تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835793457
سیاست‌مداران آمریکایی در اسارت خودکامگی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
سیاست‌مداران آمریکایی در اسارت خودکامگی وبلاگ > دبیری‌مهر، امیر - طرف‌های غربی باید در مذاکرات پیش رو به حقوق مردم ایران احترام بگذارند و برای تغییر ذهنیت مردم نسبت به آنها به جبران خطاهای گذشته بپردازند و این فرصت پیش آمده برای مردم و شرکت‌ها و موسسات غربی را برای تعامل و سرمایه گذاری در ایران قدر بدانند و بجای طراحی میدان‌های فریب برای مذاکره اجازه دهند مذاکرات در میدان‌های قانونی و حقوقی و متکی بر تامین خواسته‌های صلح‌طلبانه و مشروع دو طرف پیش رود.
آنچه که در رفتار و مواضع مقامات امریکایی در دو ماه اخیر نسبت به دیپلماسی هسته ای ایران دیده می شود حکایتی کاملا نگران کننده از نوع نگاه کاخ سفید به مسائل جهانی را نشان می دهد. نگاهی که بر خلاف ادعاهای لیبرالیستی روشنفکران غربی فرسنگ‌ها از صلح‌طلبی و دموکرات‌مابی و عقلانیت سیاسی به دور است و بیشتر از هرچیز روایت گر نوعی استبداد رای ، خود کامگی و بحران آفرینی است. برای اثبات این ادعا خوب است که فرایند ۲ ماه اخیر مذاکره‌ی ایران و کشورهای ۵+۱ را اجمالا مرور کنیم. پس از توافق ژنو انتظار این بود آمریکاییها با فرصت بی نظیری که برای بهبود روابط با تهران حاصل شده‌است با مواضع سنجیده و محترمانه و اقدامات عملی زمینه‌های تغییر نگاه ایرانی‌ها به واشنگتن را فراهم سازند و دیوار بلند بی‌اعتمادی بین تهران و واشنگتن را چند سانتی متر کاهش دهند. اما آنچه که رخ داد و ایرانیان شاهد آن بودند اتخاذ مواضعی تند و تحریک کننده و زیاده خواهانه بود که منجر به نا امیدی و حتی افزایش بدبینی ایرانیان به آمریکا شد . با چنین رفتارهایی، بسیاری از ایرانیان به این یقین رسیدند که امریکایی‌ها به دنبال بهانه برای رفع خصومت‌ها نیستند بلکه برای استمرارخصومت با مردم ایران بهانه جویی می کنند. عده‌ای از ایرانیان می گویند امریکایی‌ها هنوز شوک پیروزی انقلاب اسلامی مردم ایران را فراموش نکرده و با ادامه‌ی خصومت‌ها قصد انتقام گیری از ایرانیان را دارند زیرا پای امریکا در پی انقلاب اسلامی از ایران بریده شد و ظاهرا ایرانیان همچنان بهای استقلال‌طلبی خود را می دهند. این نوع مواجهه با یک انقلاب مردمی و نظام سیاسی مردم‌سالار از وجود نوعی خودکامگی و تعصب ریشه‌دار در مقامات امریکایی خبر می دهد. زیرا عقلانیت سیاسی ایجاب می کند واقعیات تاریخی را دانسته و مبتنی بر آنها تصمیم گرفته شود. برای مثال مروری بر تاریخ معاصر نشان می دهد شعار محوری مردم ایران در انقلاب اسلامی «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» بود. این شعار در واقع چارچوب و مرام‌نامه مشترک ملتی است که توانست در سال ۱۳۵۷ بر سلسله ناکامی‌های سیاسی و مبارزاتی خود خط بطلان کشیده و طعم شیرین پیروزی را بچشد. در ۳۵ سال گذشته نیز سیاست داخلی و خارجی در ایران حول این ۴ مفهوم کلیدی سامان یافته و همه‌ی تکاپوهای سیاسی برای حصول و وصول این ۴ ارمان قابل تحلیل است و مقامات جمهوری اسلامی نیز موظف هستند در سیاستهای کشور نیز در همین چارچوب عمل کنند زیرا مطالبه‌ی مردمی از آنها جز این نیست، زیرا استقلال و عزت طلبی یکی از ریشه دار ترین ارمانهای ملت ایران است که هم درانقلاب مشروطه و هم در نهضت ملی شدن صنعت نفت مطرح بود ولی متاسفانه بطور ناقص حاصل شد وپس از مدتی کوتاه از دست رفت اما در انقلاب اسلامی بعنوان یک خواسته سرکوب‌شده در گذشته مجددا سر برآورد. رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) نیز نماد و اسوه‌ی این عزت خواهی و استقلال طلبی بود و اتفاقا جرقه‌های نخستین انقلاب نیز در ۱۳۴۲ از همین موضع روشن شد، زمانی که ایشان از خطر وابستگی ایران عزیز و زیر پا گذاشته شدن عزت ایرانیان در برابر برتری جویی امریکایی‌ها سخن گفت و توده‌های ملت را هوشیار و آگاه ساخت. در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز همین ارمان و روحیه‌ی استقلال خواهی استمرار یافت و برای زنده نگه داشتن آن مردم هزینه های سنگینی را با افتخار متحمل شدند که مهمترین آن دفاع مقدس بود که در تاریخ معاصر بعنوان سند عزت و ازادگی یک ملت برای حفظ استقلال ملی شناخته می شود. اگر به مجموعه‌ی خصومت ها ودسیسه‌های دشمنان ایران در قرن معاصر بویژه ۳۵ سال اخیر نگاه کنیم متوجه می شویم که آرمان استقلال خواهی و اتکای به درون و استعدادهای ملی و تکیه به ارزشها و اصول دینی و ملی و انقلابی مانع اصلی تحقق دشمنی‌های همه جانبه علیه این کشور بوده است . به عبارت دیگر پیشرفت ایران در همه‌ی عرصه ها در گرو برخی آرمانهای اساسی است که مهمترین انها همین استقلال‌خواهی است. از این رو دشمنان ملت ایران بویژه امریکا ازآنجا که با پیشرفت و توسعه ایران مخالف هستند لازمه‌ی انکار ناپذیر آن یعنی استقلال را نشانه گرفته اند. به عبارتی و قرائتی متفاوت می توان گفت کشمکش های ۳۵ ساله‌ی سیاست خارجی ایران و غرب پیرامون استقلال بوده و هست. برای نمونه، موضع گیریهای اخیر مقامات امریکایی بعد از توافق ژنو که از موضعی فرعون وار و متکبرانه و گستاخانه صورت می گیرد - که نیازمند پاسخ درخور مقامات و نخبگان و نویسندگان و هنرمندان و روزنامه نگاران غیرتمند و ملی گرا و عزت طلب است - همان عزت و استقلال ایرانیان را نشانه گرفته است و در بهترین شکل و صریح ترین صورت از خوی استکباری و بدخواهانه امریکا علیه ایران اسلامی پرده برمی‌دارد و جای هیچ انکار و شبهه‌ای برای دیگران باقی نمی گذارد، برای آنهایی که با خوش‌باوری تصور می کردند و می کنند که می توان با تکیه و اعتماد بر قدرتهای خارجی و بیگانه و در حاشیه قراردادن توان و اقتدار و منابع داخلی به پیشرفت و اقتدار دست یافت. از قضا یکی از بهترین دستاوردهای نرمش قهرمانانه در سیاست خارجی در ماه‌های اخیر پرده افتادن از ماهیت خودکامه‌ی دشمنان ملت ایران است. کسانی که اگر کوچکترین نیت خیری در آنها وجود داشت باید در این مقطع از تاریخ شاهد موضع گیری‌ها و تصمیمات منصفانه و مودبانه از جانب آنها برای جبران مافات گذشته می بودیم به گونه ای که مقداری در تصور ایرانیان از امریکا تغییر حاصل شود که متاسفانه تا کنون نه تنها این‌چنین نشده بلکه مواضع اخیر مقامات امریکایی به خیل امریکا‌ستیزان در ایران افزوده است. این مسئله نشان می دهد نشستن آنها بر سر میزمذاکره با ایرانیان نیز از سرناچاری و ضعف بوده است و بس. امسال در سی و پنجمین