محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845578222
بالاخره تکلیف دولت با صداوسیما چه می شود؟
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
بالاخره تکلیف دولت با صداوسیما چه می شود؟
دولتی ها با انتقادهای پی در پی شان از جام جم نشینان، نشان می دهند که حرفهای دیروزشان شوخی بوده و گرنه خود خوب می دانند که ناهمراهی رسانه ملی کارشان را لنگ می کند.
به گزارش جام به نقل از جهان، هنوز زمان زیادی از آغاز بکار دولت یازدهم نگذشته بود که سخنانی تامل برانگیز از یک چهره آشنای دولت نقل محافل شد. او با انتقاد از صداوسیما و با بیان اینکه رسانه ملی جایگاهی در میان مردم ندارد خواستار آن شده بود که تصاویر و سخنان رییس جمهور "کم" از رادیو و تلویزیون پخش شود چرا که به زعم وی باعث کاهش محبوبیت رییس دولت می شود. جدای از صحت و سقم گفته های این چهره فرهنگی سیاسی دولت، شبیه به چنین سخنانی در سالیان گذشته و پس از فتنه ۸۸ –که رسانه ملی به دفاع از جمهوریت نظام پرداخت و در مقابل کودتاچیان ایستاد- بارها از سوی شخصیت های اصلاح طلب و برخی حامیان امروز دولت زده شده است تا آنجا که سازمان صداوسیما به عناوینی همچون "رسانه میلی"، "صداوسیمای ضرغامی"، "رسانه غیرملی" و... از سوی آنان ملقب شد و حتی برخی از ایشان با افتخار اعلام می کردند که دیگر تلویزیون جمهوری اسلامی نمی بینند و به آن اعتماد ندارند. اکنون اما با گذر از ماه عسل دولت تدبیر و امید، بخش زیادی از انتقادات دولتمردان روانه سازمان صدا وسیما شده است. از آن سو از گوشه و کنار شنیده می شود که فشارهای زیادی از سوی دولتی ها به رسانه ملی وارد می شود تا برنامه ها و سفرهای رییس جمهور در سطحی گسترده تر از رادیو و تلویزیون پخش شود. درخواست هایی که بی شباهت به مطالبات دولت نهم و دهم از رسانه ملی نیست. فشارهای سیاسی به صدا و سیما تا آنجا شدت یافته که شنیده شده بودجه این سازمان نیز تحت تاثیر میزان اطاعت پذیری مدیران ساختمان شیشه ای از ساکنان پاستور قرار گرفته است از سوی دیگر دخالت دولتی ها در کار تخصصی رسانه ملی تا آنجا رسیده که ایشان انتخاب مجری برای یک مصاحبه تلویزیونی را جزو شرح وظایف خود در دولت به شمار می آورند و آنها تعیین تکلیف می کنند که میکروفن رسانه ملی در دست چه کسی باشد! دخالت های مورد اشاره تنها در زمینه ایجابی و سهم‌خواهی نیست بلکه ژنرال های باتدبیر برای هر برنامه انتقادی نیز خط و نشان می کشند. وقتی یکی از وزرای دولت سابق در برنامه پایش از عملکرد خود دفاع کرد و وقتی این برنامه سیاست های اقتصادی دولت را به نقد کشید، با واکنش شدید قوه مجریه روبرو شد، وقتی چند جوان در برنامه ثریا منتقدانه سخن گفتند، وقتی یک کارشناس –و فقط یک کارشناس- در مقابل ده‌ها حامی دولت در تلویزیون ظاهر شد و توافق ژنو را نقد کرد، وقتی خبر اظهارات ضد ایرانی اوباما در کنار سایر اظهارات پخش شد، وقتی... کاسه صبر دولت نشینان به سر آمد و در انظار عمومی بر سر منتقدان فریاد کشیدند. دیروز گفته بودند که کسی به رسانه ملی نگاه نمی کند و بیننده و شنونده ندارد، می گفتند شبکه های ماهواره ای فارسی زبان بیشتر از شبکه های صداوسیمای خودمان مخاطب دارد، می گفتند صداوسیما رسانه ای جناحی است و تریبون یک جریان خاص است می گفتند... حالا اما فشار می آورند که از "فرودگاه تا ورزشگاه" سفر رییس دولت را پخش مستقیم کنید، می گویند حق ندارید فحاشی های دولتمردان آمریکایی علیه ایرانیان را پخش کنید، می گویند صداوسیما از توافق نامه ژنو انتقاد نکند، می گویند رسانه ملی به میل ما باشد، می گویند بگذارید صدای واحد از کشور برون رود لذا صداوسیما فقط از دولت تعریف و تمجید کند، می گویند صداوسیما آن جلسه مجلس را که در آن روشنگری و افشاگری می شود پخش نکند، می گویند صداوسیما از سران فتنه انتقاد نکند، می گویند صداوسیما صف سبد کالا را نشان ندهد، می گویند اگر بودجه می خواهید، هرچه ما گفتیم... کدام را باور کنیم؟ آن انکار را یا این اصرار را؟ تقلاهای امروز منتقدان دیروز نشان می دهد که رسانه ملی، میلی نبوده و صداو سیمای ضرغامی آن طور هم که می گفتند بی تاثیر نبوده، دولتی ها با انتقادهای پی در پی شان از جام جم نشینان، نشان می دهند که حرفهای دیروزشان شوخی بوده و گرنه خود خوب می دانند که ناهمراهی رسانه ملی کارشان را لنگ می کند. همان رییس جمهوری که تشخیص می دادند که نباید به رسانه ملی بیاید اندکی پس از گزارش صد روزه دوباره در قاب جادویی ظاهر می شود و حتی جلسه اش با هنرمندان و دانشجویان و نخبگان و... از رسانه ملی بطور زنده پخش می شود تا تکذیبیه ای دیگر بر ادعاهای دیروز "آشنا"یان باشد.
۱۳۹۲/۱۱/۲۹ - ۱۶:۱۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها