محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827263102
آیا ۲۰۱۴ سال ایران خواهد بود؟
واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: آیا ۲۰۱۴ سال ایران خواهد بود؟
روزنامه فرانسوی لاتریبون در پایگاه اینترنتی خود در تحلیلی به قلم کورنتین دوترپ که چندی پیش نیز سفری به ایران داشت می نویسد، آیا سال دو هزار و چهارده سال ایران خواهد بود؟
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر، روزنامه اقتصادی لاتریبون نوشت، در صورت حصول توافق بر سر موضوع هسته ای ایران و فراهم شدن این امکان که ایران استفاده صلح آمیز و غیرنظامی از انرژی هسته ای را داشته باشد، تحریمهای اقتصادی اروپایی و آمریکایی نیز احتمالاً برداشته خواهند شد.
امضای توافقی موقت بین تهران و پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به علاوه آلمان، در موضوع هسته‌ای انتظارات بسیاری را چه در ایران و چه در کشورهای غربی برانگیخته است. بازگشت به روند دیپلماتیک پیامدهای اقتصادی در پی دارد که به خوبی می تواند بعد از پایان اتحاد جماهیر شوروی به «بزرگترین رشد اقتصاد جهانی» منجر شود.
اردوان امیراصلانی وکیل و مقاله نویس فرانسوی می گوید: «من به شما اعلام می کنم که توافقی در این زمینه حاصل خواهد شد.» او معتقد است تحریم های اقتصادی تحمیل شده بر ایران به زودی برداشته خواهند شد.
در هجدهم فوریه سال گذشته دور دوم مذاکرات میان ایران و شورای امنیت سازمان ملل متحد شامل آمریکا، روسیه ، چین، فرانسه ، انگلیس به همراه آلمان در وین اتریش آغاز شد. هدف نیز رسیدن به سازش و مصالحه ای بود که طی آن ایران اجازه داشته باشد برخی فعالیتهای هسته‌ای خود را حفظ کند و در عین حال به غربی ها اطمینان دهد که ماهیت برنامه هسته‌ای آن صرفاً جنبه غیرنظامی دارد. سازشی که به مدت ده سال دست نیافتنی بوده است. شاید پیش بینی اردوان امیر اصلانی پر ریسک به نظر برسد. با این حال به نظر می رسد این وکیل به گفته خود اطمینان دارد. او می گوید: «همه مراکز تصمیم گیری پشت دولت ایران هستند. به گفته وی حسن روحانی که در اوت سال دو هزار و سیزده در میان تعجب بسیاری ناظران پیروز انتخابات ریاست جمهوری ایران شد از حمایت جامعه مدنی، دانشجویان، رسانه ها و بازاریان برخوردار است و از رابطه نزدیک با آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم ایران و اختیار تام از سوی وی سود می برد.
جامعه بین المللی به تدریج تحریم هایی را برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح های هسته‌ای تصویب و به اجرا گذاشته است. از سال دو هزار و شش شورای امنیت سازمان ملل متحد چهار قطعنامه (1737، 1747 ، 1803 ، 1929) را به تصویب رسانده است که برنامه هسته‌ای، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و معاملات تجاری و مالی ایران را هدف قرار داده اند.
در سال دو هزار و ده نیز اتحادیه اروپا تحریم‌هایی را بر خرید نفت و هیدروکربن (سوخت) ایران تحمیل کرده است. اما به باور اردوان امیر اصلانی تأثیر آن محدود بوده است. اما تحریم هایی که آمریکا از سال دو هزار و هشت تصویب و اجرا کرده است تأثیرگذارتر بوده است در این تحریمها آمریکا می گوید اگر کسی در خارج از چارچوب تعیین شده از سوی این کشور از ایران نفت بخرد، دیگر نمی تواند به تجارت با آمریکا بپردازد. از سوی دیگر هر کسی هم که از بانکی ایرانی استفاده کند و یا انتقال وجهی را از طریق ایران ترتیب دهد دسترسی اش به بازار آمریکا مسدود خواهد شد. و این تحریم به قطع شدن واقعی سیستم بانکی ایران منجر شده است. صندوق بین المللی پول پس از بازدید هیئتی از آن از ایران در یادداشتی در تاریخ دوازدهم فوریه اقتصاد این کشور را ضعیف شده توصیف کرده و ذکر کرده است که شوک‌های قابل توجه و ضعف مدیریت اقتصاد کلان در سالهای اخیر تاثیر قابل توجهی بر ثبات، اقتصاد کلان و رشد اقتصادی ایران داشته است.
مارتین سریوزولا قائم مقام بخش خاورمیانه و آسیای مرکزی در صندوق بین المللی پول می گوید: «تورم، افزایش بیکاری، تضعیف بخش خصوصی و بانکی و نیز تخریب قابل توجه ناشی از تحریم های مالی، به اقتصاد ایران آسیب رسانده اند. این صندوق انتظار دارد در سال مالیِ ایران (از بیست و یکم مارس دو هزار سیزده تا بیست مارس دو هزار و چهارده) شاهد رکود اقتصادی یک تا دو درصدی در تولید ناخالص داخلی ایران باشد و معتقد است اگرچه چشم انداز اقتصادی ایران در سال مالی 2015-2014 با توافق موقت به دست آمده در بیست و چهارم نوامبر سال گذشته بهبود یافته است اما رشد اقتصادی آن ضعیف و بین یک تا دو درصد باقی خواهد ماند. امری که دلیل تصمیم مقامات ایرانی برای ورود به مذاکرات را تا حدودی توضیح می دهد.
اما بهزاد آذرسا که مشاور اقتصادی سفارت ایران در پاریس است تأثیر تحریم های بین المللی را حداقلی می داند. آذرسا می گوید: «ایران مانند همه کشورهای جهان، دارای نقاط ضعفی است، اما نقاط قوتی هم دارد و با وجود همه تحریمها، کشوری پویا و پر تحرک است که بر خلاف تصورات از این تحریم ها بهره برداری هم کرده است.»
ناتالی گوله سناتور فرانسوی و کارشناس مسائل ایران و خاورمیانه نیز با این نظر موافق است. این سناتور هواخواه شهر اصفهان می گوید «هنگام بازدید از ایران کشوری را نمی بیند که به نظر برسد در رنج ناشی از تحریم ها به سر می برد.»
البته، شرکت فرانسوی بیمه تجارت خارجی فرانسه (Coface) در ارزیابی خود از ایران اوضاع اقتصادی آن را پر خطر دانسته است. چرا که در آن سطح بالای قیمت ها و بیکاری بر مصرف خانوارها تاثیر گذاشته و فشارهای ناشی از تورم هم که عمدتاً به دلیل کمبودهای دائمی ناشی از وجود بسیاری از تحریم ها و کاهش ارزش ریال است، همچنان باقی مانده اند.
اما در نهایت، بهزاد آذرسا معتقد است تنها ایران تحت تأثیر این مسئله قرار ندارد. او ترجیح می‌دهد دلیل بهبود روابط دیپلماتیک را به جای آن که در اثر تحریم های اعمال شده بر اقتصاد ایران بداند، بازگشت جامعه بین المللی به عقلانیت را به عنوان دلیل این امر معرفی کند. او می گوید: «با وجود انتخاب حسن روحانی، ایران تغییری نکرده است. ایران همان کشور با همان تمدن قبل است. آنچه که امروز تغییر کرده است، تفاهم و درک متقابل بهتر و گفت وگوی بهتر است.»
اردوان امیر اصلانی در توضیح این انعطاف در نقطه نظر بین المللی دلیل آن را «تغییر حالت روانی» می داند. او در مقدمه آنچه که آن را به عنوان «بزرگترین رشد سیستم اقتصاد جهانی» پس از پایان اتحاد جماهیر شوروی می خواند، این مسئله را مطرح می کند که لازم است اذعان شود که خطر برخورد تمدن ها به درگیری با شیعیان مربوط نمی شود، بلکه مربوط به شاخه ای از مذهب تسنن به نام وهابیت است.
این جریان موجود در دین اسلام مذهب رسمی عربستان سعودی، بزرگترین رقیب ایران شیعه مذهب در خاورمیانه است. پادشاهی عربستان سعودی، متحد اصلی آمریکا در منطقه، بیش از یک سال است که شاهد فرو ریختن این اتحاد است. به عقیده امیر اصلانی بازگشت به سمت ایران نتیجه تغییر رویکردی استراتژیک از سوی قدرت اول جهان نیز هست که سه دلیل دارد. اول آن که عربستان سعودی حمایت واقعی یا مفروضی از گروه های جهادی مانند القاعده دارد. ثانیاً این که آمریکایی‌ها در حال جدا کردن خود از وابستگی به ذخایر هیدروکربنی عربستان سعودی هستند. به این ترتیب که از اکنون تا سال دو هزار و هفده، آمریکا به لطف بهره برداری از گاز شیست احتمالاً از نفت عربستان سعودی بی نیاز خواهد شد و تا سال دو هزار و بیست و پنج به کشورهای اطراف نیز صادرات خواهد کرد. اردوان امیر اصلانی می گوید: «رابطه ناشی از «وابستگی» در قبال عربستان سعودی به سرعت در حال از بین رفتن است و ذخایر نفت ایران و عراق - دو کشور با اکثریت شیعه - اگر از ذخایر کشورهای سنی مذهب بیشتر نباشد دست کم با آن ها برابری می کند.»
دلیل سوم هم استراتژیک است. به این ترتیب که آمریکا درحال بازیافت سیاست «مهار» است که در طول جنگ سرد رایج و متداول بود. آنها نیاز دارند که چین را مهار کنند. از آنجا که پاکستان به رعیت چین تبدیل شده است، بنابراین آمریکایی ها باید بر کشوری وزین تکیه کنند تا از نزدیک شدن بیش از حد چین به خاورمیانه جلوگیری کنند و سعی کنند آن را در وضعیت وابستگی به انرژی نگه دارند.
پی‌یر کونسا، نویسنده کتاب «دشمن سازی» و پژوهشگر موسسه روابط بین الملل و استراتژیک استدلال بیشتری ارائه می کند. این معاون سابق امور استراتژیک وزارت دفاع فرانسه معتقد است که اعمال محدویت برای ایران از سوی جامعه بین المللی نمونه ای از «فرآیند دشمن سازی است که اگر چه بسیار کند پیش می رود اما به خوبی برای جامعه بیت المللی دشمن خواهد ساخت.»
پی‌یر کونسا این روند را به بحران گروگانگیری کارکنان سفارت آمریکا در ایران در چهارم نوامبر سال هزار و نهصد و هفتاد و نه معطوف می کند و می گوید ایران در آن زمان متحد آمریکا بود و آمریکایی ها این بحران را نوعی تحقیر تلقی می کردند. حمله به سفارت و گروگان گرفته شدن پنجاه و پنج نفر و بعد هم شکست عملیات نظامی «پنجه عقاب» .... وقتی رونالد ریگان با برنامه «آمریکا بازگشته است» در انتخابات پیروز شد، نشان از این داشت که آمریکا تضعیف شده بود.
پی یر کونسا می گوید: «ایرانیان بر این باورند به دلیل آن که نفت دارند از سال 1953، مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند. برای آنها، انقلاب سال 1979 ، انقلابی مردمی است.» آنها ، در واقع، قربانیان استراتژی «تأیید مجدد قدرت آمریکا» هستند. به عنوان مثال صدام حسین در سپتامبر سال 1980، به ایران حمله کرد اما خیلی زود این مردم ایران بودند که از سوی جامعه بین المللی تحت تحریم قرار گرفتند. چگونه می توان این مسئله را برای تهران توضیح داد؟
کونسا می گوید: «این زمانی بود همه نظریات آمریکا بر مبنای شکل دهی به ساختار جهانی بود.» رهبران نو محافظه کار آمریکا و تئوریسن های «محور شرارت» از این سلطه جویی بهره گیری کردند و در دوره ریاست جمهوری رونالد ریگان و بوش که عمدتاً به خاطر مواضع سرسختانه خود در قبال ایران شناخته شده هستند نفوذ خود را افزایش دادند و از این نفوذ برای تأثیرگذاری بر درکی که از ایران باستان وجود داشت بهره گرفتند.
پی‌یر کونسا می افزاید: «در سال 1992 آن ها می گفتند این خطر وجود دارد که ایران بتواند در ماه های آینده سلاح هسته ای داشته باشد. بدیهی است که منبع آن ها نیز سرویس های اطلاعاتی بود که مطمئن ترین شاخص دشمن سازی است.»