سالروز پیروزی انقلاب اسلامی نیز مجددا مردم ایران با سلایق و دیدگاههای و عقاید مختلف با وحدت نظر حول سه مفهوم مقدس یعنی «ایران» و «نظام جمهوری اسلامی» و «انقلاب اسلامی» به خیابان‌ها آمدند و ضمن گرامی‌داشت سالروز نهضت بزرگ اسلامی خویش با آرمانهای نخستین این انقلاب شکوهمند مردمی تجدید بیعت کردند. مردم ایران در شرایطی با کشور و انقلاب و نظام و رهبر خود تجدید بیعت کردند که در هفته های اخیر مقامات امریکایی از وجود گزینه‌های مختلف بر روی میز تصمیم گیری مقامات کاخ سفید سخن گفتند، ادعایی که حاوی تهدید‌های تکراری و پوشالی است. تهدیدهایی که در ۳۵ سال گذشته در مواقعی مثل جنگ و ترور و کودتا که جامه‌ی عمل پوشیده نیز تاثیر بر عزم پولادین این ملت عزت‌طلب و پیشرفت‌خواه نداشته است و عجیب است که تصمیم‌گیران امریکایی با این همه تجربه‌ی شکست در توسل به تهدید و زور باز به این ریسمان پوسیده دست می آویزند و گویی عقلانیت سیاسی در واشنگتن دچار جزر و مد می شود. در چنین شرایطی و با این حضور میلیونی مردم در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مهمترین پشتوانه‌ی قدرت و اقتدار دولت و دستگاه دیپلماسی کشور یعنی حمایت مردمی به بهترین و صریح ترین شکل خود را نشان داده و پیام خود را به بدخواهان ملت در صحنه‌ی بین المللی رسانده است و آن پیام این است که آرمانهای تاریخی این ملت یعنی پیشرفت و استقلال و آزادی و مردم‌سالاری دینی و حیات معنوی آرمانهایی کاملا خردمندانه و صلح‌طلبانه و مترقی است و چنینی آرمانهایی به هیچ قیمتی قابل اغماض و عدول نیست و نه تنها امریکا بلکه همه‌ی جهان هم به تعبیر امام خمینی (ره) نمی توانند روی خواسته‌های به حق یک ملت متمدن و ریشه دار پا بگذارند و در اراده‌ی ملی کشور خدشه ای وارد سازند و بهترین گزینه‌ی آنها احترام و سر فرود آوردن در برابر این آرمان‌هاست. در چنین فضا و زمینه‌ای مذاکرات پیش روی ایران و کشورهای ۵+۱ درباره‌ی توافق نهایی پیرامون فعالیتهای صلح‌آمیز هسته‌ای ایران نیز از اهمیت زیادی برخوردار است اما متاسفانه برخی بازیگران غربی با موضع گیریهای مشکوک اما هدفمند خود سعی در تغییر میدان بازی به نفع طرف غربی دارند. برای نمونه برخی از افراد موثر در نظامِ تصمیم سازی امریکا مانند دنیس راس زمزمه‌هایی مبنی بر رفع بیشتر تحریم ها علیه ایران در صورت برچیده شدن کل فعالیتهای هسته ای ایران مطرح می کنند و متاسفانه برخی افراد در داخل نیز با تکرار همین موضع آب به آسیاب دشمن می ریزند. این موضع هرچند در لفافه‌هایی مثل پیشنهاد کاهش سانتریفیوژهای ایران به زیر ۱۰ هزار عدد مطرح می شود اما تامین کننده‌ی هدف شوم مهمتری است که نباید از چشمان تیز‌بین تحلیلگران و ناظران پنهان بماند. آن هدف شوم در واقع خلع سلاح کردن دولت ایران در مذاکرات پیش رو و مذاکرات آینده است، مذاکراتی که احتمالا بعد ازحل مساله‌ی هسته ای در حوزه‌هایی دیگر ادامه خواهد داشت و دستگاه دیپلماسی برای موفقیت در آنها نیازمند منابع و ابزارهای قدرت می‌باشد. نگاه واقع گرایانه در سیاست خارجی به ما آموخته است در دیپلماسی زمانی می توان به موفقیت و تامین منافع دست یافت که گزینه‌های عینی و قابل بحث و مبادله روی میز داشته باشیم و نمی توان در این عرصه صرفا