تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1870522158
عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز: اسب فارس، برندی که فراموش شده است
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز:
اسب فارس، برندی که فراموش شده است
عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز گفت: اسب استان فارس، برندی ویژه این دیار بوده که در گذر تاریخ به فراموشی سپرده شده است.
عبدالرسول خیراندیش امروز در حاشیه پنجمین جلسه سلسله نشست‌های شیرازشناسی با عنوان «شیراز، دیروز، امروز و فردا» در مبحث شناخت تاریخ این دیار به منظور دستیابی به راهکارهایی برای آینده، در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در این شهر، اظهار داشت: فارس سرزمین وسیعی است که گستردگی جغرافیای آن را از حدود کارون ذکر کرده و منابع قدیم مرز فارس را تا خلیج فارس می‌دانسته‌اند. وی افزود: اگر فارس بزرگ را تا کناره دریا بببینیم محوطه‌هایی در آن وجود داشته که به آن چمن می‌گفتند و چمن گندمان، چمن سیلاخور، چمن رون بزرگ و کوچک، مرودشت، دشتستان و ... در این زمینه قابل اشاره است. خیراندیش اضافه کرد: این چمن‌ها محوطه‌های بزرگ چمن‌زار با آب و علف گسترده بوده است و از روی لغت فارسی اگر جایی علف سبز شود در حدی که روی آن را آب بگیرد «مرودشت» نامیده می‌شود. وی خاطرنشان کرد: استعداد فارس برای چنین محوطه‌هایی باعث شده بوده که این استان یکی از مراکز بزرگ پرورش اسب در ایران محسوب می‌شده است. این محقق دانشگاهی با بیان این که غیر از فارس تا حدودی آذربایجان و خراسان این چنین چمن‌هایی داشته‌اند، تصریح کرد: باقی مناطق دیگر ایران چنین استعدادی نداشته‌اند و علت این که سلسله‌های بزرگ تاریخ ایران قدیم از فارس برخاستند یکی همین وجود چمن‌های بزرگ چهار فصل بوده است. وی ادامه داد: کسانی که بخواهند تاریخ ایران را دقیق بخوانند باید تاریخ تحولات سیاسی اجتماعی را با توجه به این چمن‌ها بخوانند نه شهرها، که به عنوان مثال چمن سیلاخور در بحث دوره کریمخان زند اهمیت دارد. صادرات بیش از هزار اسب از فارس نشانگر تمدنی عظیم است به گفته وی، مکان‌هایی با چمن‌های بزرگ قابلیت پرورش گله‌های بزرگ اسب تا 10 هزار راس را داشته که در فارس کسانی لقب هزار اسب داشته‌اند و طوایف بزرگی بوده‌اند که کار آنان پرورش اسب بوده است. وی با بیان این که شبانکاره‌ها که در دوره‌ای در فارس حاکم شدند، پرورش‌دهنده اسب بوده‌اند، بیان کرد: در آن ایام چمن‌ها دشتبان داشت و اجازه نمی‌دادند کسی در این دشت‌های بزرگ پرورش اسب روستا و یا خانه بسازد و یا بوته‌ای را بر کند که زمین را چال کرده و باعث زخمی شدن اسب می‌شد. خیراندیش ابراز داشت: اهمیت اسب در آن دوران مانند اهمیت ادوات زرهی در جنگ‌های امروزین است. وی افزود: در نقش‌هایی که در تنگ چوگان و نقش رستم وجود دارد اسب‌های بسیار با تربیت خوب را نمایش داده که بتواند به سوار خود به‌خوبی سواری دهد. این استاد دانشگاه ادامه داد: اسب‌ها به مربیان، طبیبان، پرورش‌دهندگان و ... نیاز داشتند و «فارس‌نامه» در باب انواع اسب، روحیات و بیماریهای اسب و نحوه تربیت اسب مناسب تالیف می‌شده است. وی در ادامه گفت: فتوحات ایرانیان در جهان به واسطه همین پرورش اسب بوده و اگر شکست می‌خوردند نخستین کار دشمن گرفتن چمن‌ها و اسب بود که با گرفتن اسب طبقه جنگی سوارکار از بین می‌رفت. خیراندیش افزود: به لحاظ طبقات اجتماعی نیز آن که سواره و آن که پیاده بود امتیازات متفاوتی داشتند و طبقات پایین از قاطر و الاغ استفاده می‌کردند. وی ادامه داد: تولید اسب در فارس همیشه بالا بود و این امر باعث شد تجارت در این دیار رونق یافته و حتی پرورش قاطر نیز در کنار آن رواج یابد که نواحی زرقان و سیوند از مناطق بزرگ تولید قاطر