با ورود باراک اوباما به کاخ سفید، تئوری‌ها و نظریه های نومحافظه‌کارانه نفوذ خود را از دست دادند تا «لابی ایرانی» که نظریه کلار م. لوپز است جای آن را بگیرد. لوپز در حال حاضر استاد مرکز مطالعات امنیتی است و در آنجا در زمینه سرویس های اطلاعاتی ایران تدریس می کند. او پیش از آن در سازمان سیا کار می کرده است. او در سال 2009 تحقیقی انتقادی با عنوان «ظهور لابی ایرانی: جنبش‌های گروه هایی از تهران در اطراف و بطن دولت اوباما» منتشر کرد، که در آن به ارائه «شبکه پیچیده ای از افراد و سازمانهای مرتبط با تهران» پرداخت که هدفشان «نفوذ در سیاست دولت جدید آمریکا در قبال جمهوری اسلامی ایران» است.
کلار لوپز که مخالف سرسخت شریعت - قانون بنا شده بر اساس تعالیم قرآن - رایج در ایران پس از انقلاب سال 1979 است و در مصاحبه ای آن را در تضاد کامل با آزادی بشر توصیف می کند، از وجود سازمان هایی در خارج از ایران پرده برداشته است که مانند شورای ملی ایران و آمریکا (NIAC) و یا شورای آمریکا - ایران (AIC) از سوی شرکتهای چند ملیتی و نفتی مانند آرامکو، سورون و کونوکو فیلیپس حمایت می شوند.
در قضاوت درباره لابی‌ها تشخیص این که واقعیت در کجا پایان می یابد و تخیلات از کجا آغاز می شود، دشوار است. واقعیت این است که ایرانیان خارج از کشور از یک سو و تهران هم از سوی دیگر مدت مدیدی است که به دنبال اصلاح تصور و درک منفی از کشور خود در نزد خارجی ها هستند. در دسامبر سال دو هزار و سیزده بود که هیئتی از نمایندگان پارلمان اروپا سفری به ایران انجام دادند. تارجا کرونبرگ، نماینده فنلاندی پارلمان اروپا ریاست «هیئت رابطه با ایران» را در پارلمان اروپا بر عهده دارد. او می گوید: «پس از انتخاب حسن روحانی بود که نمایندگان پارلمان به ایران سفر کردند. ماموریت ما این است که ارتباط با این کشور را حفظ کنیم و مهم است که تنها به یاداشتهایی از اخبار و اطلاعات متکی نباشیم و بدانیم در این کشور چه رخ می دهد.»
تارجا کرونبرگ گفت این هیئت پارلمانی با «بسیاری از مردم» از جمله مخالفان، سازمان های غیر دولتی و نمایندگان جامعه مدنی دیدار کرده است تا درک کاملتری از اوضاع ایران که اغلب به خاطر عدم رعایت حقوق بشر مورد ملامت قرار می گیرد، به دست آورد.
بهزاد آذرسا در سفارت ایران در پاریس می گوید که ایران، کشور بسیار مهمان نوازی است و برای خلق و خوی مهمان نوازی به ویژه در قبال خارجی ها معروف است. بنابراین پیش می آید که ایران نیز مانند دیگر کشورها و یا انجمن‌ها از شخصیت‌های مختلف برای سفر به ایران دعوت کند تا آنها خود درباره آن قضاوت کنند و واقعیت‌های کشور را به چشم خود ببینند.»
در اوایل فوریه نیز سفر هیئتی از شرکت های فرانسوی به ایران که به ابتکار اتحادیه کارفرمایان و شرکت های فرانسوی (MEDEF) انجام شد، سر و صدای زیادی به پا کرد. فرصت های موجود با توجه به گستردگی و اندازه بازار ایران، تعداد قابل توجه افراد طبقه متوسطی که در آن زندگی می کنند و نیازهای مختلف این کشور در زمینه زیرساخت‌ها، مهندسی، محیط زیست، حمل و نقل، بهداشت و کالاهای مصرفی دلایلی است که مشاور اقتصادی سفارت ایران در پاریس برای برانگیخته شدن علاقه و تمایل شدید شرکتهای فرانسوی برای حضور در ایران ذکر می کند.
