محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845012623
یادداشت/ حسین قدیانی ملت تنها نیست
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/ حسین قدیانی
ملت تنها نیست
متاسفانه دولت، قلم آدمی را مجبور به انتقاد می‌کند و الا رسانه‌های اصولگرا، ذاتا آماده حمایت رسانه‌ای از خدمات دولتند و من رجز نمی‌خوانم، مستدل سخن می‌گویم.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس، حسین قدیانی امروز شنبه 10/12/92 طی یادداشتی در روزنامه وطن امروز نوشت: 2 تا چشم که خودم دارم، 2 تا هم مدت‌هاست از توی مخاطب قرض گرفته‌ام، عین این دیده‌بان‌های زمان جنگ، همه کار و زندگی را کنار گذاشته، آسیمه سر و دوان دوان، دارم اخبار قوه مجریه را رصد می‌کنم، بلکه به بهانه یک کار اساسی، ابتکاری موثر، اقدامی بنیانی یا خدمتی در خور شأن ملت، تعریفی از دولت کرده باشم، اما چه گویم که ناگفتنم بهتر است! نه من، بلکه سایر همکارانم در «وطن امروز»، و نه فقط دوستان وطن، بلکه سایر رسانه‌های اصولگرا، از مکتوب گرفته تا مجازی، مدام از این خبر به آن خبر می‌روند و علی‌الدوام از این لینک به آن لینک، تا مگر از برکه دولت اعتدال، شاه ماهی خدمت، صید کنند؛ خبر ممتاز و متمایزی نیست که نیست! در انتهای یادداشت چهارشنبه، از دولت محترم خواستم مشخصا همان وعده انتخاباتی افزایش ارزش پول ملی را عملی کند، اینک چند پله پایین‌تر، از دست‌اندرکاران می‌خواهم که به اصلاح معایب اتوبوس‌های اسکانیا بپردازند، جان مردم را عزیز بشمرند و بیش از این پلیس خدمتگزار را درگیر کوتاهی‌های خود نکنند. خلاصه! ما آماده انعکاس خدمات دولتیم، شرط است که دستگاه اجرا، فرصت‌سوزی نکند و چون ما منتقدانی را قدر بداند، آن هم نه با تمجید -که اساسا نمی‌خواهیم!- بلکه با کار برای این مردم. کار از دولت، حمایت رسانه‌ای از ما. منتقد از این بهتر؟ منتقد از این منصف‌تر؟ واقعا من چه کنم که آماده نشسته‌ام برای تبلیغ خدمات دولت اما بعضی‌ها هنوز در حال و هوای ایام تبلیغات، کار اصلی خود را ول کرده، یک روز گیر به رسانه ملی می‌دهند، یک روز به شخص ضرغامی فحش می‌دهند، یک روز جواب منتقد را با درشتی می‌دهند، یک روز به دشمن‌شکن‌ترین بچه‌های این انقلاب، «همصدا با اسرائیل» لقب می‌دهند و دگر روز، آنجا که می‌خواهند کار کنند، سبد کالا را به نفع طعنه خانم شرمن، توزیع می‌کنند. این هم از مرحله دوم هدفمندی یارانه‌های‌شان که همه چی دارد، الا تدبیر! این مقال، هرگز جای نقد مرحله دوم هدفمندی نیست اما به همین یک قلم اکتفا کنم و بگذرم. جریمه کردن مردم از کدام جایگاه قانونی؟! آمدیم و به غلط یا درست، فردی خود را برای گرفتن یارانه محق می‌داند. این فرد به علت تعلق نگرفتن یارانه، باید جریمه شود؟! آن هم 3 برابر؟! اصلا برای چه باید جریمه شود؟! و برای چه 3 برابر؟! واقعا این چه تدبیری است که حق خودمان، یعنی پول خودمان را باید از دشمن، صدقه‌ای و قسطی بگیریم اما از مردم 3 برابر؟! اگر پوپولیسم بد است، خرده‌گرفتن بی‌مبنا و قاعده بر آحاد مردم، از آن هم بدتر است! خب، اینهاست که دست من آماده برای تعریف از دولت محترم را می‌بندد. آنوقت من الان باید دقیقا از کجای کار بعضی‌ها تعریف کنم؟! متاسفانه دولت، قلم آدمی را مجبور به انتقاد می‌کند و الا رسانه‌های اصولگرا، ذاتا آماده برای حمایت رسانه‌ای از خدمات دولتند و من رجز نمی‌خوانم، مستدل سخن می‌گویم. سوال: «چرا معتقدم رسانه‌های اصولگرا، بیش از نقد، آماده برای حمایت از خدمات دولتند؟» جواب: «با شرح صدر و رواداری، این دولت را آنچنان که شایسته و بایسته است، هرگز نقد نکرده‌اند». آنی به روزنامه‌های «جوان»، «رسالت» و... نگاه کنید! آنی به «فارس»، «تسنیم» و... نگاه کنید! کجا این رسانه‌ها، آن‌طور که واقعا لایق اعتدال بوده، بعضی‌ها را نقد کرده‌اند؟! صدالبته سیاهنمایی و مغلطه، مواجهه رسانه‌های زنجیره‌ای بود با دولت سابق. دولت قبل، سفر استانی می‌رفت، می‌گفتند پوپولیسم! به مردم یارانه می‌داد، می‌گفتند گداپروری! من‌باب عدالت، سهام توزیع می‌کرد، می‌گفتند کار بی‌خود! به اقشار محروم، مسکن مهر می‌داد، می‌گفتند عامل همه گرانی‌ها! دست نوازش بر سر حاشیه‌نشین‌ها می‌کشید، می‌گفتند عامل همه نگرانی‌ها! و 8 سال تمام حاضر نشدند به رئیس‌جمهور قانونی کشور، «رئیس‌جمهور» بگویند! دروغ البته زیاد گفتند! احمدی‌نژاد به مشتی فتنه‌گر در چند خیابان مرکزی تهران، لقب «خس و خاشاک» داد، رسانه‌های زنجیره‌ای، رئیس‌جمهور قانونی کشور را متهم کردند که به 13 میلیون رای فلانی، خس و خاشاک گفته! و همچنان بر طبل این اتهام می‌کوبند! باورم هست؛ دولت اعتدال اصلا نقد را ندیده! رسانه‌های اصولگرا اگر واقعا می‌خواستند مزه زخم نقد غیر‌منصفانه را بر تن این دولت بچشانند، باید همان می‌کردند که زنجیره‌ای‌ها با دولت سابق کردند، ما اما در رسالت مطبوعاتی خود، ترس از خدا داریم، نه واهمه از کدخدایی که دیگر نیست! ما انصاف داریم، لاف گزاف نمی‌بافیم. به چند سبب، راقم این سطور معتقد است اصولا لیف نقد رسانه‌های اصولگرا بر تن دولت اعتدال نخورده. اولا؛ اگر نام کاری که زنجیره‌ای‌ها با هر 2 دولت قبل کردند، «نقد» بود، مواجهه ما با دولت فعلی، در حکم قلقلک کف پای توافق ژنو می‌ماند! ثانیا؛ لحظه‌ای قیاس کنید حجم قصور و تقصیر دولت اعتدال را با میزان نقد رسانه‌های اصولگرا. آیا توزانی برقرار است؟! چند مثال می‌زنم. از روز آغاز به کار این دولت، ببینید وزیر راه و شهرسازی درباره مسکن مهر، چقدر سخن مغایر با سخن قبلی گفته؟! آیا به اندازه ابعاد این مغایرت، نقد شده؟! به ماجرای تامل برانگیز وزیر نفت و پرونده کرسنت نگاه کنید! آیا نقدی فراخور خبط صورت گرفته انجام شده؟! شگفتا که همین میزان نقد هم با انگ اخلال در امنیت ملی، تحمل نشد! به اتهاماتی که رئیس دستگاه اجرا، وزیر خارجه، مشاوران عالی و... بر گرده اصحاب نقد، نیمی از ملت، اقشار محروم، رسانه ملی و... وارد کرده‌اند، بنگرید! آیا انتقادات صورت گرفته، اندک تناسبی با فقط و فقط این اتهام که «رای‌دهندگان به سایر نامزدها، رای به بی‌قانونی داده‌اند» دارد؟! درباره محیط‌زیست، بنزین و شرکت‌های خودروساز، آیا نقدهایی که شده، کوچک‌ترین تناسبی با اظهارات متناقض دست‌اندرکاران دارد؟! درباره توافق ژنو، واقعا