بود و کاروان‌دارهای این مناطق مشهور بودند. خیراندیش اضافه کرد: در دوره امپراطوری‌ها و قدرت‌های جهانی ایران، صادرات اسب توسط دولت کنترل می‌شد که مانند فروش ساز‌و‌برگ نظامی به دشمن بود اما به تدریج که قدرت نظامی فارس از بین رفت، اسب از کالاهای تجاری بزرگ فارس و از مهم‌ترین مقولات صادرات و واردات شد. وی یادآور شد: در دوره‌ای ترک‌ها طبقه جنگجو شدند و بعدها این طبقه به دست لرها افتاد که در این زمان بر سر مکان‌های پرورش اسب جنگ‌ها رخ می‌داد و صادرات آن محدود و در اختیار حکومت بود. خیراندیش بیان کرد: اسب‌هایی که از دوره مغول به بعد تولید می‌شد به صادرات خارج از کشور اختصاص می‌یافت مانند اسب شولک که اسب جهنده خوبی است و اسب اکدش که ترکیبی از اسب ایرانی و تاتاری بود و اسب وزنه در مناطق بختیاری که اسب هیکلی و قوی محسوب می‌شد. وی ابراز داشت: نوعی اسب در قسمت‌های جنوبی فارس به‌نام اسب دشتستانی پرورش می‌یافت که بزرگ‌ترین مشتری این اسب‌ها در هندوستان بود که در هند فیل وجود داشت اما قدرت مانور آن نسبت به اسب پایین بود. این محقق دانشگاهی ادامه داد: باید تصور کنیم که تولید اسب در دوره تجارت آن در فارس تا چه حد گسترده بوده که در منابع ذکر شده یک‌هزار و 700 اسب را سالم به کنار دریا برده و صادر می‌کردند و به طور قطع این کار نیاز به سازماندهی ویژه داشته چرا که اسب روزی چند کیلو غذا می‌خورد و اگر کوچک‌ترین آسیبی ببیند از حیز انتفاع خارج می‌شود. وی بیان کرد: با صدور اسب مقادیر بسیاری طلا، ادویه‌جات و مواد معطر وارد چرخه توزیع ثروت فارس می‌شد و به این ترتیب اسب در اقتصاد فارس نقش عمده‌ای داشته است. به گفته وی، تا زمان جنگ جهانی اول نیز تولید اسب در ایران وجود داشته اما از دوره‌ای که ماشین وارد زندگی شد در تمام نقاط اسب از رونق افتاد. فارس طی 70 سال، ثروت ویژه خود را از دست داد خیراندیش در ادامه سخنان خود گفت: در برخی مناطق مانند ترکمن صحرا یا آذربایجان تا حدی توانستند سنت پرورش اسب را نگاه دارند که اخیرا اسب مازندران را دوباره دارند احیا می‌کنند اما فارس در نیم قرن تا 70 سال گذشته ثروت ویژه خود را به سرعت از دست داد. عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز ادامه داد: در حال حاضر در استان‌های مختلف مانند یزد و بختیاری دارند اسب را احیا می‌کنند و فارس در این زمینه غفلت می‌کند. وی تصریح کرد: اگر مسئولان بتوانند برنامه‌ای برای احیای اقتصاد، ورزش، پرورش و صادرات اسب در فارس طراحی کنند به طور قطع این کار به نوعی نگهداشت آثار معنوی و فرهنگی با خلق سود مادی است. خیراندیش با اشاره به این که در آموزه‌های دینی استفاده از اسب توصیه شده، ادامه داد: فارس بزرگ‌ترین استان عشایری کشور است، دانشکده دامپزشکی قوی و آب و هوای مناسب دارد و حتی در خود فارس و جنوب خلیج فارس می‌تواند بازار اسب داشته و با برگزاری جشنواره و مسابقات اسب اشتغال و رونق کسب و کار را در این استان بهبود بخشد. این استاد دانشگاه تصریح کرد: در حال حاضر در فارس در جاهایی به صورت محدود پرورش اسب انجام می‌شود اما در حد سابقه فارس نیست و به طور قطع احیای اسب می‌تواند در کارآفرینی، گردش ثروت و زنده کردن المان‌های تاریخی و بومی این سرزمین موثر باشد. به گفته وی، در برخی کشورهای غربی حتی در مراکز شهرهای کلان مانند لندن اسب در خیابان به وفور دیده می‌شود. خیراندیش با بیان اینکه با احیای صنعت اسب فارس صنایع جانبی زین‌سازی، یراق‌سازی، چرم‌سازی و ... نیز احیا می‌شود، ابراز داشت: روستایی به‌نام کتسپس در مجاورت شیراز در منابع قدیم یونجه معنا شده که به سبب وجود میدان‌های پرورش اسب بوده است. انتهای پیام/۲۴۴۸/
92/11/30 - 10:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]
-
گوناگون
پربازدیدترینها