واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > چهره ها - عضو ارشد جامعه مدرسین حوزه علمیه قم میگوید، احترام به رأی و نظر مردم، واقعیتی در نظر امام خمینی(ره) بود. صادق چهرقانی: «امام خمینی(ره) در نظر داشت به افرادی که انقلاب کرده بودند اثبات کند که رهبری یک نقش هدایتگری دارد و هیچگاه دیدگاه خود را بر رأی و نظر مردم تحمیل نمیکند. امام همچنین برای اینکه به آیندگان اثبات کند که پایه ریزی نظام اسلامی بر اساس اراده و خواست ملت است، با برگزاری رفراندومی که تجلی گر اراده و خواست ملت بود؛ اصل نظام را به رای گذاشتند تا مردم خودشان نظام جمهوری اسلامی را انتخاب کنند.» اینها گوشههایی از سخنان آیتالله سیدهاشم حسینی بوشهری امام جمعه موقت قم و رییس سابق حوزههای علمیه سراسر کشور است. وی در گفتوگو با «خبرآنلاین»، با انتقاد از کسانی که عنوان میکنند امام خمینی(ره) در اصل معتقد به رأی و نظر مردم نبود و تنها برای جلوگیری از بهانههای دشمنان اصرار به رفراندم داشتند، گفت: بحث بهانه گیریهای دشمنان همیشه هست. حتی برای تحقق انقلاب، هم اگر دنبال این بودیم که نباید بهانه دست دشمنان دهیم، اصلا نباید انقلاب می کردیم. انقلاب ما برای مقابله با استکبار، مقابله با چپاولگری دشمنان و ... است که هیچ کدام بر طبق خواست دشمنانمان نبود. وی با تأکید بر این که احترام به رأی و نظر مردم، واقعیتی در نظر امام خمینی(ره) بود، گفت: عمده هدفی که امام خمینی(ره) دنبال میکردند، بر اساس آن چیزی بود که مردم میخواستند و بارها برای آن به خیابانها آمدند و تظاهرات کردند. وی در بخش پایانی این گفتوگو از کسانی که میگویند باید دوباره رفراندوم برگزار شود انتقاد میکند و میگوید، اینها چشمهایشان را بستهاند. مثل معروفی است که میگوید کسی که خواب است را میشود بیدار کرد است اما کسی که خود را به خواب زده است را نمیشود بیدار کرد، چون تصمیم به بیدار شدن ندارد. مشروح این مصاحبه را در ادامه میخوانید: چرا امام خمینی(ره) با وجود این که میدانستند در آن برهه از زمان، به دلیل این که انقلاب اسلامی تازه به پیروزی رسیده بود، همه مردم موافق و همراه با انقلاب هستند، اینقدر اصرار به رفراندوم و نظرخواهی از مردم داشتند؟ در حالیکه بسیاری نیز بر این عقیده بودند که با وجود حمایتهای همه جانبه مردم از انقلاب، نیازی به این کار نیست. فکر میکنم امام خمینی(ره) به دنبال آن بود که مردم در عمل هم احساس کنند بر سرنوشت خودشان حاکمند و حق تعیین سرنوشت خودشان را دارند. برای همین، در عمل به پای صندوق رأی آمدند و با آری و یا نه خود که به صندوق ریختند، انتخاب واقعی خودشان را نشان دادند. اگر امام(ره) فقط بر اساس برداشت خودشان - که البته یک برداشت واقعی بود - عمل میکردند و مسئله انتخاب نظام و جمهوری اسلامی را به رأی نمیگذاشتند، حداقل برای آیندگان این پرسش جدی مطرح بود که پایه نظام بر اساس اراده مردم پایه گذاری نشده است. امام همچنین برای اینکه به آیندگان اثبات کند که پایه ریزی نظام اسلامی بر اساس اراده و خواست ملت است، با برگزاری رفراندومی که تجلی گر اراده و خواست ملت بود؛ اصل نظام را به رای گذاشتند تا مردم خودشان نظام جمهوری اسلامی را انتخاب کنند. چون امام بهانهگیریهای آتی دشمن را پیش بینی کرده بودند و میخواستند مسائلی که دشمنان دنبالش بودند و توطئههایی که در مسیر انقلاب شکل میگرفت را خنثی کنند. ما شاهد بودیم که در طول این 32سال توطئههای زیادی کردند، اما یکی از مسائلی که دشمن هیچگاه نتوانسته آن را زیر سؤال ببرد، مسئله انتخاب مردم در رابطه با نظام جمهوری اسلامی بوده است. چرا امام اصرار به واژه «جمهوری اسلامی« داشتند؟