جالب است. توافق به زعم عقل و دین، به باور دل و هوش، بد و نامتوازن بسته شده، از علما گرفته تا لبوفروش و راننده تاکسی، تا حتی فلان دلال لیبرال هم منتقد دارد، آن وقت میزان اتهام قبیله توافق به اهالی نقد، از کم و کیف نقد منتقدان، اگر بیشتر نباشد، قطعا کمتر نیست! ثالثا؛ فرض کنید متاثر از وحدت اصولگرایان، و هم‌اندیشی تکلیف و نتیجه، و همنشینی آرمان و واقعیت، یک اصولگرا رئیس‌جمهور ایران می‌شد. باز فرض کنید در دوره ریاست جمهوری این فرد اصولگرا، شخصی خودش را جلوی وزارت نفت، آتش می‌زد یا افتضاح برف‌روبی از جاده‌های شمال و قطع چندروزه گاز پیش می‌آمد، یا سبد کالا اینقدر شخمی توزیع می‌شد که در نهایت منجر به کشته شدن چند نفر می‌شد، یا اتوبوس‌های اسکانیا اینقدر کشته روی دست ملت می‌گذاشت، یا شخص رئیس‌جمهور منتقدانش را «بیسواد» می‌خواند، یا مشاور ارشدش ادعا می‌کرد نیمی از ملت به بی‌قانونی رای داده‌اند، یا مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها، دقیقا عین همین دولت کلید، کلید می‌خورد که همه ملت، گیج و گنگ، بمانند چه باید بکنند و چه نباید؛ آیا جز این است که زنجیره‌ای‌ها، پدر این رئیس‌جمهور اصولگرا را درمی‌آوردند؟! آیا جز این است که آتش‌سوزی یک نفر، مقابل وزارت نفت را رسما به انقلاب‌های عربی گره‌می‌زدند؟! آیا جز این است که رنگ لوگوی خود را با دود آتش، ست می‌کردند؟! آیا جز این است که در این باره، تا ماه‌ها، تیتر یک می‌رفتند و مکرر، ویژه‌نامه حقوق بشری درمی‌آوردند؟! آیا جز این است که بزدلانه، وطن‌فروشانه و در اوج بی‌غیرتی، نامه به رئیس‌جمهور آمریکا، دبیرکل سازمان ملل و دیده‌بان حقوق بشر می‌نوشتند که؛ «چه نشسته‌اید، مردم ایران در صف توزیع سبد کالا جان داده‌اند؟!» من که این روزها در هر نوشته‌ام توصیه‌ای مصداقی به دولت محترم می‌کنم، بد نیست همین جا از دولت بخواهم در کنار این همه همایش پرخرج و برج و البته بی‌خودی که با «خزانه خالی» برگزار می‌کند، یک همایش کم‌هزینه اما مفید برای تجلیل از رسانه‌های اصولگرا ترتیب دهد که اینهمه شرح صدر بی‌مثال دارند. اینکه روزنامه دیرپای «کیهان» هر از چندی در یادداشت روز خود و بعضا به قلم مدیرمسؤولش، محسنات دولت را برمی‌شمرد، از دولت خبر خوب کار می‌کند و صف دولت را از فتنه‌گران جدا می‌خواند، بیانگر اوج مناعت‌طبع رسانه‌های اصولگراست، و الا بعد از 6 ماه، 2 سفر استانی رفتن، کار سهلی است که خیلی دیگر نیاز به داشتن صندلی در صدر قوه‌مجریه ندارد! دولت آیا متشکر از مناعت طبع رسانه‌های اصولگرا هست؟! آیا این همه رواداری را شاکر هست یا مع‌الاسف، هنوز در حال و هوای مناظره، مشغول معرفی «کاسب تحریم» به این و آن است؟! مکرر اعضای این دولت، حتی در خلال دومین سفر استانی‌شان از «کاسب تحریم» چماق بر فرق منتقد بلند کرده‌اند، این در حالی است که رئیس‌جمهور اولا؛ «مؤدب و باهوش» آمریکا، ثانیا؛ طرف توافق بعضی‌ها، یک بار برای همیشه پرونده «کاسب تحریم» را بست و جمله‌ای گفت که نگارنده با مناعت طبع، از انتشار مجدد آن می‌گذرم. آری، ما هنوز سفره نقد این دولت را پهن نکرده‌ایم و بنای بر