محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826898384
مدیرعامل مجمع فعالان رسانه‌ای فضای مجازی انقلاب اسلامی: مدیران عامل وایبر، فیسبوک و گوگل بر اساس اظهارات خودشان صهیونیست هستند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: مدیرعامل مجمع فعالان رسانه‌ای فضای مجازی انقلاب اسلامی:
مدیران عامل وایبر، فیسبوک و گوگل بر اساس اظهارات خودشان صهیونیست هستند
مهدی صرامی گفت: مدیر عامل برخی از شبکه‌های اجتماعی مانند VIBER، عضو ارتش رژیم صهیونیستی است، همچنین سرورها طبق آن چه که غربی ها اعلام میکنند، در خاک سرزمین‌های اشغالی است.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از نسیم، امروزه فضای مجازی نفوذ بسیاری در جوامع مختلف پیدا کرده که در این میان قدرت های بزرگ با استفاده از این ابزار در صدد بر هم زدن معادلات سیاسی و اجتماعی در نقاط مختلف جهان در راستای اهداف خود هستند و البته تاکنون موفقیت هایی نیز در این رابطه داشته اند. جمهوری اسلامی ایران نیز از بدو تاسیس به دلیل ایستادگی در مقبال جریان سلطه جوی جهانی همواره در معرض هجمه های فراوان فرهنگی سیاسی اجتماعی در بستر فضای مجازی بوده و هست. اما در ماه های اخیر و با استقرار دولت یازدهم اظهار نظرهای مختلفی از سوی مسئولان در مورد نحوه مدیریت این فضا در کشور شده که بعضا نگرانی مردم را از نتایج احتمالی این اظهار نظر ها نیز در پی داشته است. به همین مناسبت بر آن شدیم تا گفتگویی با مهندس مهدی صرامی مدیر عامل مجمع فعالان فضای مجازی انقلاب اسلامی در مورد وضعیت فضای مجازی و تهدید ها و فرصت های پیش رو داشته باشیم. در این گفتگو به بررسی و تحلیل زیرساخت های اینترنت و دایره نفوذ شبکه های اجتماعی فضای مجازی در وضعیت اقتصادی و سیاسی ایران و سایر کشورها پرداخته شده است. از این رو مشروح گفتگوی تفصیلی ما با مهدی صرامی به شرح زیر است: * فضای مجازی به مصداق اینترنت، در کشور ما در چه فضایی شکل گرفت و مولود چه چیزهایی بوده و چگونه و با چه ویژگی هایی پدید آمد؟ به طور کلی، ویژگی های اصلی شرایطی که به پدید آمدن اینترنت منجر شد چه بود؟ به نظرم بحث مبنایی خوبی را مطرح کردید. عبارت فضای مجازی، زاییده فضای حاکم بر کشور در دو سه سال گذشته است. تا پیش از این، این عبارت خیلی استفاده نمی شد. می شود گفت این عبارت حاصل جمع بندی است که رهبری عزیز حدود دو سال قبل در این باره به آن رسیدند. این واژه اولین بار به صورت رسمی و در مکاتبات اداری کشور، در قالب حکم ایشان مبنی بر تأسیس شورای عالی فضای مجازی و مرکز ملی فضای مجازی نمود پیدا کرد. تا قبل از تأسیس این شورا، دیدگاه های مختلفی در رابطه با فضای مجازی وجود داشت؛ عده ای با عبارت فناوری اطلاعات از آن یاد می کردند. عده ای دیگر، با نگاه فرهنگی با عنوان رسانه های دیجیتال بر این موضوع تأکید داشتند. برخی هم با تعبیر دولت الکترونیک از آن نام می بردند. این عبارات هر کدام با یکدیگر یک سری اشتراکات و یک سری افتراقات دارند ولی پشت هر کدام در واقع یک جهان بینی و نوع نگاه خاص خود نهفته است. دیدگاه حاکم بر فضای مجازی در دوره اصلاحات دیدگاه فناوری اطلاعات و در دوره سازندگی، مخابراتی بود از 15سال قبل تا7 سال پیش بیشتر بر روی پارادایم فناوری اطلاعات تأکید می شد. با اوج گیری این دیدگاه بود که شالوده شورای عالی فناوری اطلاعات را در سال 82 بنا گذاشتند و پیگیر شدند تا از طریق مجلس تصویب شود و شد. این دیدگاه بیشتر در دولت آقای خاتمی رایج بود. دیدگاه قدیمی تر از این هم وجود دارد؛ دیدگاه رایج تا قبل از آن، پارادایم مخابراتی بود. مخابراتی ها بیشتر در دولت آقای هاشمی و دولت اول آقای خاتمی تعیین کننده بودند. نگاه آن ها صرفاً ارتباطاتی از حیث زیرساخت ارتباطی و مخابراتی بود. صاحبان این دیدگاه درک خاصی نسبت به ابعاد نرم افزاری و سایر ابعاد مرتبط با فضای زندگی مردم نداشتند. * به عنوان یک موضوع نرم به آن نگاه نمی کردند و بیشتر دیدگاه تکنو کراتی داشتند؟ بله. همین طوراست. نگاه تکنوکرات داشتند. البته این نگاه تکنوکراتی در مدعیان فناوری اطلاعات نیز حاکم است. تا پیش از آن، به عنوان یک بحث عمرانی به اینترنت نگاه می شد. نگاه مخابراتی بود و خیلی کاری به مباحث مربوط به نرم افزار نداشت چه برسد به نرم افزار و بالاتر از آن بحث سرویس ها و محتوای آن. این دیدگاه، هم اکنون دوباره دارد در دولت نمود پیدا می کند. این دیدگاه در عمل دیدگاهی تقلید گرایانه به فضای مجازی دارد. نمی تواند فضای مجازی را ببیند و اگر هم ببیند در حد مسائل مخابراتی می تواند آن را تحلیل کند. البته اقدامات مثبتی هم با این نگاه در اوایل دهه هفتاد انجام شد.