بهزاد آذرسا می گوید: «برخی کشورهای غربی منصرف شده اند اما این به این معنا نیست که فرصتهای اقتصادی دیگری وجود نداشته است. ایران که درمنطقه‌ای بی ثبات، کشوری با ثبات سیاسی نشان داده است و کشورهای همسایه آن نیز جمعیت عظیم سیصد و پنجاه میلیون نفری را شکل می دهند، در نظر دارد به قطبی تجاری (هاب) در منطقه تبدیل شود. ما طرح ها و پروژه های بسیاری برای ارائه داریم. البته، ما بخشی از این طرح ها را به کشورهای آسیایی، روسیه و کشورهای آمریکای لاتین که در همه این سال ها به تجارت با ما ادامه داده اند، ارائه می دهیم.»
موضعی که حسن روحانی با حضور در مجمع اقتصاد جهانی در داووس ارائه کرد به عنوان اقدامات افسونگرانه واقعی توصیف شده است. ولی نصر، رئیس دانشکده بین المللی دانشگاه جانز هاپکینز واشنگتن و کارشناس مسائل ایران می گوید، لازم است که از موضوع هسته‌ای عبور کرده و تمرکز بر مشارکت دادن ایران در اقتصاد منطقه ای و جهانی گذاشته شود.»
در آغاز ماه جاری، وزارت نفت ایران اعلام کرد در حال آماده سازی نوع جدیدی از قراردادها است که برای شرکت های نفتی بین المللی جذاب‌تر باشد و کمیته‌ای بر روی این طرح کار می کنند. این وزارتخانه اعلام کرده است الگوی نهایی این قراردادهای جدید در ماه مه یا ژوئن آماده خواهد شد. بر این اساس باید قراردادهای فروش با قراردادهایی نزدیک به آنچه در سطح بین المللی صورت می گیرد، جایگزین شوند.
ایران برای تقویت اقتصاد خود به شرکت های خارجی نیاز دارد. این اشتیاق شرکتها به احتمال زیاد موجب افزایش رقابت بین آنها خواهد شد. جلالی بنشابان، دانشجوی دکترا در مدرسه مطالعات عالی علوم اجتماعی در ابتکار عمل اتحادیه کارفرمایان فرانسوی برای اعزام هیئتی تجاری به ایران شاهد «جنبشی شتابزده» بوده که نشان دهنده هیجان خاص فعالان اقتصادی فرانسه در قبال بازار ایران بوده است.
او می گوید: «بهتر است کانال هایی برای گفت وگو با این کشور گشوده شود. آمریکایی ها در زمینه اقتصادی منطق و شیوه پنهانی را ترجیح می دهند.» که احتمالاً پر سود و منفعت است. به گفته سفارت ایران، روابط تجاری با آمریکا «با وجود نبود روابط دیپلماتیک» رونق خوبی دارد. پایگاه اینترنتی سنسوس، موسسه آمار رسمی آمریکا می گوید در سال دو هزار و سیزده حدود سیصد و سیزده میلیون دلار صادرات به ایران انجام شده است که بالاترین رقم از سال دو هزار و هشت به بعد است. این رقابت بین المللی قطعاً باید به ایران اجازه انجام مذاکرات فشرده را بدهد.
شرکتهای بین المللی نیز به بازگشت موفقیت آمیز ایران به جامعه بین المللی کمک خواهند کرد. شرکتهای همه کشورها در برابر چشم انداز اقتصادی ایران به نمایندگان سیاسی خود برای لغو تحریمها فشار می آورند. فیلیپ ژوون، نماینده پارلمان اروپا می گوید: «مسلماً شرکتها به طور واقعی نگران تأثیرات سیاسی نیستند. اما ممکن است زمانی مجبور شوند توقف کنند. بنابراین در وهله نخست باید به توافقی دست پیدا کرد.
این نشریه در پایان نوشته شاید به طور موثر در اواخر سال دو هزار چهارده شاهد عادی شدن روابط باشیم.»
سه شنبه ۲۰ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۸:۰۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[مشاهده در: www.irinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
گوناگون
پربازدیدترینها