این نظام با توجه به خون شهدایی که به زمین ریخته شده و تقدیم انقلاب شده است، نشان میدهد که مردم بر اساس آرمانی این انقلاب را به پیش بردند و رهبری هم بر اساس یک آرمانی این حرکت را هدایت کردند. بر این اساس میتوان گفت که بر اساس آرمان والایی این انقلاب به ثمر نشست. یعنی بحث اسلامیت هم برای امام خمینی(ره) و هم برای مردم ما مهم بوده است. امروزه در برخی از کشورها بحث اسلامی بودن را مطرح میکنند اما آثار و نتایجی از اسلام ندارند. به همین دلیل هم امام خمینی بر واژه اسلامیت نظام اصرار داشتند. اما برخی تعبیرات دیگری از جمله جمهوری دموکراتیک یا عناوین دیگری را مطرح میکردند که اگر محقق میشد، همیشه زمینه انحراف انقلاب، از مسیر اصلی خودش وجود داشت. انقلاب ما بر اساس سه اصل مترقی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی پیروز شد. یعنی هم جمهوریت و هم اسلامیت. این همان تعبیری است که رهبر معظم انقلاب بارها با عنوان مردم سالاری دینی مطرح میکنند. یعنی نقش مردم یک نقش کلیدی است. منتها بر اساس خواستی که مردم دارند. یعنی اسلام را مردم میخواهند. مردم آراء و نظریاتشان بر اساس اسلام خواهی است. هم در رابطه با قانون اساسی و هم در رابطه با اصل نظام و هم در رابطه با هر حرکتی که متناسب با نظام انجام گرفته است. مردم ارادهشان را بر اساس چارچوب اسلام دنبال کرده و پیگیری میکنند. احترام به رأی و نظر و خواست مردم در نظر امام خمینی(ره) تا چه میزان بود؟ احترام به رأی و نظر مردم، واقعیتی در نظر امام خمینی(ره) بود. واقعیت امر این است که امام راحل معتقد بود که یک نظامی در چارچوب مسائل اسلامی پیریزی شود. از این رو برای این که معلوم باشد که این مردمند که خواهان این نظام هستند، هم از واژه اسلامی استفاده شد و هم از واژه جمهوری. جمهوریت آن اراده و خواست مردم است و اسلامیت به عنوان آن قانونی است که مردم زندگیشان را بر اساس آن تنظیم میکنند. برخی معتقدند که امام خمینی(ره) رأی مردم را زینتی میدانستند و در اصل معتقد به رأی مردم نبودند و اگر اصراری به برگزاری رفراندوم داشتند به دلیل جلوگیری از بهانههای دشمنان بود. تحلیل شما از این سخنان چیست؟بحث بهانه گیریهای دشمنان همیشه هست. حتی برای تحقق انقلاب، هم اگر دنبال این بودیم که نباید بهانه دست دشمنان دهیم، اصلا نباید انقلاب می کردیم. انقلاب ما برای مقابله با استکبار، مقابله با چپاولگری دشمنان و ... است که هیچ کدام بر طبق خواست دشمنانمان نبود. عمده هدفی که امام خمینی(ره) دنبال میکردند، بر اساس آن چیزی بود که مردم میخواستند و بارها برای آن به خیابانها آمدند و تظاهرات کردند. یعنی بارها مردم به صورت عملی یک رفراندم عمومی را برگزار کرده بودند، ولی در شکل قانونی خودش که از نظر دنیا هم پذیرفته شود و برای آیندگان نیز عملا حرفی باقی نماند و خود مردم هم احساس کنند که همانی که اراده کردند همان اتفاق افتاده؛ این انتخابات برگزار شد و جمهوری اسلامی رای آورد. در چند سال اخیر زمزمه هایی از سوی برخی مطرح می شود که اگر امام خمینی(ره) زنده بودند، با توجه به مسائلی که در کشور اتفاق افتاده، شاید یک رفراندوم دیگری نیز برگزار میکردند؛ نظر شما در این باره چیست؟اینها هنوز اراده مردم را نشناختهاند. چرا که رفراندوم جایی برگزار میشود که حالت ابهامی در جامعه باشد و رأی مردم مشخص نباشد. در سراسر کشور، در روز 22 بهمن و سایر مناسبتها سیل مردم به خیابانها میریزد و حضور جدی پیدا میکند و هماهنگیشان را با مسائل نظام اعلام میکند. همه اینها در حقیقت اعلام رأی و نظر مردم است. این بحث رفراندمی که از ناحیه دشمنان مطرح میشود، در حقیقت یک نوع زیر سؤال بردن است. اینها چشمهایشان را بستهاند. مثل معروفی است که میگوید کسی که خواب است را میشود بیدار کرد است اما کسی که خود را به خواب زده است را نمیشود بیدار کرد، چون تصمیم به بیدار شدن ندارد. /111
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]