بخش قابل توجهی از کشیدن فیبرهای نوری کشور در این دوران بوده است و آقای هاشمی بخشی از افتتاح های آخر دوره خود را با افتتاح پروژه های فیبر نوری سپری کرد. البته به دلیل نقص در جامعیت دیدگاه می بینیم که بخش عمده ظرفیت این شبکه فیبر نوری بلااستفاده میماند. دیدگاه دیگری که چند سال پس از آن شکل گرفت، دیدگاه فناوری اطلاعات بود؛ این دیدگاه هم به زیرساخت و سخت افزار توجه دارد هم قدری به لایه های نرم افزار در حد نرم افزار های پایه و کاربردی توجه می کند اما نگاه همچنان نگاه تکنوکرات است و از ابعاد اجتماعی و فرهنگی فضای مجازی درکی ندارد. یعنی تکنوکراسی در این دیدگاه هم موج می زند و مانع از این می شود که درک کاملی از فضای مجازی داشته باشد. این دیدگاه غالب در آن سال ها بود و اوج آن در سال 82 در قالب مصوبه ای بود که برای مجلس فرستاده و بر اساس آن شورای عالی فناوری اطلاعات تشکیل شد. دیدگاه تکنوکراتیک فناوری اطلاعات یک نوع هم سویی منفعلانه با جهانی سازی غربی و آمریکایی را در پی دارد این دیدگاه چون تکنوکراتی است در واقع، یک نوع هم سویی منفعلانه با جهانی سازی غربی و آمریکایی را در پی دارد. در عمل، نتیجه غالب بودن دیدگاه تکنوکراتیک بر فضای مجازی در پارادایم فناوری اطلاعات این است که ما بایستی بدون این که درباره فناوری حتی فکر کنیم و حتی اجازه بدهیم جوانان و نخبه های ما نسبت به ایجاد فناوری بومی اقدام کنند، ما صرفاً وارد کننده فناوری باشیم و این اتفاق هم واقعاً داشت پیش می آمد و داشت با سرعت بالایی اتفاق می افتاد. نتیجه این کار این بود که یک نوع اینترنت ناکارامد وابسته به آمریکا را در داخل کشور ترویج دادند. اینترنت وابسته ای که دارای سه ویژگی قیمت بالا، سرعت کم و امنیت پایین است. نتیجه دیدگاه تقلید گرایانه در فضای مجازی در حد فناوری اطلاعات ترویج اینترنت وابسته به آمریکا در کشور بود نتیجه دیدگاه تقلید گرایانه در فضای مجازی در حد فناوری اطلاعات این بوده است که اینترنت وابسته به آمریکا در کشور ترویج شد و به اسم فناوری، نخبگان کشور از ورود مستقل در این حوزه به شیوه هایی پیچیده بازداشته شدند. این اتفاق به شکل سازمان یافته ای صورت گرفت و در واقع، توانمندی و ظرفیت نخبگان داخلی در حوزه های مختلف فضای مجازی و حتی بخشهای فنی فناوری اطلاعات و کامپیوتر پیش پای محصولات خارجی ذبح شدند. واقعاً این اتفاق افتاد. عملا ً با بودجه های دولتی سخت افزارها و نرم افزارهای پایه آمریکایی و خارجی در کشور ترویج و تحکیم شدند و دولت حتی حاضر نشد برای تقویت این فناوریها در داخل کشور از متخصصین داخلی حمایت یا استفاده کند و یا حتی محصولات تولید شده توسط متخصصان داخلی را خریداری و بهره برداری کند. رویکرد دولت اصلاحات در حوزه اینترنت منجر به افزایش و تقویت وابستگی ما به زیر ساخت های اینترنتی آمریکا و نفوذ آن بر حوزه اطلاعات کشور شد در همان سال ها در حوزه سخت افزار و نرم افزار، نمونه های قابل رقابت با نمونه های خارجی تولید شد اما توسط دولت به کار گرفته نمی شد و یا بی استفاده می ماند و همزمان نمونه های خارجی وارد می شد. این وضعیت، شرایط نا برابری را ایجاد می کرد که باعث می شد متخصصین داخل کشور نسبت به تولید بی انگیزه شوند و از حیث فرهنگی و سیاسی نیز منجر به افزایش و تقویت وابستگی ما به زیر ساخت های آمریکا در حوزه فناوری اطلاعات شد و عملاً آمریکا توانست نفوذ جدی بر حوزه اطلاعات کشور ما به دست بیاورد. این روند از 15 سال پیش ایجاد شد و برگ برنده ای در دست آمریکا قرار گرفت زیرا پیش از آن اینترنت به این شکل توسعه پیدا نکرده بود بلکه برنامه توسعه اینترنت، توسعه اینترانت داخلی در کشور در قالب تقویت شبکه داخلی بود و نمود آن در قالب توسعه شبکه فیبر نوری داخلی با دیدگاه مخابراتی بود نه توسعه اینترنت خارجی. با این دیدگاه وابسته فنی عملاً همه تلاش هایی که با دیدگاه مخابراتی صورت گرفته بود، بی تأثیر شد و هم اکنون شاهد آن هستیم که آن شبکه فیبر نوری گسترده ای که در کشور ایجاد شده بود، عملاً به کار گیری مناسب نشده و هم اکنون نیز بسیاری از ظرفیت های فیبر نوری ما به کار گرفته نمی شود. این کار به نوعی هدر دادن سرمایه ها بود که اتفاق افتاد. در پازل جهانی سازی آمریکایی در حوزه فناوری اطلاعات قرار بود ایران به نوعی، مستعمره ای از آمریکا باشد به نظر من به شکلی، این اتفاق در پازل جهانی سازی غربی افتاد. یعنی همزمان با یک افزایش بی سر و سامان چاپ و نشر در برخی حوزه های رسانه ای مانند مطبوعات، در سطح دیگری به نام فناوری اطلاعات، اینترنت وابسته به آمریکا را که اتفاقاً با کیفیت پایین و درجه 2 و 3، قیمت بالای وابسته به دلار و امنیت بسیار پایین داشت، در کشور ترویج کردند. این ها حاصل دیدگاه فناوری اطلاعات محور و تقلید فضای مجازی در حد فناوری اطلاعات بود. اوج آن در سال 82 بود و بعد از آن هم ادامه پیدا کرد. این دیدگاه، کم کم افول پیدا کرد و آگاهی هایی در جامعه پیدا شد و نخبگان متوجه ناکارآمدی و ضعف موجود در وابستگی شدند و طرح و نقشه ای را که پشت این دیدگاه بود کشف کردند. در پازل جهانی سازی آمریکایی در حوزه فناوری اطلاعات قرار بود ایران، مستعمره ای از آمریکا باشد و این روند به اسم توسعه پیش رفت. * این مستعمره آمریکا شدن ایران در حوزه فناوری اطلاعات به چه معنی است؟ الان ما به عنوان یک کاربر خانگی، اینترنت مان را از یک ISP می گیریم. ISP هم پهنای باند را از شرکت ارتباطات زیرساخت می گیرد. شرکت ارتباطات زیرساخت یک شرکت دولتی است که اینترنت را از یک شرکت خارجی خرید می کند. آن شرکت خارجی نیز از یک شرکت دیگر خریداری می کند. این واسطه ها تا جایی ادامه پیدا می کند که به آن جا می رسیم که عمده پهنای باند اینترنت از آمریکا خریداری می شود. در واقع این اتفاق با واسطه چندین شرکت خارجی صورت می پذیرد و بعد از چند واسطه خارجی این پهنای باند به GATE WAYی ما می رسد. پس شرکت ارتباطات زیر ساخت کشورمان این پهنای باند را از شرکت های واسطه خریداری و وارد کشور می کند. بنابراین پهنای باندی که شما استفاده می کنید، از خارج از کشور و با قیمت هزینه کردن ارز وارد کشور می شود. نتیجه این اتفاق، این است که قیمت پهنای باند، چندین برابر و بسیار گران تر از رقبای خارجی است. نهایتا این معماری غلط توزیع اینترنت باعث شده هر شهروند ما عملا ذیل شبکه امریکا فعالیت کند و درنتیجه تحت قوانین و حاکمیت مجازی امریکا قرار گیرد. باتوجه به منطق فضای مجازی که تولیدکننده مصرف کننده است و مصرف کننده تولیدکننده است، تعدادی از سرویس دهنده های ما می خواهند سرویس و محتوای بومی ارایه کنند و ایجاد اشتغال کنند ولی به دلیل معماری کنونی توسط رقبای امریکایی ظرفیتهایشان تخلیه و علیرغم شایستگیهای خود از دور رقابت خارج میشوند. یکی از علت ها و توجیهات اینترنت توسعه اشتغال است ولی برعکس شده زیرا وابسته بودن و تحت حاکمیت خارجی بودن پهنای باند مورد استفاده ما موجب می شود ظرفیت های اشتغال خود را تقدیم خارجی ها کنیم یعنی بیشتر برای خارجی ها شغل ایجاد کنیم و اطلاعاتمان را تقدیم امریکا کنیم. پهنای باندی که در اختیار شرکت های داخلی قرار می گیرد، به عنوان مواد اولیه آن ها در حوزه خدمات اینترنت است و این ها با کسانی باید رقابت کنند که همین پهنای باند را با چندین برابر قیمت پایین تر در اختیار دارند و در کشور ما هم ارائه خدمات می کنند و فارغ از قوانین مالیاتی و مالی، قوانین کار و ضوابط فرهنگی در داخل کشورمان کارخودشان را می کنند. انواع مزیت های اقتصادی هم به این ها داده شده که عملاً شرکت های داخلی از همه این ها محروم هستند. * آیا این به این دلیل است که زیرساخت های ارتباطی از خارج از کشور وارد می کند؟ بله. * آیا این فناوری در داخل وجود دارد و استفاده نمی شود؟ بحث دقیقاً درباره همین مسئله است. نیاز به پهنای باند در داخل کشور شکل میگیرد و 95درصد محتوا دقیقا در داخل کشور تولید می شود. به طور تمثیلی می توان گفت میوه تمام این زیرساخت و نرم افزارهای پایه و شبکه و سرویس ها، محتوا هست. شما یک ایمیل هم که ارسال می کنید، آن ایمیل محتوا دارد. درست است که یک سرویس دهنده ایمیل بعنوان واسطه وجود دارد ولی آن محتوای ایمیل را شما دارید به فرد دیگری منتقل می کنید. این افرادی که دارند تبادل محتوا می کنند، درصد بسیار بالایی از این ها هر دو در داخل کشور هستند. بیش از 95 درصد نیاز به پهنای باند در داخل کشور تولید می شود و مبدا و مقصد آن در داخل کشور است. به عبارت دیگر نقاط ابتدا و انتهای استفاده از پهنای باند در داخل کشور است. در چنین شرایطی چرا باید پهنای باند از خارج از کشور وارد شود؟ امروزه در دنیا، با تولید پهنای باند تولید ثروت می کنند؛ این فرآیند به این ترتیب است که ما در کشور داریم ترافیک تولید می کنیم. ترافیک به محتوا ارزش می دهد فلذا هم ارز محتوا قیمت دارد. به عبارت دیگر با ایجاد ترافیک توسط مردم کشور ما یا شرکت های خدماتی ما در حوزه اینترنت، محتوا تولید می شود. این محتوای تولید شده، ارزش پولی و قیمت دارد. ما باید در داخل کشور، معماری اطلاعاتی و پهنای باندمان را طوری تغییر دهیم و طرح ریزی کنیم که ارزش افزوده این ترافیک به جیب مردم خودمان برود و نه خارجی ها. اتفاقا از نظر فنی هم این دانش و تخصص در داخل کشورمان وجود دارد ولی برخی منافع موجود در ساختارهای اجرایی کشور مانع تصمیم گیری عقلانی معطوف به منافع ملی در این مورد می شود. پس مشکل از دانش و توان داخل نیست بلکه مشکل از عدم تصمیم درست توسط مدیران اجرایی است. * آیا بستر های تکنولوژیک و امکانات دیگر مورد نیاز برای این اتفاق در کشور وجود دارد و چنین کاری امکان پذیر است؟ اصلاً از نظر منطق اقتصادی همین اتفاق باید بیفتد. در منطق اقتصادی، بهترین راه برای ارسال بسته بین مبدا و مقصد، مسیر مستقیم یا مسیری با کم ترین واسطه است. اینترنت موجود، عملاً واسطه تراشی می کند . فرض کنید شما یک پیام از طریق اینترنت به یک فرد در اتاق کناری خود یا در شهر و کشور خود بفرستید، شیوه موجود به دلیل ارسال از مسیر امریکا به مقصدی در داخل اصلاً منطق اقتصادی ندارد. منطق امنیتی هم ندارد. نمی خواهیم بگوییم منطق امنیتی مبنا باشد. منطق اقتصادی را هم مبنا قرار دهیم، صرفه اقتصادی ندارد. نتیجه مستعمره شدن این است که همیشه مزیت رقابتی که خود شما دارید را نادیده می گیرید و معادلات زمین بازی طوری در نظر گرفته می شود که شیب زمین همیشه به ضرر تولید کننده داخلی و به نفع رقباست و همیشه یک نوع تسلطی از سوی رقبای خارجی بر روی سرویس دهنده های داخلی ما وجود دارد. این شرایط موجب عقب نگه داشته شدن سرویسهای داخلی و نابودی آنها شده و میشود. جمع بندی این بحث این است که در نتیجه این دیدگاه غلط ـ یعنی پارادایم فناوری اطلاعات وابسته به خارج ـ این تناقض واضح و روشن است که 95 درصد نیاز به پهنای باند در داخل کشور تولید می شود ولی بر عکس بیش از 95 درصد پهنای باند مصرف شده در کشور از خارج از کشور و با واسطه چندین شرکت از آمریکا و با قیمت بالای وابسته به دلار خریداری می شود. نتیجه این اتفاق این است که میزبانی داخلی اصلاً به صرفه نیست. زیرا هزینه میزبانی یک میزبان در داخل کشور، ده برابر هزینه میزبانی یک سرور در خارج از کشور می شود. این ها همه حاصل این دیدگاه وابسته به خارج است. در حالی که دولت اگر بنا به وظیفه اش زمینه این رقابت را به نفع سرویس دهنده داخلی نمی کند، حداقل باید زمین بازی را برابر کند. * توپولوژی غلط شبکه ارتباطاتی ما منجر به استعمار فضای مجازی ما و نابودی ظرفیت های آن شده است. الان وضعیت رقابت در این حوزه مانند زمین فوتبالی است که شیب آن با تندی بسیار زیادی به نفع رقیب خارجی و به ضرر فعال داخلی است. این بازیکن خارجی توپ را شوت هم نکند، توپ در داخل زمین و دروازه رقیب داخلی است. علت این که از تعبیر " استعمار" استفاده می کنم این مسئله است. همواره، این مدل و معماری و توپولوژی غلط شبکه ارتباطاتی ما که به نظر من به شکل حساب شده ای از سوی افرادی در داخل که وابسته به خارج هستند و یا از سوی خارجیانی که به عنوان مشاور در داخل کشور عمل کرده اند، طرح ریزی و اجرا شده است، منجر به استعمار فضای مجازی ما شده و در عمل ظرفیت های فضای مجازی ما را نابود کرده است. * پس از سال 82، و سپری شدن دوران اصلاحات، چه دیدگاهی در حوزه فضای مجازی دنبال شد؟ دیدگاهی که به شکل حساب شده ای دنبال شد، این بود که جانشینی کلمه فناوری اطلاعات به جای کلمه فضای مجازی منجر به این شد که فکری برای محتوا نکنیم و آن را نادیده بگیریم در حالی که درخت فضای مجازی بنا می شود تا آن محتوا تبادل شود یعنی محتوا اصل است و مابقی ابزار به ثمر رسیدن محتواست. در خارج از کشور نیز همین طور است. اصل قضیه محتواست. شما می بینید تجارت یا بیزینس محتوا در خارج از کشور رقم های نجومی و چند ده میلیارد دلاری دارد. مثلاً می بینید که یک بازی رایانه ای چند میلیارد دلار در عرض چند ماه فروش دارد. یعنی تمام شبکه و زیرساخت و نرم افزار پایه برای به جریان در آمدن آن محتواست تا تولید کننده بتواند محصول خود را به استفاده کننده برساند. اصل بحث این است. وقتی ما این فرآیند را نادیده بگیریم نگاه "کوته بینانه ای" به فضای مجازی خواهم داشت. این دیدگاه کوته بینانه که فضای مجازی را درحد فناوری اطلاعات تنزل میدهد منجر به مستعمره شدن ما می شود. فکر می کنید استعمار چیست؟ استعمار این است که ما فرصتهایمان را درست و کامل نبینیم. یک بخش از جنسی را که به شما می دهند ببینیم و یک بخش از آن را نبینیم. یک جنسی را که از ما می برند، ارزش واقعی آن را به ما نگویند یا نفهمیم. مابه التفاوت ارزش واقعی و ارزشی که به شما اعلام کردند، ارزش استعماری آن کالا می شود. تا 7 سال پیش این ارزشگذاری استعماری بر روند تبادل محتوا در فضای مجازی حاکم بوده است. یعنی ارزش استمعاری فضای مجازی به میزان محتوای ما بوده است. در نتیجه مباحث محتوایی فضای مجازی را مطرح نمی کردند و آن را تا سطح مباحث سخت افزار و نرم افزار های پایه مثل OS تقلیل می دادند، تا ما ارزش این فضا را نفهمیم. چون اتفاقاً مزیت ما در این حوزه چون مرتبط با پیام انقلاب اسلامی است در حوزه محتوای فضای مجازی است. چون مزیت ما در حوزه محتوا بوده است سعی می کردند که این موضوع را در حد فناوری اطلاعات نگه دارند. طبیعتا فناوری اطلاعات هم به حوزه فناوری مربوط می شود و حداکثر در وزارت صنایع می شود درباره آن صحبت کرد یا مثلاً در معاونتی در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات بحث شود. این دیدگاه، به نظر من، دیدگاه حساب شده ای بود از سوی بدخواهان ملت ایران. از سال 82 به بعد طرحهای غیرجامع دولت الکترونیک منجر به تقویت شرکت های نرم افزاری تولید کننده اتوماسیون اداری شد. عمق آن در این حد است که یک سری خدمات دولتی و خدماتی که از طریق بروکراسی اداری ارائه می شد، از طریق اتوماسیون ارائه شود. برای همین، در آن سال ها، شرکت هایی که نرم افزارهای اتوماسیون ارائه می کردند، یک دفعه قوت گرفتند و اتوماسیون ارزش خاصی پیدا کرد در حالی که اتوماسیون به نوعی فرآیندها را تسریع و شفاف می کند اما ساختارها را تغییر نمی دهد. فرآیندها نیز چندان تغییری ندارند. در اتوماسیون سازی، سعی بر تسریع یا تسهیل فرآیندهاست. با بسترهای وابسته به خارج، ایجاد اتوماسیون، منجر به رونق بروکراسی شد درحالی که مسائل اساسی بروکراسی در داخل کشور همچنان که دیدیم توسط پارادایم دولت الکترونیک حل نشد. فلذا دولت الکترونیک هم یک نگاه ناقصی به فضای مجازی بود و تجربه شد. در سال 85، با راه اندازی مرکز رسانه های دیجیتال برای اولین بار رسما به محتوای فضای مجازی توجه شد این کار دنبال شد تا در سال 85، پارادایم رسانه های دیجیتال در وزارت ارشاد شکل گرفت. یعنی در این دیدگاه، محتوا اهمیت بالایی یافت و فناوری اطلاعات تنها بخشی از کار و ابزار درخدمت بخش دیگر یعنی محتوا و رسانه محسوب شد. در این برهه، برای اولین بار جنبه رسانه ای فضای مجازی نیز دیده شد. پیش از آن، رسما توجهی به جنبه محتوایی و رسانه ای فضای مجازی نمی شد. عملاً در وزارت فرهنگ و ارشد اسلامی، مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال به عنوان یک ساختار مستقیماً در ذیل وزیر ارشاد راه اندازی شد و از آن جا یک رونقی در حوزه محتوا و رسانه های دیجیتال در کشور ایجاد شد. یعنی عملاً مزیت ملت و فرهنگ ما که محتواست آن جا توانست یک بستری برای نمود و نمایش رسمی پیدا کند و برای اولین بار به رسمیت شناخته شد. پیش از آن وجود داشت ولی به رسمیت شناخته نمی شد. به خاطر دارم که یک نرم افزار قرآنی خیلی خوبی اوایل دهه 80 تولید شده و در قالب سی دی عرضه شده بود اما به عنوان نرم افزار شناخته نمی شد و از آن تعبیر به سی دی قرآنی می شد. آن را تحت نرم افزار قرآنی یا قرآن دیجیتال هم یاد نمی کردند. با نگاه سخت افزاری حاصل از دیدگاه فناوری اطلاعات به آن نگاه می شد. * قرآن بودن آن اصل نبوده است، سی دی بودن آن اصل بوده است. احسنت. اگر شما با نگاه تکنوکراتی به قرآن چاپ شده نگاه کنید به جای کتاب قرآن باید بگویید کاغذ قرآنی. حالا در مورد نرم افزار قرآنی هم نگاه این طور بود. به جای اصالت داشتن قرآن، حلقه سی دی اصالت داشت. ما کتاب را به عنوان یک محصول فرهنگی می شناسیم ولی کاغذ را به عنوان یک ابزار می بینیم. در نگاه کاریکاتوری فناوری اطلاعات کتاب، کاغذ چاپ شده محسوب میشود نه کتاب! این نوع نگاه باعث می شد که محتوا و نرم افزار و کسانی که تولیدات محتوایی در قالب بازی، تولیدات چندرسانه ای، نرم افزار و ... داشتند، کارشان به چشم نمی آمد و حمایتی از آن ها نمی شد و در حاشیه قرار می گرفتند. حاصل توجه به محتوا در فضای مجازی تولید 25 هزار نرم افزار محتوایی و راه اندازی 50 هزار سایت حرفه ای توسط مردم بود از سال 85، نمایشگاه های رسانه های دیجیتال با یک رونق خاصی در داخل کشور شروع شد و تا 5 دوره، هر ساله با افزایش مخاطب روبرو شد و دارای بازدیدهای مردمی میلیونی بود. محتوا اصل شناخته شد و چون محتوا برای مردم مهم بود، به این نمایشگاه رو آوردند و 300-400 شرکت محتوایی در داخل کشور طی 6 سال ایجاد و یا به شکل خوبی پا گرفتند و تقویت شدند. این شرکت ها محصولات خوبی هم تولید کردند؛ در این مدت، حدود 25 هزار عنوان انواع نرم افزار های عمدتاً محتوایی شامل نرم افزار های چند رسانه ای، بازی های رایانه ای، نرم افزار های تلفن همراه و همچنین چندین هزار سایت جدید حرفه ای محتوایی و خدماتی راه اندازی شد. حداقل 50 هزار سایت جدید حرفه ای توسط بخش مردمی ایجاد شد. نکته ای که باید این جا عرض کنم این است که شما دامنه را نباید مساوی سایت بگیرید چون خیلی ها دامنه را خریداری می کنند اما سایت راه اندازی نمی کنند بلکه بعضا چند تا مطلب روی آن می گذارند تا نام دامنه شان را حفظ کنند. در واقع این گونه سایت ها حرفه ای نیست و ایجاد اشتغال نمی کند. در هرصورت دستاوردهای مذکور، حاصل نگاه محتوایی به فضای مجازی بود. وقتی به پیام و دستور آقا مبنی بر تشکیل شورای عالی فضای مجازی می رسیم این توجه به محتوای فضای مجازی کامل می شود. رهبر انقلاب برای اولین بار فضای مجازی را به رسمیت شناختند و اهمیت آن را به اندازه اهمیت انقلاب اسلامی قلمداد فرمودند در این دو سال سنگ بنایی ایجاد شد تا نگاه به فضای مجازی نگاه جامع تری باشد و به تمام ابعاد فضای مجازی توجه شود و فضای مجازی به مثابه یک "فضا" مورد توجه قرار گیرد. پیش از این، نگاه به فضای مجازی یک نگاه تک بعدی و حداکثر چند بعدی از مباحثی همچون فناوری و زیر ساخت بود تا محتوا. پارادایم فضای مجازی دیدگاه جامع این موضوعات است و همه این ابعاد را در کنار همدیگر می ببیند. همین طور که شما دارید در یک فضای متدوال زندگی می کنید، شما باید در فضای مجازی نیز این زندگی را ببینید و زندگی در آن فضا را به رسمیت بشناسید. این نگاه، اولین بار توسط مقام معظم رهبری به رسمیت شناخته شد. این دیدگاه بسیار پیشروانه ای در این مباحث است. بسیاری از کشورهای دنیا هنوز درک فضا از آن ندارند و نگاه تک بعدی به آن دارند. رهبر انقلاب با هوشمندی ابعاد مختلف موضوع را شناسایی کردند و این را یک فضا قلمداد کردند و بر همین اساس، اهمیت این موضوع را بسیار بالا دانستند و اهمیت این موضوع را نزدیک به اهمیت انقلاب اسلامی قلمداد کردند و تاکید کردند که در فضای مجازی بایستی به سمت انقلاب اسلامی حرکت شود. این فرمایش مقام معظم رهبری، یک دیدگاه و چارچوب جدید فکری ارائه می کند. تا پیش از این نگاه به این موضوع، دیدگاه های مختلفی در این باره وجود داشت؛ یک دیدگاه افراطی، فضای مجازی را ذاتاً تهدید محور می دانست. دیدگاه تفریطی دیگری، با نگاه ساده اندیشانه یا بعضاً خائنانه، فضای مجازی را فقط فرصت می دانست و وضع موجود در فضای مجازی را یک شکل ایده آل می دانست فلذا هرچند ظاهری عوام فریب و دلربا از پیشرفت فناوری اطلاعات و لزوم همراهی با روند موجود آن تحت عبارت "به روز بودن" القا میکند ولی در داخل خود یک نوع جمود فکری و راضی شدن به چیدمانی که غربیها برای این فضا طرح ریزی کرده اند را درون خود به همراه دارد. وقتی شما فضای فعلی را یک فضای ایده آل بدانید، حرکت را متوقف کرده اید. این ها واقعاً چنین دیگاهی را قائل هستند و خود را "به روز" میدانند. معنای دیدگاه مقام معظم رهبری این است که اولاً فضای مجازی ذاتاً موضوعی تهدید محور نیست ولی نظم موجود در فضای مجازی در دنیا، به نفع آرمان های انقلاب و به نفع ما نیست. بنابراین این نظمی که در راستای منافع استکبار است باید تغییر کند. کما این که انقلاب اسلامی در سال 57، نظم موجود در ایران را عوض کرد و نظام جمهوری اسلامی را ایجاد کرد. آن نظم بر اساس پایه شعار "استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی" شکل گرفت. یعنی از "استقلال" شروع شد و بعد به "آزادی" رسیدیم و عملاً بر پایه آن مردم سالاری دینی محقق شد. من نوشته ها و سخنرانی های مقام معظم رهبری از پیش از انقلاب تا کنون را بررسی کردم. همواره در فرمایشات ایشان "استقلال" وزن سنگینی دارد. این که رهبر عزیزمان این قدر بر استقلال تأکید دارند و اخیراً نیز تأکید بیشتری دارند، به این دلیل است که تا کشوری استقلال نداشته باشد نمی تواند آزادی واقعی به مردمش بدهد. در فضای مجازی هم همین طور است. در فضای مجازی نیز باید این نظم استکباری موجود در آن را که منجر شده است فرصت های موجود در این فضا، زیر سایه تهدیدهای بسیار زیاد این فضا، پنهان شود، تغییر پیدا کند. * رئوس این تهدیدات چیست؟ این تهدیدات در ابعاد مختلف است. الان دوره، دوره اقتصاد دانش بنیان و فناوری و دانش است. اگر دهه های گذشته، انرژی و منابع نفتی اهمیت داشت، در دهه های آینده، دانش و اطلاعات اهمیت دارد. ظرف دانش و اطلاعات همین فضای مجازی است. وقتی ما داریم اطلاعات را از کشور خود خارج می کنیم، در عمل داریم مزیت های رقابتی خود را تقدیم دشمن مان می کنیم. یعنی آن چیزی را که می توانیم اقتصاد مان را بر روی آن بنا و برای آن ارزش افزوده ایجاد کنیم، داریم تقدیم دشمن می کنیم. این ها مانند استعمارگرانی که 200 سال پیش نفت را به اسم این که اهمیتی ندارد و مواد بدبوی سیاهی هست از کشور شما خارج می کردند، هم اکنون دارند اطلاعات را با همین نگاه و شیوه از کشور خارج می کنند. این وابستگی اقتصادی و خروج منابع اقتصادی از کشور یک نوع تسلط سیاسی و امنیتی را برای دشمنان بر ما به وجود می آورد. نمود این را در جایی می بینید که خانم هیلاری کیلینتون می گوید ما در سال 88 برای توئیتر و فیس بوک چنین برنامه هایی را داشتیم که بتواند فتنه 88 را در داخل ایران تقویت کند. برای فیس بوک نیز چنین برنامه ای دارند. وقتی شما می بینید سردمداران و مدیر عاملان این سرویس خارجی، دقیقاً صهیونیست هستند متوجه کلرکرد اصلی این شبکه میشویم و معلوم میشود که این شرکت به چه کسانی واقعا سرویس میدهد. مدیران عامل VIBER، فیس بوک و گوگل بر اساس اظهارات صریح شان صهیونیست هستند مدیر عامل برخی از این ها مانند VIBER، عضو ارتش رژیم صهیونیستی است. سرور ها طبق آن چه که غربی ها اعلام می کنند، در خاک سرزمین های اشغالی است. مدیر عامل فیس بوک یک یهودی زاده است که طبق ارزیابی اورشلیم پست مهم ترین صهیونیست تأثیرگذار در دنیا شناخته می شود. مدیران ارشد گوگل، همه از کسانی هستند که وابستگی خانوادگی به اسراییل و صهیونیست ها دارند. کار به جایی می رسد که مدیر اجرایی گوگل اریک اشمیت اعلام می کند که ما عاشق اسراییل هستیم. این ها تهدید است. دشمن دارد مدیریت افکار عمومی، جریان سازی اجتماعی و مناسبات داخل کشور ما را از طریق شبکه های خود و به اسم "سرویس دادن" در دست میگیرد. هنوز ضریب نفوذشان این قدر بالا نرفته است اما تلاش های بسیار مهمی را دارند انجام می دهند و کسانی که هوشمند هستند باید حواسشان باشد که دشمن تا چه اندازه دارد نفوذ می کند. این نفوذ و تسلط منجر به توان تأثیرگذاری سیاسی او در داخل کشور می شود. * مانند آن چه در سال 88 در داخل ایران اتفاق افتاد و یا انقلاب مصر؟ بله. همین طور است. مصر چه شد؟ اول مردم با شور و اشتیاق واقعاً انقلاب کردند. آمریکایی ها به سرعت آمدند شبکه های اجتماعی خود را در بین انقلابیون مصر نفوذ دادند و ترویج کردند و کاری کردند که انقلابیون مصر برای تبادلات داخلی خود از شبکه های اجتماعی آمریکایی استفاده کنند. به همین سبب امریکاییها اعلام کردند که انقلاب مصر انقلابی فیس بوکی بوده است. این را گفتند تا عمداً فیس بوک را در میان انقلابیون ترویج کنند. حتی یک خبر پرطمطراق آمد که گوگل به کمک انقلاب مصر آمد. زمانی که اینترنت در مصر دچار مشکل شده بود، گوگل اعلام کرد که با فلان شماره تماس بگیرید ما پیام شما را برای مخاطبان انقلاب مصر می رسانیم. این باعث شد که شبکه انقلابیون مصر به خوبی توسط دستگاه های جاسوسی آمریکا شناسایی و تحلیل شد و تحت حاکمیت عملیاتی دستگاههای اطلاعاتی آمریکایی ها قرار گرفتند. یعنی انقلابیون مصر، به شکل ناخواسته، صرفاً به دلیل این که از ابزارهای آمریکایی استفاده کردند، تحت نفوذ و مدیریت دستگاه های جاسوسی آمریکا قرار گرفتند. در حالی که این ها داشتند با ایادی آمریکا می جنگیدند. مبارک دست نشانده آمریکایی ها بود. ولی همین بیتوجهی کار دست همه آنها داد. امریکا با استفاده از فیس بوک انقلاب مصر را ناکام گذاشت این ساده اندیشی ظاهراً کوچک باعث شد انقلاب مصر ناکام بماند. وقتی اطلاعات موجود از انقلابیون مصر در شبکه فیس بوک به راحتی تحلیل شد و آناتومی انقلاب مصر برای امریکا مشخص شد کار برای مدیریت انقلاب آنها باز هم از طریق فیسبوک بسیار آسان شد. مشخص شد چه کسانی رهبریت انقلاب را بر عهده دارند و چه کسانی به دیگران پیام می رسانند و چه کسانی پیام ها را در سطوح پایین تر توزیع می کنند و چه کسانی نیروهای عملیاتی هستند که به آن پیام ها در کف خیابان عمل می کنند و آدرس این افراد روی میز دستگاههای امنیتی قرار گرفت. در واقع به راحتی این شبکه تحلیل شد و برای رهبران آن ها برنامه ریزی شد و حتی پیام های دروغین در میان آن ها منتشر کردند و بدنه را نسبت به رهبران انقلابشان بدبین کردند. به راحتی نیروهای موثر را توانستند دستگیر کنند یا بزنند و به هر شکل آن ها را مهار کنند. عملاً فضای اجتماعی مصر را آمریکا دوباره از طریق شبکه های اجتماعی وابسته به خودش، مانند فیس بوک به نفع منافع خود بازسازی کرد اینجاست که به جایگاه فیسبوک و گوگل در "پروژه پیشرفته دفاعی امریکا" پی میبریم که برخی اسناد پیش از این دلالت به این موضوع داشته است. الان شاهد این هستیم که یک سردرگمی و سرخوردگی در میان انقلابیون مصر ایجاد شده است و خودشان هم نمی دانند چه اتفاقی برای آن ها افتاده است. این را مقایسه کنید با انقلاب اسلامی ایران که حتی ابزار شبکه های اجتماعی آن هم که مساجد و هیآت و اعلامیه ها بود کاملا بومی و مستقل از زیرساختهای دشمن بود فلذا برای دشمن قابل مدل شدن و تحلیل نبود. فیس بوک جزء پیشرفته ای از پروژه سپر دفاعی آمریکاست/ نظم موجود در فضای مجازی در حال حاضر نظم استکباری است فیس بوک جزءی از پروژه پیشرفته دفاعی آمریکاست. اسناد آن هم منتشر شده است. با استفاده از این پروژه می توانند بر دیگر کشورها تسلط پیدا کنند. عملاً از این طریق می توانند دوباره خود را احیا کنند. نظم موجود در فضای مجازی در حال حاضر نظم استکباری است که منافعی اندک هم دارد اما این منافع زیر سایه تهدیداتی است که در فضای مجازی وجود دارد و استفاده از آن مانند این است که شما نوشیدنی خوبی را در یک ظرف آلوده به میکروب بریزید. در این شرایط، آن نوشیدنی هم فرصت هایش را از دست می دهد و نمی توانید آن را بنوشید. * قرار بود طرح هایی همچون موتور جستجوگر ملی یا اینترنت ملی برپا شود. اگر این ها افتتاح شود می تواند برای سالم سازی فضای مجازی موثر باشد؟ دیدگاه جدی که در نهایت در قانون ما، در قانون برنامه پنجم توسعه تثبیت شد، دیدگاه مبتنی بر "شبکه ملی اطلاعات" است. این شبکه، یک شبکه بسیار پیشرفته است. اخیراً بعد از افشاگری های اسنودن، چهار ماه پیش، رویترز در مطلبی اعلام کرد که "زنگ ها برای پایان اینترنت به صدا در آمد". پایه این تحلیل این است که نظم موجود در اینترنت که یک نظم متمرکز و هدایت شده از مرکزیت آمریکا زیر نظر آژانس امنیت ملی (NSA)آمریکاست که ریاست اینترنت را هم بر عهده داردکه این نظم به سمت نظم در قالب "شبکه های ملی اطلاعات" در دنیا در حال عوض شدن است. این طرح در کشورهایی همچون چین و روسیه پیگیری شده است. بعد از افشاگری های اسنودن، اتحادیه اروپا هم تصویب کرد که خود آن ها هم شبکه ای مستقل میان خودشان داشته باشند و تک تک کشورهای اروپایی نیز ابر داخلی خودشان را تشکیل بدهند. 3 سال پیش، تشکیل شبکه ملی اطلاعات در ماده 46 قانون برنامه پنجم توسعه به تصویب رسیده است در آینده، وضعیت فضای مجازی به این شکل است که به جای آن که اطلاعات افراد از مرکزیت سرورها در آمریکا عبور کند، در ابر کشور خودشان است و این ابرهای کشورها هستند که مستقیماً با هم تبادل اطلاعات دارند و سپهری جهانی را بازآرایی میکنند. افراد همچنان فضای جهانی را برای فعالیت در اختیار دارند و تبادل اطلاعات دارند اما نحوه گردش اطلاعات از مبدا به مقصد از طریق ابرهای ملی و بعد ابرهای منطقه ای اطلاعات تبادل می شود فلذا مزیتهای بومی باعث بهبود کیفیت تبادلات میشود و هژمونی کنترلی امریکا برفضای مجازی به این شکل متمرکز شده در امریکا نخواهد بود. همچنان ویژگی فرامرز بودن فضای مجازی حفظ می شود اما سرعت، کیفیت بیشتر و با تسلط متمرکز کمتر از سوی آمریکا. در آن مقاله رویترز عبارت "شبکه ملی اطلاعات" بیان شده است. چیزی که 4 سال پییش در ماده 46 قانون برنامه پنجم توسعه ما با هوشمندی به تصویب رسیده است، امروز از سوی خود غربی ها، به عنوان نسخه شفابخش تجویز شده است. در ماههای اخیر آلمان اعلام جنگ اطلاعاتی با آمریکا کرد و نسخه ای که متخصصان آلمانی تجویز کردند همین شبکه ملی اطلاعات برای خودشان بود. ما در حرف زودتر از آن ها تشکیل شبکه ملی اطلاعات را مطرح کردیم ولی آن ها در عمل از ما جلوتر هستند. دولت در یک سال و نیم گذشته، در زمینه تشکیل شبکه ملی اطلاعات ضعیف عمل کرده است متاسفانه دولت، منظورم فقط این دولت حاضر نیست. طی یک سال و نیم گذشته، دولت در این زمینه ضعیف عمل کرده است و اهتمام خوبی نسبت به این موضوع نداشته است. تشکیل شبکه ملی اطلاعات در این فضا، برگ برنده ماست؛ زیرا ضمن افزایش امنیت، سرعت و کیفیت را بالا می برد و هزینه خدمات اینترنتی را پایین می آورد و پهنای باند بومی را تقویت می کند و هزینه های شرکت های اینترنتی و رایانه ای و تولید کنندگان محتوا در داخل کشور به شدت کم می شود و امکان تولید محتوا برای فعالان داخلی بسیار بالا می رود. قیمت پهنای باندی که در اختیار آن ها قرار می گیرد، یک دهم قیمت امروز می شود و اختلال ها و خراب کاری های داخلی و خارجی روی این اطلاعات به حداقل ممکن می رسد. این یک فضای بسیار پیشرفته است که البته منافع ملی ما را تامین میکند. عده ای در کشور به دنبال حفظ سیستم فرسوده اینترنت ناکارآمد موجود وابسته به آمریکا هستند ما فکر می کنیم عده ای از مدیران اجرایی به دنبال این هستند که مسیرهای قانونی را دور بزنند و همچنان آن سیستم فرسوده اینترنت ناکارآمد موجود وابسته به آمریکا را با همه ناکارآمدی های اقتصادی و فرهنگی آن حفظ کنند ولی سراغ این سیستم و ساختار و توپولوژی پیشرفته که در آینده، جایگاه بسیار بالایی هم خواهد داشت نروند. ما این قبیل اقدامات را در راستای این می بینیم که استعمارگران می خواهند ما در دنیای آینده همچنان عقب بمانیم و تحت تسلط قرار بگیریم درحالی که سرعت تحولات و تغییر به سوی نظمی جدید و خارج از کنترل متمرکز امریکا بالاست و اگر اهتمام کافی وجود داشته باشد واقعا در پس این پیچ تاریخی،ُ انقلاب اسلامی میتواند نظم آینده فضای مجازی را در راستای آزادی واقعی مورد نظر خالق انسان و در راستای مردمسالاری مورد تایید اسلام تغییر بدهد و این کاملا دست یافتنی است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
92/12/22 - 13:56
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 150]
-
گوناگون
پربازدیدترینها