تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837081236
تجارت و واردات با سودهاي شبانه ميلياردي به توليد مي ارزد/ بازرسان محض رضاي خدا نظارت نمي کنند
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۰ اسفند ۱۳۹۲ (۱۲:۵۹ب.ظ)
سخنگوي هيات رئيسه مجلس : تجارت و واردات با سودهاي شبانه ميلياردي به توليد مي ارزد/ بازرسان محض رضاي خدا نظارت نمي کنند گروه سياسي
به گزارش خبرنگار خبرگزاري موج، با توجه به شرايط روز اقتصادي که کشورمان با آن مواجه است از مسئله تحريم هاي کشورمان و وارد نشدن مواد اوليه بسياري از محصولات کشور، حمايت از توليد واقعا به نحو مطلوبي انجام نمي پذيرد.
امروز توليد کشور دچار مشکلاتي مانند عدم‌همراهي بانک‌ها، فضاي نامناسب کسب و کار، غير واقعي بودن نرخ ارز، بالابودن نرخ تورم، بي‌توجهي ويژه به توليد، سياست‌هاي نامتناسب، راهکارهاي حمايت از توليد ملي است و اگر بخواهد شرايط بر طبق همين روال پيش برود، واقعا تعداد بيشتري از کارگاه هاي توليدي و شهرک هاي صنعتي به تعطيلي در مي آيند.
اتخاذ سياست‌هايي نظير قيمت‌گذاري کالاها و محصولات داخلي، وجود سياست‌هاي سختگيرانه مالياتي براي توليدکنندگان و مانع‌تراشي‌هاي دستگاه‌ها و سازمان‌ها به بهانه‌هاي مختلف براي توليدات داخلي و... نشان از اين مسئله دارد که نه‌تنها سياست‌هاي حمايتي از توليد داخلي کمتر مورد توجه قرار گرفته بلکه بسياري از سياست‌ها و رويه‌ها خود بازدارنده توليد محسوب مي‌شود.
براين اساس تدوين سياست‌هاي اصولي و ويژه براي حمايت از سرمايه‌گذاري در بخش توليد به‌ويژه توسط بخش خصوصي و تدوين قوانين و صندوق‌هاي حمايت از توليد (و نه سياست‌هاي مقطعي رانت‌ساز و مداخله‌گرانه بخش دولتي در بخش خصوصي) ضروري است به‌نحوي که انگيزه‌هاي مناسب براي سرمايه‌گذاري در بخش‌هاي توليدي (به جاي سرمايه‌گذاري در بخش‌هاي دلالي و تجاري غيرمولد) فراهم شود موضوعي که مي‌تواند نقش مهمي در ارتقاي توليد داخلي داشته باشد.
در همين خصوص با عبدالرضا مصري سخنگوي هيأت رئيسه مجلس و نماينده مردم کرمانشاه در خانه ملت انجام داده ايم که به شرح زير است:
در بسياري از صنايع توليد کشور، به نوعي رانت وجود دارد و به نوعي اين افراد با ايجاد تحريم ، عرصه را براي ورود بخش خصوصي آزاد نمي گذارند، ارزيابي شما از اين موضوع چيست؟
در واقع تحريم هاي خارجي تنها 10درصد مشکلات توليدي کشور را شامل مي شود اما تحريم هاي داخلي به نسبت فشار و تحريم هاي غرب اثر بخشي بيشتري را در توليد کشور داشته است ؛ در بسياري از صنايع توليدي يا کلا مباحث توليد کشور با ايجاد محدوديت و مزاحمت فعلي واقعا مردم و توليدکنندگان هيچ رقبتي براي مشارکت در توليد ندارند.
خب بسياري از افراد در وزارتخانه ها، ادعاي نظارت دارند؟
در ارتباط با نظارت ها انتقادهاي بسياري وارد است ؛ يکي از اين انتقادها، بازديدهاي چندباره رسمي است که دستگاه هاي نظارتي مانند نماينده صنايع و معادن، بهداشت و کار، تعزيرات، تامين اجتماعي است که هر کدام به نوعي بايد به شرکت ها و کارخانجات سرکشي کنند و نظارت هاي اعمالي خود را در نظر بگيرند.
سوال ما اينجاست که يک مديرکارخانه، تا چه مقداري بايد وقت خود را در اختيار بازرسان نظارتي قرار دهد ؛ اطلاع داريم که بسياري از اين بازديدها محض رضاي خدا نيست و هر کدام از اين بازرسان يک ايراد کوچيک مي گيرند و مديران هم براي برطرف کردن آن، پيش مي آيد که به آنها از محصولات توليد خود به رايگان ارائه مي دهد.
اما نظارت را نبايد به داخل کارخانه بُرد، درخصوص بخشنامه ها هم مي شود با نظارت صحيح، مسبب رشد توليد شد؟
درست است موضوع دومي که کارخانه هاي توليدي از آن رنج مي برند، شوک هايي که است که گه گاه به توليد وارد مي شود.
بسياري از اين مسببان شوک، حساب اين بخشنامه ها را بر دلسوزي مي گذارند که اين ديدگاه واقعا اشتباه است و توليد را به خاک سياه مي نشاند.
بايد مثالي بزنم، توليدکننده براي خريد يک دستگاه ماشين که نياز کاري خود بوده از صندوق توسعه ملي وام مي گيرد، فرداي آن روز ارزش پول ملي با سقوطي عجيب به يک سوم ارزش خود مي رسد، حال يک توليد کننده که اگر 9ميليون وام گرفته باشد بايد 27ميليون تومان بازپرداخت کند.
