامعه برخوردار هستند، رسيدن به اين آرزو برايشان دستيافتنيتر است.
اين البته نميتواند يك تمايل يكطرفه باشد. يعني اين تنها ورزشكاران نيستند كه علاقهمند حضور مقابل دوربين هستند. بلكه افرادي كه آن سوي دوربين هستند نيز به اين رابطه و شكل گرفتن آن علاقه نشان ميدهند چراكه شناخت مردم روي ورزشكاران و علاقهاي كه به آنها دارند خود تضميني است براي يك موفقيت و قبل از كليد خوردن يك پروژه ميتوان حساب ويژهاي روي آن باز كرد، به همين دليل سينماييها هم از اين علاقهمندي ورزشكاران براي حضور مقابل دوربين و رفتن روي پرده سينما استقبال ميكنند.
خيليها اما معتقد هستند كه ورزشكاران نبايد وارد دنياي فيلم و سينما شوند چراكه اين مسئله ميتواند محبوبيت آنها را تحت تأثير قرار دهد و نميتواند تأثير جالبي روي جامعه داشته باشد. عدهاي هم بر اين باور هستند كه آنها همواره به چشم قهرمان ديده شدهاند و حضور در فيلم و سريال و بازي كردن نقشها، تصورات مردم از آنها را مخدوش ميكند. به طور مثال در سريال پژمان، مردم با يك فوتباليست بيهوش كه آنها را به خنده واميداشت مواجه شدند. شخصيتي كه با پژماني كه سالها فوتبالش را به تماشا مينشستند زمين تا آسمان فرق داشت و اين يك تناقض خاص ايجاد ميكند. با وجود آنكه مردم پژمان را بسيار دوست داشتند و با او به خوبي ارتباط برقرار كرده بودند، اما گاه ميماندند بين پژمان با شخصيت و متانتي كه فوتبال بازي ميكرد و پژمان لودهاي كه كمهوشيها و سر به هواييهايش همه را به خنده واميداشت. هر چند اين هنر جمشيدي را نشان ميداد كه آنقدر خوب بازي كرده بود كه مردم بين دو شخصيت واقعي و غيرواقعي او گير كنند اما براي جامعه به تماشا نشستن اين گونه شخصيتها از بازيگران كاملاً جا افتاده است اما ديدن آن از يك ورزشكار و قهرمان، خيلي جاافتاده نيست و هنوز هم با وجودي كه به تماشاي آن مينشينند، نميتوانند به درستي هضمش كنند.
مردم دوست دارند ورزشكاران مورد علاقه و قهرمانان خود را روي پرده نقرهاي هم ببينند، اما به نظر ميرسد مردم بيشتر دوست داشته باشند آنها را در قالب همان شخصيتهاي حقيقي خود ببينند. يعني فيلم يك ورزشكار و قهرماني كه ديگر زواياي زندگياش را هم به تصوير ميكشد اما در آن زواياي ديگر هم انتظار ميرود همان ابهت و شخصيت و حتي غرور ورزشكاري را داشته باشد كه در حين ورزش به تماشايش مينشينند.
با اين وجود نميتوان خط قرمزي براي حضور ورزشكاران در عرصه سينما تعيين كرد. اما با توجه به عرف جامعه و ديد مردم به ورزشكاران، انتظار ميرود آنها در صورت حضور در سينما يا حتي تلويزيون، در قالب نقشهايي ظاهر شوند كه نخست براي جامعه پذيرفته شود و دوم، تأثير مثبتي روي مردم، به خصوص جوانان كه الگوهاي رفتاري خود را از بين ورزشكاران و قهرمانان مورد علاقه خود انتخاب ميكنند داشته باشد. اين البته مسئوليتي است كه در عرصه ورزش نيز بر دوش اين افراد قرار دارد. يعني در دنياي واقعي خود آنها نيز اين انتظار وجود دارد كه رفتار و كردار و حتي پوشش آنها به گونهاي باشد كه نه تنها تأثيري منفي در جامعه و روي مردم نداشته باشد، كه بتواند فرهنگسازي و الگوسازي كند. اين مسئوليت وقتي بيشتر ميشود كه آنها قرار است در قالب شخصيتهايي غيرحقيقي مقابل دوربين بروند و بيشك حضورشان در عرصه سينما تأثير زيادي روي مردم خواهد گذاشت و با توجه به اين مهم، اين انتظار از ورزشكاران ميرود كه با توجه به روحيه و احساسات و تأثيرگذاريشان روي مردم جامعه و متناسب با اين مهم نقشهايشان را انتخاب كنند.
نویسنده : دنيا حيدري
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: 27 اسفند 1392 - 23:11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]