با برخورداری از موضع حق و قانع کننده و عدالت طلبانه به موفقیت قابل توجهی دست یافت. برای مثال در مذاکرات درباره‌ی جنگ‌ها کشوری دست برتر در مذاکرات را دارد و می تواند به خواسته های خود برسد که بخشی از خاک متخاصم را در اشغال داشته باشد نه کشوری که دستاورد نظامی نداشته است. بر همین اساس رمز موفقیت ایران در مذاکرات اخیر با کشورهای ۵+۱ نیز توفیقات و دستاوردهای هسته‌ای کشور در ۱۰ سال اخیر بوده است و اگر ایران از نظر فنی نتوانسته بود تعداد سانتریفیوژهای خود را برای غنی سازی ۲۰ درصدی به حدود ۱۹ هزار برساند محال بود طرف‌های غربی در ژنو به غنی سازی ۵ درصدی اورانیوم در ایران رضایت دهند چنانکه در گذشته نیز رضایت ندادند و مدعی بودند ایران باید اورانیوم مورد نیاز خود را از کنسرسیوم روسی - فرانسوی تامین کند. همین تجربه باعث شده که این روز ها زمزمه‌ی ضرورت برچیده شدن فعالیتهای هسته ای به عنوان دستور‌کار مذاکرات نهایی در برخی رسانه های غربی مطرح می شود که بلافاصله این سوال را به ذهن متبادر می کند بالفرض اگر چنین پیشنهادی مطرح است ما به ازای آن که از سوی غربی‌ها بویژه امریکا به ایران داده می شود چیست؟ هرچند که علم و دانش و فناوری برچیده شدنی نیست و این دستاورد ملی قابل معامله نمی باشد اما جالب اینجاست که غربی ها با نوعی زیرکی وقیحانه می‌گویند کاهش تدریجی تحریمها (!!!). در پاسخ به این پیشنهاد بی شرمانه باید گفت تحریم‌های غربی علیه ایران تحریم‌هایی ظالمانه و ضد بشری است که وضع کنندگان آن برای همیشه در برابر وجدان‌های اگاه و آزاد انسانی شرمسار هستند. این تحریمها هرچند موجب زحمت و سختی‌هایی برای ملت ایران شده است اما با تکیه بر اراده‌ی ملی و ظرفیت‌های داخلی و اقتصاد مقاومتی و مدیریت جهادی روز به روز بی اثرتر خواهد شد. از این رو رفع تحریم و تهدید و تعدی و تجاوز به حقوق یک ملت نه یک امتیاز بلکه یک وظیفه‌ی قانونی و حقوقی است که بر عهده و گرده‌ی کشورهای غربی بویژه امریکاست و ملت ایران بسیار باهوش تر از این است که وظیفه‌ی ذاتی برخی کشورها را در قبال ایران یک امتیاز تلقی کند و بخواهد در مقابل آن امتیازی به دشمن بدهد. از سوی دیگر عقلانیت سیاسی و دشمن‌شناسی به ایرانیان اموخته است که نمی توان با خوش خیالی و زودباوری و بدون زره و کلاه‌خود به مصاف دشمنانی رفت که در ۲۰۰ سال گذشته بویژه ۳۵ سال اخیربارها و بارها قصد جان و حیثیت و سرزمین ایران را کرده‌اند وهروقت توانسته‌اند از ضربه زدن به منافع ملت کوتاهی نکرده‌اند. ملت ایران فریب خنده‌های موذیانه و دستان چدنیِ پوشیده در دستکشِ مخملیِ غربی‌ها را نخواهد خورد. طرف‌های غربی باید در مذاکرات پیش رو به حقوق مردم ایران احترام بگذارند و برای تغییر ذهنیت مردم نسبت به آنها به جبران خطاهای گذشته بپردازند و این فرصت پیش آمده برای مردم و شرکت‌ها و موسسات غربی را برای تعامل و سرمایه گذاری در ایران قدر بدانند و بجای طراحی میدان‌های فریب برای مذاکره اجازه دهند مذاکرات در میدان‌های قانونی و حقوقی و متکی بر تامین خواسته‌های صلح‌طلبانه و مشروع دو طرف پیش رود. منبع : پرس تی وی
سه شنبه 29 بهمن 1392 - 18:57:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 93]
-
گوناگون
پربازدیدترینها