حال يک توليدکننده بايد چکاري انجام دهد ضرر خود را به جامعه تزريق نکند ، خب ما با سياست هاي اشتباه شوک300درصدي قيمتي را به توليد وارد کرديم، چاره کار يک توليدکننده براي فروش اجناس خود، چيست؟
براي ورود مواد اوليه هم که هفت خوان خاص خود را دارد؟
100درصد، يک توليدکننده نيازمند خريد مواد اوليه اي است که به نقدينگي 3برابري نياز دارد، توليدکننده به ناچار براي تامين اين نقدينگي دست به دامان بانک ها مي شود اما کدام بانکي زير28درصد سود، به يک توليدکننده وام مي دهد.
در موقع ثبت سفارش، بغير از پرداخت درصد اوليه ، بايد 30درصد اضافه هم براي ثبت سفارش کالا بدهند.
شوک افزايش قيمت کارگر، حامل هاي انرژي و.. به يک آدم سالم وارد کنيم هيچ بيمارستاني حاضر نيست که اين بيمار را بستري کند ، حالا جراتي که توليدکنندگان دارند را بايد با چه کساني مقايسه کرد ؛ تنها مي توان گفت که توليدکنندگان يا ديوانه اند يا عاشق.
اما مسئولين سياست گذار هم چندان به فکر توليد نيستند، از احکام يک شبه گرفته تا تغيير چندباره همين احکام طي مدت چند روز؟
تغييرات مداوم همين تصميمات اشتباه نيز يکي ديگر از هزاران مشکلات است، اگر يک روال ساده باشد آن توليد کنند خود را براي همان روال ثابت تنظيم مي کند ؛ اما تا زماني که شرايط يک توليدکننده براي ورود يک کالا به کشور تنظيم مي شود، معجزه مي شود و يک بخشنامه جديد ابلاغ مي شود يا حتي در مواقعي اجازه ورود يک کالا را به کشور نمي دهند و آن کالا بايد در گمرک انبار شود
راهکار اين مشکل بسيار ساده است، قوانين مدت دار و البته کمي طولاني و چندساله، اينطور نيست؟
اگر با وضع قوانيني حداقل5ساله براي توليد که هيچ فردي نتواند اين ضوابط را تغيير دهد، توليدکنندگان را دلخوش براي ادامه حيات خود مي کنيم.
در مقابل ديدگاه وارداتي کشور را چگونه ارزيابي مي کنيد؟
دراين خصوص بايد بگويم که يکسري به مناطق آزاد بزنيد، متاسفانه از مواد اوليه، محصولات توليدي و حتي فروشندگان هم چيني هستند.
در اين مناطق که هيچکدام از درگيري هاي موجود در داخل چه از نظر گمرکي و نظارت وجود ندارد اما متاسفانه تنها کالا را کشتي به کشتي وارد مي کنيم درصورتي که کارگرانمان پشت چرخ هاي خياطي منتظر مواداوليه براي توليد هستند.
اگر به جاي مناطق آزاد، مناطق آزاد توليد ايجاد شود، براي مثال با ورود پارچه که نه ماليات و عوارض مي دهد توليد کشور را به سود مي رسد ؛ با اين اقدام مي توان جلوي رشد قاچاق در اين مناطق را گرفت و هم اينکه سرمايه هاي ملي کشورمان مرتب بخاطر قاچاق به دريا ريخته نمي شود.
براي رفع اين معضلات بايد مسئولان اجرايي، قانونگذاري و قضايي نشست هايي را با توليدکنندگان براي رفع اين مشکل بکنند؟
صورت مسئله روشن است و گفت و گو يعني وقت تلف کردن ؛ اگر مشکلات را نمي دانستيم از کجا ناشي مي شود ، گفت و گو لازم بود اما وقتي مسئله روشن است نبايد وقت کشي کرد. گفت و گوهايي که امروز دربين افراد شکل مي گيرد در واقع جزو بي فايده ترين بحث ها است چون از فردا همان موضوع ها و مشکلات سرجاش است.
چرا توليد مهم نيست؟
زماني که تجارت و واردات با سودهاي شبانه ميلياردي همراه است چرا بايد بسياري از افراد به سمت توليد جذب شوند ؛ با کدام مشوق ها و فضاي رقابتي و صادراتي بايد سرمايه گذار مناسب در کشور وارد شوند و شروع به سرمايه گذاري کنند.
حتي مي توانيم اين موضوع را بگوييم که عواملي که اهل واردات هستند نمي گذارند که توليد در کشور شکل بگيرد.
بالاتر از اين موضوع نيست که نفت در کشورمان استخراج مي شود اما پس از فروختن نفت به ساير کشورها ، همان نفت پالايش شده و فرآوري شده را با چه قيمتي مي خريم.
بارها مقام معظم رهبري فرمودند که به توليد اهميت دهيد، خام فروشي نکنيد، اما کجا به اين فرمايش توجه کرديم و پالايشگاه احداث کرديم که حداقل با توليد بنزين هم مانع خام فروشي شويم و هم نياز داخل کشور را تامين کنيم.
بهترين راهکار بهره بري نيز همين است که محصولي را توليدکنيم که مواد اوليه آن تا 100سال آينده در کشورمان وجود دارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها