تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816388508
درباره رقابت بانک ها بر سر جذب نقدینگی
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
درباره رقابت بانک ها بر سر جذب نقدینگی تهران - ایرنا - روزنامه جمهوری اسلامی روز سه شنبه در سر مقاله خود با عنوان « دریاره رقابت بانک ها بر سر جذب نقدینگی » به تحلیل روند افزایش نرخ سود سپرده و تسهیلات بانکی پرداخت.
در این مطلب که به قلم « سروش صاحب فصول» است می خوانید: نرخ سود تسهیلات و سپرده های بانکی در هفته های پایانی سال باز هم در کانون توجه رسانه ها و افکار عمومی قرار گرفته است.
بهانه این توجه نیز این بار انتشار برخی گزارش های میدانی بود که از بالا رفتن نرخ سود سپرده ها و تسهیلات در شبکه بانکی خبر می داد.
فارغ از این گزارش ها برای مشاهده این رفتار از سوی بانکهای دولتی و خصوصی، کافی است تنها چند دقیقه ای در یکی از خیابان های شهر قدم بزنید یا صفحات روزنامه ها را تورق کنید و به آگهی های بانک ها با دقت بیشتری نگاه نمائید.
واقعیتی که از این گشت و گذارها رخ می نماید، در گرفتن رقابتی سخت و داغ میان بانکها برای ارائه پیشنهادهای جذاب تر به دارندگان نقدینگی است تا تشویق شوند پولهایشان را در یکی از بانکها سپرده گذاری کنند.
تا اینجای کار نه تنها اصلاً بد نیست بلکه بسیار هم خوب است چرا که برنده این رقابت در نهایت مردم یا به عبارت دقیق تر، سپرده گذاران هستند.
یادمان نرفته که تا چندی پیش و به علت سیاست نادرست دولت های نهم و دهم و تبعیت محض بانک مرکزی از آن رویکرد اشتباه، بانک ها اجازه پرداخت نرخ سودی بالاتر از آنچه شورای پول و اعتبار تعیین کرده بود را نداشتند و سپرده گذاران نیز ناگزیر بودند در ازای سپرده هایشان، سودی دریافت کنند بسیار کمتر از نرخ تورم و به این ترتیب متضرر می شدند.
در چنان شرایطی هم هر کس امکان و قدرت حداقل ریسکی داشت، پولش را از بانک خارج می کرد تا صرف خرید و فروش دلار و سکه و... کند. اما اکنون حداقل شرایط و نرخهای پیشنهادی از سوی بانکها به گونه ای است که فاصله میان نرخ سود پرداختی و تورم آنقدر کاهش پیدا کرده که عده زیادی از دارندگان نقدینگی را نسبت به سپرده گذاری مجدد در بانکها متقاعد کند.
با این حال دو پرسش همچنان مطرح است و لازم است پاسخ روشنی به آن ها داده شود؛
پرسش اول اینست که اصل این رقابت بین بانکها چرا شکل گرفته است؟
به عبارت دیگر چرا خلاف رویه مرسوم در بانکهای دنیا که تمام تبلیغات و تلاششان متمرکز بر تشویق متقاضیان تسهیلات به دریافت وام از آن ها است بانکهای ایرانی تمام هم و غمشان جذب سپرده بیشتر است؟
برای یافتن پاسخ این پرسش باید رفتار شبکه بانکی را در مختصات زمانی و مکانی اقتصاد کشور بررسی کرد. واقعیت این است که طی هشت سال دولت های نهم و دهم، سیاست های نادرست دولت های وقت در حوزه پولی و بانکی، مشکلات زیادی برای بانکها بوجود آورده بود.
کاهش دستوری نرخ سود تسهیلات بانکی، طی این سال ها و افزایش شدید تسهیلات تکلیفی برای بانکها در قالب های مختلفی مانند تسهیلات بنگاه های کوچک و زودبازده، مسکن مهر و... از یک سو بانکها را با خروج سپرده ها و از سوی دیگر با بالا رفتن میزان تسهیلات پرداختی مواجه کرده است؛ تسهیلاتی که بخش زیادی از آنها هم بازپرداخت نشده و به مطالبات معوق تبدیل گردیده است.
این روند آنچنان سرعت گرفته بود که در مقطعی نسبت به تسهیلات پرداختی به منابع جذب شده توسط بانکها به 107 رسید یعنی بانکها نه تنها از حد استاندارد بلکه بیشتر از کل منابعشان، تسهیلات پرداخت کرده بودند. در چنین شرایطی کاملاً طبیعی است که بانکهای کشور به شدت تشنه جذب منابع از جامعه باشند خصوصاً اینکه در همین مدت مقدار نقدینگی موجود در جامعه نیز به شدت افزایش یافته بود و ایجاد اندک جذابیتی از سوی شبکه بانکی، کافی بود تا بخش عمده ای از این نقدینگی را به بانکها باز گرداند.
تصمیم شورای پول و اعتبار در اسفند سال 91 به بانکها این اجازه را داد چرا که براساس آن تصمیم، تعیین نرخ سود سپرده ها به خود بانکها واگذار شد. با چنین تصمیمی، بانکهای کشور وارد رقابتی شدید برای جذب منابع از جامعه شدند.
پرسش دوم به تأثیر افزایش نرخ سود سپرده ها بر نرخ سود تسهیلات و رابطه آن با افزایش قیمت کالاها و خدمات باز می گردد.
موضوع از این قرار است که برخی از منتقدان معتقدند با افزایش مبلغی که بانکها باید برای سپرده ها پرداخت کنند طبعاً نرخ سودی هم که از تسهیلات دریافت می کنند، بالاتر می رود، کما اینکه درحال حاضر شاهد افزایش متوسط نرخ سود تسهیلات بانکی به حدود 25درصد هستیم که در قالب عقود مشارکتی دریافت می شود.
تا اینجای استدلال این منتقدان درست است اما اختلاف نظر از آنجایی آغاز می شود که این افراد که عمدتاً نیز فعالان صنعتی هستند، ادعا می کنند سهم افزایش هزینه های تأمین مالی که نرخ سود تسهیلات بانکی جزو آن است، در قیمت تمام شده کالاها و خدمات به 20درصد هم می رسد، درحالی که بررسی های مقایسه ای در صورت حساب سود و زیان و ترازنامه بیش از 300 شرکت بررسی نشان می دهد که سهم این هزینه در قیمت تمام شده این شرکت ها کمتر از 6درصد است.
به این ترتیب قسمت دوم این استدلال که افزایش نرخ سود تسهیلات به تورم شدیدمنجر می شود، چندان از وجاهت برخوردار نیست.
نکته مهم این است که به دلیل شرایط بسیار بد بانکها از نظر منابع، طی سال های قبل که نرخ سود تسهیلات به صورت دستوری پایین نگاه داشته شده بود، عملاً امکان پرداخت تسهیلات به متقاضیان وجود نداشت و معمولاً این متقاضیان ناگزیر از مراجعه به بازار غیرمتشکل و غیر رسمی و تأمین نقدینگی با نرخ هایی بسیار بالاتر از شرایط امروز بودند.
در جمع بندی باید گفت به نظر می رسد در شرایط فعلی بانک مرکزی سعی دارد با باز گذاشتن دست بانک ها در پرداخت سود به سپرده ها با نرخ های بالا، نقدینگی را از جامعه جمع کند.
به این ترتیب بانکها امکان پرداخت تسهیلات را به بخش های مولد پیدا می کنند. متقاضیان نیز ترجیح می دهند بین عدم دریافت تسهیلات و دریافت تسهیلات با نرخ بالاتر، خیالشان از دسترسی به تسهیلات آسوده باشد تا بتوانند برای تولید برنامه ریزی کنند.
به این شکل اگرچه قیمت تمام شده محصولات به علت افزایش نرخ سود تسهیلات بالا می رود ولی از یک سو با جمع شدن نقدینگی زائد از جامعه، زمینه تورم پولی تا حدودی از بین می رود و از جانب دیگر با دسترسی تولید کنندگان به منابع مالی، تولید و عرضه افزایش می یابد که نتیجه آن هم کاهش تورم است.
در چنین وضعیتی در میان مدت و با کاهش تورم، قطعاً نرخ سود انتظاری برای سپرده ها هم کاهش می یابد و بانکها می توانند سود کمتری به سپرده ها پرداخت و در ازای آن سود کمتری هم از تسهیلات دریافت کنند.
اول**1104
انتهای پیام /*
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
گوناگون
پربازدیدترینها