این کار هم نداریم، چرا که بویژه این دولت را، نیازمند کمک خود می‌دانیم. برف را مگر سرهنگ‌ها و سربازها بروبند که پارو دست گرفتن، دست مرد اهل جبهه و جنگ و جهاد و کارگری می‌خواهد. دولت، به این دست بلند است که نیاز دارد، نه دست پست جان کری. دولت، به دست دوست نیاز دارد، نه دست دشمن. دست دادن به دشمن، از اعتماد به دوست و اعتقاد به شعائر یوم‌اللهی دوست می‌کاهد. دست دشمن، دست کینه‌بسته است اما دست دوست، دست پینه‌بسته. در کوی توافق با دشمن، بعضی‌ها اگر خاکروبه شکایت بی‌مصداق نیز بر سر رسانه‌های اصولگرا، بر سر دوست و خیرخواه خود بریزند، ما از مالک‌اشتر یاد گرفته‌ایم، راه خود کج کرده، به مسجد رویم و دعا کنیم برای ایشان. ما دعا می‌کنیم برای دولت. آن سفره که پهن است، سفره دعای ماست، و الا میزان نقد ما اصلا نسبتی با حجم کجی‌ها و کاستی‌ها ندارد. انتظاری از رسانه هست و انتظاری از قوه اجرا. نقد اگر جزو وظایف اصلی رسانه است اما کار، کار، کار و باز هم کار، انتظار از دستگاه اجراست. طرفه حکایت اینجاست؛ آنقدر که دولت به نقد، و بعضا به شکایت و اتهام بستن و... مشغول است، رسانه‌های منتقد نیستند! تو گویی دولت، رسانه است و ما مسؤول اجرا! به هر حال، وقتی ام‌الشعائر یک دولت، «اعتدال» باشد، لابد دولت می‌شود «منتقد» و این «منتقد» است که من‌باب اعتدال(!) باید بار کار را بر دوش بکشد! فی‌الواقع اما اختیارات قوه مجریه، دست دولت محترم است، نه ما. ما در رسانه‌های اصولگرا با مناعت‌طبع، فقط 20 درصد وقت خود را صرف نقد کرده‌ایم، درحالی که صددرصد بعضی کارهای دولت، ایراد حتی از زاویه عقل ابزاری دارد و الا از کار درست که در نامه خصوصی دفاع نمی‌شود! ما و مردم، از دولت محترم، مطالبه تدبیر داریم. ما و مردم، با شرح صدر بسیاری جاها اصلا نقد را درز گرفته‌ایم و بسیاری جاها به نقدی مختصر و نه آنچنان که باید و شاید، بسنده کرده‌ایم. چنین محترمانه نقدی، خدمت بیشتر از ناحیه دولت می‌طلبد، نه شکایت فزون‌تر! رسانه جز قلم، آه دیگری در بساط ندارد. من که چهارچشمی دارم اخبار دولت را رصد می‌کنم. توپ در زمین دولت است! امکانات، پول، اختیارات در زمین دولت است! با این همه نعمت، کارهای دیگری جز نقد منتقد هم می‌توان کرد! خدمت مدبرانه هم می‌توان کرد! و مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها را بدون نیاز به جریمه 3 برابری هم می‌توان عملی کرد! الان آحاد ملت مانده‌اند در این «خوداظهاری کوفتی»، دقیقا چه باید بنویسند که جریمه نشوند، آنهم 3 برابر یارانه‌ای که قرار است بگیرند! «تدبیر» بیش از آنکه شعار دولت باشد، شرط ماست برای ادامه همین مشی روادارانه با دولت. ما زنجیره‌ای نیستیم! اهل سیاهنمایی نیستیم! عقده‌ای نیستیم! ما دنبال راهکار می‌گردیم برای تعامل سازنده با دولت اعتدال. سابقه ما روشن است. ما مثل بعضی زنجیره‌ای‌ها نیستیم که با پول مت، علیه مقدسات ملت قلم بزنیم. چشمداشت ما از دولت، خدمت به ملت است. ملت، تنها نیست! بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
92/12/10 - 15:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها